Αφιερωμένο στην Ελλάδα το σημερινό editorial των New York Times που μιλά για περιθώριο τεσσάρων μηνών ώστε να επέλθει μια νέα συμφωνία για την Ελλάδα που θα τονώσει την οικονομία και θα μειώσει την εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Σύμφωνα με την εφημερίδα θα χρειαστούν παραχωρήσεις και από τους δανειστές και από την ελληνική κυβέρνηση. Οι μεν θα πρέπει να είναι ευέλικτοι αναφορικά με την εξυπηρέτηση του χρέους και οι δε να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις. 

Η εφημερίδα πάντως εκφράζει την άποψη ότι αυτή η κυβέρνηση θα μπορούσε να ανταποκριθεί καλύτερα στις υποσχέσεις της σε σχέση με τις προηγούμενες διοικήσεις κι αυτό γιατί ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα του «ως αουτσάιντερ του πολιτικού συστήματος» θα μπορέσουν πιο εύκολα να τα βάλουν με τους ολιγάρχες της χώρας. 

Το editorial των New York Times

Οι ευρωπαίοι ηγέτες απέφυγαν μια πιθανή καταστροφή με την παράταση τεσσάρων μηνών του προγράμματος διάσωσης της ελληνικής οικονομίας. Δεν έλυσαν, ωστόσο, κανένα από τα μεγάλα προβλήματα που βύθισαν την οικονομία της Ελλάδας αλλά και άλλων χωρών της ευρωζώνης. 

Η επέκταση θα διατηρήσει της ροή των χρημάτων από ένα δανειοδοτικό πρόγραμμα 240 δισ. ευρώ που παρέχει την αναγκαία για την ελληνική κυβέρνηση ρευστότητα, καθώς δεν είναι σε θέση να δανειστεί χρήματα από τις αγορές. Ως προϋπόθεση για τα δάνεια, οι δανειστές της Ελλάδας (τα 18 κράτη της ευρωζώνης, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ) έχουν πιέσει την χώρα να αυξήσει τους φόρους και να μειώσει τις δαπάνες κάτι που έφερε ύφεση στην οικονομία της.  

Τα καλά νέα είναι ότι τώρα υπάρχει περισσότερος χρόνος για την επεξεργασία μιας συμφωνίας για την τόνωση της οικονομίας και τη μείωση της άσκοπης εξαθλίωσης των ανθρώπων. Μια τέτοια συμφωνία θα χρειαστεί κι άλλες παραχωρήσεις και από τις δυο πλευρές, κάτι για το οποίο δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Οι δανειστές θα πρέπει να είναι πρόθυμοι να διευκολύνουν τους όρους του δανείου ενώ οι Έλληνες ηγέτες θα πρέπει να κάνουν μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, όπως έχουν υποσχεθεί. 

Η νέα ελληνική κυβέρνηση, με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα της Αριστεράς, έχει δεσμευτεί για μια σειρά από αλλαγές στην πολιτική. Ο κατάλογος χρειάζεται φως στις λεπτομέρειες κάτι που είναι κατανοητό καθώς συντάχθηκε σε τρεις ημέρες. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, περιέχει πολλά από αυτά που έχουν ζητήσει οι δανειστές στα οποία συμπεριλαμβάνονται η πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, η βελτίωση της είσπραξης των φόρων και η αλλαγή κανόνων που περιόρισαν τον ανταγωνισμό σε πολλούς τομείς της οικονομίας. 

Υπάρχει λόγος να ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να ανταποκριθεί καλύτερα σε ορισμένες από αυτές τις υποσχέσεις από τις προηγούμενες διοικήσεις. Ως αουτσάιντερ του πολιτικού συστήματος, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα του μπορούν πιο εύκολα να τα βάλουν με τους ολιγάρχες της χώρας οι οποίοι για χρόνια χρησιμοποίησαν την επιρροή τους πάνω στα καθιερωμένα κόμματα για να αποφύγουν τους φόρους και τον ανταγωνισμό. 

Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας έχει μετριάσει τη λαϊκιστική ρητορική του και ακούγεται πιο ρεαλιστής από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του απ’ ότι κατά τη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής εκστρατείας. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην εξουσία για κάτι λιγότερο από δυο μήνες και ακόμη μαθαίνει πως πρέπει να γίνονται τα πράγματα. 

Οι δανειστές της Ελλάδας θα πρέπει επίσης να κάνουν το καθήκον τους. Μπορούν να ξεκινήσουν δίνοντας στον κ. Τσίπρα μεγαλύτερη ευελιξία στο πως και πότε η χώρα θα αποπληρώσει τα χρέη της και θα επιτυγχάνει τους στόχους για τα πλεονάσματα του κρατικού προϋπολογισμού. Αυτό δεν σημαίνει ολοκληρωτική διαγραφή του χρέους. Αλλά σημαίνει ότι επιτρέπει στην κυβέρνηση να μεταρρυθμίσει την οικονομία με ανθρώπινο τρόπο και δίνει την ευελιξία να προβλεφθούν ταπεινές αλλά σημαντικές παροχές, όπως κουπόνια τροφίμων που απαιτούνται για τη μείωση της πείνας. Περισσότερο από το ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού στην Ελλάδα βρίσκεται στην ανεργία ενώ οι τιμές καταναλωτή μειώθηκαν με ετήσιο ρυθμό 2,8% τον περασμένο μήνα. 

Είναι προς το συμφέρον της υπόλοιπης ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένων των ισχυρών οικονομιών, όπως η Γερμανία, να κλείσει ένα νέο είδος συμφωνίας με την Ελλάδα. Η εναλλακτική λύση είναι η χώρα να αθετήσει τις υποχρεώσεις αναφορικά με το χρέος της και να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Η Ελλάδα σίγουρα θα υποφέρει αλλά δεν θα είναι μόνη της. Οι δανειστές θα έχουν μεγάλες οικονομικές απώλειες ενώ επενδυτές και επιχειρήσεις να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στο ευρώ καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολο για άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, να δραπετεύσουν από τα δικά τους οικονομικά προβλήματα.