Η συζήτηση γύρω από το ελληνικό #Metoo εκτροχιάζεται, με πρωτοσέλιδα με την αισθητική της κλειδαρότρυπας, μετατροπή των προσωπικών ιστοριών των γυναικών που καταγγέλλουν σε ροζ αφηγήματα και πιέσεις δημοσιογράφων και πολιτικών στελεχών σε επιζήσασες, για να μην αμαυρωθεί ο πολιτικός τους χώρος, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ζ. Δημαδάμα.

Η οδύνη της κάθε γυναίκας και η ουσία της καταγγελίας της στριμώχνεται ανάμεσα σε δημοσιογράφους που φωτογραφίζουν πολιτικούς και πολιτικούς που προσπαθούν να ελέγξουν την πληροφορία, στους ροζ τόνους των πρωτοσέλιδων και των πρωινάδικων.

Η εργαλειοποίηση των βιασμών και των σεξουαλικών παρενοχλήσεων έχει ξεκινήσει από την πρώτη κιόλας μέρα. Σαν έτοιμοι από καιρό, κάποιοι δημοσιογράφοι, αντί να σκύψουν στην ουσία, άρχισαν να φωτίζουν αποκλειστικά γαργαλιστικές λεπτομέρειες για το φιλοθεάμων κοινό και να φωτογραφήσουν με ανατριχιαστικούς τίτλους πολιτικούς που καταγγέλλονται ανώνυμα για σεξουαλική παρενόχληση. Την ίδια ώρα, στα πολιτικά γραφεία ψάχνουν, όχι πως να καθαρίσουν τον χώρο τους από τέτοια φαινόμενα, αλλά που να πετάξουν τον μουτζούρη.

«Γουρούνι της πολιτικής», πρωταγωνιστής σε σεξουαλικές παρενοχλήσεις:  ένας από τους τίτλους που φιλοξένησε σε πρωτοσέλιδο της εφημερίδα. Διαβάζοντας το «ρεπορτάζ» μαθαίνουν οι αναγνώστες ότι «γουρούνι»,  αποκαλούσαν μερικές φοιτήτριες και φοιτητές, γνωστό πολιτικό και ακαδημαϊκό που παρενοχλούσε συστηματικά φοιτήτριες του και όχι μόνο, συλλέγοντας στοιχεία για την προσωπική τους ζωή και προσφέροντας προνόμια στις πρόθυμες.

Site που αναπαρήγαγε την είδηση, γράφει με λόγο σεξιστικό, πως υπάρχει ανώνυμη καταγγελία από δημοσιογράφο για τον ίδιο πολιτικό ο οποίος εμφανίζεται ως τιμητής των πάντων στην πολιτική σκηνή.

«Τη φώναξε, λοιπόν, στο γραφείο του, ξεκινώντας με το δέλεαρ της πρόσληψης σε κομματικό ή υπουργικό γραφείο Τύπου, την προώθησή της στην prime time τηλεοπτική ζώνη και άλλα πολλά, συνοδευόμενα με όλο και πιο τολμηρά κοπλιμέντα και υπαινιγμούς, που στο τέλος έγιναν οίστρος οχείας, που θύμιζε το εν Ρούμελη λεγόμενο προυτσάλισμα, όταν τα κριάρια σκάβουν τη γη με την οπλή τους, πριν ορμήσουν, την εποχή του ζευγαρώματος»!

Οι συντάκτες δεν σταματούν στα γεμάτα ματσίλα «προυτσαλίσματα των κριαριών»  αλλά το ρεπορτάζ που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται τις επιζήσασες, καταφεύγει σε άκρως σεξιστικές φράσεις όπως η ακόλουθη:

«Παντρεμένη και ουδόλως πρόθυμη για παραχωρήσεις αντί ανταλλαγμάτων, εξ ου και δεν έκανε την πυραυλικής ανυψωτικής δύναμης καριέρα που έκαναν άλλες, που άλλαζαν βιομηχάνους με εφοπλιστές, με ενδιάμεση σκάντζα βάρδια από ισχυρούς πολιτικούς, παρότι αντικειμενικός παρατηρητής θα διαπίστωνε εύκολα πως έχει καλύτερα προσόντα από αυτές»

Σε μία παράγραφο, ο γράφων κατάφερε να αναμασήσει το στερεότυπο που λέει ότι όσες γυναίκες κάνουν καριέρα, χρησιμοποιούν το σώμα τους και να «πυροβολήσει» μια γνωστή δημοσιογράφο που λίγες μέρες πριν, βρήκε τη δύναμη να καταθέσει την δική της εμπειρία κακοποίησης!

Είναι ξεκάθαρη η εργαλειοποίηση των σωμάτων μας

«Η επιμονή και ο εκβιασμός προς τις γυναίκες να αποκαλύψουν τα ονόματα των παρενοχλητών/κακοποιητών/βιαστών τους, αποκαλύπτει μία κοινωνία που αρνείται να δει την έμφυλη βία ως συστημική και συστηματική της πλευρά και βιάζεται να βαφτίσει ξανά “γουρούνι, τέρας, ανώμαλο” τον κατονομαζόμενο, στην καλύτερη, ή να αμφισβητήσει για άλλη μια φορά την επιζώσα με διδαχές περί τεκμηρίου της αθωότητας και της δικής της ηθικής» λέει στο tvxs.gr η Ειρήνη Δαφέρμου, μέλος φεμινιστικής συλλογικότητας.

«Τα πολιτικά παιχνίδια και ο σεξιστικός κυρίαρχος μιντιακός λόγος είναι ολοφάνερα στα μάτια των γυναικών, και ας βρεθεί κάποια να πει στον Λοβέρδο πως μία δήλωση για τη Μπεκατώρου δεν θα ξεπλύνει ποτέ την ενορχηστρωμένη από τον ίδιο δολοφονία των οροθετικών γυναικών. Είναι ξεκάθαρη η εργαλειοποίηση των σωμάτων μας και του τραύματος που αφήνει η καθημερινή βία της πατριαρχίας, αλλά η πιο δυνατή στιγμή του ελληνικού #metoo είναι η ρωγμή αυτή που άνοιξε η Σοφία Μπεκατώρου».

Η Ειρήνη Δαφέρμου τονίζει ότι η Μπεκατώρου είναι δυο φορές ολυμπιονίκης: «Με τη δύναμη που αυτό της δίνει, η Σοφία που είχε ξαναμιλήσει και δεν ακούστηκε, όπως τόσες πολλές άλλες, η Σοφία που επέμεινε και από τη θέση της βοήθησε να δημιουργηθεί αυτός ο χώρος στο δημόσιο λόγο για όλες εμάς. Λίγους μήνες πριν ηλεκτρονικό μέσο δεχόταν απειλές για τη δημοσίευση άρθρου που ανέφερε την καταγγελία φοιτητριών του ΤΕΙ Μαιευτικής Θεσσαλονίκης, η οποία αφορούσε καθηγητή στη σχολή, γυναικολόγο, ο οποίος τις παραβίαζε σεξουαλικά στο ιατρείο του. Δίπλα τους είχε σταθεί μόνο το φεμινιστικό κίνημα, δηλώνοντας για άλλη μία φορά πως “εγώ, αδερφή μου, σε πιστεύω”. Εχθές, η ίδια αυτή αποσιωπημένη ιστορία έπαιξε ως ρεπορτάζ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων μεγάλου καναλιού».