«Δανειζόμαστε μέρες ευημερίας από τις επόμενες γενιές», διαμηνύει η Ζωή Βροντίση, μία από τις νεότερες υποψήφιες των Οικολόγων Πράσινων (Α’ Αθήνας), η οποία τονίζει πως «η πολιτική οικολογία δεν είναι πολυτέλεια». Η ίδια προκρίνει λύσεις μέσα από την αναζωογόνηση της υπαίθρου και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων/συνεταιρισμών, σε συνδυασμό με τη σταδιακή απεξάρτηση από τις εισαγωγές βασικών αγαθών και καυσίμων. Έχει εμπιστοσύνη στις δυνατότητες των νέων, εμπνέεται από τις «αμεσοδημοκρατικές πρακτικές» των Πράσινων και -με το βλέμμα στη Χρυσή Αυγή- μοιράζεται ότι την πονάει η καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Ads

 
Ελλάδα και Ευρώπη σε κρίση: Ώρα για νέους ή για έμπειρους πολιτικούς;
 
Ώρα για δημιουργική και εποικοδομητική σύνθεση και συνεργασία και των δύο. Δεν μου αρέσουν οι αφορισμοί, και συνεπώς δεν μπορώ να απαξιώσω κάθε έμπειρο πολιτικό. Ωστόσο η πλειοψηφία των «παλαιών πολιτικών» δεν κατάφερε τίποτα παραπάνω από τον απόλυτο εκχυδαϊσμό της έννοιας της πολιτικής μέσα από ωφελιμιστικές πρακτικές, αδράνεια, παραπλάνηση του λαού και βαθιά διαπλοκή και διαφθορά. Η μεγαλύτερη ζημιά που έφεραν στην κοινωνία μας δεν είναι η οικονομική κρίση που διανύουμε εδώ και χρόνια. Είναι η κρίση αξιών που έχει ως αποτέλεσμα την πολλαπλή οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση. Οι άνθρωποι έχασαν κάθε εμπιστοσύνη στους θεσμούς και στα κοινά, με αποτέλεσμα την άνοδο του ωχαδερφισμού, της ιδιοτέλειας, της αυτοδικίας και εντέλει την έλλειψη κοινού οράματος. Έχω εμπιστοσύνη στους νέους που ασχολούνται ενεργά με τα κοινά –άλλωστε ένας από αυτούς είμαι και εγώ- μιας και η κοινωνία μας έχει ανάγκη από ένα όραμα, διάθεση για αλλαγή και μια φρέσκια προοπτική μακριά από τις πελατειακές πρακτικές που μας έφεραν εδώ.
 
Ποιο ερώτημα προσπαθείς να απαντήσεις σε αυτές τις εκλογές;
 
Αν θα αποτελέσουν την αρχή για την μεταστροφή προς ένα υγιές πολιτικό σύστημα στη χώρα.
 
«Δούλεψαν» πολλοί για να φτάσουμε έως εκεί. Ωστόσο, ποιος θεωρείς ότι άνοιξε με τα χέρια του το κουτί της Πανδώρας; Ο Κώστας Καραμανλής ή ο Γιώργος Παπανδρέου;
 
Θα ήταν πολύ απλό και εύκολο να αποδώσουμε ευθύνες τέτοιου μεγέθους αποκλειστικά σε ένα πρόσωπο. Μακάρι να ήταν τόσο απλό ώστε η κάθαρση να ερχόταν με την απομάκρυνση ή την παραδειγματική τιμωρία ενός από τους δύο. Δυστυχώς, έβαλαν πολλοί ένα χεράκι για να ανοίξει το «κουτί της Πανδώρας»: πολιτικοί, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές, αδιάφοροι πολίτες, διεφθαρμένοι δικαστές και αναποτελεσματικά εκτελεστικά όργανα. Οι δύο αυτοί κύριοι ήταν οι θιασώτες της παρακμής και έδρασαν μαζί προς την καταστροφική πορεία της χώρας, αφήνοντας απογοητευμένους τους ψηφοφόρους τους και κυρίως αφήνοντας προδομένους τους Έλληνες πολίτες. Αδύναμοι και οι δύο να δράσουν, να προτείνουν και να πείσουν Έλληνες και ξένους ότι έχουν λύσεις, στάθηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων. Η ιστορία θα καταγράψει τους γόνους των μακρόβιων πολιτικών οικογενειών της χώρας ως τους πρωθυπουργούς που έφεραν τη χώρα στο έλεος των εξωτερικών δανειστών, που κατακερμάτισαν το ήθος των πολιτών και εξέθεσαν την χώρα παγκοσμίως. Είναι αυτοί που επέτρεψαν το αισχρό ξεπούλημα της ελληνικής περιουσίας και των δημοσίων αγαθών. Ο Γιώργος Παπανδρέου μάλιστα κατακρεούργησε και την έννοια της πράσινης ανάπτυξης.
 
Ένα ερώτημα το οποίο εξακολουθεί να «κυνηγά» τους Πράσινους: Η ελληνική πραγματικότητα -πόσο μάλλον η σημερινή συγκυρία- προσφέρεται για λύσεις με κυρίαρχο στοιχείο τη βαθιά οικολογική συνείδηση;
 
Η οικολογική συνείδηση και κατ’ επέκταση η πολιτική οικολογία δεν είναι πολυτέλεια αλλά αναγκαιότητα. Το να προστατεύουμε τη γη μας σαν το σπίτι μας, το να κάνουμε σοφή διαχείριση των πεπερασμένων φυσικών πόρων του πλανήτη και να μην πράττουμε εις βάρος των επόμενων γενεών, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της λύσης. Προσωπικά θεωρώ ότι ακριβώς σε μια συγκυρία όπως η σημερινή, στην παρακμή του υπάρχοντος οικονομικού, πολιτικού και κοινωνικού συστήματος, η οικολογική αντίληψη αποτελεί την μόνη ολοκληρωμένη και βιώσιμη προσέγγιση ζωής και πολιτικής που μπορεί να προασπίσει τα συλλογικά αγαθά.
 
Πάνω σε ποια βάση προσεγγίζεις τα πράγματα; Ευρώ ή Δραχμή; Λιτότητα ή δανεισμός; Δημόσιο ή Ιδιωτικό; Δεξιά ή Αριστερά;
 
Προσπαθώ να αποφεύγω τα ψευτοδιλήμματα και την προσέγγιση τύπου μαύρο ή άσπρο. Χρειάζεται να ανοίξουμε τους ορίζοντες και να φέρουμε τη φαντασία στην εξουσία (αγαπημένο σύνθημα). Οι Οικολόγοι Πράσινοι βάζουμε ως προτεραιότητα την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας μέσω της αναζωογόνησης της υπαίθρου και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων/συνεταιρισμών καθώς και τη σταδιακή απεξάρτηση από τις εισαγωγές βασικών αγαθών και καυσίμων. Η δημιουργία μίας βιώσιμης οικονομίας είναι η απάντηση που δίνουμε στο ερώτημα Ευρώ ή Δραχμή, αφού το πρώτο δεν φαίνεται να είναι ένα μακροπρόθεσμα βιώσιμο νόμισμα, σύμφωνα με τις υπάρχουσες ευρωπαϊκές πολιτικές, ενώ το δεύτερο απαιτεί βελτίωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Για την ώρα ας σκεφτούμε περισσότερο προσεγγίσεις που αφορούν το ανταλλακτικό εμπόριο, τα εναλλακτικά νομίσματα, τις κοινωνικές τράπεζες και την κοινωνική οικονομία, για τα οποία επιτυχημένα και ελπιδοφόρα παραδείγματα υπάρχουν ήδη.

Η οικολογία καταρρίπτει το ερώτημα λιτότητα ή δανεισμός προτείνοντας ένα βιώσιμο τρόπο ζωής, μακριά από την καπιταλιστική καταναλωτική προσταγή. Ήδη ο πλανήτης ολόκληρος δεν είναι αρκετός για να συνεχίσουμε παγκοσμίως το γνωστό έως σήμερα καταναλωτικό πρότυπο. Ο μόνος πραγματικός δανεισμός είναι ότι δανειζόμαστε μέρες ευημερίας από τις επόμενες γενιές. Όλα τα άλλα αποτελούν πλασματικά χρηματοπιστωτικά ευρήματα.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν δίνουμε βαρύτητα στο ψευδοδίλημμα: μικρό ή μεγάλο Δημόσιο. Το ζητούμενο είναι οι πολίτες να απολαμβάνουν τα συλλογικά αγαθά μέσα από ένα λειτουργικό δημόσιο τομέα, που θα παρέχει υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης, μεταφορών και καθαρού περιβάλλοντος στο σύνολο των πολιτών.
 
Όσο για το ερώτημα Δεξιά ή Αριστερά, θεωρώ ότι μόνο όταν σταματήσουμε να θωρακιζόμαστε πίσω από ετεροχρονισμένες ταμπέλες θα μπορούμε πραγματικά να ξεμπερδέψουμε από το παρόν πολιτικό σκηνικό.
 
Πες κάτι για το οποίο πραγματικά παραδέχεσαι τους Οικολόγους Πράσινους.
 
Εμπνέομαι από τους εσωτερικούς θεσμούς μας. Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι ένα μη αρχηγικό και μη προσωποπαγές κόμμα, όπου η λήψη των αποφάσεων για κεντρικά ζητήματα λαμβάνεται από τη βάση, δηλαδή τα μέλη μας, με άμεσο τρόπο. Επιπλέον εφαρμόζουμε την εναλλαγή των βουλευτών και τα εσωκομματικά δημοψηφίσματα. Βρίσκω κρίσιμη την εφαρμογή αμεσοδημοκρατικών πρακτικών στην εσωτερική λειτουργία του κόμματος, για να μπορέσουμε μέσω της εμπειρίας να προτείνουμε στην κοινωνία εναλλακτικά μοντέλα διακυβέρνησης με σκοπό τη μετάβαση από την αντιπροσωπευτική σε μια πραγματική δημοκρατία.
 
Πώς ερμηνεύεις την αυξημένη απήχηση της ακροδεξιάς; Σε ανησυχεί;
 
Με πονάει η καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων από όπου και αν προέρχεται και προς όπου και αν κατευθύνεται. Η ιστορία μας έχει δείξει ότι ο λαϊκισμός και ο εθνικισμός βρίσκει γερό πάτημα σε εποχές οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και αυτό βιώνουμε ξανά τώρα τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη. Στο χέρι μας είναι να μάθουμε μέσω της συλλογικής μνήμης και να μην επαναλάβουμε τα τραγικά λάθη του παρελθόντος, αποκλείοντας κάθε μορφή βίας, ρατσισμού και αυτοδικίας. 
 
Ποια είναι η αίσθηση των Νέων Πράσινων; Θα βγει κάτι καλό ή κάτι κακό από τη σημερινή «περιπέτεια»;
 
Η σημερινή «περιπέτεια» έχει αισθητές αρνητικές επιπτώσεις σε όλους μας, κυρίως μέσα από τη ραγδαία διαμόρφωση των πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών εις βάρος της εργασίας. Ωστόσο οι Νέοι Πράσινοι βλέπουμε ότι η αυτή συγκυρία φέρνει την ώρα για αλλαγή και αυτό δεν το φοβόμαστε. Πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν εύκολες και έτοιμες λύσεις, αλλά ήρθε ο καιρός να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια ευημερία πέρα από τους στενούς οικονομικούς όρους. Μπορούμε να αποτελέσουμε την αλλαγή που θέλουμε να δούμε στην κοινωνία και να γίνουμε η κρίσιμη μάζα η οποία θα οδηγήσει στην αποδόμηση του αποτυχημένου συστήματος, μέσα από την αυξημένη συμμετοχή όλων μας και όχι μόνο μέσω των «300 αντιπροσώπων». Ως νέοι έχουμε το όραμα για μια κοινωνία αλληλέγγυα και δίκαιη, στη βάση της αυτοοργάνωσης και της συνύπαρξης.