H ιταλική εφημερίδα L`Unità (5/2/12) δημοσίευσε συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα υπό τον τίτλο: «Η Ελλάδα δικαιούται ένα διαφορετικό μέλλον. Η Αριστερά πρέπει να ενωθεί».

Ads

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χαρακτηρίζεται από την ιταλική εφημερίδα «ο πιο νέος έλληνας πολιτικός ηγέτης, σε διάλογο με τους νέους», τόνισε : «Η Αριστερά πρέπει να διεκδικήσει την διακυβέρνηση της χώρας. Γιατί η χώρα χρειάζεται ριζική στροφή στην πολιτική της, και αυτή τη στιγμή τα κόμματα του πολιτικού κατεστημένου βυθίζονται μαζί με την αποτυχία των Μνημονίων.

Γι’ αυτό, η αριστερά πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη στον εαυτό της και στην δύναμη της κοινωνίας, και βέβαια να ξεπεράσει την τάση της να εγκλωβίζεται σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και αντιπαραθέσεις».

Στο ερώτημα σχετικά με τις αιτίες που οδήγησαν στην σημερινή κρίση, ο Αλ. Τσίπρας, κάνει αναφορά στην « λεηλασία του δημοσίου συμφέροντος» με τις εργολαβίες της Ολυμπιάδας, των αμυντικών δαπανών, την φορολογική ασυλία του κεφαλαίου και την κακή απορρόφηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, που «δεν χρησιμοποιήθηκαν για σχέδια παραγωγικής ανασυγκρότησης».

Αναφορικά με τα μέτρα και τις νέες απαιτήσεις της Τρόικας, ο Αλέξης Τσίπρας, υπογράμμισε:

«πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο που έχει ελάχιστη σχέση με το πρόβλημα του χρέους και των ελλειμμάτων. Αυτό που θέλουν είναι να διαλύσουν την αγορά εργασίας, να κατεδαφίσουν ολοκληρωτικά το κοινωνικό κράτος, και να πουλήσουν σε ιδιώτες – δηλαδή στους εαυτούς τους – κάθε πλουτοπαραγωγική δυνατότητα της χώρας. Στην κατεύθυνση αυτή η ύφεση τους είναι εξαιρετικά χρήσιμη.

Γι αυτό την αναπαράγουν με τα μέτρα λιτότητας. Και γι αυτό οδηγούν την πολιτική τους από την μια αποτυχία στην άλλη. Όταν δεν θα έχουν τίποτα πια να μας πάρουν, θα μας οδηγήσουν σε χρεωκοπία».

Τέλος, στο ερώτημα « αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κινδυνεύει να ταυτισθεί με μια διαρκή απόρριψη των οικονομικών προτάσεων των διεθνών οικονομικών οργανισμών», ο επικεφαλής του, απαντά: «απορρίπτουμε τη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία, θύμα της οποίας είναι η Ελλάδα του Μνημονίου.

Οι διεθνείς οργανισμοί συγκρίνουν την εξελισσόμενη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και την προβλέψιμη εξαλλαγή της σε κρίση της πραγματικής οικονομίας με τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του ’30 και συστήνουν την πολιτική του Χούβερ που την παρόξυνε αντί για την πολιτική του Ρούσβελτ που την αντιμετώπισε!

Ειδικότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνυφαίνεται ο νεοφιλελεύθερος δογματισμός με την προσπάθεια της Γερμανίας να αξιοποιήσει την κρίση για να επιβάλλει την πολιτική και οικονομική ηγεμονία της στην Ευρώπη».