Μια νέα ταμπέλα φοράνε πλέον οι Φώφη και Σταυρος σε όποιον διαφωνεί μαζί τους: τον εθνολαϊκισμό. Μέχρι και ο Πάνος Καμμένος κατηγορήθηκε για εθνολαϊκιστής, επειδή σκέφτηκε να στείλει στο στρατό τις γυναίκες. Μα ο Πάνος δεν αποφάσισε την στράτευση επειδή είναι εθνολαϊκιστής. Τοκανε διότι βλέπει το ηθικό του λαού του εντελώς πεσμένο και διαισθάνεται μαύρισμα και έξοδο από τη Βουλή. Φορώντας στολές προσπαθεί να κάνει τον πατριώτη. Δεν είναι εθνολαϊκιστής. Κουτοπόνηρος είναι. Αντί να τον κατηγορήσουν λοιπόν για εθνολαϊκισμό, μάλλον έπρεπε να τον κατηγορήσουν για μνημονιακή στροφή, δηλαδή για εξαπάτηση των ψηφοφόρων του.

Σιγά την κατηγορία βεβαίως. Του έκαναν τα μούτρα κρέας, που λέει και ο λαός, Τι είναι ο εθνολαϊκισμός, δεν νομίζω να το γνωρίζουν οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, οι οποίοι συνήθως παπαγαλίζουν κάθε σαχλαμάρα που εκστομίζουν οι σοσιαλδημοκράτες αξιωματούχοι των Βρυξελλών. Ο όρος αυτός, ασαφής και εντελώς αντιεπιστημονικός, είναι μια προπαγανδιστική κίνηση αυτών που αισθάνονται τύψεις, που θέλουν να αποτινάξουν από πάνω τους την βαριά μομφή του εκτελεστικού οργάνου του τραπεζιτικού κεφαλαίου και της γραφειοκρατίας του Βερολίνου. Όλοι αυτοί, κυρίως οι ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες, που έχουν πρωτοστατήσει τα τελευταία χρόνια στην αφαίρεση πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων από τους ευρωπαϊκούς λαούς κατηγορούν όποιους αντιστέκονται ως εθνολαϊκιστές, δίνοντας ένα περιεχόμενο εντελώς απαξιωτικό στον όρο, ένα περιεχόμενο που στοχεύει σε συνειρμούς με τον όρο εθνικοσοσιαλισμός.

Όποιος λοιπόν τολμήσει να πει κάτι για λαϊκή κυριαρχία ή για εθνική ανεξαρτησία αμέσως τον κατηγορούν για εθνολαϊκιστή. Και λοιπόν; Ποιον πολίτη ενδιαφέρει αυτή η μομφή; Είναι κακό να είναι κανείς εθνολαϊκιστής; Και τι να είναι; Αντιλαϊκιστής; Να είναι εχθρός του εαυτού του και φίλος του Σουλτς; Να είναι εχθρός του έθνους του και να κάνει τη δουλειά των άλλων εθνών που έχουν καλυφθεί πίσω από μια ένωση που δεν υπάρχει; Μήπως το πρόβλημα είναι ακριβώς η κατάργηση των λαϊκών πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και η κατάργηση της εθνικής ανεξαρτησίας;

Σήμερα, οι ευρωπαϊκοί λαοί βρίσκονται σε καθεστώς πολιτικής ομηρίας και κοινωνικού αποκλεισμού. Οι κυβερνήσεις δεν αποφασίζουν σχεδόν για τίποτα η δε ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί ούτε δόσεις στην εφορία να προγραμματίσει, εάν δεν ρωτήσει. Άρα βρισκόμαστε σε ένα καθεστώς πολιτικής ανελευθερίας και κοινωνικής αδικίας. Τι να κάνουμε; Είμαστε κάπως εθνολαϊκιστές εν προκειμένω.

Οι πονηροί ευρωπαίοι σοσιλαδημοκράτες, επειδή γνωρίζουν την πραγματικότητα, πως έχουν αφαιρέσει κάθε πολιτικό και κοινωνικό δικαίωμα, πως δεν υπάρχει δικαίωμα στην εργασία, στην περίθαλψη, στην εκπαίδευση, στην πολιτική απόφαση, στρέφουν τη συζήτηση σε ατομικά δικαιώματα σεξουαλικής συμπεριφοράς και σε δικαιώματα ανοχής της διαφορετικότητας, του αντικαπνιστή, του χορτοφάγου, του ποδηλάτη, της μπούργκας κοκ. Τέτοια δικαιώματα μάλιστα, τα αναγνωρίζουν. Είσαι ελεύθερος να κάνεις ποδήλατο. Αλλά δεν είσαι ελεύθερος να εκλέγεις μια κυβέρνηση που να αποφασίζει για λογαριασμό σου ούτε έχεις δικαίωμα να εργάζεσαι.

Έχω όμως να πληροφορήσω ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι πως κανέναν σχεδόν έλληνα δεν ενδιαφέρει ο εθνολαϊκισμός. Έχει άλλες σκοτούρες αυτόν τον καιρό.