Με αφορμή τις επερχόμενες κρίσιμες εκλογές, προσωπικότητες των γραμμάτων, της διανόησης και των τεχνών, απαντούν στην Κρυσταλία Πατούλη για την ενότητα “Ξέρω τί να ψηφίσω;”, καταθέτοντας προβληματισμούς, σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα, λέξεις, στόχους, και την ίδια την.. ουσία τελικά που έχει γι’ αυτούς η ψήφος τους, η ψήφος του κάθε Έλληνα. Σήμερα απαντά ο ποιητής Χάρης Βλαβιανός, συμμετέχοντας στην Έρευνα για την Κρίση που δημοσιεύεται στο tvxs,

Ads

Το δίλημμα στις επερχόμενες εκλογές σίγουρα δεν είναι το Μνημόνιο. Αφού φτάσαμε στην χρεοκοπία τα χέρια μας είναι αλυσοδεμένα. Δεν μπορεί να θέτει όρους αυτός που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο.

Ο αντιρρητικός λόγος της Αριστεράς είναι φάλτσος. Κανένα από τα τρία κόμματα που την εκπροσωπεί δεν θέλει στην πραγματικότητα την εξουσία, γιατί απλούστατα δεν επιθυμεί να σκάσει η χειροβομβίδα στα χέρια του. Προτιμούν να κάθονται στο θεωρείο, και όπως οι γέροι του Muppet Show, να κραδαίνουν τις μαγκούρες τους. Ωραία τα λόγια περί δικαιοσύνης και ισότητας, αν σήμαιναν και κάτι στην πράξη. Αλλά δυστυχώς δεν σημαίνουν. [Κάποτε θα πρέπει να ορίσουμε τι σημαίνει και η λέξη “λαός”….γιατί “λαός” είναι και οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ, “λαός” και οι κυρίες της εφορίας, “λαός” και οι αγρότες με τις BMW, “λαός” και οι “τυφλοί” της Κεφαλλονιάς, “λαός” και όσοι έβγαιναν στη σύνταξη στα 50, “λαός” και όσοι εισέπρατταν συντάξεις νεκρών συγγενών, κλπ, κλπ].
 
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αποκοπεί από το αμαρτωλό παρελθόν του. Εξού και πρώτη επιλογή του Βενιζέλου: Φώφη Γεννηματά! Άρα μην ελπίζουν οι οπαδοί του σε οβιδιακή μεταμόρφωση του “κινήματος”.
 
Ο θριαμβικός λόγος της ΝΔ είναι τόσο παλαιοκομματικός και απολιθωμένος που ο Παναγής Τσαλδάρης σε σύγκριση με τον Σαμαρά φαντάζει πολιτικός με όραμα.
 
Τα άλλα κόμματα [με εξαίρεση αυτό του Μάνου που είναι a one man show] είναι ανούσια. Κάποια επικίνδυνα ασφαλώς [Καμμένος/ ΛΑΟΣ / Χρυσή Αυγή], άλλα παντελώς αδιάφορα [Ντόρα/ Κατσέλη]. Επομένως λύση δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει γιατί η χρεοκοπία δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κυρίως ηθική.
 
Η περίπτωση Τσοχατζόπουλου υπογραμμίζει το αυτονόητο. “Λεβεντιά” σημαίνει κλέβω και παραμένω ασύλληπτος. [Βλ και τους ένδοξους Σπαρτιάτες (γνωστό ότι όλοι οι Έλληνες πολιτικοί είναι αρχαιόπληκτοι) και τους ακόμη πιο ένδοξους Αρματωλούς με τα ωραία τους “καπάκια”]. Η “μαγκιά” του Κουλούρη, αυτό το “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε”, είναι το λάβαρο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η περίφημη “αλλαγή” του Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν υπάρχει πλέον κοινωνία. Υπάρχουν μόνο ομάδες που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν τα “κεκτημένα” τους, αδιαφορώντας για το πως τα απέκτησαν.
 
Τρεις ημέρες ηρωισμού [για να θυμηθούμε και τη σημερινή επέτειο] μας στοίχησαν τριάντα χρόνια δουλείας. Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν είναι αυτή που πήρε στα χέρια της τα ηνία της χώρας; Ας αναρωτηθεί κάποτε [ένα σπαραχτικό, δακρύβρεχτο, τηλεοπτικό “συγγνώμη” δεν πείθει] τι πήγε στραβά και γιατί ο τόπος βυθίστηκε αργά αργά σ ένα φασίζον, αρχοντοχωριάτικο, άπληστο life style. Γιατί ο Λαλιώτης και ο Κωστόπουλος έγιναν οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
 
Τους μόνους που λυπάμαι είναι τους φοιτητές μου και τα νέα παιδιά που καλούνται σήμερα να πληρώσουν τις αμαρτίες των γονιών τους. Η βιβλική ρήση επαληθεύεται δυστυχώς με τον πιο σκληρό τρόπο. Όσο για μας; Ο Δάντης δεν προέβλεψε έναν κύκλο στην” Κόλασή” του, πιο κάτω από τον τελευταίο, που να μας αρμόζει. Εκεί θα πρέπει να βράζουμε στον αιώνα τον άπαντα μπας και μας συγχωρηθούν κάποτε οι αμαρτίες μας. Γιατί μπορεί να μην υπήρξαμε “Άκηδες” και “Κίμωνες”, αλλά είτε με τη σιωπή μας, είτε με την συγκατάβασή μας τους στηρίξαμε ή στην καλύτερη περίπτωση τους ανεχθήκαμε.
 
ΥΓ. “Αν και στον βούρκο κάποιοι από μας κοιτούν τ’ αστέρια”. Όσοι έχουν το σθένος του Wilde ας ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Όσο για την ψήφο, όπως θα έλεγε και ο Σόπενχαουερ: “είτε ψηφίσεις, είτε δεν ψηφίσεις χαμένος θα ‘σαι. Είτε ψηφίσεις αυτό το κόμμα, είτε ψηφίσεις το άλλο κόμμα πάλι χαμένος θα ‘σαι”.

* Ο Χάρης Βλαβιανός γεννήθηκε στη Ρώμη το 1957. Σπούδασε Οικονομικά και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και Πολιτική Θεωρία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές, με πιο πρόσφατες τις συλλογές, Διακοπές στην πραγματικότητα (2009) [η οποία απέσπασε το Βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω» (2010)] και Σονέτα της συμφοράς (2011), και τρεις συλλογές δοκιμίων, Ο άλλος τόπος (1994), Ποιον αφορά η ποίηση; Σκέψεις για μια τέχνη περιττή (2007), το Διπλό όνειρο της γραφής (2010, από κοινού με τον Χρήστο Χρυσόπουλο). Τον Νοέμβριο κυκλοφόρησε το βιβλίο του, Η ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας σε 100 χαϊκού: από τους Προσωκρατικούς έως τον Ντερριντά. Έχει μεταφράσει έργα κορυφαίων Αμερικανών και Ευρωπαίων ποιητών, όπως των: Walt Whitman, Εzra Pound, John Ashbery, William Blake, Zbigniew Herbert, Fernando Pessoa, e.e. cummings, Michael Longley και Wallace Stevens. Διευθύνει το περιοδικό «Ποιητική». Πρόσφατα κυκλοφόρησε και η μετάφρασή του των Τεσσάρων Κουαρτέτων του Τ. Σ. Έλιοτ. Διδάσκει Ιστορία και Πολιτική Θεωρία στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος και δημιουργική ποιητική γραφή στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ).

Ads

Δείτε επίσης: Τι πρέπει να κάνουμε; Απαντά ο ποιητής Χάρης Βλαβιανός