Την αρχική ικανοποίηση για την εξάρθρωση της νεοναζιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης Combat 18 διαδέχεται η δυσάρεστη διαπίστωση της επιεικούς ποινικής τ​η​ς μεταχείρισης, σύμφωνα με το κατηγορητήριο.

Οι νεοναζί που έχουν παραδεχθεί ​30 τρομοκρατικές επιθέσεις και συνδέονται με τη Χ.Α. παραπέμπονται ως εγκληματική οργάνωση, με άρθρο 187 ΠΚ,  και όχι ως τρομοκρατική, παρότι η δράση τους είναι ο ορισμός του “τρομονόμου”. Μάλιστα καθώς αποκαλύπτεται ότι σχεδίαζαν προβοκάτσια στα Ίμια που θα έβλαπτε ​τα συμφέροντα και τη διεθνή τη​ς​ χώρα​ς ανεπανόρθωτα​, είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις που εκπληρώνουν απόλυτα ​τις προϋποθέσεις του άρθρο​υ​ 187 Α του ποινικού κώδικα.  

Την ίδια ώρα η Δικαιοσύνη δικάζει τους ληστές του Βελβεντού ως “τρομοκράτες” με τις επιβαρυντικές διατάξεις του ίδιου άρθρου, παρότι έχουν απαλλαγεί για ένταξη στους “Πυρήνες της Φωτιάς”. Σε εκείνη την περίπτωση οι αρχές έχουν δεχθεί κριτική ότι θεωρούν τους αναρχικούς, εν δυνάμει “ατομικούς τρομοκράτες”.

Στη μία περίπτωση οι φωτογραφίες με τα ονόματα των κατηγορουμένων δίνονται σε χρόνο ρεκόρ στη δημοσιότητα, ακόμη και με τα ίχνη από τις “ανακριτικές” μεθόδους. Στην περίπτωση της Combat 18 όμως συνεχίζεται η προστασία των προσωπικών τους δεδομένων. Ίσως επειδή είναι από οικογένειες “νοικοκυραίων”, ίσως επειδή δεν έχουν περάσει από το “αντρο της τρομοκρατίας Βαρκελώνη” όπως οι αναρχικοί.

Οι διωκτικές αρχές μοιάζουν να παραπέμπουν τους νεοναζί τρομοκράτες “με βαριά καρδιά” και να επιφυλάσσουν διαφορετική μεταχείριση των ίδιων εγκλημάτων ανάλογα με την ιδεολογική τους φόρτιση. Σαν να βάλθηκαν να δικαιώσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη που υποστηρίζει ότι τρομοκρατία νοείται μόνο αριστερή.

Παρότι ο “τρομονόμος” είναι μια άκρως τιμωρητική διάταξη που εισήχθη στον Ποινικό Κώδικα με ιδιαίτερη πολιτική στόχευση σε συγκεκριμένο χρόνο, είναι σε ισχύ. Και το κράτος δικαίου δεν μπορεί να εφαρμόζει τις ποινικές διατάξεις με ιδεολογικούς και ταξικούς διαχωρισμούς. Άλλως αυτοαναιρείται.