Σιγα μην αφήσει το έδαφος ελεύθερο ο Αντώνης Σαμαράς να διεκδικήσει η Ντόρα τη θέση της Κάθυ Άστον στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή! Επίσης σιγά μην την έστελνε επίτροπο στην Ευρωπαϊκή Ένωση!

Ads

Όχι δηλαδή ότι έκανε και τίποτα σημαντικό η βρετανή υπουργός Εξωτερικών της Ε.Ε., μάλλον για το προβάλον την υπερμεγέθη οδοντοστοιχία της χαμόγελο έγινε πιό γνωστή (;) απ΄ότι ήταν, παρά για τη δράση της σε ένα πόστο που δεν είχε ούτε ιστορία στην Ε.Ε. ούτε αντικείμενο.                                           

Αφού όμως δεν είχε αντικείμενο γιατί δεν άφησε τη Ντόρα να πάει;                                                                                  

Θα την ξεφορτωνόταν  μια και καλή (πέντε χρόνια στην Ε.Ε. και σε ξεκόβουν απο την ελληνική πραγματικότητα και δημόσια ζωή, και σε μεγαλώνουν για το παιχνίδι της ηγεσίας που -θα- πάει σε άλλες ηλικίες) ενώ θα έδειχνε και μεγαλοψυχία προς τη μεγάλη του αντίπαλο : «δεν της κρατάω (ούτε πολιτική) κακία, μπορεί να έφυγε όταν την κέρδισα στην εσωκομματική αναμέτρηση για την ηγεσία, να έκανε κόμμα και να πήρε μέρος στις εκλογές, αλλά εφαρμόζω fair play και αναγνωρίζω τον (την εδώ) αντίπαλο». Δεν την άφησε, επειδή ξέρει ότι αφενός η Ντόρα Μπακογιάννη μπορεί να προσδώσει αντικείμενο σε ένα απλώς τιμητικό αξίωμα και αφετέρου επειδή είναι φανερά πιό ενεργή και συγκροτημένη απο την Άστον που απέρχεται χωρίς ουδείς να θυμάται ακριβώς (ή περίπου) τι έκανε.

Ads

Ας αφήσουμε το γεγονός ότι ο επίσημος τίτλος της θέσης αυτής είναι εξαιρετικά βαρύγδουπος κι ένα ταλαντούχο πολιτικά άτομο θα χειριζόταν καλά και αυτό το στοιχείο: «Ύπατη Εκπρόσωπος της Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας»! Μια και το συζητάμε ισχυρή για τη θέση αυτή προβάλλει η υποψηφιότητα της υπουργού Εξωτερικών της Ιταλίας Φεντερίκα Μονεγκίνι κάτι που επιδιώκει έντονα ο πρωθυπουργός της χώρας Ματέο Ρέντσι. Μια άλλη υποψηφιότητα που συζητιέται είναι αυτή του Πολωνού υπουργού Εξωτερικών Ράντοσλαβ Σικόρσκι, κι άλλα ονόματα ακούγονται αλλά δεν είναι το θέμα μας.

Με τον Αβραμόπουλο όμως; Πως τον άφησε να πάρει τόσο τιμητική και υψηλή θέση; Είναι απλό.                             

Δεν απειλείται. Αφού έκοψε ο Α. Σαμαράς την Ντ.Μπ. απο τη θέση της επιτρόπου επέλεξε τον άνετο κοσμοπολίτη, πρώην διπλωμάτη. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος  πάει σε μια θέση που του ταιριάζει, δεν θα πολυασχολείται με τα ελληνικά πράγματα και σχεδόν καθόλου με τα νεοδημοκρατικά, ενώ όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου μπορεί να ακούσουμε το όνομά του για την θέση του προέδρου της Δημοκρατίας.  Όχι όμως σε αυτή την εκλογή που λέγεται ότι ότι άλλα ονόματα έχουν εγγραφεί στη λίστα των ειδικών, όπως του Σταύρου Δήμα, του Γιώργου Σουφλιά και σύμφωνα με μερικούς «τολμηρούς» και του Κώστα Καραμανλή παρά το «νεαρό» της ηλικίας του για τη θέση του Π.τ.Δ.                           

Όμως ο κ. Αβραμόπουλος σε κάθε περίπτωση με την light πολιτική φυσιογνωμία που διατηρεί  («είμαι ευχάριστος, δεν ενοχλώ κανένα») είναι κάτι σαν πολιτικό πασπαρτού. Μπορεί να παίξει για οποιαδήποτε «πόρτα».  Ο έως τώρα υπουργός Εθνικής ΄Αμυνας διαδέχεται την κ. Μαρία Δαμανάκη. Πριν την κ. Δαμανάκη επίτροπος ήταν (2004-2009) ο χαμηλών τόνων,  ευπρεπής Σταύρος Δήμας (αντιπρόεδρος κι αυτός της ΝΔ όπως και ο κ. Αβραμόπουλος) νωρίτερα η εκσυγχρονίστρα  Άννα Διαμαντοπούλου (1999-2004) και πριν απο εκείνη ο Χρήστος Παπουτσής (1995-1999). Την διετία 1993-1995 ήταν ο σκληρός νεοφιλελεύθερος και στόχος της 17 Νοέμβρη Ιω. Παλαιοκρασσάς, το 1989-1993 η Βάσω Παπανδρέου, το 1985 έως 1989 ο λιγότερο γνωστός αλλά σημαντικός οικονομολόγος Γρηγόρης Βάρφης ενώ ο πρώτος επίτροπος από την Ελλάδα (1981-1985) ήταν ο Γιώργος Κοντογιώργης, στενός συνεργάτης του ιδρυτή της ΝΔ Κων. Καραμανλή.                                                                                                                                                                                 

Και γιατί θα απειλείτο ο Α. Σαμαράς αν έστελνε την Ντόρα Μπακογιάννη επίτροπο;  Μα διότι η Ντ. Μπ. θα έδινε άλλη «ταυτότητα» στη θέση της επιτρόπου, λιγότερη μεγαλοπρέπεια ίσως και φανταχτερή εικόνα, αλλά θα κινείτο ηγετικά. Και επειδή έχει και το στυλ και τη γνώση θα φαινόταν κάτι σαν πρωθυπουργός εξωτερικού, ή σαν ηγέτις στον προθάλαμο της εξουσίας. Κάτι που δεν θα δημιουργούσε …ευεξία στον σημερινό πρωθυπουργό. Ενώ ο Δ. Αβραμόπουλος θα δώσει μεν περίσσια αίγλη στη θέση του επιτρόπου (μπορεί να φαίνεται και πάνω απο πρωθυπουργός μια κι έχει την allure που λέν οι γάλλοι) αλλά (μάλλον…) δεν θα διεκδικήσει μέσω αυτής της θέσης άλλα αξιώματα που σχετίζονται με την Ελλάδα και τη ΝΔ. Σημασία έχει ότι ο Α.Σαμαράς με μια κίνηση ξεμπερδεύει (επί του προβλεπτού μέλλοντος, διότι το άλλο ποιός να το γνωρίζει…) με δύο απο τους βασικούς του εσωκομματικούς αντιπάλους.

Η μία ξαναπηγαίνει στη γωνία περιμένοντας μια εκλογική συντριβή που θα δρομολογήσει εξελίξεις στη ΝΔ (χωρίς να είναι βέβαιο ότι οι εξελίξεις θα οδηγήσουν στη δική της λύση) και ο άλλος φεύγει για μια πολυτελή «εξορία» που τον απομακρύνει απο τα ελληνικά πράγματα.