Η πολιτική ένταση κλιμακώνεται στη Βουλγαρία με συνεχείς συγκρούσεις αστυνομίας και πολιτών. Ο Μάρκο Αρντ, επικεφαλής του γερμανικού ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ στη Σόφια, δίνει απαντήσεις.

Ads

Τις τελευταίες εβδομάδες οι πολίτες στη Βουλγαρία έχουν εξεγερθεί ζητώντας την ανατροπή της κυβέρνησης, την οποία κατηγορούν για πολιτικές εξαρτήσεις από ολιγάρχες. Ο Μάρκο Αρντ, επικεφαλής του γερμανικού ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ στη Σόφια, παραχώρησε σχετική συνέντευξη στη γερμανική ραδιοφωνία DLF.

Αναφερόμενος στους λόγους που οι άνθρωποι διαμαρτύρονται εξηγεί ότι «το κύμα διαμαρτυρίας προκλήθηκε πριν από 40 μέρες, όταν ένας ολιγάρχης των μίντια ορίστηκε από την κυβέρνηση ως επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της χώρας. Λίγο πριν είχαν ενισχυθεί οι αρμοδιότητες της υπηρεσίας, αναλαμβάνοντας πλέον και την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος. Και ο νόμος αυτός άλλαξε, ώστε να ταιριάζει σε αυτό τον ολιγάρχη των ΜΜΕ, διότι δεν διέθετε τα προσόντα για να καταλάβει τη θέση. Έτσι ξεκίνησε το κύμα διαμαρτυριών».

Αγανακτισμένη η κοινωνία των πολιτών

 
Ποιοι είναι όμως αυτοί που κατεβαίνουν σήμερα στους δρόμους; Στους δρόμους της Βουλγαρίας είχαμε δει και πάλι ανθρώπους τον περασμένο Φεβρουάριο εξαιτίας της αύξησης των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος. Όπως επισημαίνει ο γερμανός ειδικός, «είναι αυτό που στην Ευρώπη αποκαλούν κοινωνία πολιτών. Είναι νέοι άνθρωποι,μορφωμένοι άνθρωποι, η μεσαία τάξη, αυτοί που λένε ‘εμείς πληρώνουμε φόρους’. Δεν είναι οι ίδιοι φτωχοί άνθρωποι που κατέβηκαν στο δρόμο τον περασμένο Φεβρουάριο. Είναι αυτοί που φέρουν τα βάρη αλλά δεν ανέχονται πλέον την κυβερνητική πολιτική».

Για τον επικεφαλής του ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ η εξέλιξη αυτή είναι ιδιαίτερα θετική, διότι οι πολίτες εγκαταλείπουν το στενά ιδιωτικό και τους ενδιαφέρει η λεγόμενη χρηστή διοίκηση, ο ορθός τρόπος διοίκησης του κράτους. Τέλος, σχετικά με το εάν η ένταξη της Βουλγαρίας στην ΕΕ ήταν όντως μια ορθή απόφαση, απαντά ότι «εάν λάβει κανείς υπόψιν του μόνο τα τυπικά κριτήρια, τότε σίγουρα τόσο η Βουλγαρία όσο και η Ρουμανία δεν τα πληρούν. Εάν όμως σκεφθεί κανείς τι πραγματικά έχει κινήσει σε αυτές τις χώρες όλη αυτή η διαδικασία, τότε ήταν ορθό. Η δημοκρατική εξέλιξη της χώρας δεν θα ήταν η ίδια, εάν η Ευρώπη και η Κομισιόν δεν είχαν έναν μηχανισμού ελέγχου σε αυτές τις χώρες. Θεωρώ πως η ένταξη ήταν πολύ σημαντική και πολύ σωστή».

Πηγή: DW

Tageszeitung: Απόλυτα διεφθαρμένο κατεστημένο

Οι Βούλγαροι έχουν κάθε λόγο να διαδηλώνουν καθημερινά ενάντια στην κυβέρνησή τους. Όμως ούτε νέες εκλογές θα μπορούσαν να αλλάξουν κάτι στην κατάσταση.

Ώς εδώ και με τη νέα κυβέρνηση της Βουλγαρίας, που βασίζεται στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Μόλις δέκα βδομάδες συμπλήρωσε στην εξουσία και τα κατάφερε να κατεβαίνουν καθημερινά οι άνθρωποι στον δρόμο. Για την ώρα αρνείται να παραιτηθεί και ελπίζει ότι θα καταφέρει να επιβιώσει αυτής της κρίσης, ωστόσο οι πιθανότητες δε φαίνεται να είναι με το μέρος της.

Δεν είναι η πρώτη φορά που θυμωμένοι διαδηλωτές περικυκλώνουν το Κοινοβούλιο στη Σόφια. Ήδη, τον Φεβρουάριο του 1997, έπειτα από εβδομάδες μαζικών κινητοποιήσεων, οι διαδηλωτές όρμησαν στη Βουλή, έβαλαν φωτιά κι ανάγκασαν την τότε κυβέρνηση του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Βιντένοφ να παραιτηθεί. Φαίνεται ότι και τώρα η υπομονή των Βουλγάρων έφτασε στα όριά της.

Κι αυτό εξηγείται: Η τότε πολυπόθητη ένταξη της Βουλγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2007 για πολλούς σήμανε την απόλυτη κοινωνική εξαθλίωση. Με τον μέσο μισθό να φτάνει μόλις τα 200 ευρώ και με την ανεργία να αυξάνεται, η πλειοψηφία του βουλγαρικού πληθυσμού έχει διολισθήσει στη φτώχεια. Οι νέοι άνθρωποι γυρνούν μαζικά την πλάτη τους στη χώρα. Και η διαφθορά στους κρατικούς θεσμούς και στους περισσότερους τομείς της οικονομίας είναι πανίσχυρη, όπως παλιά.

Κι όμως, το πολιτικό κατεστημένο στη Βουλγαρία, αντί να ασχοληθεί με αυτά τα προβλήματα, ακροβατεί χωρίς σχέδιο και χωρίς στόχο. Και ξοδεύει όλο τον χρόνο και την ενέργειά του για να φροντίζει την πελατεία του.

Ομολογουμένως, εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μια παραίτηση της κυβέρνησης και η διενέργεια νέων εκλογών θα ήταν η διέξοδος από το αδιέξοδο. Το πιθανότερο είναι μάλιστα ότι τα αποτελέσματα μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης ελάχιστα θα διαφέρουν από αυτά των εκλογών του Μαΐου. Ωστόσο, το να μην κάνεις τίποτε δεν είναι λύση.

Πηγή: Η Αυγή