Ήδη σήμερα υπάρχουν πολύ επισφαλείς εργασιακές σχέσεις – μια τάση που η τεχνολογική πρόοδος την ενισχύει ακόμα περισσότερο, αφού τα ρομπότ και τα προγράμματα λογισμικού αντικαθιστούν ολοένα και πιο πολύ την ανθρώπινη εργασία.

Όταν οι άνθρωποι ως εργαζόμενος δεν είναι πλέον σημαντικοί, η διαπραγματευτική τους θέση στις συλλογικές συμβάσεις θα είναι ασθενέστερη. Και αν θα πρέπει στο μέλλον ο καθένας να γίνει αφεντικό του εαυτού του, όπως προωθείται ήδη, ποιος θα ενδιαφέρεται για τον υπερβολικό φόρτο εργασίας στον οποίο υποβάλουμε τους εαυτούς μας εμείς οι ίδιοι ή αν πληρωνόμαστε με το μπλοκάκι για κάποιες ώρες που θα μας χρειάζονται οι επιχειρήσεις;

Από τώρα δε θα πρέπει να σκεφθούν οι καινούργιες γενιές εργαζομένων, ότι οι καπιταλιστικές σχέσεις εργασίας που προωθούνται με αυτό τον τρόπο, θέτουν σε κίνδυνο τα κοινωνικά δικαιώματα και τα στάνταρτς που έχουν σήμερα, έστω και αν αυτά στην τωρινή περίοδο της κρίσης περικόπτονται όλο και περισσότερο; Τι πρέπει να συμβεί; Τι θα χρειασθεί να κάνουν οι νέες γενιές που θα ζήσουν τις νέες εξελίξεις από την ρομποτοποίηση και την αυτοματοποίηση της εργασίας, ώστε να μην εξοστρακισθούν από την «αγορά εργασίας», σαν άχρηστες και άρα χωρίς μισθούς και συντάξεις;

Οι προβλέψεις λένε- σε περίπτωση που τις εξελίξεις στο επίπεδο τις εργασίας θα συνεχίζουν να τις καθορίζουν οι καπιταλιστικές σχέσεις-ότι μέχρι τα μέσα του αιώνα το 60% των σημερινών μισθωτών θέσεων εργασίας θα εκλείψουν. Σε μερικά επαγγέλματα μάλιστα τα ρομπότ και οι αλγόριθμοι αντικαθιστούν από τώρα σε μεγάλο βαθμό τους εργαζόμενους. Όλο και περισσότερο εμπλέκονται τα ρομπότ στη ζωή μας. Ήδη σήμερα μηχανές και λογισμικά είναι σε θέση να αντικαταστήσουν τους εργαζόμενους από σάρκα και αίμα. Μια μηχανή αναλαμβάνει σύντομα τη δουλειά μου; Αναρωτιέται ο εργαζόμενος σε μια εποχή αυξανόμενης ψηφιοποίησης.

Το γερμανικό κρατικό τηλεοπτικό κανάλι ARD δημιούργησε μια νέα βάση δεδομένων που περιέχει πληροφορίες-απαντήσεις για το βαθμό αντικατάστασης των διάφορων επαγγελμάτων από τις μηχανές. Τεχνικά – όπως προκύπτει από αυτή τη βάση δεδομένων του ARD “Job Futuromat” – ήδη σχεδόν το ένα τρίτο όλων των επαγγελμάτων μπορούν να αντικατασταθούν από 50% έως 100% από μηχανές, ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή ρομπότ.

Στο 23% των επαγγελμάτων η χρήση των ρομπότ ή υπολογιστών μπορεί να είναι μερική, δηλαδή σε τμήματα της εργασίας τους. Ωστόσο, σε ένα άλλο 23% των θέσεων εργασίας υπάρχει τέτοια εξειδίκευση, που εκεί η χρήση μηχανημάτων δεν έχει κανένα νόημα.

Μπορεί να μπει κανείς στην παρακάτω διεύθυνση για να πληροφορηθεί για τα ποσοστά αναπλήρωσης του επαγγέλματός του από την ψηφιοποίηση (τα δεδομένα βέβαια ισχύουν περισσότερο για τη Γερμανία, αλλά το ίδιο είναι περίπου για όλη την ενιαία αγορά εργασίας της ΕΕ):
https://job-futuromat.ard.de/
Σε επαγγέλματα όπως τα παρακάτω έχουμε ήδη ποσοστό αναπλήρωσης:

• νοσηλευτής/τρια, υπάρχει ποσοστό αναπλήρωσης 0% (δίπλα στο κρεβάτι ενός αρρώστου δύσκολο να υπάρχει και στο μέλλον ένα ρομπότ)
• επαγγελματίας οδηγός 0% (αλλά με την προώθηση που γίνεται για «αυτόματο οδηγό», αυτό θα αλλάξει γρήγορα)
• τραπεζικός 38%
• πωλητής/πωλήτρια 67%
• αποθηκάριος/μεταφορέας 71%
• εργαζόμενος στη μεταλλουργία 79%
• υπάλληλος γραφείου/εμπορικός αντιπρόσωπος 83%
• αρτοποιός 100%

Και ενώ αυτή την κατάσταση θα μπορούσαμε να την υποδεχτούμε με τυμπανοκρουσίες, γιατί όπως προβλέπει ο οικονομολόγος Dr. Niko Paech καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Siegen , θα χρειαζόταν ο καθένας μας 20 μόνο ώρες μισθωτής εργασίας για τα προς το ζείν, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο θα μπορούσαμε να τον χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε το ευ ζειν, αντίθετα θα πρέπει να μας ανησυχήσει, διότι αυτού του είδους την ανάπτυξη την καθοδηγούν οι ιδιωτικές εταιρείες και το ιδιωτικό κεφάλαιο, που θέλει να κερδίσει όσο γίνεται περισσότερα από την ψηφιοποίηση.

Όσο θα επικρατούν οι καπιταλιστικές σχέσεις στην παραγωγή και την κατανάλωση, που προτιμούν την ανεργία αντί τη δίκαιη κατανομή της ανθρώπινης εργασίας, τα πλεονεκτήματα της ψηφιοποίησης θα είναι πλεονεκτήματα, μόνο για τους επενδυτές-κεφαλαιούχους , ενώ για τους εργαζόμενους «από κάτω» της καπιταλιστικής κοινωνίας θα είναι μειονεκτήματα. Η ψηφιοποίηση όπως γίνεται σήμερα οδηγεί σε εφαρμογές «έντασης κεφαλαίου» και «έντασης εναπομείνασας εργασίας» και όχι στην απελευθέρωση της εργασίας, όπως ισχυρίζονται κάποιοι ότι θα γίνει αν ο καθένας μας γίνει «ο εκμεταλλευτής και το αφεντικό του εαυτού του»!

Ενώ η μείωση του εργάσιμου χρόνου θα είναι πλεονέκτημα μόνο με το ξεπέρασμα του καπιταλισμού και το πέρασμα σε κοινωνίες από-ανάπτυξης!

Πηγή: topikopoiisi