Η ανασύσταση της ενότητας και της συνέχειας του χρόνου της Αλήθειας και της αλήθειας του Χρόνου δεν είναι πιά ούτε ένα αποδεκτό από τους ημι-φιλοσόφους της κάποτε Δύσης ουτοπικό ενέργημα. Γιατί είναι προφανές σε όποιον ξέρει τι είναι Φιλοσοφία πως αυτή θέτει όρια στην όποια αναζήτηση του Αληθούς αλλά ταυτόχρονα σπάει τα όρια, και αυτά τα όρια που έθεσε και όχι μόνον τα όρια που υπερέβη ανα-οριοθετώντας την αναζήτηση.

Ads

Από ό,τι έχω καταλάβει ένας είχε το θάρρος να σπάσει τα όρια και να ανα-οριοθετήσει την αναζήτηση του Αληθούς, με τον οποίο -εγώ ο ταπεινός- διαφωνώ σε πολλά ριζικά θέματα αλλά σέβομαι και ακούω όλο και περισσότερο, εμβαθύνοντας την διαφωνία μου αλλά και την διδαχή μου από αυτόν.

Ο Α.Μπαντιού. Δεν μπορώ να κάνω λόγο ακόμα για το τερατώδες σε εύρος και πυκνότητα έργο του, αφού είμαι όσον αφορά αυτό ένας ακόμα μαθητής, που θα παραμείνει σίγουρα για πολύ καιρό μαθητής και πάντως πάντα αντίθετος.

Αλλά αυτό που θέλω να επισημάνω, και έχει ιδιαίτερη σημασία αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε σοβαρά το έργο του, είναι πως ο Α.Μπαντιού είναι κομμουνιστής με την κυριολεκτική έννοια του όρου, πράγμα που έχει για την ίδια τη Φιλοσοφία κοσμο-ιστορική σημασία.

Καταρχάς βρέθηκε ένας Φιλόσοφος που έλυσε τα μάγια του Χαίντεγκερ.

Έπειτα, αυτός είναι ο μόνος από όσους ξέρω που έθεσε το ζήτημα της Αλήθειας με τον καθολικό και επιτακτικό τρόπο εκείνο που είχε να τεθεί από την εποχή του Μάρξ, αλλά ακόμα περισσότερο είχε να τεθεί από άλλες παλαιότερες εποχές, με έναν σύγχρονο και θεμελιωμένο τρόπο.

Ο Α.Μπαντιού είναι ένας θαρραλέος άνθρωπος, αλλά είναι θαρραλέος γιατί παρέμεινε κομμουνιστής σε μια εποχή που όλοι οι φιλόσοφοι και στοχαστές αποστατούσαν απο τον κομμουνισμό και από την αναζήτηση του Καθολικού Λόγου.

Η αξία που έδωσε στην Αλήθεια όμως δεν είναι τυχαία αλλά εξαρτημένη απο αυτήν του τη στάση ως πεπεισμένου κομμουνιστή που δεν φοβάται τις καταιγίδες της ιστορίας.

Η κοσμο-ιστορική για την Φιλοσοφία στάση του θα την έλξει νομοτελειακά ξανά στο αίτημα του κομμουνισμού, αλλά με την αυστηρή έννοια των όρων “αίτημα” και “κομμουνισμός”.

Το θέμα μας είναι πόσο γρήγορα θα ξεκινήσει η διαλεκτική ξανά, σε αυτές τις βάσεις.

Ο Α.Μπαντιού έσπασε τα όρια και ανα-οριοθέτησε τον φιλοσοφικό κόσμο του έλλογου.

Όσο και να το αρνείται ένας κομμουνιστής αυτό είναι η αληθινή Φιλοσοφία. Αλλά η αληθινή Φιλοσοφία μάλλον ενδιαφέρει ακόμα αληθινά μόνον κομμουνιστές. Και το παράδοξο είναι πως ο σκοπός του Κομμουνισμού δεν είναι να φιλοσοφο-ποιήσει τον Κόσμο. Αυτό το παράδοξο ας απασχολήσει τους φιλοσοφούντες των “ορίων”.

Ι.Τζανάκος 

aftokathorismos.blogspot.gr