[…] Με το βιβλίο «Επιστροφή στη Δραχμή – Η απάντηση στην ευρω-κατοχή» επιχειρείται να αμφισβητηθεί η γερμανική Ευρώπη, το ευρω-μάρκο και ο ευρω-μονόδρομος. Με την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος θα αυξηθεί η ρευστότητα της οικονομίας, θα χρηματοδοτούνται οι παραγωγικές επενδύσεις και το κράτος θα παύσει να δανείζεται, δε θα δημιουργείται πια νέο χρέος και δε θα πληρώνουμε άλλους τόκους. Η Ν. Δραχμή δε θα υποτιμηθεί, κανείς δε θα χάσει την περιουσία του και τα λεφτά του, δε θα υπάρξει πληθωρισμός, η ανεργία θα μειώνεται με τις νέες επενδύσεις και οι μισθοί καθώς και τα άλλα εισοδήματα σταδιακά θα αυξάνονται […] Ο δημοσιογράφος Νίκος Ιγγλέσης, εξηγεί στην Κρυσταλία Πατούλη τι ακριβώς καταγράφεται στο βιβλίο του «Επιστροφή στη Δραχμή – Η απάντηση στην ευρω-κατοχή» που κυκλοφορεί από τις  Εκδόσεις  Λιβάνη.

Ads

Στο βιβλίο καταγράφεται ένα εναλλακτικό σχέδιο για την έξοδο από τη σημερινή κρίση, τη σωτηρία της Ελλάδας και την αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας. 

Αποτελεί μια απάντηση στη γκεμπελικής υφής προπαγάνδα, όλων των μνημονιακών δυνάμεων, ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα σημαίνει υποτίμηση της Νέας Δραχμής, αχαλίνωτο πληθωρισμό, ελλείψεις σε βασικά προϊόντα (καύσιμα, φάρμακα, τρόφιμα κλπ.) καθώς και απώλεια των καταθέσεων, και  αποδεικνύεται ότι όλα αυτά αποτελούν ψεύδη προκειμένου να τρομοκρατηθεί ο ελληνικός λαός (επιχείρηση φόβος) και να υποταχθεί χωρίς αντιστάσεις στις πολιτικές που εφαρμόζονται από την Τριαρχία (Τρόϊκα) και τις δωσιλογικές κυβερνήσεις των Αθηνών.

Βασική διαπίστωση είναι ότι μετά σχεδόν τέσσερα χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, η  ελληνική οικονομία έχει εγκλωβιστεί σε μια παγίδα έλλειψης ρευστότητας

Ads

Κάθε οικονομία, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξής της, χρειάζεται τα απαραίτητα κεφάλαια για να κινηθεί η παραγωγική μηχανή της και να αναπτυχθεί. Σήμερα, όμως τα κεφάλαια αυτά δεν υπάρχουν γιατί η ρευστότητα ελέγχεται από την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) στην οποία η Ελλάδα έχει παραχωρήσει το κυρίαρχο δικαίωμά της να κόβει και να εκδίδει νόμισμα.

Παράλληλα οι εγχώριες τράπεζες είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένες από τις απώλειες του κουρέματος των ομολόγων του Δημοσίου (ΡSI+) και την αλματώδη αύξηση, λόγω της ύφεσης, των μη εξυπηρετούμενων δανείων (κόκκινα δάνεια) που είχαν χορηγήσει την προηγούμενη περίοδο σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά.  Παρ’ όλο που οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν με 50 δις ευρώ (τα 41 δις έχουν χρησιμοποιηθεί προσώρας) , τα οποία προστέθηκαν στο Δημόσιο Χρέος της χώρας, αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν την, σε βαθειά ύφεση ευρισκόμενη, οικονομία. Αυτό έχει ως συνέπεια να αποσαθρώνεται καθημερινά ό,τι έχει απομείνει από την παραγωγική βάση της χώρας.

Με την εισαγωγή του νέου νομίσματος, της Νέας Δραχμής, θα μπορούμε να δώσουμε ρευστότητα στις επιχειρήσεις (π.χ. για κεφάλαια κίνησης) και να χρηματοδοτούμε τις παραγωγικές και μόνο επενδύσεις. Η αύξηση της νομισματικής κυκλοφορίας για τη χρηματοδότηση παραγωγικών επενδύσεων και όχι της κατανάλωσης δε θα δημιουργήσει πληθωριστικές πιέσεις.

Όπως αναλυτικά παρουσιάζεται στο βιβλίο, η εισαγωγή της Νέας Δραχμής θα γίνει με ισοτιμία ένα προς ένα, δηλαδή μια Νέα Δραχμή προς ένα ευρώ. Η κρατικά καθορισμένη ισοτιμία αυτή θα διατηρηθεί αμετάβλητη καθ’ όλη τη μεταβατική περίοδο σταθεροποίησης της οικονομίας (από 3 μέχρι 5 έτη), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στη συνέχεια θα υπάρξει υποτίμηση της Ν. Δραχμής.  

Έτσι, μισθός 800 ευρώ θα γίνει 800 Ν. Δραχμών, δάνειο 80.000 ευρώ θα γίνει 80.000 Ν. Δραχμών κλπ. ενώ οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών δε θα μεταβληθούν. Όλες οι συναλλαγές στο εσωτερικό της χώρας, μετά από μια μικρή μεταβατική περίοδο, θα γίνονται μόνο σε Ν. Δραχμές, ενώ οι καταθέσεις, προκειμένου να μην υπάρξει καμιά ανησυχία για υποτίμηση του εθνικού νομίσματος,  θα παραμείνουν σε ευρώ και θα αποτελούν καταθέσεις σε συνάλλαγμα.

Ο βασικός λόγος που μια χώρα αναγκάζεται να προχωρήσει σε υποτίμηση του νομίσματός της είναι ο ισοσκελισμός του Ισοζυγίου Εξωτερικών Συναλλαγών, της διαφοράς δηλαδή μεταξύ του συνόλου των εισαγωγών, αγαθών και υπηρεσιών και των αντίστοιχων εξαγωγών. 

Σήμερα η Ελλάδα έχει σχεδόν ισοσκελισμένο Ισοζύγιο λόγω της εσωτερικής υποτίμησης, περίπου 40%, των μισθών και εισοδημάτων που επέβαλαν στα σχεδόν  τέσσερα τελευταία  χρόνια οι μνημονιακές πολιτικές. Έτσι λόγω της βαθειάς ύφεσης, μειώθηκαν σημαντικά οι εισαγωγές ενώ αυξήθηκαν λίγο οι εξαγωγές με αποτέλεσμα να ισοσκελιστεί το Ισοζύγιο Εσωτερικών Συναλλαγών.  Η υποτίμηση (εσωτερική υποτίμηση)  έχει ήδη γίνει  και άρα δε χρειάζεται να γίνει καμία νέα υποτίμηση. 

                Όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα είναι μύθος ότι αυτή εξαρτάται από το επίπεδο των μισθών και των ημερομισθίων. Άν ήταν έτσι τότε το Πακιστάν ή το Μπαγκλαντές θα είχαν πιο ανταγωνιστική οικονομία από αυτή της Γερμανίας ή της Σουηδίας. Η Ελλάδα δε χρειάζεται υποτίμηση της Νέας Δραχμής προκειμένου οι μισθοί να φτάσουν στα επίπεδα της Βουλγαρίας ή και πιο κάτω, χρειάζεται επενδύσεις για ν’ αναπτυχθεί ως αγροτο-βιομηχανική χώρα.

Εκτός από το σχέδιο μετάβασης στο εθνικό νόμισμα, παρουσιάζεται, επίσης, η σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας,  και δίνονται οι απαραίτητες κατευθύνσεις μιας αναπτυξιακής πολιτικής.  Τονίζεται ότι  οι  Δανειακές Συμβάσεις και τα Μνημόνια, για τους ξένους επικυρίαρχους, δεν είναι ένα οικονομικό σχέδιο που απέτυχε, αλλά ένα πολεμικό εργαλείο που επιτυγχάνει το στόχο του, δηλαδή την υποδούλωση της Ελλάδας.  

Επιπλέον, σε αυτό το βιβλίο, επιχειρείται να αμφισβητηθεί η γερμανική Ευρώπη, το ευρω-μάρκο και ο ευρω-μονόδρομος.

Με την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος θα αυξηθεί η ρευστότητα της οικονομίας, θα χρηματοδοτούνται οι παραγωγικές επενδύσεις και το κράτος θα παύσει να δανείζεται, δε θα δημιουργείται πια νέο χρέος και δε θα πληρώνουμε άλλους τόκους. Η Ν. Δραχμή δε θα υποτιμηθεί, κανείς δε θα χάσει την περιουσία του και τα λεφτά του, δε θα υπάρξει πληθωρισμός, η ανεργία θα μειώνεται με τις νέες επενδύσεις και οι μισθοί καθώς και τα άλλα εισοδήματα σταδιακά θα αυξάνονται.-
 
image