Κανείς δεν περίμενε θαύματα, αλλά ποιος φανταζόταν ότι θα γινόταν λόγος από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για τα θαύματα της Αγίας Βαρβάρας. Κανείς δεν προσδοκούσε ότι θα επιτευχθεί μια καλύτερη συμφωνία μέσα στην ευρωζώνη μέσα σε λίγες μέρες, αλλά και ποιος υπέθετε ότι θα δινόταν μάχη για να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ στη Μύκονο και στη Σαντορίνη της χλιδής ή ότι οι ιδιοκτήτες του Nammos στην Ψαρού θα γλίτωναν πρόστιμα και προσαυξήσεις ύψους πέντε περίπου εκατομμυρίων ευρώ χάρη στη ρύθμιση των 100 δόσεων.

Εχουμε μπερδευτεί. Δεν είναι αριστερό να μπει εφάπαξ φόρος ύψους 15-20% σε αδήλωτα εισοδήματα προκειμένου να νομιμοποιηθούν ούτε να προστατεύεται η πρώτη κατοικία από πλειστηριασμούς ανεξαρτήτως περιουσιακής κατάστασης του δανειολήπτη και χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν η πολυτέλειά της. Δεν δείχνει κοινωνική ευαισθησία η διευκόλυνση μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου που είχαν και δεν πλήρωναν ούτε φυσικά είναι μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης η αύξηση του ΦΠΑ που πλήττει το ίδιο τους ισχυρούς και τους αδύναμους.

Θα περίμενε κανείς η “πρώτη φορά Αριστερά” να δώσει έμφαση στην κατοχύρωση του δικαιώματος στη δωρεάν παιδεία ανατρέποντας την πραγματικότητα της ακριβής παραπαιδείας και όχι καταργώντας την αριστεία που δίνει τη δυνατότητα στους μη έχοντες να διακριθούν με την αξία τους. Θα ευχόταν να αρχίσει η μεταρρύθμιση στην παιδεία από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, με έμφαση στο πρόγραμμα διδασκαλίας, ώστε να προωθηθεί η ανεκτικότητα, η δημοκρατική συνείδηση, η εξοικείωση με την τεχνολογία, η εξωστρέφεια.

Γιατί να μην ελπίσει κανείς ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα έβαζε σε προτεραιότητα το χωρισμό Εκκλησίας-κράτους, την κατάργηση των παρελάσεων, την άμβλυνση του εθνικισμού μέσα από την αλλαγή περιεχομένου της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Και βέβαια είναι πολύ προοδευτικό η πολιτική ηγεσία, όχι απλώς να δέχεται χωρίς ενόχληση, αλλά να ενθαρρύνει την δημοσιογραφική κριτική και το διάλογο πριν από κάθε απόφαση σε θέματα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος.

Δεν είναι αριστερό να συνεχίζεται ο πελατειασμός των προηγούμενων δεκαετιών ούτε να στελεχώνεται το κράτος με βασικό κριτήριο την κομματική ταυτότητα. Ακόμη περισσότερο δεν είναι αριστερό να περιγράφονται μαγικές λύσεις που δεν υπάρχουν και να γίνονται ηρωικά κηρύγματα αντίστασης από υπουργούς και βουλευτές που ξεχνούν ότι σε περίπτωση ρήξης με τους εταίρους η επόμενη μέρα θα είναι οδυνηρή πρώτα για τους αδύναμους και πολύ ευχάριστη για όσους έχουν γερές καταθέσεις στο εξωτερικό – ανάμεσά τους κυβερνητικά στελέχη.