Συμβαίνει  πότε-πότε… Κάποιος από τους διάσημους ταυρομάχους με τους λαμπρούς θριάμβους μέσα στις αρένες … την πατάει. Μια λάθος κίνηση, ένα επιπόλαιο βλέμμα, ένα στραβοπάτημα κι ο ματαντόρ βρίσκεται σε μια στιγμή τρυπημένος από τα κέρατα του ταύρου, να κάνει ακροβατικά στον αέρα και να σκάει ματωμένος και μισοπεθαμένος στην άμμο. Πέρσι ήταν ο 29χρονος Victor Barrio κι ο Μεξικανός  El Pana. Φέτος,  ο 37χρονος πολυβραβευμένος Iván Fandiño Barros. Τελευταία του corrida.

Το ξεπροβόδισμα γίνεται με θρήνους και κατάρες. Θρήνους από όσους θαυμάζουν τους γενναίους τορεαντόρ, κατάρες από όσους θεωρούν τις ταυρομαχίες απλώς μια θηριωδία. Σιωπή για τον άλλο μονομάχο. Κανένας θρήνος – εννοείται  – για τον ταύρο. Όπως δεν ακούστηκε κανένας θρήνος  και για τον Lorentho, πέρσι, που  υπερασπίστηκε τη ζωή του και την τιμή του στην αρένα σκοτώνοντας τον ταυρομάχο Victor Bario.

Είτε σκοτώνονται στην αρένα  είτε εκτελούνται  “κατόπιν εορτής”,  οι ταύροι είναι καταδικασμένοι σε άδοξο τέλος. Ατιμωτικό και επώδυνο. Ο τελευταίος απαγχονίστηκε κιόλας δημοσίως στη ισπανική πόλη Irun, μπροστά στα μάτια δεκάδων θεατών [ανάμεσά τους και αρκετά παιδιά] που έσπευσαν να απολαύσουν την εκτέλεση, όπως το απαιτεί η παράδοση για τους “ταύρους-δολοφόνους”.  Σε κάθε περίπτωση, ο [αργός και βασανιστικός] θάνατος του ταύρου προσφέρει θέαμα.

Γιατί  τόσο αίμα;

Για τη δόξα; Για τα χρήματα; Για την παράδοση;

“Pourquoi ?” – Μια λέξη μόνο γραμμένη με ματωμένα γράμματα. Αυτό το διάσημο πλέον έργο του ζωγράφου Thierry Hély [και προέδρου της οργάνωσης FLAC *], έχει γίνει το σύμβολο της εκστρατείας ενάντια στις ταυρομαχίες στη Γαλλία. Όταν παρουσιάστηκε το 2001 στο Salon des Arts Plastiques de Béziers, ανάμεσα σε έργα που εκθείαζαν  τις ταυρομαχίες,  θεωρήθηκε  υπερβολικά  “ανατρεπτικό” για τα δεδομένα της πόλης Béziers. Ένα σκάνδαλο!

Η Béziers είναι από τις γαλλικές πόλεις που θεωρούν τις ταυρομαχίες  κομμάτι της  πολιτιστικής τους κληρονομιάς. Για χάρη αυτής της “κουλτούρας” και προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού,  κάθε χρόνο, θανατώνονται στη Γαλλία, περισσότεροι από 1.000 ταύροι!  Οι  Γάλλοι συναγωνίζονται τους Ισπανούς [εκτός από τους Καταλανούς που έχουν αποκηρύξει τις ταυρομαχίες], τους Πορτογάλους και τους  Λατινοαμερικανούς  στην αιμοβόρα αυτή παράδοση.

Απέναντι σε οργανώσεις όπως η FLAC και η CRAC* που αγωνίζονται να καταργηθούν οι ταυρομαχίες στη Γαλλία ή έστω να κερδίσουν μικρότερες μάχες όπως το να χαρακτηριστεί το [αποτρόπαιο] θέαμα ακατάλληλο για ανηλίκους και να τεθεί όριο ηλικίας στους θεατές, στέκεται η Ομοσπονδία των γαλλικών πόλεων που υποστηρίζουν τις ταυρομαχίες.

Πριν ακόμη στεγνώσουν τα δάκρυα για την απώλεια του Fandiño, ένα σωρό ταυρομαχίες ετοιμάζονται στις πόλεις της Νότιας Γαλλίας. Στις 25 Ιουνίου, διοργανώνεται ολόκληρη ημερίδα ταυρομαχίας στο πλαίσιο του εορτασμών της πόλης Saint-Sever [στα Νοτιοδυτικά]. Το πρωινό πρόγραμμα θα περιλαμβάνει capéa [ εικονική αναπαράσταση ταυρομαχίας χωρίς φόνο]. Το μεσημέρι γεύμα στην τιμή των 13€ το άτομο . Το απόγευμα η corrida.  Η είσοδος στην ταυρομαχία κοστίζει 27€  ενώ κρατούνται  réservé  πενήντα θέσεις αποκλειστικά για νεαρούς από 14-18 ετών στην ειδική τιμή των 15€ ! [Θα τηρηθεί  πάντως ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Fandiño]. Μια μέρα πριν, στις 24 Ιουνίου, στη La Brède [κοντά στο Bordeaux]  γιορτάζουν τα είκοσι χρόνια ταυρομαχίες  με μια μεγαλειώδη corrida. Εισιτήρια από 30€ έως 70€. Τις ίδιες μέρες, 23 έως 25 Ιουνίου, τέσσερις ταυρομαχίες στη σειρά στη μεσογειακή Istres, στην άλλη πλευρά του Γαλλικού Νότου.
Αυτά σε ένα μόνο τριήμερο.

Ποια παράδοση και ποια κουλτούρα; Εδώ πρόκειται για business. Κι όταν λέμε: business δεν εννoούμε μόνο τον κόσμο του θεάματος…

Σχολές για επίδοξους ταυρομάχους…  

Στον θερμόαιμο γαλλικό Νότο λειτουργούν με νόμιμη άδεια,  τουλάχιστον έξι σχολές ταυρομαχίας  για να μυούνται οι νεότεροι στην τέχνη του ματαντόρ. Μία από τις πιο γνωστές πού αλλού; στη Béziers.

Οι σχολές δέχονται μαθητές από την ηλικία των 5 ετών! Οι επίδοξοι τορέρο αρχίζουν την εκπαίδευση πρώτα πάνω στο “carreton”, ένα ομοίωμα ταύρου σαν καρότσι με κέρατα και σώμα από σανό πάνω στο οποίο οι εκπαιδευόμενοι μαθαίνουν τις κινήσεις του ταυρομάχου. Στο επόμενο βήμα , συναντούν το πρώτο τους ζωντανό μοσχαράκι όπου ο φόνος είναι εικονικός [capéa] κι έπειτα, έρχεται η ώρα για μια “becerrada” όπου οι μικροί ταυρομάχοι συναντούν το πρώτο τους “becerro” ένα μοσχαράκι ηλικίας κάτω των 2 ετών το οποίο σκοτώνουν. Αυτή τη φορά στ’ αλήθεια. Πολλά από τα παιδιά που βάφουν τα χέρια τους με αίμα είναι τόσο μικρά που δεν συνειδητοποιούν καν ότι  το μοσχαράκι είναι νεκρό. Νομίζουν ότι πρόκειται για παιχνίδι και το μοσχαράκι θα ξυπνήσει αργότερα.   Ακόμα κι αν καταλαβαίνουν  όμως ότι αφαιρούν μια ζωή, έχουν μπήξει το σπαθί στο σανό ήδη τόσες φορές που δεν τους νοιάζει πια αν το θύμα τους υποφέρει ή όχι.

Μεγαλώνοντας, ο εκπαιδευόμενος γίνεται “novillero” συμμετέχει δηλαδή στο “novilladas” μια νεαρό-ταυρομαχία με “novillos”,  νεαρούς  ταύρους  ηλικίας 2 έως 3 ετών. Είναι το στάδιο στο οποίο ο νεαρός τορέρο παίρνει και τα πρώτα του τρόπαια: τα αυτιά ή την ουρά του μικρού ταύρου κι αρχίζει να ονειρεύεται την πρώτη του αληθινή corrida. Έχει ανοίξει ο δρόμος  για την αρένα…

Κι ο ταυρομάχος παίρνει τον δρόμο του…

Η Béziers δεν είναι η εξαίρεση… Σε ολόκληρο τον γαλλικό Νότο σε ένα τόξο από τα δυτικά παράλια στον Βισκαϊκό Κόλπο  μέχρι και τη γαλλική ριβιέρα, οι ταυρομαχίες  χαίρουν όχι μόνο αποδοχής αλλά και προστασίας. Θεωρούνται παράδοση σε πόλεις όπως οι: Nîmes, Arles, Dax, Toulouse και Bayonne. Το κέντρο της Ταυρομαχίας  όμως είναι η Nîmes. Εννοείται ότι διαθέτει τη δική της σχολή και τη δική της αρένα.

Η Nîmes έχει και τον τοπικό της ήρωα-ταυρομάχο : τον Nimeño II.  Το χάλκινο άγαλμά του στέκεται έξω από το Στάδιο Arènes de Nîmes. Το πραγματικό του όνομα ήταν: Christian Montcouquiol, ήταν ο μικρότερος αδερφός του Alain, επίσης ταυρομάχου με το ψευδώνυμο: Nimeño I. Η λαμπρή του σταδιοδρoμία στις αρένες διακόπηκε απότομα τον Σεπτέμβρη του  1989 όταν χτυπήθηκε σε ταυρομαχία από τον ταύρο Pañolero που τον πέταξε στον αέρα και τον έριξε κάτω. Ο Nimeño II έμεινε παραπληγικός και μετά από δύο χρόνια περίπου, αυτοκτόνησε. Ήταν μόλις 37 ετών. Όπως και ο Fandiño, που σκοτώθηκε το περασμένο Σάββατο.  

Ο δρόμος μπροστά από την Αρένα Béziers έχει πάρει το όνομά του: “Plaza Nimeño II”. Ίσως κι ο δρόμος μπροστά στην αρένα της πόλης Aire-sur-l’Adour να πάρει κάποτε το όνομα του Fandiño κι ας μην ήταν Γάλλος. Κανένας δρόμος πάντως δεν πρόκειται να πάρει ποτέ το όνομα ενός ταύρου. Πώς τον έλεγαν κιόλας τον ταύρο που σκότωσε τον Fandiño; Άγνωστο. Ο Lorentho τουλάχιστον είχε ένα όνομα.

* Το εικαστικό του τίτλου είναι ένα έργο του σύγχρονου ζωγράφου Christian Gaillard

* FLAC  είναι τα αρχικά της Οργάνωσης: Fédération des Luttes pour l’ Abolition des Corridas [Αγωνιστικός Σύνδεσμος για την Κατάργηση των Ταυρομαχιών] https://flac-anticorrida.org/

* CRAC είναι τα αρχικά της Οργάνωσης : Comité Radicalement Anti Corrida pour la protection de l’ enfance [Επιτροπή για την δραστική καταπολέμηση των ταυρομαχιών για την προστασία των παιδιών] https://www.anticorrida.com/