Η συγκεκριμένη δήλωση έμεινε στην ιστορία ως «Διακήρυξη Μπάλφουρ», ενώ αποτέλεσε το επίσημο πολιτικό έγγραφο, με βάση το οποίο η βρετανική κυβέρνηση «έβλεπε ευμενώς την ίδρυση στην Παλαιστίνη μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό». Πάνω στην διακήρυξη βασίστηκε η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948.

Η επίσημη θέση της Μεγάλης Βρετανίας ήταν πως η διακήρυξη έγινε με σκοπό την εγκαθίδρυση μιας «εβραϊκής πατρίδας» στην Παλαιστίνη, με σεβασμό στα δικαιώματα των λαών που ζουν ήδη στην περιοχή. Ταυτόχρονα, εκείνη την περίοδο η εξέγερση κατά των Οθωμανών εξελίσσεται νικηφόρα για τους Άραβες που ονειρεύονται τη δημιουργία ανεξάρτητου αραβικού κράτους.

Η Μεγάλη Βρετανία, όντας τότε η μεγαλύτερη αποικιοκρατική δύναμη, αποσκοπούσε στην εξυπηρέτηση δικών της συμφερόντων και αυτό θα γινότανε μόνο με την ύπαρξη μιας εβραϊκής Παλαιστίνης, η οποία θα αποτελούσε δικλείδα ασφαλείας. Μεταξύ άλλων, τα κυριότερα συμφέροντα της ήταν να εξασφαλίσει τον έλεγχο της Διώρυγας του Σουέζ και να επιτύχει την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο εναντίον των κεντρικών Αυτοκρατοριών, μέσω των πολιτικών πιέσεων των εβραϊκών κοινοτήτων της Αμερικής.

Στην επίσημη διατύπωση εμφανίζεται η φράση «εβραϊκή πατρίδα», η οποία χρησιμοποιήθηκε εσκεμμένα αντί της λέξης «πολιτεία», μιας και το επίσημο Λονδίνο δεν παραδέχτηκε ποτέ ότι στόχος του ήταν η δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους.

Η επιστολή περιελήφθη τρία χρόνια αργότερα στη Συνθήκη των Σεβρών, με την οποία διαμοιράστηκαν τα εδάφη της πρώην πλέον Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Μεγάλη Βρετανία πήρε στον έλεγχό της τα εδάφη της Παλαιστίνης, κατόπιν αποφάσεως της Κοινωνίας των Εθνών. Οι Εβραίοι της Διασποράς ενθαρρύνθηκαν να μεταναστεύσουν κατά χιλιάδες στη «Γη της Επαγγελίας» και των προγόνων τους, προς μεγάλη αντίδραση των ντόπιων Αράβων.

Σύμφωνα με επίσημες καταγραφές, 367.845 Εβραίοι και 33.304 αλλοεθνείς μετανάστευσαν νομίμως στην Παλαιστίνη μεταξύ 1920 και 1945, ενώ υπολογίζονται σε άλλους 50-60.000 οι παράνομοι Εβραίοι μετανάστες στο ίδιο διάστημα.

Η πληθυσμιακή ισορροπία της περιοχής άρχισε να διαταράσσεται, με αποτέλεσμα τον ξεσηκωμό των Αράβων της Παλαιστίνης (1936-1939), που κατεπνίγη βίαια από τους Άγγλους, με περίπου 5.000 Παλαιστινίους νεκρούς και διπλάσιους τραυματίες και με το 10% του ανδρικού αραβικού πληθυσμού νεκρούς, τραυματίες, φυλακισμένους ή εξόριστους. Έτσι φθάσαμε στο 1948, όταν δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ σε παλαιστινιακά εδάφη.