Προσπάθειες αποσταθεροποίησης της κατάστασης στον Καύκασο απέδωσε στις μυστικές υπηρεσίες δυτικών χωρών ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου στο Βόρειο Καύκασο Αλεξάντρ Χλοπόνιν. Σύμφωνα με τον σημερινό ρωσικό Τύπο, επιθέσεις και περιστατικά βίας αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο στην περιοχή.

«Ενώ προετοιμάζονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Σότσι το 2014, είναι φανερό ότι το ζήτημα του Καυκάσου και η αναζωπύρωση των εθνοτικών συγκρούσεων συνιστούν σημαντικό θέμα με το οποίο ασχολούνται μυστικές υπηρεσίες δυτικών χωρών και προβοκάτορες», δήλωσε ο Χλοπόνιν στη διάρκεια συζήτησης με τους κατοίκους της περιοχής, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ρία-Νοβόστι.

Εκπρόσωπος του προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ στο Βόρειο Καύκασο με βαθμό αντιπροέδρου της κυβέρνησης, ο Χλοπόνιν δεν διευκρίνισε ποιες είναι οι δυτικές χώρες τις οποίες αφορούν οι κατηγορίες αυτές.

Στις δημοκρατίες αυτής της ορεινής περιοχής σημειώνονται σχεδόν καθημερινά επιθέσεις και τρομοκρατικές ενέργειες. Μετά τον πρώτο πόλεμο της Τσετσενίας (1994-1996) μεταξύ των ρωσικών δυνάμεων και αυτονομιστών, η εξέγερση σταδιακά εξέλαβε ισλαμιστικό χαρακτήρα και πέρασε όλο και πιο έξω από τα τσετσενικά σύνορα για να μετατραπεί στα μέσα της δεκαετίας του 2000 σε ένα ενεργό ένοπλο ισλαμιστικό κίνημα σε όλο το Βόρειο Καύκασο.

Στο μεταξύ, η Ρωσία σκοπεύει να υιοθετήσει ένα σύστημα συναγερμού με χρωματικό κώδικα, στο πλαίσιο των μέτρων αντιμετώπισης των αυξημένων τρομοκρατικών απειλών, ανακοίνωσε σήμερα, Τετάρτη, κυβερνητικός σύμβουλος του ρωσικού αντιτρομοκρατικού συμβουλίου.

Το προτεινόμενο σύστημα θα έχει τρία επίπεδα προειδοποίησης: μπλε για αυξημένο κίνδυνο, κίτρινο για υψηλό και κόκκινο για άμεση απειλή, δήλωσε ο βασικός σύμβουλος του αντιτρομοκρατικού συμβουλίου της Ρωσίας Αντρέι Πρζεζντόμσκι, σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα Rossiskaya Gazeta.

Το σύστημα προειδοποίησης που εφαρμόζεται ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους τον Σεπτέμβριο του 2001, και σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες, έχει χαρακτηριστεί ως ασαφές από τους επικριτές του, οι οποίοι έχουν επισημάνει και τη δυνατότητα χρησιμοποίησής του ως εργαλείο πολιτικής χειραγώγησης.