Πατριωτικές κορώνες και διένεξη υπουργείων αυτή την φορά για τον… Καραγκιόζη, μετά την τουρκική πατρότητα που αποδόθηκε στον ήρωα του θεάτρου σκιών από την Ουνέσκο. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Γρ. Δελαβέκουρας χαρακτήρισε χθες τον Καραγκιόζη “αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού της Ελλάδας”. Λίγο αργότερα το υπ. Πολιτισμού, προφανώς ενοχλημένο από την πρωτοβουλία του υπουργείου των Εξωτερικών, έσπευσε να εκδώσει την παρακάτω ανακοίνωση – απάντηση για το θέμα.

“Το υπ. Πολιτισμού απαντώντας στα δημοσιεύματα που αναφέρονται στη γνωμοδότηση της UNESCO διευκρινίζει τα εξής:

Η γνωμοδότηση αυτή επικυρώθηκε στην 4η Διακυβερνητική Διάσκεψη της UNESCO στο Άμπου Ντάμπι, που πραγματοποιήθηκε από τις 28 Σεπτεμβρίου ως τις 2 Οκτωβρίου του 2009. Έχουν δηλαδή παρέλθει εννέα μήνες από τότε. Το ιστορικό έχεις ως εξής: Το 2008 η Τουρκία υπέβαλε φάκελο προκειμένου το Θέατρο Σκιών να ενταχθεί στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Στα μέσα Ιουνίου του 2009 το Επικουρικό Σώμα της UNESCO γνωμοδότησε καταρχήν θετικά στην πρόταση της Τουρκίας και στη συνέχεια η πρόταση αυτή επικυρώθηκε στη διάσκεψη που έγινε στο Άμπου Ντάμπι που πραγματοποιήθηκε από τις 28 Σεπτεμβρίου ως τις 2 Οκτωβρίου του 2009 στο Άμπου Ντάμπι. Σημειώνεται ότι στις 15 Σεπτεμβρίου 2009 το ΥΠΕΞ ενημέρωσε την αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΠΟΤ για την κίνηση της Τουρκίας. Προκειμένου να καταστεί σαφής η θέση της Ελλάδας ότι ο Καραγκιόζης αποτελεί μέρος της πολιτιστικής εμπειρίας του ελληνικού λαού, η εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Διακυβερνητική Διάσκεψη σε συνεννόηση με τη Διεύθυνση Ε1 του ΥΠΕΞ προέβη σε σχετική δήλωση.

Ads

Έκτοτε η Ελλάδα μέσω των αρμοδίων υπηρεσιών σε συνεργασία με μεσογειακά και βαλκανικά και μεσανατολικά κράτη επανέφερε εισήγηση ώστε το Θέατρο Σκιών να αναγνωριστεί ως κοινή πολιτιστική κληρονομιά της ευρύτερης περιοχής. Είναι γνωστό και αδιαμφισβήτητο ότι το Θέατρο Σκιών είναι μια πολιτισμική πραγματικότητα που αφορά στην περιοχή των Βαλκανίων, της ανατολικής Μεσογείου και της ευρύτερης μέσης Ανατολής, μια πραγματικότητα πολύ παλαιότερη από τα έθνη – κράτη. Αποτελεί κοινό σημείο αναφοράς και σύμβολο της ευρύτερης περιοχής μας.

Ειδικότερα όσον αφορά στην ελληνική εκδοχή του Καραγκιόζη, είναι ένα ζωντανό κεφάλαιο της νεότερης πολιτιστικής κληρονομιάς που εμπλέκει αδιάρρηκτα το άυλο με το υλικό προασπίζοντας παραδοσιακές αξίες.”