Αν η Ελλάδα δεν εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες που έχει, τότε απειλείται με εσωτερική κατάρρευση υποστηρίζει σε άρθρο της η Christiane Schlötzer στην Süddeutsche Zeitung, θεωρώντας ότι η χώρα έχει χρεοκοπήσει προ πολλού.

Ads

Προς ενδυνάμωση των λεγομένων της αναρωτιέται χαρακτηριστικά πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να αξιολογήσει την πιστοληπτική ικανότητα μιας χώρας, η οποία πληρώνει τους μισθούς των εκπαιδευτικών μετά από πολύμηνη καθυστέρηση και ο επιχειρηματίας πληρώνει όχι με χρήματα αλλά με κρατικά ομόλογα, δηλαδή με χαρτιά που ίσως σύντομα να είναι άχρηστα.

Η Ελλάδα έχει συσσωρεύσει χρέος 350 δις. που είναι κατά επτά φορές μεγαλύτερο από τα έσοδα του προϋπολογισμού 2011. Αυτό δείχνει ότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει το τεράστιο χρέος. Με κανένα πρόγραμμα λιτότητας δεν μπορεί αυτό να επιτευχθεί πόσο μάλλον που κατανάλωση και οικονομία ασφυκτιούν από τις εξοικονομήσεις.

ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ ποντάρουν στον Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και στην κυβέρνησή του, ωστόσο σύμφωνα με την Schlötzer πρέπει τώρα να αντιληφθούν ότι ο Παπανδρέου είναι πιο αδύναμος απ΄ ότι αναμενόταν, γιατί δεν υπήρξαν διώξεις υπευθύνων για το έλλειμμα, οι ιδιωτικοποιήσεις άργησαν να ξεκινήσουν και τώρα κανείς δεν είναι διατεθειμένος να επενδύσει στη χώρα. Τα έσοδα των 50 δις. από τις ιδιωτικοποιήσεις ΕΥΔΑΠ και ΟΠΑΠ μπορεί να αποδειχθούν άπιαστο όνειρο.

Από τον Παπανδρέου αποστασιοποιούνται και οι δικοί του άνθρωποι, προσθέτει ενώ η αντιπολίτευση δεν δίνει καλύτερη εικόνα, ασκεί παρελκυστική πολιτική και αρνείται κάθε συναίνεση σαν η χώρα να μην βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.

Αναφερόμενη στις αντιδράσεις των πολιτών σημειώνει ότι όταν το μόνο που απασχολεί τους πολιτικούς είναι η επανεκλογή τους τότε ο κάθε πολίτης αντιδρά αναλόγως. Έτσι, όλο και περισσότεροι Έλληνες προτιμούν ένα γρήγορο τέλος με τρόμο παρά έναν τρόμο χωρίς τέλος, μιλούν για έξοδο από την Ευρωζώνη και επιστροφή στη Δραχμή, η χώρα μοιάζει να βρίσκεται σε έναν ιδιότυπο σύγχρονο εμφύλιο.

Αν τώρα υπάρχει ένα νέο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα, αυτό ελάχιστη σχέση έχει με μια δικαιολογημένη ανησυχία για την ελληνική Δημοκρατία. Αυτό που ανησυχεί περισσότερο Βερολίνο και Παρίσι είναι η σταθερότητα της Ευρωζώνης.