Δεν φανταζόμουν ποτέ πόσο χρήσιμο θα ήταν να στέλναμε εκπαιδευτική εκδρομή τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Να τους δίναμε, λέει, την δυνατότητα να δουν πως δουλεύουν τα σοβαρά κράτη και πώς γίνεται η επιλογή των προσώπων που θα απαρτίζουν την Ελληνική Κυβέρνηση. Με ποια προσόντα, τι πολιτικό εκτόπισμα και φυσικά ποιες γνώσεις αναλαμβάνουν το χαρτοφυλάκιο που τους εμπιστευόμαστε όλοι εμείς.

Ads

Χαρακτηριστικό το παράδειγμα αυτό του Άδωνι Γεωργιάδη που από- δεν είμαι άξιος να κρίνω- συγγραφέας και βιβλιοπώλης έγινε Υφυπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας ενώ σήμερα Υπουργός Υγείας. Και για να μην είμαι άδικος, από την αντίπερα όχθη χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη που ενώ δικηγόρος στο επάγγελμα, γίνεται Υπουργός Δημόσιας Τάξης, Υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας ενώ σήμερα Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών. Πραγματικά κωμικοτραγικές καταστάσεις αν τις δει κάποιος από κάποια απόσταση και χωρίς συναισθήματα.
 
Το θέμα όμως αυτού του κειμένου, έχει έναν πολύ συγκεκριμένο στόχο: tο Υπουργείο Τουρισμού. Το βασικότερο Υπουργείο της χώρας, έπειτα από αυτό της Οικονομίας. «Η βαριά βιομηχανία της χώρας» όπως συνηθίζουν να λένε αρκετοί, που στους έχοντες εμπειρία στο χώρο μόνο το γέλιο προκαλούν. Προσεγγίζοντας σε μια παράγραφο την τουριστική πολιτική της χώρας από το 2000, θα έλεγα: «Πετάξαμε στον κάδο των αχρήστων την πιο σημαντική περίοδο της χώρας, με Υπουργούς που μόνο ενδιαφέρονταν για την προσωπική τους προβολή, με μια βαλίτσα στο χέρι να κάνουν προσωπικές δημόσιες σχέσεις και να αισθάνονται σπουδαίοι διαμένοντες στα πεντάστερα ξενοδοχεία χωρίς ουσιαστικό στόχο, με πανάκριβες καμπάνιες που δεν είχαν καμία συνοχή και σχέδιο, χωρίς σχεδιασμό 20ετίας, με μια μελέτη που ακριβοπληρώσαμε και ποτέ δεν χρησιμοποιήσαμε. Με γραφεία ΕΟΤ που μας κόστισαν τόσο ακριβά, με προϊσταμένους γραφείων του εξωτερικού που κάνουν business στις πλάτες μας και υπαλλήλους που εξυπηρετούν τις δεύτερες δουλειές τους». Αυτή ήταν η πολιτική μας για την Ελλάδα και τον τουρισμό. Κανένας πρωθυπουργός δεν νοιάστηκε πραγματικά.
 
Είναι πραγματικά θλιβερό, πως δεν αντιγράψαμε ούτε καν την Τουρκία που με σχεδιασμό 20ετίας, πραγματικά μας έχει ξεπεράσει προ πολλού. Ο Νικιτιάδης, ίσως, μια μικρή εξαίρεση τουλάχιστον σε διάθεση και όρεξη αν και δεν τον βοηθούσαν εξωτερικοί παράγοντες. Το σημερινό δεν το σχολιάζω μια και η κατάσταση να πηγαίνουμε από γκάφα εκδήλωση σε γκάφα εκδήλωση και με έναν ΕΟΤ που δεν είχε περάσει ο προϋπολογισμός της, παρά πολύ αργά μιλούσε από μόνη της.
 
Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, με ένα τόσο καλό προϊόν, να μην υπάρχει το παραμικρό σχέδιο για το πού θέλει να πάει η χώρα, τουριστικά την επόμενη δεκαετία; Φθηνός τουρισμός, ακριβός τουρισμός, γαστρονομία, θάλασσα, βουνό, χιονοδρομικό, kite, surf, γκολφ είναι μερικά από τα πλάνα που θα έπρεπε οι φωστήρες της Μπουμπουλίνας να έχουν καταστρώσει και να ξέρουμε πού πηγαίνουμε. Το παράδειγμα της Σαντορίνης και της Κρήτης, μεμονωμένες προσπάθειες που καταφέρνουν να μας κάνουν να χαμογελάσουμε όταν βλέπουμε διθυραμβικά άρθρα στον Τύπο του εξωτερικού. Γιατί αυτό είναι που μετράει. Καλό το «Μένουμε Ελλάδα», καλύτερο όμως το «Επιλέγουμε Ελλάδα». Η ανακύκλωση χρημάτων δεν ήταν ποτέ στα συν της οικονομικής ανάπτυξης. Δυστυχώς με μπροστάρη το ΠΑΣΟΚ το Υπουργείο Τουρισμού δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ όπως έπρεπε.
 
Ο κ. Καραμανλής έκανε προσπάθεια αλλά όπως σε πολλά πράγματα αφέθηκε μόνο στο σχεδιασμό. Ευτυχώς για όλους μας, το προϊόν μας πουλάει μόνο του. Γι’ αυτό είναι και ζωντανό. Σήμερα, όμως, που η χώρα μέσω της κρίσης έχει δεχθεί την μεγαλύτερη και δωρεάν διαφήμιση παγκοσμίως ας κάνουμε ευκαιρία την κρίση δείχνοντας τον καλύτερο εαυτό μας. Αυτόν που κρύβεται σκονισμένος μέσα μας και περιμένει την πρώτη ευκαιρία για να σκάσει το χαμόγελο που του πρέπει. Άλλωστε ποιος δεν θέλει να θυμάται στις διακοπές εύθυμους ανθρώπους;
 
Καλές διακοπές!

* Ο Νίκος Νυφούδης είναι οικονομολόγος, επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας-Χορτιάτη και δημιουργός του The Life Goddess