Οι εκλογές για τη Γερουσία δεν ήσαν ποτέ η αναμέτρηση που ευνοούσε την Αριστερά στη Γαλλία. Η ίδια μάλιστα η εκλογική διαδικασία αλλά και η λειτουργία του σώματος αυτού, είχαν κατά καιρούς καταγγελθεί από την Αριστερά. Μάλιστα ο Λιονέλ Ζοσπέν, πρωθυπουργός το 1998 είχε προκαλέσει αίσθηση χαρακτηρίζοντάς την «ανωμαλία εν μέσω των δημοκρατιών»… Πράγματι και μόνο το γεγονός ότι χρειάστηκε να περάσει πάνω από μισός αιώνας προκειμένου να αλλάξει η πλειοψηφία στην Άνω Βουλή, είναι ενδεικτικό του πεπερασμένου χαρακτήρα της. Εξίσου προβληματικό και ο τμηματικός τρόπος ανανέωσης των εδρών της, που θεωρείται ότι ευνοεί την εκπροσώπηση της λεγόμενης «βαθιάς» (και πιο συντηρητικής) Γαλλίας.

Ads

 

Ακριβώς για τους λόγους αυτούς το γεγονός ότι από την Κυριακή, ύστερα από τις εκλογές για την ανανέωση των μισών εδρών, η Αριστερά κατέχει πλέον 172 έδρες επί συνόλου 348 (κέρδισε δηλαδή μέσα σε διάστημα τεσσάρων ετών 50 έδρες ενώ την Κυριακή απέσπασε 25 έδρες) ενώ το κυβερνητικό UMP 166. Πέραν των αριθμών η επικράτηση αυτή – για πρώτη φορά από το 1958 η δεξιά χάνει την πλειοψηφία στη Γερουσία – είναι διπλά σημαντική.

Πρώτον, όπως σχολίασε αμέσως ο Φρανσουά Ολάντ, υποψήφιος για το χρίσμα των Σοσιαλιστών, «το πρώτο θύμα της νίκης αυτής είναι ο χρυσός κανόνας», η συνταγματοποίηση δηλαδή της λιτότητας: για να περάσει χρειάζονται τα 3/5 και των δύο σωμάτων, γερουσιαστών και βουλευτών δηλαδή, ποσοστό που από την Κυριακή δεν διαθέτει ο Σαρκοζί.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο υποψήφιος του Αριστερού Μετώπου για τις προεδρικές εκλογές της άνοιξης, Ζαν Λικ Μελανσόν, που τόνισε ότι «οποιαδήποτε μεταρρύθμιση της Δεξιάς μπορεί τώρα να μπλοκαριστεί», κάνοντας λόγο για «νέα συγκατοίκηση» ως το τέλος της θητείας του Σαρκοζί. «Οι προεδρικές εκλογές ξεκινούν με καλούς οιωνούς» έγραψε στο μπλογκ του παρά το γεγονός ότι το κόμμα του έχασε τους δύο γερουσιαστές του ενώ ο συνέταιρός του στο Αριστερό Μέτωπο, το ΚΚΓ απώλεσε έναν γερουσιαστή, μένοντας στους είκοσι.

Δεύτερον, οι εκλογές στη Γερουσία συνήθως μαρτυρούν βαθιές, δομικές αλλαγές του εκλογικού σώματος. Με άλλα λόγια το γεγονός ότι χιλιάδες χωριά, μικρές κοινότητες κάτω των 9 χιλιάδων κατοίκων, που αποτελούν το ήμισυ του γαλλικού πληθυσμού και που εκλέγουν το… 70% (εξ ου και το προαναφερθέν πεπερασμένο του χαρακτήρα του σώματος) των μεγάλων εκλεκτόρων της Γερουσίας, στράφηκαν προς τους εκπροσώπους των Σοσιαλιστών δεν μπορεί να προαναγγέλλει θετικά πράγματα για τον Νικολά Σαρκοζί.

Η αλήθεια είναι ότι βοήθησε η συγκυρία, π.χ. έντονη δυσαρέσκεια των τοπικών παραγόντων από τη μεταρρύθμιση των κοινοτήτων που επέβαλε η κυβέρνηση, τα σκάνδαλα που πλήττουν τελευταίως το προεδρικό περιβάλλον, αλλά και βαθύτερες τάσεις, π.χ. το γεγονός ότι η Αριστερά κέρδιζε τα τελευταία δέκα χρόνια τις δημοτικές και τοπικές εκλογές ή η αργή αλλά βαθιά αλλαγή του αγροτικού κόσμου που επηρεάζει και τις εκλογικές συμπεριφορές.

Όποια κι αν είναι η αιτία, ο πολιτικός σεισμός της Κυριακής περιορίζει ακόμη περισσότερο τα περιθώρια δράσης ενός ήδη αποδυναμωμένου προέδρου που βλέπει τον πολιτικό του ορίζοντα να σκοτεινιάζει όλο και πιο πολύ…