Ένα ακόμα βιβλίο, αποκαλυπτικό της πολιτικής σκέψης της Έλλης Παππά, ανέκδοτο και παντελώς άγνωστο, πρόκειται να κυκλοφορήσει εντός των ημερών από τις εκδόσεις “Άγρα”. Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου, όπως τιτλοφορείται, έχει κι αυτό τη δική του πικρή ιστορία. Το είχε κυκλοφορήσει η ίδια η συγγραφέας σε ιδιωτική έκδοση, “σαμιζντάτ” όπως έλεγε η ίδια επιμένοντας στην ορολογία της σοβιετικής επανάστασης, προκειμένου να κοινοποιήσει τις θέσεις της και τις σκέψεις της στον προσυνεδριακό διάλογο του 13ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι στις συνολικές του διαδικασίες θα γινόταν στοιχειωδώς κάποιος διάλογος. Της Κρημνιώτη Π. από την εφημερίδα Αυγή.

“Με την αποστήθιση των στίχων ενός ‘Πιστεύω’ γίνεται κανείς χριστιανός, αλλά όχι και μαρξιστής. Ούτε μαρξιστής-λενινιστής άλλωστε”

“Το βιβλίο βεβαίως πετάχτηκε στον κάδο των μη ανακυκλώσιμων υλικών χωρίς να δει ποτέ το φως της δημοσιότητας”, μας λέει ο γιος της Έλλης Παππά, Νίκος Μπελογιάννης. “Η ηγεσία του Περισσού, καταζαλισμένη από τις συγκλονιστικές διεθνείς εξελίξεις, ήταν και εξαιρετικά θορυβημένη βλέποντας, στο πλαίσιο του ενιαίου Συνασπισμού, τα μέλη και τα στελέχη της να συναγελάζονται με αναθεωρητές, με αποτέλεσμα να εκδηλώνουν διαρκώς αμφιβολίες, αμφισβητήσεις και -άπαγε της βλασφημίας!- διαφωνίες. Η κατάσταση είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που η μόνη λύση ήταν να δρομολογηθεί η διάσπαση του ενιαίου Συνασπισμού ώστε να αποβληθεί το μολυσμένο από τον αναθεωρητισμό και οπορτουνισμό τμήμα και να περισωθούν οι υγιείς παρωπιδοφόροι” λέει ο Νίκος Μπελογιάννης σκιαγραφώντας το κλίμα που επικρατούσε εκείνη την περίοδο.

Κατά τη διάρκεια του 1990-91, αμέσως μετά την κατάρρευση δηλαδή του υπαρκτού σοσιαλισμού, και υπ’ αυτές τις ελληνικές εξελίξεις, η Έλλη Παππά συγγράφει το βιβλίο καταφεύγοντας στα λόγια του Λένιν προκειμένου να στηλιτεύσει τις επιλογές της κομματικής ηγεσίας του ΚΚΕ. “Η Έλλη ήταν πεπεισμένη πλέον ότι η κομματική ηγεσία βρισκόταν εκτός τόπου και χρόνου, αδύναμη να παρακολουθήσει τις ραγδαίες εξελίξεις της εποχής, σε μια πλήρη απολίθωση. Έβλεπε δηλαδή ότι δεν έχει κανένα νόημα να νομιμοποιεί με την παρουσία της μια γραμμή εντελώς αδιέξοδη και αποστεωμένη. Η χαριστική βολή ήρθε με την έκδοση του βιβλίου της Οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς στο ‘Κεφάλαιο’ του Μαρξ, το οποίο κατακεραύνωσε η Ιδεολογική Επιτροπή του κόμματος με ένα κείμενο-μνημείο αγραμματοσύνης που επέσυρε την πρέπουσα απάντηση της Έλλης. Έτσι και αυτό το βιβλίο, που κυκλοφόρησε πέρσι από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, στο εξής θα κυκλοφορεί κατά το πρότυπο της Πάπισσας Ιωάννας του Ροΐδη, με επίμετρο που περιλαμβάνει τον “αφορισμό” από την Ιερά Σύνοδο (στην περίπτωσή μας την Ιδεολογική Επιτροπή του ΚΚΕ) και την απάντηση της Έλλης Παππά σ’ αυτή”.

“Τώρα πια που ο Ενιαίος Συνασπισμός ανήκει στην ιστορία, το βιβλίο αυτό”, σύμφωνα με τον Νίκο Μπελογιάννη “συμβάλλει στην κριτική καταγραφή των γεγονότων”.

Στο απόσπασμα του βιβλίου Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου της Έλλης Παππά, που προδημοσιεύεται, συμπυκνώνεται όλη η διαφωνία της με το σκεπτικό και τις εισηγήσεις της ηγεσία του Περισσού στο 13ο συνέδριο, το συνέδριο που δρομολόγησε τη διάσπαση του Ενιαίου Συνασπισμού.