Σπουδές πληροφορικής, χορός από τα πέντε του χρόνια, maniac με την ανακύκλωση και λάτρης του λυρικού στοιχείου. Ο Κώστας Τσιούκας συζητά με το tvxs μετά τις πετυχημένες του παραστάσεις στο ΜΙR FESTIVAL.

Συνέντευξη: Τζένη Τσιροπούλου

-Πώς προέκυψε η ιδέα του τίτλου και της παράστασης «Λευκό Πάτωμα πάνω από το Έδαφος»;

Ο τίτλος προέκυψε από μία σκηνή της παράστασης, σχετική με ένα λευκό πάτωμα πάνω από το έδαφος. Είναι ένα κομμάτι του έργου που έγινε τίτλος, υποδηλώνοντας το «εδώ» και το «τώρα». Η συγκεκριμένη παράσταση νιώθω σαν να είναι μία αλληλουχία πολλών παραστάσεων. Εξωτερικεύω τις εμμονές μου με συγκεκριμένα πράγματα, που αναλόγως την περίοδο που διανύω, εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο.

Επανατοποθετώ τον εαυτό μου σε εποχές, σαν επισκέπτης που «τρύπωσε» από τις ρωγμές του χρόνου, χρησιμοποιώ αυτοβιογραφικά στοιχεία, επιλέγοντας πολλές σκηνές από τη φύση και τη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα, καθώς αυτό το περιβάλλον καθρεφτίζει τα παιδικά μου βιώματα. Άντλησα, επίσης, έμπνευση και από το «evolution of dance». Σ’ αυτό το είδος χορού, το οποίο χρησιμοποιείται και από stand up comedians, ανά 10’’ εναλλάσσεται η μουσική και το στυλ του χορού. Ο χορευτής μεταμορφώνεται σε ανθρώπινο juke box και ενσαρκώνει το δρομέα στο ταξίδι του χρόνου.

-Ξεφεύγοντας από το λυρικό στοιχείο, που χαρακτήριζε παλαιότερες παραστάσεις σου, τώρα σε συναντάμε σε μια εναλλαγή χορευτικών «μιμήσεων». Πώς χρησιμοποιούμε, τελικά, το σώμα μας στα συνεχή εξωτερικά ερεθίσματα;

Από το λυρικό στοιχείο δε νομίζω να ξεφύγω ποτέ, γιατί μ’ αρέσει να «ντύνει» το χορό μου. Για το ρόλο του σώματος θα σου απαντήσω από τη σκοπιά του χορευτή. Νιώθω ότι η μουσική κινητοποιεί και δυναμιτίζει το σώμα. Το σώμα, για εμένα, είναι το δοχείο της ψυχής, εκτεθειμένο σε αέναα ερεθίσματα από παντού, από προηγούμενες εποχές, από το σήμερα αλλά ακόμα κι από αυτά που φαντασιωνόμαστε για το μέλλον, όπως για παράδειγμα performances, οι οποίες δημιουργούνται με virtual χορευτές.

-Στην παράσταση περιβάλλεσαι από αντικείμενα της τεχνολογίας, με πινελιές από προϊόντα της φύσης. Το τεχνολογικό βασίλειο, που κατακλύζει το αστικό περιβάλλον, πόσο συνετά το εντάσσουμε στη ζωή μας τελικά;

Προσωπικά, την τεχνολογία θέλω να την αξιοποιώ ως μέσο, ως φίλτρο των πραγμάτων, που όμως δεν πρέπει να υπερκεράσει το ανθρώπινο στοιχείο. Ακόμα και όταν χρησιμοποιώ βίντεο στις παραστάσεις μου, θέλω να υπάρχει μέσα ο ανθρώπινος παράγοντας, το λάθος, η μουντζούρα. Η τεχνολογία που προσπαθεί να αγγίξει την τελειότητα είναι υπερβολική. Πιστεύω ότι πρέπει να την περιορίσουμε σε ένα βοηθητικό ρόλο, σαν βοηθητική μνήμη, ένα εργαλείο που διευκολύνει τη ζωή μας. Για μένα ιδανικός συνδυασμός είναι η χρήση της τεχνολογίας με τη συνδρομή της φύσης. Για παράδειγμα να φορτίζω το κινητό μου με ηλιακή ενέργεια.

Αν αποφύγουμε το μονόδρομο της κατάχρησης, η τεχνολογία μπορεί να αποβεί πολύ χρήσιμος σύμμαχος. Για την παράσταση μου η συλλογή όλου του υλικού, βίντεο και μουσικής, δε θα πραγματοποιόταν χωρίς την τεχνολογία και με μηδενικό budget.

Επίσης, είναι ένας τρόπος να αποφύγουμε την παθητική θέαση της τηλεόρασης και σαν χειριστές, να επιλέξουμε συνειδητά στο ίντερνετ τι θα δούμε ή τι θα ακούσουμε.

-Πόσο εύκολο είναι να βρεθούν οι «πρώτες ύλες» για να στηθεί μια χορευτική παράσταση; Σε ελκύει η ιδέα να ταξιδεύεις τις παραστάσεις σου και στο εξωτερικό;

Τίποτα δεν είναι εύκολο αλλά προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, να ονειρεύομαι και να επικοινωνώ με άλλους ανθρώπους μέσα από το χορό.

Στο εξωτερικό, αν είσαι χορευτής, μπορείς να επιβιώσεις πολύ καλύτερα, αλλά, προσωπικά, προτιμώ να δρω καλλιτεχνικά εδώ, γιατί εδώ επικοινωνώ ουσιαστικότερα. Προτιμώ να πάω την παράστασή μου πρώτα για περιοδεία στην επαρχία και μετά στα φεστιβάλ του εξωτερικού. Επικρατεί ένας αποπροσανατολισμός και μια ξενομανία, πιστεύω, επειδή κάποιοι καλλιτέχνες αναγνωρίστηκαν πρώτα στο εξωτερικό, και χάρη σ’αυτήν την αναγνώριση αποθεώθηκαν έπειτα εδώ. Ευχή μου είναι να ταξιδέψει ο χορός πρώτα στην Ελλάδα.

Όσο για την υλοποίηση της παράστασης, μόνο οι φίλοι μου με βοήθησαν. Τώρα που δεν υπάρχει πλέον οικονομική υποστήριξη από το Υπ.Πολιτισμού, ανοίγεται μπροστά μου το no budget, το οποίο με απελευθερώνει, μου ανοίγει άλλους δρόμους. Αυτή είναι η αισθητική μου ούτως ή άλλως. Όλη η δουλειά – βίντεο, μουσική, χορογραφία- έχει γίνει από εμένα. Το no budget διεγείρει τη φαντασία, χωρίς να αλλοιώνει την αισθητική.

Κώστας Τσιούκας
Λευκό Πάτωμα πάνω από το έδαφος

Η παράσταση θα παρουσιάζεται από 1η έως τέλη Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 21:30, στο SIX D.O.G.S