Εξεπλάγην ευχάριστα από το -πολύ εύστοχο- συμπέρασμα του άρθρου ότι η βασική αιτία έκλειψης των διανοούμενων είναι η απουσία δημόσιου χώρου διαβούλευσης. Πρέπει να αναρωτηθούμε ποιοι είναι οι δημόσιοι χώροι διαλόγου σήμερα. Και δεν θα μπω στη διαδικασία να περιγράψω την κατάσταση απόλυτης πολιτικής παρακμής, αρκεί να προσπαθήσει ο καθένας μόνος του να εντοπίσει έστω και έναν χώρο δημόσιου διαλόγου.

Και για εμένα η ρίζα του προβλήματος -πέρα από το μονοπώλιο των ιδιωτικών ΜΜΕ- δεν είναι ότι δεν υπάρχει επιθυμία από τους πολίτες να σχηματίσουν τέτοιους χώρους. Ίσα ίσα, βλέπεις ότι μόλις δημιουργούνται συνθήκες κοινωνικής αναταραχής η πρώτη αντίδραση των πολιτών είναι να σχηματίσουν συνελεύσεις.

Το στοιχείο που κάνει τη διαφορά όμως είναι ότι αυτές οι συνελεύσεις δεν έχουν στα χέρια τους καμία πραγματική δύναμη. Δηλαδή δεν έχουν την θεσμική νομιμοποίηση να αλλάξουν κάτι. Οι άνθρωποι που αρχικά συμμετέχουν, γρήγορα το βλέπουν αυτό. Βλέπουν δηλαδή ότι τσάμπα αναλώνονται σε ατέρμονες συζητήσεις και λογομαχίες, όταν τα συμπεράσματα τους δε μπορούν να έχουν κανένα απτό/άμεσο αποτέλεσμα, κι έτσι επιστρέφουν γρήγορα πάλι στη ρουτίνα και στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας.

Οι λίγοι υπάρχοντες χώροι που διαθέτουν πραγματική δύναμη θεσμικά, όπως πχ οι συνελεύσεις των σωματείων και οι φοιτητικές συνελεύσεις (η βουλή επίσης), έχουν καταντήσει ένα τραγελαφικό κακέκτυπο δημοκρατικών διαδικασιών (εξ’ αρχής ήταν βασικά). Εδώ είναι που πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί. Για εμένα τα πράγματα είναι αρκετά προφανή. Είναι γιατί οι δομές και οι θεσμοί δεν είναι πραγματικά δημοκρατικοί. Όλοι οι υπάρχοντες θεσμοί έχουν ιεραρχική δομή. Η αντιπροσώπευση και οι εκλογές είναι ο κανόνας από το σχολείο μέχρι το κοινοβούλιο. Ζούμε (εμείς και όλες οι “δημοκρατίες” του Δυτικού κόσμου) σε καθεστώτα και δομές ολιγαρχικές και είναι καιρός να το συνειδητοποιήσουμε αυτό και να πάψουμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.

Η αλλαγή που θα κάνει τη διαφορά μπορεί να είναι μόνο προς τη δημοκρατική κατεύθυνση και συνεπώς μόνον από τα κάτω. Από τις ελίτ που μας κυβερνούν δεν πρόκειται να δούμε ποτέ φως, γιατί πολύ απλά δεν έχουν κανένα λόγο υπονομεύσουν τους εαυτούς τους.

Σχόλιο του χρήστη tryfonaration στο άρθρο
Οι «άχρηστοι» διανοούμενοι, του Νίκου Μπακουνάκη