Ένα εξαιρετκό άρθρο για την στάση του ΚΚΕ στις επικείμενες εκλογές της 6ης Μάη 2012.

από το blog “για την κοινωνική αριστερά” στην παρακάτω διεύθυνση:
https://giatinkinonikiaristera.blogspot.com/2012/04/blog-post_30.html

Δείτε ένα απόσπασμα του άρθρου:

«Ονειροφαντασίες» χαρακτήρισε τα κυβερνητικά σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ η Αλέκα Παπαρήγα που απαντώντας σε σχετική ερώτηση κατά τη διάρκεια της διακαναλικής συνέντευξης σημείωσε:

«Υπάρχουν και τέτοιες ονειροφαντασίες για σχηματισμό κυβέρνησης (εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ). Άμα πάρεις φόρα, πέφτεις στην κατηφόρα. Δεν μας προξενεί όμως έκπληξη αυτή η πρόταση. Όταν έχει διαμορφωθεί ένα αντιμνημονιακό μέτωπο που περιλαμβάνει τους πάντες από το ΣΥΡΙΖΑ έως τη Χρυσή Αυγή, η μόνη ελπίδα είναι ο αγώνας του λαού, είπε, διευκρινίζοντας ότι δεν ταυτίζει σε καμία περίπτωση τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή.»

και παρακάτω:

«Η απάντησή μου είναι ότι δεν μας έβαλαν στο χέρι το ’90-’92 που ήταν δραματική η κατάσταση μέσα στο κόμμα, θα μας βάλουν τώρα;»
 

https://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63650215

Για όποιον παρακολουθεί συστηματικά τις τοποθετήσεις  της Διευθύνοντος Συμβούλου της «Περισσός Α.Ε.» κυρίας Αλέκας Παπαρήγα όπως και την πρόσφατη  διακαναλική της συνέντευξη και έχει μείνει αποσβολωμένος από τον αυτάρεσκο κυνισμό της και τα πραγματολογικά παράδοξα στα οποία οδηγούν τα επιχειρήματά της σχετικά με την στάση της ηγεσίας του κόμματός της μπροστά στις επικείμενες εκλογές, θα επιχειρήσουμε εδώ μια επαναφορά στις αρχές της λογικής σκέψης και των εντός νοήματος ιδεών.

Τρελάντε τους όλους, έως του σημείου να υποταχθούν σε μας οικειοθελώς.

(Αυτό είναι το ανομολόγητο πρόγραμμα της διοίκησης της «Περισσός Α.Ε.»)

Αν, παρακολουθώντας το λόγο και τη δομή των επιχειρημάτων της Παπαρήγας και των άλλων κεντρικών στελεχών της διοίκησης της «Περισσός Α.Ε.» σας πιάνει για έναν ανεξήγητο λόγο ναυτία, απελπισία και μια ακατανίκητη δύναμη να χτυπήσετε το κεφάλι σας στον τοίχο, δεν οφείλεται – πιστέψτε μας – στην αδυναμία σας να συλλάβετε την πολύπλοκη στρατηγική της ηγεσίας του ΚΚΕ. Οφείλεται στο απλό αλλά συγκαλυμμένο γεγονός (λόγω του αδιανόητου να το δεχτεί κάθε έλλογος άνθρωπος), πως η δομή του λόγου και των επιχειρημάτων της ηγεσίας του ΚΚΕ, στερούνται λογικού νοήματος. (Βρίσκονται δηλαδή σε διάσταση με την ίδια τη  λογική λειτουργία της ανθρώπινης σκέψης και τη λογική δομή της γλώσσας, οι οποίες βασίζονται ακλόνητα στον αριστοτέλειο νόμο που υποστηρίζει ότι το Α δεν μπορεί να είναι συγχρόνως μη Α).

Οι προτάσεις του ΚΚΕ, δεν είναι απλώς αντιφατικές και άρα διλημματικές ως προς τις εναλλακτικές διεξόδους από την παρούσα σύνθετη κρίση στον καπιταλιστικό κόσμο. Πρόκειται για μια δομή επιχειρημάτων χωρίς λογική συνάφεια τα οποία, ευρισκόμενα στην περιοχή του «πραγματολογικού παράδοξου» (του παράδοξου που σχετίζεται με την ανθρώπινη αλληλεπίδραση), κινούνται στην κατηγορία της «γνήσιας αντινομίας», δηλαδή ενός πλαισίου σκέψης αντιφατικού ως προς τους ίδιους τους κανόνες της λογικής, όπου επιπλέον οι όροι της αντίφασης είναι έτσι διατυπωμένοι ώστε να είναι αδύνατον να επιλυθούν εντός του πλαισίου στο οποίο περιγράφονται, και όπου, οποιοσδήποτε προσπαθήσει να ακολουθήσει το πλήρες σύστημα των επιχειρημάτων θα οδηγηθεί υποχρεωτικά στην αδυναμία να τα υπηρετήσει, διότι αλληλοαναιρούνται αμοιβαία, και είτε θα αντιδράσει επιθετικά και βίαια είτε θα υποχρεωθεί να εγκαταλείψει οριστικά την αξίωση της λογικής συνάφειας και θα υποπέσει σε διανοητικό μαρασμό και στην υποταγή στις μορφές κύρους, εκείνες, που διαχειρίζονται την ευθύνη του ανεπίλυτου διλήμματος. Στην περίπτωσή μας, η μορφή κύρους αυτή, είναι η ηγεσία του ΚΚΕ.

Ας δούμε ένα παράδειγμα από το χώρο της λογοτεχνίας το οποίο περιγράφει με μεγάλη ακρίβεια τα παραπάνω. Είναι οι  σκέψεις του Ρουμπασόφ, του ήρωα στο βιβλίο του Koestler το Μηδέν και το Άπειρο:

«Το Κόμμα αρνιόταν την ελεύθερη βούληση του ατόμου – και συγχρόνως αξίωνε την πρόθυμη αυτοθυσία του. Αρνιόταν τη δυνατότητά του να επιλέγει μεταξύ δύο εναλλακτικών λύσεων – και συγχρόνως απαιτούσε από αυτό να επιλέγει πάντα τη σωστή. Αρνιόταν την ικανότητά του να διακρίνει το καλό από το κακό – και συγχρόνως μιλούσε όλο μομφή για ενοχή και προδοσία. Το άτομο στεκόταν κάτω από το σύμβολο του οικονομικού πεπρωμένου, ένα γρανάζι σ’ έναν μηχανισμό ρολογιού που είχε κουρδιστεί για ολόκληρη την αιωνιότητα και τίποτα δεν μπορούσε να το σταματήσει ή να το επηρεάσει – και το Κόμμα απαιτούσε από το γρανάζι να εξεγερθεί εναντίον του ρολογιού και να αλλάξει τη φορά των δεικτών του. Κάπου υπήρχε ένα σφάλμα στον υπολογισμό. Η εξίσωση δεν επιδεχόταν λύση (1941, σ.257).»

Είναι στη φύση του παράδοξου να μην επιδέχονται λύση οι «εξισώσεις» που βασίζονται σ’ αυτό.

Πάμε πάλι πίσω, στην παράδοξη επιχειρηματολογία της διοίκησης του ΚΚΕ.

Ας ξεκινήσουμε από την τελευταία (στο κείμενό μας ) δήλωση την Παπαρήγα σχετικά με την άρνηση χρήσης μετεκλογικά της πιθανής διερευνητικής εντολής σχηματισμού κυβέρνησης.

(Και αφού έχει ήδη αρνηθεί την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για προεκλογική συνεργασία και αμέσως μετά για μετεκλογική κυβέρνηση της αριστεράς.)

Τα πραγματολογικά δεδομένα:

Το ΚΚΕ είναι νόμιμο κόμμα από το 1974. Συμμετέχει στο ελληνικό κοινοβούλιο με πλήρη πολιτικά δικαιώματα και έχει πλήθος οικονομικών δραστηριοτήτων που συνδέονται με την κομματική του υπόσταση τα οποία αναγνωρίζονται από τους πολιτικούς αντιπάλους ως νόμιμα. Έχει συμμετάσχει τα δύο τελευταία χρόνια (δεν σχολιάζουμε εδώ το ρόλο του) σε μια σειρά κινητοποιήσεων, διαδηλώσεων και απεργιών με αιτήματα κατά των μνημονίων και εναντίον των αστικών κυβερνήσεων και  κομμάτων που τα στήριξαν και τα υπέγραψαν, απαιτώντας την ανατροπή τους.  Έχει θέσει εδώ και καιρό το αίτημα της άμεσης – πρόωρης διεξαγωγής εκλογών. Οι δημοσκοπήσεις, προεκλογικά, το φέρνουν συχνά στην Τρίτη Θέση της προτίμησης των ψηφοφόρων συνεπώς υπάρχει το ενδεχόμενο να βρεθεί στην θέση, ως τρίτο σε δύναμη κοινοβουλευτικό κόμμα, να λάβει από τον πρόεδρο της δημοκρατίας την διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και να σχηματίσει κυβέρνηση αν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης 151 τουλάχιστον βουλευτών.

Η παράδοξη απόκριση:

Τι απαντάει προκαταβολικά η Παπαρήξ και σύσσωμη η διοίκηση του ΚΚΕ σε αυτό το ενδεχόμενο;

Αν το ΚΚΕ λάβει την διερευνητική εντολή από τον πρόεδρο της δημοκρατίας θα την παραδώσει αμέσως χωρίς να διερευνήσει, ως δικαιούται, την πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης του ΚΚΕ με την στήριξη ή την ανοχή άλλων κομμάτων.

Αντ’ αυτού, δηλώνει τις αμέσως επόμενες μέρες (30.4.2012) στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις

και στα κανάλια (Παφίλης στο ΜΕΓΑ – Πρετεντέρη) πως η επόμενη κυβέρνηση που θα σχηματιστεί μετά της εκλογές δεν θα αντέξει παρά μερικούς μήνες και πρέπει να πέσει, κάτω από την πίεση των λαϊκών κινητοποιήσεων τις οποίες το ίδιο το ΚΚΕ θα καλέσει από την πρώτη μέρα μετά τις εκλογές της Κυριακής 6.5.2012 ώστε να ρίξει την κυβέρνηση που πάει να σχηματιστεί !

Τι ακούμε εμείς:

Η υφιστάμενη κυβέρνηση πρέπει να πέσει – αλλά εμείς δεν προτιθέμεθα να την αναλάβουμε.

Δεν αναλαμβάνουμε ούτε καν την διερευνητική εντολή – παρότι είμαστε οι μοναδικοί που έχουμε το κατάλληλο πρόγραμμα και παρ’ ότι ως έχοντες την διερευνητική εντολή μπορούμε αν θέλουμε να αξιώσουμε ολόκληρο το πρόγραμμά μας στην κρίση της βουλής και ας πάρουν οι άλλες δυνάμεις την ευθύνη να το καταψηφίσουν και να μην υπάρξει κυβέρνηση της αριστεράς.

Τις προτάσεις συνεργασίας που έχει απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ τις έχει ήδη απορρίψει το ΚΚΕ, δηλώνοντας το αινιγματικό «δεν θα μας βάλει στο χέρι η αριστερά» αλλά στην περίπτωση της διερευνητικής εντολής στα χέρια του ΚΚΕ, μιλάμε για προνομιακό δικαίωμα που μπορεί να ασκηθεί χωρίς να μπορεί να θέσει κανένα κόμμα αξιώσεις επί της πολιτικής του.

Η αντινομία της παράδοξης στάσης του ΚΚΕ ολοκληρώνεται με την αμέσως επόμενη πρότασή του για άμεσες διαδηλώσεις από την επαύριο των εκλογών για να πέσει και η νέα μετεκλογική κυβέρνηση που κατά τη γνώμη του θα σχηματιστεί.

Ας δούμε όλο τον παραλογισμό του σχήματος:

1.  Εμείς (το ΚΚΕ) απαιτούμε εκλογές πρόωρες για να πέσει η κυβέρνηση 

2.  Εμείς (το ΚΚΕ) πάντως δεν αναλαμβάνουμε να κυβερνήσουμε 

3. Δεν συμφωνούμε, δεν στηρίζουμε και δεν δίνουμε ούτε ψήφο ανοχής και σε καμία άλλη περίπτωση διακυβέρνησης από κάποιο άλλο αριστερό κόμμα ας πούμε τον ΣΥΡΙΖΑ. 

4.  Επιτρέπουμε έτσι (με βεβαιότητα λέει το ΚΚΕ) το σχηματισμό κυβέρνησης από τις δυνάμεις του μνημονίου (που το πρόγραμμά τους είναι ξεκάθαρο και θα ακολουθήσει κοινωνικός αφανισμός για τον οποίο προειδοποιεί ήδη και το ίδιο το ΚΚΕ ότι επέρχεται από την επόμενη μέρα των εκλογών). 

5. Αλλά εμείς (το ΚΚΕ) καλούμε από την επαύριο των εκλογών σε λαϊκό ξεσηκωμό για να πέσει η νέα κυβέρνηση που με τη στάση μας επιτρέψαμε να σχηματισθεί.

Όπως καταλαβαίνετε, μετά το σημείο 5 το σχήμα επαναλαμβάνεται πάλι από το σημείο 1 σε μια διαρκή ανακύκλυση έως ότου ή να μας τρελάνουν ή να τους σταματήσουμε.

Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τις απειλές προς την ελληνική κοινωνία για επικείμενο στρατιωτικό πραξικόπημα ή ακόμα και για πόλεμο στην περίπτωση που η αριστερά πάρει την κυβέρνηση μας κάνει να βεβαιωνόμαστε πως, όχι μόνο τα στελέχη της «Περισσός Α.Ε.» γνωρίζουν πολύ καλά τις στρατηγικές πλύσης εγκεφάλου που συνδέονται με τη σκόπιμη χρήση του «πραγματολογικού παράδοξου» στην προπαγάνδα, ( διότι δεν πήγαν χαμένοι οι κόποι και οι σπουδές των στελεχών και κάθε μέλους της κεντρικής του επιτροπής στις σχολές στελεχών της πρώην σοβιετικής αυτοκρατορίας) αλλά πως αποτελούν εδώ και χρόνια (και τώρα την κρίσιμη στιγμή φαίνεται πλέον και στους τυφλούς) την αδίστακτη εφεδρεία του καθεστώτος.

Το λέμε αυτό γιατί η μόνη χειροπιαστή συνέπεια από την φαινομενικά αλλοπρόσαλη πολιτική του ΚΚΕ είναι η συνέχιση της διακυβέρνησης από το μνημονιακό μπλοκ των αστικών κομμάτων και πέρα από την εξαθλίωση του λαού η ολοκλήρωση της καταστροφής της χώρας με την άμεση εκποίηση όλου του δημόσιου πλούτου (το οποίο είναι και το  απώτερο σχέδιο των διεθνών ελίτ) και η απώλεια με αυτόν τον τρόπο κάθε μελλοντικής εναλλακτικής διεξόδου και ανάκαμψης .

Σε αυτές τις συνθήκες, δρόμοι δεν υπάρχουν πολλοί.

Ή η βάση του κόμματος θα καθαιρέσει τις ηγεσίες πριν αυτές προλάβουν να διαγράψουν και τον τελευταίο διαφωνούντα,( πράγμα που όμως θα προϋπέθετε εσωτερική δημοκρατία που το ΚΚΕ δεν γνωρίζει σαν έννοια) ή θα πρέπει η βάση αναγκαστικά να αποστοιχηθεί από την ιδρυματική χειραγώγηση της ηγεσίας και να ανοιχτεί στην κοινωνία και την αριστερά για την αναζήτηση μιας συλλογικής και λογικής απάντησης στις πολιτικές εξελίξεις.

Τίποτε από τα δύο δεν μας φαίνεται αυτή τη στιγμή πιθανό ενδεχόμενο, αλλά εξακολουθούμε να ελπίζουμε πως κάθε σύστημα επιβολής τρέλας έχει υποχρεωτικά τα όρια που του θέτουν η ανάγκη και η ελευθερία.

ολόκληρο το άρθρο: https://giatinkinonikiaristera.blogspot.com/2012/04/blog-post_30.html