Σίγουρα είναι πολλά εκείνα που πρέπει να αλλάξουν στο δημόσιο σχολειό προκειμένου να γίνει πραγματικά δημόσιο. Ένα από αυτά είναι και η αποτελεσματική διάγνωση και αντιμετώπιση της δυσλεξίας.

Η δυσλεξία πολλές φορές παρεξηγείται είτε ως πρόβλημα νοητικής υστέρησης και αντίληψης είτε από την άλλη υπερτονίζεται, πολλές φορές εσκεμμένα, ως ιδιότητα ατόμων με υψηλή διανοητική ικανότητα. Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για πρόβλημα που εδράζεται στη λογική της ευρύτερης λειτουργίας του συστήματος παιδείας που εφαρμόζεται στη χώρα μας.

Τι είναι όμως πραγματικά η δυσλεξία;

Η δυσλεξία δεν είναι πάθηση ή ψυχοσωματικό ζήτημα παρότι αντιμετωπίστηκε έτσι στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Δεν αποτελεί επίσης κριτήριο για να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο ως ιδιοφυΐα. Η δυσλεξία είναι ένας διαφορετικός τρόπος αφομοίωσης τον πληροφοριών. Μπορεί να αντιμετωπιστεί ως «χάρισμα» για τον δυσλεκτικό, εάν και εφόσον, ακολουθηθεί μια διαφορετική από την συνήθη παιδαγωγική μέθοδος προσέγγισης της γλώσσας και των εννοιών (χρόνος, διαστάσεις, μονάδες μέτρησης κλπ.).

Τι συμβαίνει όμως στην Ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα;

Πριν είκοσι χρόνια το ζήτημα λύνονταν με την ψυχολογική στήριξη σε παιδιά με δυσλεξία και τους γονείς τους ενώ συνοδευόταν και από τη βεβαίωση ενός ειδικού κέντρου1 ότι το παιδί «πάσχει» από δυσλεξία και για το λόγο αυτό θα πρέπει να εξετάζεται προφορικά αντί για γραπτά. Αργότερα ο τρόπος εξέτασης έγινε γραπτός ακολουθώντας όμως μια περισσότερο αποδοτική για τον μαθητή μέθοδο, γνώστη και ως εξέταση πολλαπλών επιλογών.

Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος των παιδιών που έχουν τα χαρακτηριστικά του δυσλεκτικού δεν εντάσσονται καν στα ειδικά τμήματα που θα έπρεπε να συγκροτούνται για εκείνα και αυτό κυρίως για γραφειοκρατικούς λόγους.

Το νόημα μια μεθόδου για την δυσλεξία:

Σύμφωνα με τη μελέτη δυο ερευνητών, του Αμερικάνου δυσλεκτικού Ρόναλντ Ν. Ντεϊβις2 και του Έλληνα καθηγητή Κωνσταντίνου Δ. Πορποδα3, εάν υλοποιούνταν μια ορθή μεθοδολογία για την αντιμετώπιση της δυσλεξίας από τα πρώτα χρόνια του Δημοτικού τότε τα παιδιά θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αλλά και να συμμετάσχουν πλέον ισότιμα και στις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Εντούτοις, θα πρέπει να επισημανθεί ότι για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της δυσλεξίας δεν αρκεί απλά μια διαφορετική μεθοδολογία στην τάξη. Πρόκειται για μια ολιστική διαδικασία που απαιτεί την συμμετοχή όλων μας δασκάλων, γονέων, ενήλικων δυσλεκτικών κλπ.

Η δυσλεξία δεν αναιρεί την επαγγελματική επιτυχία. Αναφέρουμε, ενδεικτικά μόνο, μερικά ονόματα δυσλεξικών.

Εφευρέτες & Επιστήμονες: Alexander Graham Bell, Thomas Edison, Albert Einstein, Michael Faraday, Werner Von Braun

Συγγραφείς: Hans Christian Andersen, Agatha Christie, Gustave Flaubert, W.B. Yeats

Καλλιτέχνες: Leonardo da Vinci, Pablo Picasso, Auguste Rodin, Robert Rauschenberg, Andy Warhol

Πολιτικοί Ηγέτες: George Washington, Thomas Jefferson, Woodrow Wilson, Winston Churchill, John F. Kennedy, Nelson Rockefeller

1 Με την απαράδεκτη πρακτική του να χρειάζεται κάθε νέο σχολικό έτος και μια νέα βεβαίωση για την δυσλεξία του μαθητή.

2 Συγγραφέας του βιβλίου «Το χάρισμα της Δυσλεξίας» και ιδρυτής του Κέντρου Αντιμετώπισης της Δυσλεξία στην Καλιφόρνια  το 1982.

3 Επιστημονικού υπεύθυνου του έργου «ΕΠΕΑΕΚ 2000-2006», του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Πατρών.

Πηγή : Αυγή