δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο Old Boy στις 16.1.2013
https://old-boy.blogspot.gr/2013/01/o-m.html

Πριν δυο χρόνια είχα γράψει αυτό εδώ το κείμενο, το οποίο σήμερα γνώρισε μια ανέλπιστη νέα ζωή, καθώς το αντέγραψαν σχεδόν κατά λέξη εδώ (είναι ολόιδιο, με την εξαίρεση της αρχής των δύο κειμένων και μιας – δυο ακόμη λέξεων στη συνέχεια), με τη μόνη διαφορά πως τώρα είναι γραμμένο στο εντελώς αντίθετο κόντεξτ: τα εννοεί δηλαδή μέχρι κεραίας αυτά που λέει.

Σκέφτομαι πως η αντιγραφέας πέτυχε με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια αποδεικνύοντας πως είναι ταυτόχρονα και ρατσίστρια και λογοκλόπος και ηλίθια.

Αλλά μετά δεν μπορώ να αναρωτηθώ μήπως ο Μεγάλος Ηλίθιος της υπόθεσης είμαι εγώ και η εκτεταμένη χρήση της ειρωνείας που έκανα τα προηγούμενα χρόνια, αδυνατώντας να καταλάβω ότι το ίντερνετ είναι πολύ περίεργο πράγμα, είναι μια τεράστια χοάνη που μέσα της το κόντεξτ εξαφανίζεται πανεύκολα, με ένα απλό copy paste ή share.

Από την άλλη, κείμενα σαν το κλεμμένο δεν ήταν ακριβώς ειρωνικά. Λειτουργούσαν περισσότερο σαν καθρέφτης της πιο σκοτεινής πλευράς που έχουμε, προσπαθούσαν να μπουν στη θέση μεγάλης -πολύ μεγάλης- μερίδας συμπολιτών μας και να διαβάσουν τον τρόπο σκέψης τους.

Και το γεγονός πως -όπως εν τέλει αποδεικνύεται- τη διαβάζουν τόσο αυθεντικά, πιθανώς να σημαίνει κάτι πιο δυσοίωνο από την ηλιθιότητά μου, πιθανώς να σημαίνει πως για να καθρεφτίζεται ο άλλος στον δικό σου οχετό, πάει να πει πως κουβαλάς λίγο από τον οχετό μέσα σου, πάει δηλαδή να πει πως αυτό που γράφεις ως ξόρκι, είναι ένα ξόρκι σκέψεων και συναισθημάτων που είναι ίσως και δικά σου, αλλά τα απωθείς ή -πολύ πιο βολικά- τα προβάλλεις στους άλλους, που σπεύδουν δυο χρόνια μετά να τα οικειοποιηθούν.

https://old-boy.blogspot.gr/2013/01/o-m.html