Θα ήθελα να μοιραστώ μια σκέψη περί της οικονομικής κρίσης της ανθρώπινης κοινωνίας.

Τον τελευταίο αιώνα η κινητήρια δύναμη της οικονομίας ήταν η ανάπτυξη και ο πλουτισμός μέσω αυτής. Η κοινωνία μας αναπτύχθηκε πάρα πολύ μέσα στον αιώνα που πέρασε και έχει φτάσει σε ένα, συγκριτικά με 100 χρόνια πριν, πολύ καλό επίπεδο, κυρίως όσο αφορά τον κόπο που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να επιβιώσει. Πλυντήριο ρούχων, αυτοκίνητο, θεριζοαλωνιστικές μηχανές, υπολογιστές. Όλα αυτά επιτρέπουν στους ανθρώπους να κάνουν τα ίδια με λιγότερο κόπο. Ο καπιταλισμός και το μοντέλο της διαρκούς ανάπτυξης λένε ότι με τον ίδιο κόπο μπορούμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα. Η σκέψη που κάνω λοιπόν, τα έχουμε ανάγκη αυτά τα περισσότερα πράγματα ή θα προτιμούσαμε την ξεκούραση; Επίσης αυτά τα επιπλέον πράγματα τα αντέχει το περιβάλλον; Σίγουρα στόχος του ανθρώπου είναι να προοδεύει, αλλά είναι πρόοδος το να φτιάξουμε ένα αυτοκίνητο που τρέχει με 400km/h ή ένα αυτοκίνητο που καίει νερό και πάει με 40km/h; Μέχρι στιγμής ο υπαρκτός καπιταλισμός κάλυψε τις ανάγκες του ανθρώπου αλλά και τα βίτσια του, πλέον καλύπτει μόνο τα βίτσια του και αντί να κατευθυνθεί ο πλεονάζων κόπος σε κάλυψη πραγματικών αναγκών, που δεν υπάρχουν ίσως για την λευκή φυλή με την ενέργεια να αποτελεί εξαίρεση, αλλά για το υπόλοιπο 70% των ανθρώπων υπάρχουν.

Οι επιλογές που έχουμε ως άνθρωποι σήμερα, με δεδομένο ότι χρειάζεται λιγότερη εργασία για τον ίδιο στόχο, είναι οι εξής:

1. Ίδιοι στόχοι, με λιγότερη εργασία.

α. Η κατανομή χρημάτων να μείνει ίδια. Λιγότερες ώρες δουλειάς χωρίς ανέργους.

β. Η κατανομή χρημάτων να αλλάξει ώστε οι πλούσιοι να διατηρήσουν την εξουσία τους αλλά ίσως με πιο παλαιά μοντέλα, αφού η ανάπτυξη δεν υπάρχει. Περισσότεροι άνεργοι.

2. Περισσότεροι στόχοι με την ίδιο εργασία.

α. Στόχοι που αφορούν την κάλυψη των επιθυμιών και βίτσιων των ανθρώπων, μεγαλύτερες τηλεοράσεις, αυτοκίνητα, πιο γρήγορα αεροπλάνα, πιο μεγάλα βυζιά.

β. Στόχοι που αφορούν όλη την ανθρωπότητα, άλλες πηγές ενέργειας, νερό για όλους, υγεία για όλους.

Το 2α νομίζω δεν μας το επιτρέπει η φύση, εκτός και αν βρούμε άλλη πηγή ενέργειας και την κρατήσουμε μόνο εντός της λευκής φυλής. Το 1β είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Το 1α είναι αυτό που προτείνει η ευρωπαϊκή αριστερά. Το 2β είναι κάτι για το οποίο μιλούν όλο και λιγότεροι.

Σαν ανθρωπότητα πρέπει να διαλέξουμε τι θα κάνουμε, γιατί θα μας προλάβούν έιτε οι εξεγέρσεις του κόσμου έιτε θα μας τιμωρήσει η φύση. Και στις 2 περιπτώσεις έχει τα χαρακτηριστικά της αυτοκαταστροφής.