Στις 21 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε από τις Τοπικές Επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ, Χαλανδρίου, Χολαργού, Αγ. Παρασκευής συγκέντρωση, συζήτηση στον κινηματογράφο «Σινέ Χολαργός» με ομιλητές: τον Πέτρο Παπακωνσταντίνου,τον Μάκη Καβουριάρη και τον Αλέκο Αλαβάνο. Ιδιαίτερη εντύπωση στο ακροατήριο έκαναν οι αναφορές του Π. Παπακωνσταντίνου για τα “κοινά” προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα δύο ενωτικά εγχειρήματα (ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στο χώρο της αριστεράς, όπως και η διατύπωση από Α. Αλαβάνο του αιτήματος της απομάκρυνσης της Κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου. Επίσης, μετά το πέρας των ομιλιών πήρε τον λόγο και εκπρόσωπος του ΚΚΕ μ-λ, πράγμα που δεν συμβαίνει συχνά σε εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Από το γραφείο του Α. Αλαβάνου δόθηκαν τα κύρια σημεία της ομιλίας του, τα οποία παρουσιάζουμε παρακάτω:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

– Γιατί η κυβέρνηση θα δανεισθεί με επιτόκιο κάτω από 4,5% σε σύντομο διάστημα
– Γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει το συντομότερο
– Γιατί χρειάζεται το Μέτωπο Αλληλεγγύης για να στείλει το σημερινό πολιτικό τοπίο στο Μουσείο

Ακολουθεί απόσπασμα της σημερινής ομιλίας του Αλ.Αλαβάνου:

«Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες τις κινήσεις στην αγορά ομολόγων και τα ελληνικά επιτόκια σε συνδυασμό με τη νέα πτωτική τάση του ευρώ.
Είναι πια σαφές ότι τα αστρονομικά επιτόκια για τα ελληνικά ομόλογα δεν έχουν καμία σχεδόν πια σχέση με την ελληνική οικονομία η την ελληνική υπερχρέωση. Η κερδοσκοπική αύξησή τους, μαζί με την κερδοσκοπική μείωση της τιμής του ευρώ, σχετίζεται με τα φαινόμενα αλλοπροσαλλισμού , αποσύνθεσης, παρακμής μέσα στην Ευρωζώνη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση απορρίπτει το ενδεχόμενο προσφυγής της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προωθεί την ιδέα για Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, μαζεύει τους Υπουργούς Οικονομίας να επεξεργασθούν τις τεχνικές λεπτομέρειες, εγκαταλείπει το σχέδιο μετά τις αντιδράσεις , ανακαλύπτει ξαφνικά τι ωραία είναι η συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Άλλα λέει ο Σαρκοζί, άλλα λέει η Μέρκελ, άλλα ο Μπαρόζο, άλλα η Μέρκελ, άλλα ο Γουνκέρ. Άλλα λέει ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας τη μια μέρα, άλλα την άλλη, άλλα την παράλλη.
Ας αφιερώσουμε αυτή την εικόνα σύγχυσης και διάλυσης, με τίμημα όμως μια πρωτοφανή επίθεση στους εργαζόμενους της Ευρώπης και πρώτα – πρώτα της χώρας μας, σε όλους τους υποστηρικτές του «ευρωπαϊσμού».

Τι σημαίνευν όλα αυτά; Σημαίνουν τα ελληνικά επιτόκια, τα spread, αντανακλούν πρωτευόντως το πρόβλημα ταυτότητας και βιωσιμότητας της Ευρωζώνης και δευτερευόντως την υπερχρέωση της ελληνικής οικονομίας.
Τι δυνατότητες μας δίνει αυτή η διαπίστωση; Ότι, ακόμα και με την απαράδεκτη λογική της κυβέρνησης που αποκλείει κάθε ριζοσπαστική κίνηση, η Ελλάδα μπορεί να δανεισθεί με πολύ χαμηλότερα επιτόκια από το 6%, γιατί όλοι οι λεγόμενοι «επενδυτές» γνωρίζουν πολύ καλά ότι το μέγεθος κινδύνου για την ελληνική οικονομία δεν απαιτεί τόσο υπέρογκα επιτόκια. Φτάνει να κινηθεί έξω από το γνωστό κύκλωμα Goldman Sachs – Συνδικάτο Τραπεζών – Paulson Hedge Fund και να αναζητήσει πόρους μέσα από ειδική συμφωνία, “private placement”.

Aς αφήσει λοιπόν η κυβέρνηση το θέατρο με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, γιατί υπάρχει στο τέλος και ο κίνδυνος να γίνει «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Δεν είναι η ώρα για θέατρο στη χώρα μας. Η κυβέρνηση μπορεί, παρά την τεράστια δυσφήμηση της χώρας μας που έχει προκαλέσει, να δανεισθεί με επιτόκια κάτω από το 4,5%. Με επιτόκια μικρότερα από της Ιρλανδίας. Θα το κάνει. Είναι αναγκασμένη πια να το κάνει. Στις αμέσως επόμενες βδομάδες.
Και το ερώτημα είναι: Γιατί τώρα; Γιατί όχι πριν μισό χρόνο; Γιατί κύκλοι του κορυφαίου οικονομικού της επιτελείου τίναξαν στον αέρα κάθε τέτοια απόπειρα; Γιατί κατευθύνθηκαν στην μεσολάβηση και πάλι της Goldman Sachs; Ποιοι ωφελήθηκαν; Δυστυχώς η απάντηση φαίνεται να είναι απλή.
Τα επιτόκια του 6,5% ήταν απαραίτητα για να γίνει η μεγαλύτερη επίθεση στην ιστορία μας ενάντια στο κοινωνικό κράτος. Και η ιστορία συνεχίζεται. Οι θεατρικοί μονόλογοι του κ. Παπανδρέου για το ΔΝΤ απαγγέλλονται για να εμπλουτισθούν τα μέχρι τώρα μέτρα με τις μαζικές απολύσεις.

Αν ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί να κυβερνήσει χωρίς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ας παραιτηθεί. Θα είναι πολύ καλύτερη μια Ελλάδα χωρίς Παπανδρέου, παρά μια Ελλάδα με ΔΝΤ.
Γνωρίζω ότι είμαι από τους ελάχιστους που υποστηρίζουν ότι η αυτή κυβέρνηση πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό.
Αυτή η άποψη, βέβαια, δεν συμβαδίζει με τους κανόνες κοσμιωτάτης πολιτικής συμπεριφοράς που επιβάλλουν μια περίοδο χάριτος μέχρι τα μέσα της τετραετίας. Δεν συμβαδίζει με τις δημοσκοπήσεις όπου σήμερα δεν έχει έστω και μικρή ισχύ ένα τέτοιο αίτημα. Δεν συμβαδίζει με την έλλειψη μιας νέας κοινωνικής πλειοψηφίας για προοδευτική στροφή στη χώρα μας. Δεν συμβαδίζει με το γεγονός ότι η σημερινή αριστερά είναι πολύ μακριά από την εποχή της αριστεράς του άρθρου 16.
Η θέση αυτή, όμως, επιτάσσεται από το χρέος απέναντι στην ιστορία, ώστε η πατρίδα μας να μη εγκλωβισθεί σε μια βαθιά και παρατεταμένη κρίση που θα σφραγίσει την παραπέρα οπισθοδρόμησή της για όλο τον 21ο αιώνα.

Η θέση αυτή επιτάσσεται ακόμη από το χρέος της αριστεράς απέναντι στην κοινωνία που, σε μεγάλη σύγχυση, έχει βρεθεί στον δοκιμαστικό σωλήνα των ισχυρότερων καπιταλιστικών δυνάμεων των πλανήτη, συνειδητών και ασυνείδητων, πάντα όμως αδυσώπητων και καταστροφικών. Αν έχει κάποια σημασία αυτό, ας το κρατήσουμε: Ούτε στην επανάσταση του ΄21, ούτε στην καταστροφή της Σμύρνης, ούτε στον εμφύλιο πόλεμο η Ελλάδα δεν βρέθηκε για τόσο πολύ χρόνο κεντρικό θέμα στα μέσα ενημέρωσης όλου του πλανήτη.

Χρέος ιδιαίτερα απέναντι σε δύο κατηγορίες.

Στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που τους αξίζει να ζήσουν αυτή τη φάση της ζωής τους με άνεση, χωρίς στερήσεις και ελλείψεις, με αίσθηση ασφάλειας για τους απογόνους τους, με αξιοπρέπεια.
Χρέος απέναντι στις νέες και τους νέους. Μια φορά είναι τα είκοσι. Μια φορά είναι τα τριάντα. Ούτε η Μέρκελ ούτε ο Μπαρόζο ούτε ο Τρισέ ούτε ο Παπανδρέου ούτε ο Παπακωνσταντίνου έχουν δικαίωμα να βεβηλώσουν τα καλύτερά τους χρόνια. Τα μοναδικά χρόνια. Δεν έχουν δικαίωμα να στερούν από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια κονδύλια και να κάνουν την παιδεία μας αθλιότερη. Δεν έχουν δικαίωμα από ανειδίκευτους μέχρι μεταπτυχιακούς να τους πετάνε στο δρόμο. Δεν έχουν δικαίωμα να βγάζουν τα παιδιά μας άχρηστα, πληγωμένα, χωρίς αυτοεκτίμηση. Δεν έχουν δικαίωμα να πετάνε τις «ψυχούλες» μας στο δρόμο οι εργοδότες σα κοινωνικά σκουπίδια. Δεν έχουν δικαίωμα να τα κάνουν να νοσταλγούν τα stage στα Ταχυδρομεία, στο ΙΚΑ, στους Δήμους. Δεν έχουν δικαίωμα να τα σπρώχνουν στις ουσίες, την εγκληματικότητα, τη βία, τον ρατσισμό. Δεν έχουν δικαίωμα να στέλνουν τον σαραντάρη στο πολιτικά γραφείο, να ζητάει δουλειά και να κλαίει.

Η ανάγκη να φύγει το γρηγορότερο η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν στρέφεται ενάντια στους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί έχουν εξαπατηθεί περισσότερο από όλους από μια ηγεσία που άλλα έλεγε και εντελώς διαφορετικά κάνει. Μια κυβέρνηση που, τη στοιχειώδη ευπρέπεια αν έχει, θα πρέπει να προχωρήσει σε Δημοψήφισμα για το Σύμφωνο Σταθερότητας και τα μέτρα που παίρνει.
Για αυτό είναι αναγκαίο να βρεθούμε όλοι μαζί στους αγώνες. Αλλά και πιο πέρα, στη συγκρότηση ενός Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής που θα εκφράσει μια νέα πλειοψηφία σωτηρίας της χώρας. Αριστεροί, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, ριζοσπάστες, δημοκράτες. Πολίτες που έχουν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και απλοί και έντιμοι πολίτες που έχουν ψηφίσει δεξιά, ηθικό συναυτουργό στη σημερινή πολιτική. Νέοι και νέες, με τα πιο ευαίσθητα και πρωτοποριακά τους στοιχεία, που σε μεγάλο βαθμό σήμερα προσανατολίζονται στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Ένα Μέτωπο, δικτυωμένο σε τοπικές επιτροπές, που θα συνενώνει πολλαπλά κοινωνικά ρεύματα, θα αναδεικνύει μια νέα ενωτική δύναμη που έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος μας και θα στείλει το σημερινό πολιτικό τοπίο στο Μουσείο».

Αθήνα, Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Πέρα από την πιο πάνω συνοπτική επισκόπηση της παρέμβασης του Αλέκου Αλαβάνου, παρουσιάζεται και αναδημοσίευση από το pentanostimi.blogspot.com για την εκδήλωση συνολικά:

«Με αφορμή τη συζήτηση για τα μέτρα της κυβερνησης και το Σύμφωνο Σταθερότητας,που οργανώθηκε σημερα απο τις Τοπικες Επιτροπες Συριζα, Χολαργού, Αγίας Παρασκευής και Χαλανδρίου, με ομιλητες τους, Πετρο Παπακωνσταντίνου, Μακη Καβουριαρη και Αλέκο Αλαβάνο, επιχειρω να καταγράψω τις βασικες σκεψεις και προτάσεις που διατυπώθηκαν.

-Μεσα απο τις ομιλιες και τις παρεμβάσεις για την κριση που ζούμε εν Ελλάδι,και τους χειρισμους της απο την μολις πεντε μηνων κυβέρνησης της χώρας,εκτιμήθηκε πως οι χειρισμοι αυτοι ειναι οχι μονο καταστροφικοί αλλά και επικινδυνοι για τους εργαζόμενους και τη χώρα.
Μάλιστα ο Αλεκος Αλαβάνος για άλλη μια φορα εξεφρασε την αποψη πως “η κυβερνηση αυτη πρεπει να φύγει”, εκθετοντας επιχειρήματα για το πώς ο ιδιος ο πρωθυπουργος της χώρας κινηθηκε με ορους υποτέλειας απένταντι στην ΕΕ, δεχόμενος τον ελεγχο και τις υποδείξεις και του τελευταίου γραφειοκράτη των Βρυξελλών,κανοντας το ενα “λάθος” μετα το άλλο, αρχής γενομένης απο την πλασματική αυξηση του χρέους στο 12,50% δημιουργώντας ετσι τις συνθηκες και τα άλλοθι για να γινει η χωρα το πειραματόζωο για την εφαρμογή επαχθέστερων μέτρων κατα των εργαζομενων. Οπως σημειωσε χαρακτηριστικά “τους δώσαμε στο πιάτο ο,τι μας ζήτησαν”……

-Στη συζητηση αναλύθηκε διεξοδικά το αδιεξοδο στο οποιος εχει οδηγηθει η Ευρωπη απο το Σύμφωνο Σταθερότητας,με την ελλειψη καθε δυνατότητας ενος κράτους-μελους να εφαρμόσει τη δική του οικονομική,αναπτυξιακή πολιτική,η πολιτική αλληλεγύης.Οπως σημειωσε ο Μάκης Καβουριάρης,η κυβερνηση της Ελλάδας εφαρμοσε με απολυτη συνέπεια τους ορους και τις επιταγές της ΕΕ γι ”’αντιμετωπιση΄΄ της κρίσης ,με μετρα που δεν εχουν καμμια προοτπική,ενω υπογράμιισε την αναγκη η Αριστερα στην Ευρωπη να αντιμετωπισει απο κοινού την κρισιμη κατασταση που εχει διαμορφωθεί.

Ραν ταν πλαν της διεθνους διπλωματίας χαρακτηρισε ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου τον Γ.Παπανδρεου και το επιτελειο του,που οχι μονο δεν προστατευσε τη χώρα,αλλά την οδηγει σε εθνική απόγνωση,θετοντας την στο επίκεντρο της επιθεσης των κερδοσκόπων και καταλήγοντας υπηρετης δύο αφεντάδων =της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Εξεφρασε επισης την εκτίμηση πως μονο η Αριστερά ,παρα τον κατακερματισμό και τις δυσκολίες που αντιμετωπιζςι εχει τη δυνατότητα εκφρασης της κοινωνικής αντίστασης.

Πολλες οι προτάσεις που διατυπωθηκαν

-Δημοψήφισμα για το συμφωνο Σταθερότητας
-Στάση πληρωμών
-Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της χώρας
-Εθνικοποιηση του τραπεζικου συστήματος
-φορολογηση ολων των κερδοσκοπικών συναλλαγών
-μειωση των στρατιωτικών δαπανών
και άλλες

Για τον τρόπο αντίδρασης της Αριστερας κοινη ηταν η εκτιμηση για οργάνωση Ανοιχτων Επιτροπων Αντιστασης κατα των μετρων της κυβερνησης και του συμφωνου σταθερότητας σε καθε γειτονιά, με στόχο την ενημερωση των πολιτων που βομβαρδίζονται κυριολεκτικά με διαστρεβλωμένη και καθοδηγούμενη ενημερωση, την ευαισθητοποιηση και τη συνειδητοποιηση τους για το πού βαδιζει η χώρα.. Να συμβάλουν στην οργάνωση αντιστασης στα μετρα της κυβερνησης.»

Πηγές:
dosepasa.wordpress.com
syrizaeydap.wordpress.com
pentanostimi.blogspot.com
eossyriza (youtube)