Η επιστημονική φαντασία συναντά την πραγματικότητα και ο Φρέντυ Γερμανός την Άρτεμις Μουστακλίδου, σε μία παράσταση για το παράξενο, στρεβλό, κατακερματισμένο σε λόγο και νόημα παρόν που μας κληροδότησαν. Ένα ανοημάτιστο παρόν που τροφοδοτεί ένα παράλογο μέλλον.

Το Θέατρο «Αγγέλων Βήμα» παρουσιάζει για λίγες ακόμα παραστάσεις, το έργο της Άρτεμις Μουστακλίδου, «Τα τέσσερα τετραγωνικά (4m2)», βασισμένο στο διήγημα «Ένα μέρος σαν ανοιχτή καρδιά…» από το «Καλά νέα από την Αφροδίτη»  του Φρέντυ Γερμανού. Πρόκειται μια παράσταση του 2ου Φεστιβάλ Διαρκείας Ελληνικού Θεατρικού Έργου 21ου Αιώνα με καλλιτεχνικά υπεύθυνη τη Λεία Βιτάλη, ενός σημαντικού θεατρικού θεσμού που δίνει καλλιτεχνικό βήμα σε νέους και φερέλπιδες δημιουργούς.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Βρισκόμαστε κάπου σε κάποιο μέλλον… ίσως όχι τόσο μακρινό. Ο πόλεμος έχει καταστρέψει τα πάντα. Τίποτα δεν θυμίζει τον κόσμο μας. Ραδιενέργεια παντού. Εκατομμύρια νεκροί. Όσοι επέζησαν παλεύουν να επιβιώσουν.

Πέντε άτομα σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο… απ’ τους τυχερούς (;) Στον καθένα αναλογούν 4 τμ. Κάποιος δεν θα αντέξει. Κι ένας θάνατος ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλους καταφέρνει να διαταράξει τα πάντα…

Τρεις ηθοποιοί και δύο χρυσόψαρα στη σκηνή σε μία διαρκή πάλη μέχρι τέλους, για το Εμείς και το Εγώ.

Η Άρτεμις Μουστακλίδου μιλά στο tvxs.gr

– Είναι τελικά επιστημονική φαντασία για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία τα νοήματα που πραγματεύεται η παράσταση «Τα τέσσερα τετραγωνικά (4m2)»; Πού βλέπετε παραλληλισμούς με τα όσα ζούμε στην εποχή μας;

Θα ήθελα πάρα πολύ να απαντήσω θετικά στο ερώτημά σας… Δυστυχώς όμως οι ομοιότητες με τη δική μας πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερες απ’ όσες φανταζόμουν και εγώ η ίδια όταν διάβασα για πρώτη φορά το διήγημα του Φρέντυ Γερμανού, «Ένα μέρος σαν ανοιχτή καρδιά», στο οποίο και βασίστηκα για τη συγγραφή του έργου μου. Η καθημερινή προσπάθεια των ανθρώπων για επιβίωση, η διαχείριση των ανθρωπίνων σχέσεων, η επικράτηση των ισχυρών εις βάρος των αδυνάτων είναι μόνο μερικά από τα θέματα που διαπραγματεύονται στο έργο και που κάθε άλλο παρά ξένα φαντάζουν για την εποχή μας.

– Μία κρίση ενώνει τελικά τους ανθρώπους ή τους κλείνει στον εαυτό τους; Πώς αυτό φαίνεται από το έργο σας;

Αυτό που βιώνω εγώ στις μέρες μας είναι ότι στα δύσκολα η πλειοψηφία των ανθρώπων δυστυχώς κλείνονται στον εαυτό τους. Σαν να παίρνουν δύναμη από τις δυσκολίες των άλλων. Φυσικά, υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που ευτυχώς διαφέρουν και που με τη στάση τους δείχνουν το «άλλο», το διαφορετικό, το υγιές! Κάπως έτσι λειτουργούν και οι ήρωες στο έργο. Πέντε άνθρωποι ζούνε στριμωγμένοι μέσα σε ελάχιστα τετραγωνικά. Όμως αυτός είναι ο χώρος τους, τους ανήκει, και δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν ούτε εκατοστό. Η ιδέα του να σταλεί ένας νέος ένοικος εκεί μέσα τους τρελαίνει. Ένας νέος ένοικος που ουσιαστικά δεν διαφέρει σε τίποτα  απ’ αυτούς. Κι όμως είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα για να το εμποδίσουν.

–  Υπακοή ή ανυπακοή σε αυτό που μας προσφέρεται ως «αλήθεια»; Και με ποιο τρόπο τελικά η επιλογή;

Ούτε τυφλή υπακοή, ούτε ανυπακοή στα πάντα. Θα έλεγα ότι το προτιμότερο είναι η κριτική σκέψη. Θεωρώ ότι για όλα θα πρέπει να υπάρχει μια προσωπική εσωτερική διεργασία. Φυσικά η επιρροή από διάφορους παράγοντες είναι αναπόφευκτη. Αλλά μόνο έτσι θα καταφέρουμε να οδηγηθούμε σε μια όσο το δυνατόν συνειδητή επιλογή.

– Πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο δημιουργό να κάνει την τέχνη του πραγματικότητα σήμερα; Ο ρόλος του Φεστιβάλ Διαρκείας Ελληνικού Θεατρικού Έργου 21ου Αιώνα σε αυτή την προσπάθεια;                

Ένας νέος δημιουργός στις μέρες μας έχει ν’ αντιμετωπίσει σίγουρα πάρα πολλές δυσκολίες. Δεν ξέρω να σας πω με βεβαιότητα αν αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό της δικής μας εποχής ή αν λίγο πολύ αυτό συνέβαινε πάντα. Σε κάθε περίπτωση αυτό πρέπει ν’ αλλάξει. Ευτυχώς, μέσα στην όλη κατάσταση, καταφέρνουν και υπάρχουν κάποιες σημαντικές προσπάθειες, όπως για παράδειγμα το Φεστιβάλ Διαρκείας Ελληνικού Θεατρικού Έργου 21ου Αιώνα, με καλλιτεχνικά υπεύθυνη τη Λεία Βιτάλη, όπου για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά παρουσιάζει στο κοινό έργα νέων Ελλήνων δημιουργών. Το λυπηρό βέβαια είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία τέτοιων προσπαθειών στις μέρες μας γίνονται με ιδιωτική πρωτοβουλία και το κράτος απουσιάζει παντελώς.

Ο Φρέντυ Γερμανός είχε γράψει…

Μια εξομολόγηση αντιεπιστημονικής φαντασίας

“Δεν έιχα ποτέ σχέση με επιστημονική φαντασία. Ούτε ίσως θα έχω ποτέ. Δεν είχα ποτέ στη ζωή μου σχέση με τίποτα  το επιστημονικό ή το μηχανικό.

Βασικά πιστεύω ότι ένας συγγραφέας που γράφει επιστημονική φαντασία δεν είναι απαραίτητο να είναι επιστημονική διάνοια. Δεν θα έβλαπτε φυσικά να ΄ταν. Στο ερώτημα όμως πως θα ήταν ο κόσμος αύριο – ή μεθαύριο – απαντά περισσότερο η φαντασία και λιγότερο η επιστήμη.

Η επιστήμη μας δίνει περισσότερο το κάδρο. Το ερώτημα είναι πως θα γεμίσει ο άνθρωπος το κάδρο αυτό; Με τι χρώματα; Ροζ ή γαλάζια; Άσπρα ή μαύρα ; Εδω μπάινει στο παιχνίδι η φαντασία… Έχει μπει κιόλας στον αιώνα που ζούμε. Μια βόμβα που σκάει ξαφνικά σε ένα αεροδρόμιο της Ευρώπης σκοτώνει είκοσι αθώους , για άλλους αθώους που σκοτώθηκαν στο Ιράκ ή στην Αφρική.

Κανείς ωστόσο δεν ξαφνιάζεται ιδιαίτερα με όλα αυτά – ούτε εκείνος που σκοτώνει ούτε εκείνος που σκοτώνεται. Είναι το σκληρό παιχνίδι του αιώνα… Πόσο σκληρό θα είναι το παιχνίδι που ξημερώνει;

‘Εγραψα πατώντας με το ένα πόδι στο σήμερα και με το άλλο στο μεθαύριο. Γράφω για το σήμερα εδώ και σαράντα χρόνια. Ένας συγγραφέας είναι παντρεμένος με το σήμερα. Ζει με το σήμερα, κοιμάται με το σήμερα.

Φέτος το καλοκαίρι ένιωσα την ανάγκη μιας απιστίας.

Κοιμήθηκα με το μεθαύριο.

Αθήνα, Νοέμβριος 2256
ΥΤΝΕΡΦ ΣΟΝΑΜΡΕΓ

(Στον εικοστό τρίτο αιώνα τα ονόματα θα διαβάζονται ανάποδα)

Συντελεστές της παράστασης

Συγγραφέας: Άρτεμις Μουστακλίδου
Σκηνοθεσία : Βαγγέλης Λάσκαρης
Βοηθός Σκηνοθέτη : Τζίνα Μίαρη
Σκηνικά – Κοστούμια : Τόνια Αβδελοπούλου
Σχεδιασμοί φωτισμών : Βαλεντίνα Ταμιωλάκη
Φωτογραφίες : Θοδωρής Θεοδώρου
Video : Αργύρης Καραζουρνιάς
Αφίσα : Purple Design
Παίζουν: Χρύσα Κούρκουλου, Δημήτρης Μαγκλάρας, Σταυρούλα Οικονόμου
Διάρκεια παράστασης: 50 λεπτά

ΘΕΑΤΡΟ «ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ»
Τα τέσσερα τετραγωνικά (4m2) της Άρτεμις Μουστακλίδου
2ο Φεστιβάλ διαρκείας Ελληνικού θεατρικού έργου 21ου αιώνα
Καλλιτεχνικά υπεύθυνη: Λεία Βιτάλη
Σατωβριάνδου 36, Στάση μετρό Ομόνοια,
Τηλ. 210 52 42 211

Έως τις 2 Φεβρουαρίου 2016 κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 19.30

Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (φοιτητικό, άνω των 65), 5 ευρώ (ανέργων)

* Ποιά είναι η Άρτεμις Μουστακλίδου

Η Άρτεμις Μουστακλίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979. Είναι πτυχιούχος του  Τμήματος Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει επίσης, παρακολουθήσει με επιτυχία σειρά σεμιναρίων δημιουργικής γραφής και υποκριτικής κατά τα έτη 2006 – 2008 στην Ομάδα Καλλιτεχνών Ούγκα Κλάρα. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως αναπληρώτρια καθηγήτρια Θεατρικής Αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Το 2013 απέσπασε το Α’ Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου για Νέους Συγγραφείς του Υπουργείο Πολιτισμού για το έργο της Η απειλή. Τον ίδιο χρόνο ολοκληρώνει το νέο της έργο Τα τέσσερα τετραγωνικά που είναι βασισμένο στο διήγημα του Φρέντυ Γερμανού Ένα μέρος σαν ανοιχτή καρδιά….Το 2014 το έργο Η απειλή παρουσιαστηκε στα πλαίσια της Ανοιχτης Πλατφόρμας στη Σκηνή Νίκος Κούρκουλος στο Εθνικό Θέατρο. Τον Δεκέμβριο του 2015 ξεκινάν οι παραστάσεις του δεύτερου έργου της Τα τέσσερα τετραγωνικά στο Θέατρο «Αγγέλων Βήμα».