Στην πιο ενδιαφέρουσα κινηματογραφική εβδομάδα της σεζόν, πέντε νέες ταινίες και τρία καινούργια ντοκιμαντέρ κάνουν την εμφάνιση τους στις Αίθουσες. Ξεχωρίζει το φιλμ «Macbeth» (2015) του Τζάστιν Κερζέλ, με τον Μάικλ Φασμπέντερ και την Μαριόν Κοτιγιάρ, καθώς και η νέα δημιουργία του Ρόμπερτ Ζεμέκις, «Βόλτα Στο Κενό» (The Walk (3D) με πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό, Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ. Από τα ντοκιμαντέρ σας προτείνουμε το «Bikes vs Cars» (2015) του Fredrik Gertten, το οποίο πραγματοποίησε την πρεμιέρα του στο Γαλλικό Ινστιτούτο για το Φεστιβάλ CineDoc.

«Macbeth» (2015) του Τζάστιν Κερζέλ (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Η.Π.Α.)

Σκωτία, 16ος αιώνας. Έπειτα από μια σκληρή μάχη, ο Μάκβεθ (Μάικλ Φασμπέντερ), πιστός ακόλουθος και στρατηγός του Βασιλιά Ντάκαν (Ντέιβιντ Θιούλις), κατάφερε να καταστείλει την επανάσταση. Μαζί με τον στρατηγό Μπάνκο (Πάντι Κονσιντάιν), συναντούν τρεις γυναίκες που αναδύονται από τα πτώματα των πεσόντων στρατιωτών και προφητεύουν ότι ο Μάκβεθ θα γίνει Βασιλιάς της Σκωτίας, ενώ ο Μπάνκο πατέρας μελλοντικών βασιλιάδων. Τυφλωμένος από φιλοδοξία, ο Μάκβεθ στέλνει ένα γράμμα στη σύζυγο του (Μαριόν Κοτιγιάρ) λέγοντας της για την προφητεία. Εκείνη, χρόνια μακριά από τον σύζυγο της και σε βαθύ πένθος για την απώλεια του μοναδικού τους παιδιού, τον παρακινεί να δολοφονήσει τον Βασιλιά ώστε να κερδίσει τον θρόνο. Μετά τους εορτασμούς για τη νίκη, ο Βασιλιάς πέφτει για ύπνο, αγνοώντας ότι η Λαίδη Μάκβεθ έχει ναρκώσει τους φρουρούς του…

Ο Αυστραλός σκηνοθέτης Τζάστιν Κούρζελ – The Snowtown Murders (2011) – στην δεύτερη μεγάλου μήκους δημιουργία του, επιχειρεί να προσδώσει μία διαφορετική αίσθηση στο δημοφιλές έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, το οποίο έχει μεταφερθεί αρκετές φορές στην μεγάλη οθόνη, με κορυφαίες εξ αυτών τις ταινίες δύο σπουδαίων σκηνοθετών, του Ρόμαν Πολάνσκι το 1971 και του Όρσον Γουέλς το 1948. Η ταινία του Κούρζελ, πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της τον Μάιο στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ των Καννών. Πρόκειται για μία μοναδική εμπειρία θέασης, πολύ διαφορετική απ’ ότι έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα. Μία σκληρή αλλά ταυτόχρονα και λυρική ματιά στο δημοφιλές έργο, με πρωταγωνιστικές δύο από τους καλύτερους ηθοποιούς της εποχής μας, τους οποίους για πρώτη φορά έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μαζί στην μεγάλη οθόνη. Πρόκειται για τον εντυπωσιακό Μάικλ Φασμπέντερ – υποψήφιος για Όσκαρ το 2013 με το φιλμ «12 Χρόνια Σκλάβος» – και την υπέροχη Μαριόν Κοτιγιάρ – βραβευμένη με Όσκαρ για την ερμηνεία της στο «La Vie en Rose» (2007) – που μετά την εξαιρετική συνεργασία της με τους αδερφούς Νταρντέν στο φιλμ «Δύο Ημέρες, Μία Νύχτα», την συναντάμε αυτή τη φορά σ’ έναν μικρότερο, αλλά εξίσου σπουδαίο ρόλο.

«Βόλτα Στο Κενό» (The Walk (3D) – 2015) του Ρόμπερτ Ζεμέκις (Η.Π.Α.)

Νέα Υόρκη, 7 Αυγούστου 1974. Λίγες μέρες πριν κλείσει τα εικοσιπέντε του χρόνια, ο Γάλλος σχοινοβάτης Philippe Petit (Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ) περπάτησε για 45 λεπτά σ’ ένα τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους του World Trade Center, 411 μέτρα από το έδαφος, χωρίς την άδεια του Δήμου ή οποιασδήποτε αρχής. Μόνο ένας άνθρωπος έχει καταφέρει να περπατήσει στο τεράστιο κενό ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους και αυτή είναι η εντυπωσιακή ιστορία του. Προδοσίες, διαφωνίες, μια ομάδα από όλον τον κόσμο, ένας μέντορας (Μπεν Κίνγκσλεϊ) κι ένα ριψοκίνδυνο σχέδιο.

O ευρηματικός και βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Ρόμπερτ Ζεμέκις (O Ναυαγός – 2000, Forrest Gump – 1994), γνωστός για την πρωτοποριακή χρήση της ψηφιακής 3D τεχνολογίας (The Polar Express – 2004, Beowulf – 2007) αλλά και για τους συναρπαστικούς ήρωες του, μεταφέρει στον κινηματογράφο μια αληθινή ιστορία. Το υπέροχο μουσικό σκορ της ταινίας έχει επιμεληθεί ο βραβευμένος με Όσκαρ Alan Silvestri – γνωστός για τη μουσική του σε δημοφιλής ταινίες όπως: The Bodyguard, Forrest Gump, Stuart Little, Captain America, Εκδικητές κ.α. Το original soundtrack της ταινίας κυκλοφορεί από τη Feelgood Records και μπορείτε να το ακούσετε εδώ: Soundtrack «Βόλτα Στο Κενό» (The Walk).

Το φιλμ «Βόλτα Στο Κενό», πραγματεύεται το απίστευτο κατόρθωμα του Γάλλου σχοινοβάτη Philippe Petit, τον οποίο ερμηνεύει ιδανικά ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ. Μία καθηλωτική κινηματογραφική εμπειρία, που δίνει άλλο νόημα στην τρισδιάστατη τεχνολογία.

«Θυσιάζοντας Ένα Πιόνι» (Pawn Sacrifice – 2014) του Έντουαρντ Ζούικ (Η.Π.Α.)

Ο Μπόμπι Φίσερ (Τόμπι Μαγκουάιρ) προσέλκυσε την προσοχή του σκακιστικού κόσμου ως ένα 6χρονο παιδί-θαύμα, γνωστό για την απόλυτη αφοσίωση και το ανίκητο σερί του. Όταν έφτασε στην εφηβεία, ο Φίσερ είχε εξελιχθεί σε παγκοσμίου κλάσης παίκτη αλλά η μετεωρική του άνοδος είχε αμαυρωθεί από την απρόβλεπτη συμπεριφορά του και τις ολοένα πιο ακραίες απαιτήσεις του. Ενώ ταξίδευε ανά τον κόσμο, ο Φίσερ επικρατούσε με ευκολία των αντιπάλων του, αλλά είχε μοναχά μία επιθυμία: να αντιμετωπίσει τον ανίκητο Σοβιετικό παίκτη Μπόρις Σπάσκι (Λιβ Σράιμπερ), κι έτσι να δώσει τέλος στην 24χρονη κυριαρχία της Σοβιετικής Ένωσης στο σκάκι. Το 1972, η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα και το «Ματς του Αιώνα», ένα παιχνίδι 21 γύρων, κανονίστηκε στο Ρεϊκιαβικ της Ισλανδίας. Όμως, η ολοένα διογκούμενη εμμονή του Φίσερ με διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που γεννούσε το ασταθές μυαλό του, επηρεάζουν το παιχνίδι και η αλλόκοτη συμπεριφορά του αναστατώνει τον συνήθως ατάραχο Σπάσκι. Με τον ανταγωνισμό να θυμίζει ολοένα και περισσότερο τις έντονες γεωπολιτικές συγκρούσεις της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, ακόμη και οι πιο κοντινοί σύμβουλοι του Φίσερ δεν είναι σίγουροι αν οι πράξεις του είναι οι καλά υπολογισμένες ενέργειες ενός εκκεντρικού ατόμου ή σημάδια ότι είναι πραγματικά ασταθής ψυχολογικά.

Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Έντουαρντ Ζούικ – Shakespeare in Love (1998) – που στο παρελθόν μας έχει χαρίσει ταινίες όπως το «Glory» (1989), το «Ματωμένο Διαμάντι» (2006) και το «Defiance» (2008), επιστρέφει με τη νέα του αξιόλογη δημιουργία. Έχοντας στη διάθεση του ένα καλό καστ – όπου ξεχωρίζουν οι: Τόμπι Μαγκουάιρ, Λιβ Σράιμπερ και Πίτερ Σάρσγκαρντ – ο Ζούικ καταφέρνει να μας μεταφέρει σε μία συγκλονιστική αναμέτρηση σκάκι ανάμεσα στον Αμερικανό Μπόμπι Φίσερ και τον Σοβιετικό Μπόρις Σπάσκι. Στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, το φιλμ «Θυσιάζοντας Ένα Πιόνι» καταγράφει με πειστικότητα την τρομακτική άνοδο και πτώση της ιδιοφυΐας του Μπόμπι Φίσερ.

Η βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα ταινία του Έντουαρντ Ζούικ καταγράφει με ακρίβεια το 1972 και την εξέλιξη των γεγονότων. Πρόκειται για μία χρονιά γεμάτη από γεγονότα που σημάδεψαν τον κόσμο: οι εξελίξεις στον πόλεμο του Βιετνάμ, η τρομοκρατική επίθεση εναντίον Ισραηλινών αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, η διάρρηξη Watergate, το ιστορικό ταξίδι του Προέδρου των Η.Π.Α., Ρίτσαρντ Νίξον, στην Κίνα. Το φιλμ κορυφώνεται με τη σπουδαία αναμέτρηση των δύο κορυφαίων σκακιστών και την θρυλική παρτίδα των 21 γύρων που έμεινε στην ιστορία ως το «Ματς του Αιώνα»…

Κυκλοφορούν επίσης:
«Ο Αρχάριος» (The Intern – 2015) της Νάνσι Μέγιερ (Η.Π.Α.)

Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο ενσαρκώνει τον Μπεν Γουίτακερ, έναν 70χρονο χήρο, ο οποίος ανακαλύπτει ότι η σύνταξη δεν είναι αυτό που περίμενε. Δράττοντας την ευκαιρία να ξαναμπεί στο παιχνίδι, βρίσκει δουλειά ως εκπαιδευόμενος σε μια ιστοσελίδα μόδας, την οποία έχει ιδρύσει και διευθύνει η Τζουλς Όστιν (Αν Χάθαγουεϊ).

Η Νάνσι Μάγιερς, σκηνοθέτης των κωμωδιών «Κάλλιο Αργά Παρά Αργότερα», «Αυτό που Θέλουν οι Γυναίκες» και «The Holiday» επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη μ’ ένα πρωτότυπο twist στην κλασσική ιστορία του intern. Η χημεία μεταξύ των βασικών πρωταγωνιστών είναι καλή και αυτό δίνει κάποιο νόημα, στη θέαση του φιλμ, στο οποίο συμμετέχουν και οι ηθοποιοί: Ρενέ Ρούσο (Nightcrawler), Άντερς Χολμ (Workaholics), Άντιου Ράνελς (Girls), Άνταμ Ντεβάιν (Pitch Perfect), Σίλια Γουέστον (No Reservations), Νατ Γουλφ (The Fault in Our Stars), Λίντα Λάβιν (Wanderlust), Ζακ Πέρλμαν (The Inbetweeners), Τζέισον Όρλεϊ  και Κριστίνα Σέρερ (Living with Uncle Charlie).

«Κανίβαλοι» (The Green Inferno – 2013) του Ιλάι Ροθ (Χιλή, Η.Π.Α.)

Μια ομάδα φοιτητών ακτιβιστών από τη Νέα Υόρκη, που έχουν μάθει να εξαρτώνται από την τεχνολογία για την κάθε τους ανάγκη, ταξιδεύουν στον Αμαζόνιο για να οργανώσουν τις προσπάθειες προστασίας μιας ιθαγενούς φυλής. Η φυλή απειλείται με εξαφάνιση όταν ανακαλύπτεται πολύτιμο πετρέλαιο στην περιοχή τους και μια πολυεθνική βάζει σκοπό να τους εξοντώσει. Όμως, το αεροπλάνο που μεταφέρει την ομάδα πέφτει στη ζούγκλα και οι επιζώντες, πλήρως ανήμποροι μακριά από κάθε είδους τεχνολογία, καταλήγουν όμηροι της φυλής που είχαν σκοπό να σώσουν – και τα μέλη της έχουν ιδιαίτερες ορέξεις…

Η ταινία «Κανίβαλοι» είναι το τρίτο κεφάλαιο της «ταξιδιωτικής τριλογίας» του Ιλάι Ροθ – γνωστός επίσης για την ερμηνεία του στο «Άδωξοι Μπάσταρδη» του φίλου του, Κουέντιν Ταραντίνο – ο οποίος στο παρελθόν μας έχει παρουσιάσει ανάλογες δημιουργίες, όπως το «Cabin Fever», το «Hostel» και τη συνέχεια του «Hostel: Part II», ενώ παράλληλα έχει εκτελέσει χρέη σεναριογράφου και παραγωγού σε πολλές άλλες ταινίες του συγκεκριμένου είδους.

Ντοκιμαντέρ:
«Ψ» (2015) της Καλλιόπης Λεγάκη (Ελλάδα)

«Η τρέλα είναι η μη κατανόηση της διαφορετικότητας του άλλου… Η θλίψη και ο πόνος αντιμετωπίζονται από την κοινωνία ως ακρότητες… Όταν αρρώστησα, ένιωσα φόβο και ντροπή. Δεν ήθελα να κλείσουν τον γιο μου στο ψυχιατρείο… Ήθελα να μ’ αγαπήσουν και να με καταλάβουν.» Φράσεις από ανθρώπους που έχουν βιώσει τον ψυχικό πόνο και τον εγκλεισμό. Εξομολογήσεις από πρόσωπα που δεν διστάζουν να μας μιλήσουν για τον δικό τους ξεχωριστό κόσμο. Η σκηνοθέτης τους συνάντησε στις καινούργιες δομές και δίκτυα, που δημιουργήθηκαν στον χώρο της ψυχικής υγείας τα τελευταία χρόνια, με στόχο να επανεντάξουν όλους αυτούς τους ανθρώπους στην κοινωνία, να τους μάθουν να διεκδικούν τις ζωές και τα όνειρα τους.

Μια εξαιρετικά ανθρώπινη ματιά στο χώρο της ψυχικής υγείας ρίχνει το ντοκιμαντέρ «Ψ» της Καλλιόπης Λεγάκη – το οποίο είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και τον Μάρτιο στο 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – μέσα από συγκινητικές εξομολογήσεις ατόμων, που έχουν βιώσει ψυχικές ασθένειες. Η σκηνοθέτιδα συνάντησε τους ήρωες της ταινίας της στο Κέντρο Ημέρας «Φράνκο Μπαζάλια» στο Μαρούσι και στο Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας στη Θεσσαλονίκη.

Διαβάστε επίσης:
Τα 63 ελληνικά ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν στη Θεσσαλονίκη

«Bikes vs Cars» (2015) του Fredrik Gertten (Σουηδία)

Η Aline, ακτιβίστρια ποδηλάτισσα από το Σάο Πάολο, μια από τις πιο επικίνδυνες πόλεις για να κάνεις ποδήλατο, αντιτίθεται στις συνθήκες και μας δείχνει την θετική πλευρά του να κινείται με ποδήλατο στην πόλη της. Στο Τορόντο, όπου ο δήμαρχος ξηλώνει τους ποδηλατοδρόμους, βλέπουμε μέλη της οργάνωσης Urban Repair Squad να τους ξαναφτιάχνουν τα βράδια με σπρέι και στένσιλ.

Το «Bikes vs Cars» παρουσιάζει μια παγκόσμια κρίση για την οποία είναι ανάγκη να μιλήσουμε: κλιματική αλλαγή, μείωση των φυσικών πόρων, πόλεις «πνιγμένες» στα αυτοκίνητα και κάτοικοι που ζουν σ’ ένα περιβάλλον με επικίνδυνη ρύπανση και αφόρητο θόρυβο. Το ποδήλατο και η χρήση του μπορούν να αποτελέσουν μια πρόταση απέναντι σε αυτό το αδιέξοδο.

Όμως, τα ισχυρά συμφέροντα των αυτοκινητιστικών και πετρελαϊκών βιομηχανιών, οι οποίες βρίσκονται στο κέντρο του οικονομικού μας συστήματος, έρχονται σε σύγκρουση με την εξάπλωση της χρήσης του ποδηλάτου. Η ταινία ακολουθεί ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου που αγωνίζονται για τη δημιουργία πιο ανθρώπινων πόλεων και αρνούνται πεισματικά να σταματήσουν να κάνουν ποδήλατο παρά τις δυσκολίες.

Διαβάστε επίσης:
Προσκλήσεις για το ντοκιμαντέρ «Bikes vs Cars» στο CineDoc

«Μάνα» (Mana – 2015) της Βάλερυ Κοντάκου (Ελλάδα)

Το 1962 τέσσερα (4) ανήλικα κορίτσια έγιναν πρωτοσέλιδο στον Τύπο της εποχής καθώς έφυγαν απ’ τα σπίτια τους για να κλειστούν σε μοναστήρι. Όμως κάθε φορά που το έσκαγαν, οι γονείς τους τις έφερναν πίσω με το ζόρι, μέχρι που τελικά τα κατάφεραν στην τρίτη τους απόπειρα. Σκοπός τους ήταν, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, να δημιουργήσουν ένα Ίδρυμα στα πρότυπα του Ιδρύματος Πεσταλότσι (Ελβετία) ώστε να προσφέρουν καταφύγιο σε παραμελημένα και κακοποιημένα παιδιά. Μισό αιώνα αργότερα, οι πρωτεργάτιδες του Λυρείου Παιδικού Χωριού στο Νέο Βουτζά Αττικής, συνεχίζουν να περιθάλπουν και να φροντίζουν παιδιά χωρίς βοήθεια από το κράτος και την Εκκλησία.
 
«Το Μάνα είναι μια διαφορετική ιστορία γυναικείας χειραφέτησης… οι ηρωίδες της ταινίας κατέρριψαν τα στερεότυπα για να κάνουν αυτό που θέλουν. Να δημιουργήσουν και να προσφέρουν. Και αυτό που δημιούργησαν έχει αλλάξει τις ζωές εκατοντάδων παιδιών ως τώρα, επαναπροσδιορίζοντας την έννοια του όρου οικογένεια. Όταν πρωτογνώρισα τις μοναχές πριν από 20 χρόνια, μου έκανε εντύπωση η προσαρμοστικότητά τους και η ικανότητά τους να μεγαλώνουν παιδιά γεμάτα αυτοπεποίθηση, που ήξεραν ότι ανήκουν κάπου. Το Λύρειο ήταν το σπίτι τους και ήταν περήφανα γι’ αυτό. Μου προξένησε επίσης ενδιαφέρον ο κόσμος που ερχόταν από κάθε γωνιά της Αθήνας κάθε Σαββατοκύριακο για να επισκεφτεί τα παιδιά, να τους φέρει πράγματα, να παίξει μαζί τους ή απλά να βοηθήσει με το μαγείρεμα. Ήταν μια κοινότητα πολύ ευρύτερη από τα στενά πλαίσια του παιδικού χωριού.» – Βάλερυ Κοντάκου

Μετά από το βραβευμένο «Who’s on First?» (2006), η Βάλερυ Κοντάκου επιστρέφει με το ντοκιμαντέρ «Μάνα», το οποίο πραγματοποίησε την πρεμιέρα του τον Μάρτιο στο 17o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια συμμετείχε στο 29o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Πάρνου (Pärnu International Film Festival) στην Εσθονία, στο 14ο Dokufest του Κοσόβου, ενώ θα παρουσιαστεί και σε μία ειδική βραδιά στο Johns Hopkins Carey Business School στη Βαλτιμόρη τον προσεχή Νοέμβριο, όπου θα συγκεντρωθούν χρήματα για την αδελφότητα του Λυρείου. Το ντοκιμαντέρ «Μάνα», θα προβάλλεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, σε συνεργασία με το Exile Room.

Διαβάστε επίσης:
Τα 63 ελληνικά ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν στη Θεσσαλονίκη