Πολυγραφότατος, ευφυής και πάντα ενεργός ο Θάνος Μικρούτσικος είναι ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή συνθέτες μας. Δεν ανήκει σε αυτούς που αποσύρθηκαν ή παραδόθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, δεν δισκογραφεί για να δηλώσει παρουσία.  Μας δίνει ακόμα έργα πολύτιμα και τραγούδια εμπνευσμένα.  Τραγούδια απ’ αυτά στα οποία επιστρέφει κανείς για αναστοχασμό, ανατροφοδότηση και συγκίνηση.

Την Παρασκευή θα βρίσκεται στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με την Αφροδίτη Μάνου και τον Κώστα Θωμαΐδη στο πλάι του, έχοντας στις αποσκευές του μια σειρά από τα σημαντικότερα τραγούδια της ελληνικής δισκογραφίας τραγούδια με αίμα και μνήμες. Διάλεξε για τίτλο τον στίχο του Άλκη Αλκαίου «Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή» και μοιράζεται με τους αναγνώστες του tvxs.gr τις απόψεις του για την τέχνη, την ήττα και την αναγκαιότητα συγκρότησης του μεγάλου ΕΜΕΙΣ.

– Κύριε Μικρούτσικε επιλέξατε έναν στίχο του Άλκη Αλκαίου για τίτλο της συναυλίας σας. Αν και το ερώτημα «Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία, πώς η ιστορία γίνεται σιωπή» είναι διαχρονικό, η επιλογή έχει σχέση με την ιδιαίτερη κοινωνικοπολιτική κατάσταση;

Έχετε δίκιο για την διαχρονικότητα της πρότασης «Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή». Αφορά είτε τις μεγάλες ήττες ή τις διαψεύσεις οραμάτων εκατομμυρίων ανθρώπων σε κρίσιμες συγκυρίες, όπως για παράδειγμα μετά το 1870 ή με την συνειδητοποίηση του αδιεξόδου του υπαρκτού σοσιαλισμού -τυπικά- το 1989. Τον τίτλο στη συναυλία τον έβαλα τον Γενάρη του 2015. Αν κολλάει τώρα στη σημερινή κατάσταση, προφανώς δεν ευθύνεται ούτε ο Άλκης Αλκαίος ούτε εγώ.

– Είπατε «Είναι ανάγκη μου να μιλήσω τώρα με αυτό τον τρόπο. Θέλω να ξαναμαζέψω τα πολύτιμα και να τα δείξω στον κόσμο». Μετά από μια σπουδαία και μεγάλη διαδρομή πως σταχυολογείτε τα πολύτιμά σας για μια συναυλία; Ποιό είναι το κριτήριο κάθε φορά;

Το τραγούδι έχει το προνόμιο απέναντι σε άλλα είδη τέχνης, ότι ακολουθεί τον καθένα και την καθεμία από εμάς ή και όλους μαζί στην πορεία της ζωής μας. Όταν επαναφέρουμε στη μνήμη μας τα μικρά ή τα μεγάλα που μας συνέβησαν, αυτόματα φέρνουμε στο νου μας, ένα τραγούδι που τα συνόδευε την εποχή που συνέβαιναν. Αυτά τα τραγούδια του κοινού αισθήματος μάζεψα και τα παρουσιάζω ως το χνάρι της διαδρομής μου.

– Η Αφροδίτη Μάνου και ο Κώστας Θωμαΐδης είναι οι ερμηνευτές σας στη συναυλία της Παρασκευής. Γιατί τους επιλέξατε σε αυτόν τον κύκλο συναυλιών;

Έχω συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους τραγουδιστές και τις σπουδαιότερες τραγουδίστριες του τόπου μας και αισθάνομαι για αυτούς βαθύτατη ευγνωμοσύνη, καθότι συνέβαλαν καθοριστικά στην ανάδειξη και την εμβέλεια των τραγουδιών μου. Όμως γι’ αυτή τη δουλειά, η Αφροδίτη και ο Κώστας είναι ιδανικοί. Πέραν των σπουδαίων φωνητικών και εκφραστικών ικανοτήτων τους, αυτοί οι δύο περιέχουν τα τραγούδια μου. Τα έζησαν στη γέννησή τους, τα τραγούδησαν σε διαφορετικές εποχές. Αυτή η επιπρόσθετη συγκίνηση είναι αναγκαία για αυτή την παράσταση επιστροφής της μνήμης.

-Τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη κουβέντα γύρω από την αναγκαιότητα της ιστορικής μνήμης. Τα τραγούδια σας είναι τραγούδια της μνήμης. Πιστεύετε ότι είναι ένας από τους λόγους που ο κόσμος τα τραγουδάει;

Ακόμα και όταν έγραφα ερωτικά τραγούδια, η δραματική συγκυρία ήταν πάντα παρούσα. Όμως αυτό δεν αρκεί για να επανέλθουν τραγούδια που γράφτηκαν στο παρελθόν. Το κλειδί είναι η μουσική φόρμα. Εγώ ακολούθησα πιστά την συμβουλή του δάσκαλού μου, του αγαπημένου μου Γιάννη Ρίτσου, ο οποίος με συμβούλευε να γράφω μεν για ό,τι με καίει αλλά με την προϋπόθεση η φόρμα μου να μην μιμείται τις φόρμες που μου παραδόθηκαν, αλλά να περιέχει τη νέα εποχή. Σε αυτό, νομίζω, οφείλεται η έντονη παρουσία παλιότερων τραγουδιών μου στη σημερινή συγκυρία.

– Γράφετε αυτη την περίοδο;

Γράφω συνεχώς γιατί έτσι συνομιλώ με την εποχή μου. Τέλειωσα ένα κομμάτι για κλαρινέτο και πιάνο αλλά και το 1ο κουαρτέτο έγχορδων, έργο για το οποίο είμαι υπερήφανος.

-Σήμερα τί σας εμπνέει;

Ό,τι με εμπνέει πάντα. Η οργή μου για τη βία του βάρβαρου καπιταλισμού. Ο έρωτας. Ο αγώνας για μια πιο δίκαιη κοινωνίας. Ένας περίπατος στο βουνό ή στη θάλασσα. Όλα αυτά τα ερεθίσματα εισπράττονται, αποθηκεύονται και πολλές φορές γίνονται μουσική.

-Διανύουμε προεκλογική περίοδο. Πώς αξιολογείτε την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και την Ευρώπη;

Η Αριστερά υπέστη μια βαριά ήττα και απογοήτευσε πολλούς. Κάποιοι σοβαροί αναλυτές υποστηρίζουν ότι ένα κομμάτι της ήθελε και προ των εκλογών να αφομοιωθεί στο σύστημα. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι ήταν εντελώς απροετοίμαστη στη διαπραγμάτευση με τα θηρία. Το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση ήταν οδυνηρό. Δεν γνωρίζω -ανεξαρτήτως προθέσεων- αν μπορεί να ανακάμψει.

Σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, έχουμε εδώ και χρόνια, την επικράτηση του πιο νεοφιλελευθέρου τμήματος της άρχουσας τάξης. Αυτή η άρχουσα ελίτ -κυρίως η Γερμανική- επιζητεί την συσσώρευση κεφαλαίων σε λιγότερα χέρια και οδηγεί την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου με μαθηματική ακρίβεια στην φτώχεια. Δεν πρόκειται φυσικά για εταίρους. Πρόκειται για εκβιαστές-δανειστές. Αν οι λαοί της Ευρώπης το κατανοήσουν, υπάρχει ελπίδα. Και αυτή η ελπίδα μπορεί να πραγματοποιηθεί αν ανασυγκροτήσουμε το μεγάλο «ΕΜΕΙΣ».