Οι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους και την απεργία τους ζητώντας αυξήσεις μισθών και απολαβών, ενώ ανάμεσα στα υπόλοιπα αιτήματα τους είναι και η προσπάθεια χρήσης από τα studio παραγωγής εφαρμογών AI για να γράφουν σενάρια γρηγορότερα ή να επιλύουν σεναριακά προβλήματα μετάβασης.  

Οι σεναριογράφοι αντιδρούν σε αυτή την απόφαση κάνοντας ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ανθρώπινη «ματιά» η τεχνητή νοημοσύνη.

Σαν ένα μικρό test δώσαμε εντολή στο ChatGPT να γράψει σενάρια (400 περίπου λέξεων) σαν να τα γράφουν 5 σημαντικοί κινηματογραφικοί δημιουργοί με «έντονα» χαρακτηριστικά που τους κάνουν να ξεχωρίζουν. Πόσο κοντινό θεωρείται ότι είναι το αποτέλεσμα;

Ταραντινο

Τίτλο: «Πρόβλημα στο μπαρ»

Εσωτερικό Μπαρ – Βράδυ

Το μπαρ έχει γεμίσει με καπνό και ήχους τζαζ μουσικής. Οι θαμώνες στριμώχνονται γύρω από τα μικρά τραπέζια, άλλοι έκαναν συζητήσεις σε έντονο ύφος, άλλοι είναι χαμένοι στις δικές τους σκέψεις.

Στο κέντρο του δωματίου βρίκσεται το μπαρ. Εκεί κάθεται ο Τζίμι, ένας μεσήλικας άνδρας με γερασμένο πρόσωπο και ένα τσιγάρο να κρέμεται από τα χείλη του. Πίνει το ουίσκι του, βυθισμένος σε σκέψεις.

Τότε μπαίνει η Λούσι, μια εντυπωσιακή γυναίκα στα 20 της. Περπατά με αυτοπεποίθηση, με τα ψηλοτάκουνα της να κάνουν κλικ στο ξύλινο πάτωμα. Κάθεται δίπλα στον Τζίμι.

-Λούσυ (χαμογελαστά): Σας πειράζει να καθίσω μαζί σας;
-Τζίμι (σηκώνοντας το φρύδι): Εξαρτάται. Ψάχνετε για παρέα ή για φασαρία;
-Λούσυ (χαμογελώντας): Μάλλον, λίγο και από τα δύο.

Ο Τζίμι χαμογελά, ενθουσιασμένος από το θάρρος της Λούσυ. Κάνει χειρονομίες στον μπάρμαν για άλλο ένα ποτό.

-Τζίμι (πίνοντας το ουίσκι του): Λοιπόν, τι φέρνει μια κοπέλα σαν εσάς σε ένα καταγώγη όπως αυτό;
-Λούσυ (παίρνοντας τζούρα από το τσιγάρο της): Ψάχνω για κάποιον. Κάποιον που μου χρωστάει χρήματα.
-Τζίμι (ενδιαφερόμενος): Και τι θα του κάνεις μόλις τον βρεις;
-Λούσυ (χαμογελώντας): Ας πούμε ότι θα δυσκολευτεί να ξεχάσει το χρέος του.

Ανταλλάσσουν μια ματιά, κατανοώντας και τις σκοτεινές προθέσεις της Λούσι.

Ξαφνικά, η πόρτα ανοίγει και ένας ατημέλητος άνδρας ονόματι Έντι πέφτει στο μπαρ. Κοιτάζει γύρω του νευριασμένος.

-Λούσι (χαμογελώντας): Πολλά χρόνια…ΔΕΝ θα ζήσει.

Γλιστράει από το σκαμνί της, έτοιμη να αντιμετωπίσει τον Έντι. Ο Τζίμι την παρακολουθεί, ενθουσιασμένος από την αποφασιστικότητά της.

-Τζίμι (στον εαυτο του): Μόλις η νύχτα έγινε ενδιαφέρουσα.

Τελειώνει το ουίσκι του με μια γρήγορη κίνηση και ακολουθεί τη Λούσι προς τον Έντι, καθώς η Τζαζ μουσική εντείνεται, θέτοντας το υπόβαθρο για την τεταμένη σύγκρουση που πρόκειται να ξεδιπλωθεί.

Σβήσιμο εικόνας (Fade out).

Γούντι Άλεν

Τίτλος: «Μία Περίεργη συνάντηση»

Πάρκο της Νέας Υόρκης – Ημέρα

Στο βάθος ακούγονται οι πολύβουοι ήχοι της πόλης. Τα ζευγάρια περπατούν χέρι-χέρι, τα παιδιά παίζουν και οι τζόκερ περνούν.

Εστιάζουμε στον Λάρι, έναν νευρικό μεσήλικα με γυαλιά, που κάθεται σε ένα παγκάκι στο πάρκο. Διαβάζει ένα βιβλίο με τίτλο «Η τέχνη της Υπερανάλυσης».

-Λάρι (στον εαυτο του): Αν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι υπερβολικά για μια φορά…

Ξαφνικά, μια γυναίκα ονόματι Μαρία, μια εκκεντρική καλλιτέχνης στα 30 της, φορώντας αταίριαστα ρούχα και μπερέ, πλησιάζει τον Λάρι.

-Μαρία (χαρούμενα): Με συγχωρείτε, κύριε. Έχετε λίγο χρόνο για μια περίεργη ερώτηση;

Ο Λάρι σηκώνει τα μάτια, ξαφνιασμένος από την παρουσία της.

-Λάρι (ελαφρώς αιφνιδιασμένος): E, σίγουρα. Τι θέλετε να ρωτήσετε;
-Μαρία (δείχνοντας ένα περιστέρι κοντά): Γιατί τα περιστέρια περπατούν με τόση αυτοπεποίθηση;

Ο Λάρι συλλογίζεται την ερώτηση για μια στιγμή, πραγματικά ενθουσιασμένος.

-Λάρι (τρίβοντας το πιγούνι του): Λοιπόν, ίσως επειδή ξέρουν πού πάνε, ακόμα κι αν είναι απλώς για να βρουν φαγητό ή ένα ζεστό μέρος. Δεν φαίνεται να ενοχλούνται από τις απόψεις των άλλων.
-Μαρία (χαμογελαστά): Δεν είναι συναρπαστικό; Εμείς οι άνθρωποι θα μπορούσαμε να μάθουμε ένα ή δύο πράγματα από τα περιστέρια.

Ο Λάρι χαμογελά, νιώθοντας μια άνεση με την παρέα της Μαρίας.

-Λάρι: Έχεις δίκιο. Συχνά μπλέκουμε στις δικές μας ανησυχίες και κρίσεις. Ίσως θα έπρεπε να αγκαλιάσουμε τις απλές απολαύσεις της ζωής και απλώς να περπατήσουμε με αυτοπεποίθηση, σαν τα περιστέρια.

Η Μαρία βγάζει ένα σκίτσο και αρχίζει να σχεδιάζει το περιστέρι.

-Μαρία: Και φανταστείτε όλες τις ιστορίες που θα μπορούσαμε να πούμε αν απλώς παρατηρούσαμε τον κόσμο γύρω μας.

Ο Λάρι παρακολουθεί τη Μαρία να σχεδιάζει, με περιέργεια.

-Λάρι (συλλογισμένος): Ξέρεις, πάντα ήθελα να δοκιμάσω κάτι δημιουργικό, όπως η ζωγραφική ή το γράψιμο. Αλλά φοβήθηκα τι μπορεί να σκεφτούν οι άνθρωποι.

Η Μαρία σηκώνει το βλέμμα από το σκίτσο της, και συναντιέται το βλέμμα της με αυτό του Λάρι.

-Μαρία (χαμογελαστά): Λάρι, η μόνη γνώμη που έχει σημασία είναι η δική σου. Εκφράσου και αγκάλιασε τη χαρά της δημιουργίας. Ποιος ξέρει τι θαύματα μπορεί να ξεδιπλωθούν;

Και οι δύο μοιράζονται μια στιγμή σύνδεσης, με τις ανησυχίες τους να ξεχνιούνται στιγμιαία.

Το πάρκο σφύζει από ζωή, αλλά για τον Λάρι και τη Μαρία, αυτή η στιγμή είναι ξεχωριστή.

Σβήσιμο εικόνας (Fade out).

Χίτσκοκ

Τίτλος: «Η τελευταία ανατροπή»

Εσωτ.Σαλόνι – Βράδυ

Ένα δωμάτιο με χαμηλό φωτισμό. Μια βρυχώμενη φωτιά ρίχνει σκιές που τρεμοπαίζουν στους τοίχους. Ο Τζον, ένας μυστήριος μεσήλικας, κάθεται σε μια πολυθρόνα πίνοντας ένα ποτήρι ουίσκι. Το δωμάτιο είναι διακοσμημένο με ράφια γεμάτα με βιβλία αντίκες και μπιχλιμπίδια.

Ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι. Ο Τζον κατεβάζει το ποτήρι του και προχωρά προς την πόρτα, με τα βήματά του να αντηχούν στη σιωπή.

Εσωτ. Φουαγέ – Βράδυ

Ο Τζον ανοίγει την πόρτα για να αποκαλύψει μια νεαρή γυναίκα που στέκεται στη βεράντα.

Εμφανίζεται φοβισμένη, με το βλέμμα της σοκαρισμένο.

-Γυναίκα: Σε παρακαλώ, πρέπει να με βοηθήσεις! Κάποιος με ακολουθεί!

Ο Τζον κοιτάζει έξω, δεν βλέπει τίποτα άλλο παρά σκοτάδι. Κάνει ένα βήμα πίσω, προσκαλώντας την μέσα.

Εσωτ. Σαλόνι – Βράδυ

Η Γυναίκα μπαίνει στο δωμάτιο, ρίχνοντας μια ματιά τριγύρω νευρική. Ο Τζον κλείνει την πόρτα πίσω της.

-Τζον: Ποιος σας ακολουθεί, δεσποινίς…;
-Γυναίκα: με λένε Σάρα. Δεν ξέρω το όνομά του, αλλά με καταδιώκει εδώ και εβδομάδες.

Νόμιζα ότι θα μπορούσα να τον χάσω, αλλά είναι αμείλικτος.

-Τζον: Ηρέμησε Σάρα. Είσαι ασφαλής εδώ. Αλλά γιατί κάποιος να σε κυνηγάει;

Η Σάρα διστάζει, με τα μάτια της γεμάτα φόβο.

-Σάρα: Πρόκειται για ένα μυστικό. Ένα μυστικό που ανακάλυψα. Κάτι που μπορεί να καταστρέψει ισχυρούς ανθρώπους.

Τα μάτια του Τζον στενεύουν, αυτό που είπε η Σάρα του κέντρισε το ενδιαφέρον.

-Τζον: Και ποιο είναι αυτό το μυστικό, Σάρα;
-Σάρα: Δεν μπορώ να πω. Όχι ακόμα. Χρειάζομαι όμως τη βοήθειά σας. Δεν τους σταματάει τίποτα από το να μου κλείσουν το στόμα.

Ο Τζον σκέφτεται για μια στιγμή, ζυγίζοντας τις επιλογές του.

-Τζον: Πολύ καλά Σάρα. Θα σε βοηθήσω. Αλλά θυμήσου, σε αυτό το παιχνίδι των μυστικών, υπάρχει πάντα μια ανατροπή.

Ανταλλάσσουν μια ματιά καθώς το δωμάτιο πέφτει σε σιωπή.

Σβήσιμο εικόνας (Fade out).

Εσωτ. Σαλόνι – Βράδυ

Η φωτιά τρίζει, καθώς ο Τζον και η Σάρα κάθονται μαζί, σχεδιάζοντας την επόμενη κίνησή τους. Η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη, φορτισμένη με προσμονή.

Η κάμερα τραβάει πίσω, αποκαλύπτοντας μια κρυμμένη κάμερα σε ένα από τα ράφια. Ένα λεπτό χαμόγελο διαπερνά το πρόσωπο του Τζον, αποκαλύπτοντας τις πραγματικές του προθέσεις.

-Τζον (αφηγητής): Στον κόσμο των σκιών, όπου βρίσκονται τα μυστικά, δεν είναι πάντα ο κυνηγημένος που γίνεται ο κυνηγός.

Η οθόνη μαυρίζει, αφήνοντας το κοινό στην άκρη των θέσεων του, περιμένοντας με ανυπομονησία την τελική ανατροπή.

Σβήσιμο εικόνας (Fade out).

Γκοντάρ

Τίτλος: Συζητήσεις σε μία γωνιά του δρόμου

Εσωτ. Καφέ – Ημέρα

Ένα μικρό, χαμηλό φωτισμένο καφέ σε μια πολυσύχναστη γωνία του δρόμου. Οι θαμώνες πίνουν τα ποτά τους ενώ είναι απορροφημένοι στις δικές τους συζητήσεις. Σε μια γωνιά, ένας νεαρός άνδρας (τέλη της δεκαετίας του ’20) κάθεται μόνος, ένα τετράδιο και στυλό μπροστά του. Παρατηρεί το διερχόμενο πλήθος με μια συλλογισμένη έκφραση.

-Άνδρας (Αφήγηση): Σε έναν κόσμο ατελείωτης φλυαρίας, όλοι αναζητούν τη σύνδεση. Ωστόσο, παραμένουν μοναχικοί, τυλιγμένοι στις δικές τους σκέψεις. Σε αυτή τη γωνιά του δρόμου μπλέκονται οι ιστορίες τους.

Ο Άνδρας γράφει στο σημειωματάριό του, απαθανατίζοντας αποσπάσματα συνομιλιών και ματιών που ανταλλάσσονται μεταξύ αγνώστων. Σταματάει, παρατηρώντας μια Γυναίκα (αρχές δεκαετίας του ’30) σε ένα κοντινό τραπέζι, χαμένη στον δικό της κόσμο, κοιτάζοντας το κενό.

-Άνδρας (Αφήγηση) (Συνέχεια): Κοιτάζει το άγνωστο, αναζητώντας απαντήσεις πέρα από τα όρια της ύπαρξής της. Τι βρίσκεται πέρα από τους δρόμους που περπατά καθημερινά; Τι μυστικά κρύβουν αυτοί οι τοίχοι;

Ο Άνδρας σηκώνεται από τη θέση του, με το σημειωματάριο στο χέρι, και πλησιάζει τη Γυναίκα.

Άνδρας (ενθουσιασμένος): Με συγχωρείτε δεσποινίς. Δεν μπορούσα να μην προσέξω το χαμένο σου βλέμμα. Αναλογίζεστε τα μυστήρια της ζωής;

Η Γυναίκα σηκώνει τα μάτια, έκπληκτη από την διακοπή του Άνδρα.

-Γυναίκα (ελαφρώς χαρούμενα): Δεν είναι όλοι;
-Άνδρας (χαμογελαστά) Πράγματι, είναι. Αλλά πόσο συχνά συμμετέχουμε σε ουσιαστικές συζητήσεις σχετικά με αυτές τις σκέψεις; Πόσο συχνά συνδεόμαστε αληθινά;

Η Γυναίκα σκέφτεται τα λόγια του, γοητευμένη από την οπτική του.

-Γυναίκα: Έχεις δίκιο. Διανύουμε τη ζωή σε μια συνεχή κατάσταση αποσύνδεσης, αναζητώντας νόημα. 

Μοιράζονται μια στιγμή κατανόησης, με τα βλέμματα τους «κλειδωμένα» μεταξύ τους σε σιωπηλή επικοινωνία.

-Άνδρας (ψιθυριστά): Ας ξεκινήσουμε ένα ταξίδι, εδώ, τώρα. Ας εξερευνήσουμε τα βάθη της ψυχής μας και ας ξετυλίξουμε μαζί το «κέντημα» της ύπαρξης.

Η Γυναίκα διστάζει, αλλά η γοητεία αυτής της αντισυμβατικής συνάντησης τη δελεάζει.

-Γυναίκα (χαμογελαστά): Προχωρήστε λοιπόν. Ας απελευθερωθούμε από τα τετριμμένα.

Βγαίνουν από το καφενείο, αφήνοντας πίσω τους την κακοφωνία των φωνών και τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Σε αυτή την κοινή εξερεύνηση, ανακαλύπτουν μια σύνδεση που ξεπερνά τα συνηθισμένα, με τη ζωή τους να συνυφαίνεται με τους διαφορετικούς χαρακτήρες που συναντούν στο ταξίδι τους.

Στο πνεύμα του Jean-Luc Godard, το «Συζητήσεις σε μία γωνιά του δρόμου» προσφέρει μια ποιητική εξερεύνηση της ανθρώπινης σύνδεσης σε έναν όλο και πιο κατακερματισμένο κόσμο. Μέσα από ενδοσκοπικούς διαλόγους και συναντήσεις, η ταινία εμβαθύνει στην πολυπλοκότητα της ύπαρξης, προκαλώντας το κοινό να αμφισβητήσει τις δικές του συνδέσεις και τις αφηγήσεις που το δένουν.

Λιντς

Τίτλος: Ο Ψίθυρος του Λαβυρίνθου

Εσωτ. Σαλόνι Ημιφωτισμένο – Βράδυ

Μια οθόνη τηλεόρασης που τρεμοπαίζει φωτίζει ένα σαλόνι. Το δωμάτιο είναι διακοσμημένο με vintage έπιπλα, απόκοσμους πίνακες ζωγραφικής και κεριά που τρεμοπαίζουν. Μια φθαρμένη βιντεοταινία βρίσκεται δίπλα στην τηλεόραση.

Κοντινό πλάνο του Τζέιμς, ένας ατημέλητος άνδρας στα 30 του με ένα στοιχειωμένο βλέμμα στα μάτια. Εισάγει την κασέτα στο βίντεο και η οθόνη ανοίγει δείχνοντας «χιόνια».

Εσωτ. Μυστηριώδη Διάσταση – Όνειρο

Ο Τζέιμς, ντυμένος τώρα με ένα κουρελιασμένο κοστούμι, βρίσκεται σε μια απόκοσμη διάσταση, όπου σκοτεινές σκιές και σουρεαλιστικά τοπία αναμειγνύονται το ένα με το άλλο. Ο αέρας είναι βαρύς και ο μακρινός ήχος των ψίθυρων γεμίζει το κενό.

Ο Τζέιμς πέφτει πάνω σε μια Φιγούρα στο βάθος, τυλιγμένη στο σκοτάδι. Η φιγούρα του γνέφει προς τα εμπρός, και αυτός ακολουθεί, με τα βήματά του να αντηχούν στο απέραντο κενό.

Εσωτ. Μυστηριώδης Τραπεζαρία – Βράδυ

Η φιγούρα οδηγεί τον Τζέιμς σε μία μυστηριωδώς άδεια τραπεζαρία. Μία κοπέλα, με ένα πορσελάνινο πρόσωπο σαν κούκλα, του σερβίρει ένα φλιτζάνι καφέ χωρίς να μιλήσει. Ο Τζέιμς κοιτάζει επίμονα το μαύρο υγρό και η αντανάκλασή του μεταμορφώνεται σε μια χαοτική δίνη.

Εσωτ. Παιδικό δωμάτιο του Τζέιμς – (FLASHBACK)

Μια αποπροσανατολιστική μετάβαση μας οδηγεί στην παιδική κρεβατοκάμαρα του Τζέιμς. Οι τοίχοι είναι στολισμένοι με αφίσες από σκοτεινές ταινίες και αφίσες συγκροτημάτων. Ένα νέο αγόρι, ο Τζέιμς σε μικρότερη ηλικία, ξαπλώνει στο κρεβάτι τρέμοντας από φόβο. Τα μάτια του κοιτάζουν στο σκοτάδι καθώς οι ψίθυροι γίνονται όλο και πιο δυνατοί.

Εσωτ. Αίθουσα Ανακρίσεων – Παρόν

Ο Τζέιμς, τώρα πίσω στην πραγματικότητα, βρίσκεται σε ένα αμυδρά φωτισμένο δωμάτιο ανακρίσεων. Ο ντετέκτιβ Μίλερ, ένας ηλικιωμένος ερευνητής, τον ανακρίνει για μια σειρά από παράξενες εξαφανίσεις. Ο Τζέιμς παλεύει να αρθρώσει τις εμπειρίες του, διχασμένος ανάμεσα στην πραγματικότητα και τα δαιδαλώδη βάθη του μυαλού του.

Εσωτ. Ιατρείο ψυχιάτρου – Ημέρα

Ο Δρ. Ρέινολτνς, ένας αινιγματικός ψυχίατρος, ακούει με προσήλωση τις κατακερματισμένες αναμνήσεις του Τζέιμς. Ψάχνει στο υποσυνείδητό του, εξερευνώντας τις θολές γραμμές μεταξύ των ονείρων και της πραγματικότητας.
Εσωτ. Εφιαλτικός Διάδρομος – Κορύφωση

Ο Τζέιμς, ο Δρ Ρέινολντς και ο ντετέκτιβ Μίλερ ξεκινούν ένα οδυνηρό ταξίδι μέσα από έναν εφιαλτικό διάδρομο. Η πραγματικότητα καταρρέει και αντιμετωπίζουν τους πιο σκοτεινούς φόβους τους, παγιδευμένοι ο καθένας στις δικές του παραμορφωμένες αντιλήψεις.

Εσωτ. Σαλόνι Ημιφωτισμένο – Βράδυ

Ο Τζέιμς, γεμάτος ιδρώτα, ξυπνά στον καναπέ του. Η οθόνη της τηλεόρασης τρεμοπαίζει, δείχνοντας χιόνια. Η βιντεοκασέτα βρίσκεται στο πάτωμα και λείπει η ετικέτα της.

Ο Τζέιμς, αβέβαιος αν ξέφυγε από τον λαβύρινθο ή αν είναι ακόμα παγιδευμένος, πιάνει την κασέτα, σκεπτόμενος αν θα βουτήξει ξανά στην αινιγματική άβυσσο του υποσυνείδητου του.

Σβήσιμο εικόνας (Fade out).

Το «Ο Ψίθυρος του Λαβυρίνθου» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που εμβαθύνει στην πολυπλοκότητα του ανθρώπινου μυαλού, θολώνοντας τα όρια μεταξύ ονείρων και πραγματικότητας. Μέσα από τον σουρεαλισμό εμπνευσμένο από τον Ντέιβιντ Λιντς, η ταινία εξερευνά θέματα ταυτότητας, αντίληψης και τη στοιχειωμένη φύση του δικού μας υποσυνείδητου. Προσκαλεί το κοινό σε ένα μαγευτικό ταξίδι στον λαβύρινθο του μυαλού, αφήνοντάς το να αμφισβητεί τα όρια της πραγματικότητάς τους.

Συμπέρασμα

Σαν συμπέρασμα θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα σενάρια που έγραψε το ChatGPT είναι αρκετά ακριβή ως προς το είδος, τις θεματικές και το ύφος των καλλιτεχνών που επιλέξαμε. Επίσης, εκτός από διαλόγους υπάρχει κανονική περιγραφή των σκηνών, σκηνοθετικές λεπτομέρειες και οδηγίες. Επιπλέον, αξιοσημείωτο είναι ότι στις δύο πιο απαιτητικές ταινίες υπάρχει και μία εξήγηση στο τέλος για την θεματική της ταινίας. Ωστόσο, αυτό που λείπει είναι η εμβάθυνση. Μπορεί αρκετά εύστοχα να παράγει κείμενα «μίμησης», αλλά (προς στιγμήν) δεν μπορεί να δημιουργήσει.