Ο συνθέτης Χρήστος Οικονομίδης, επιμένει στη μελοποιημένη ποίηση. Στο νέο του cd με τίτλο «Απ’την αγάπη δεν μπορώ να ξεγραφτώ» που κυκλοφορεί από την εταιρεία Μικρός Ήρως, βρίσκουμε ανάμεσα σε άλλα, ποιήματα του Σαραντάρη, του Κρυστάλλη, του Σαίξπηρ, του Σικελιανού, του Γουνελά και του ίδιου του συνθέτη. Είναι τραγούδια με το βλέμμα στο φως γιατί όπως λέει στο tvxs ο συνθέτης « Έτσι κι αλλιώς, “..όλα στη γη θέλουν αγάπη και στοργή..”, όπως έγραφε ο Εμπειρίκος».

Γεννημένος στη Δράμα το 1963 ο Χρήστος Οικονομίδης σπούδασε ανώτερα θεωρητικά (αρμονία, αντίστοιξη, φούγκα) με τον Γιάννη Ιωαννίδη, διευθυντή της κρατικής ορχήστρας Αθηνών. Βραβεύτηκε για την μουσική του στο έργο «Διαδρομή σε Λευκό Τοπίο» στον 18ο θεατρικό διαγωνισμό ΙΘΑΚΗΣ το 1994. Είναι οργανωτής και βασικός συνθέτης και στιχουργός του μουσικού σχήματος Επόμενη Κίνηση.

Τα τραγούδια του νέου σας cd είναι επίσης μελοποιημένη ποίηση; Γιατί επιστρέφετε στους ποιητές;

Επέλεξα ακόμα μια φορά να μελοποιήσω ποιητές,  γιατί είναι καίριοι, γιατί εκφράζουν την ουτοπία της καθημερινότητας χωρίς να την εξιδανικεύουν και χωρίς να απαλύνουν το δράμα της. Γιατί δεν είναι μελό,  ούτε έχουν στόμφο και τέλος γιατί η ποιητική τους με ενθουσιάζει και με προκαλεί να την πλησιάσω!!..

Πως επιλέγετε κάθε φορά το ποίημα που θα μελοποιήσετε;

Επιλέγω να βάλω μουσική σε ένα ποίημα, πρώτα από τη φόρμα του και το ρυθμό της- αμέσως μετά από το περιεχόμενό του..  Μια συγκατάνευση σε αυτο..Είναι μια δόνηση που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή και μια έλξη σε κάτι οικείο- θα λέγαμε, μια “συμφωνία” ή αλλιώς “συνενοχή” με τον ποιητή.

Παρατηρεί κανείς ότι αυτό που ενοποιεί τα ποίηματα αυτά είναι η πίστη στην αγάπη, ένα φως αισιοδοξίας και ταυτόχρονα μια μοναχικότητα λυτρωτική όμως. Ήταν προσωπική σας ανάγκη να εστιάσετε εκεί ή θεωρείτε ότι και η εποχή το έχει ανάγκη;

Έτσι κι αλλιώς, “..όλα στη γη θέλουν αγάπη και στοργή..”, όπως έγραφε ο Εμπειρίκος. Ναι, πιστεύω στην πνευματικότητα και την ελευθερία της αγάπης. Επίσης, πιστεύω ότι η ζωή  είναι ένα ζόρικο θαύμα. Καθώς λοιπόν πιστεύω στα θαύματα, γιατί να μην είμαι και αισιοδόξος; Και τέλος, η μοναχικότητα όντως συνοδεύει τη δημιουργική μύηση και η λύτρωση (μοναχική και αυτή) τη μορφοποίηση της ιδέας.

Σχετικά λοιπόν με την προσωπική μου ανάγκη,  τα ή να είχα ανάγκη να ψηλαφήσω εκ νέου τις έννοιες αυτές κ να τις τραγουδήσω, σε μια εποχή που αυτές (οι έννοιες) γίνονται όλο και πιο “θαμπές” ή αποσιωπάται εντελώς το νόημά τους.. Τι σημαίνει πια ελευθερία, αγάπη, λύτρωση; Εδωσα τη δική εκδοχή στο παρόν και θεωρώ ότι όταν κανείς καταθέτει κάτι “της προκοπής”, αυτόματα εκφράζει και την εποχή του ή μάλλον αυτό που έχει ανάγκη η εποχή, για να συνεχιστεί το νήμα της δημιουργίας και της αυθεντικής ζωής.

Σε σχέση με το μουσικό σας ύφος, από το γκρουπ Επόμενη Κίνηση έως το νεορομαντικό ύφος των τελευταίων σας δίσκο τι έχει μεσολαβήσει; Πως εμπνέεστε μουσικά και ποιο θεωρείτε ότι είναι το στίγμα σας σήμερα;

Η νεότητα είναι εκρηκτική, αναβράζουσα, ορμητική, διαμαρτύρεται, καταγγέλει, επιτίθεται και είναι a priori ροκ και διονυσιακή. Ετσι είναι ωραίο να είναι και έτσι ήταν και η δική μου νιότη. Στο πέρασμα του χρόνου ήρθε η ωριμότητα με μια τάση απολλώνεια. Έτσι, από την εκρητική πολυρυθμία, πέρασα σε ένα στοχαστικό μελωδισμό. Αν συνεχίζει να υπάρχει (και καλό θα είναι να συνεχίζει) η νεανική φλόγα, εκφράζεται πλέον επιλεκτικά και με οικονομία, άρα από την Επόμενη Κίνηση έως το νεορομαντικό  ύφος, έχουν μεσολαβήσει ο χρόνος και η ανάγκη για μορφοπλαστική μεταμόρφωση.

Εμπνέομαι από την ασφυκτική χαρά του φωτός και της ζωής, από το φόβο της συνειδητότητας του θανάτου, από΄τον πόνο της απουσίας, από την έλευση του νεόυ αλλά και τη δημιουργική προσμονή του και τέλος απ΄όλα αυτά που μου τη σπάνε και θέλω να αλλάξω..

Η στάση μου σήμερα περιέχει την αγωνία μου για το αύριο, τη δυσφορία μου για το λαικισμό, την ανησυχία μου από τον τεχνολογικό καλπασμό και τον εκφυλισμό που έχει επιφέρει, την αμηχανία μου από την απεραντοσύνη της ανοησίας, και το παρανοικό γεγονός ότι συνεχίζω να κάνω μουσική, ενώ ταυτόχρονα πουλάω ψωμιά και τυρόπιτες για να διατηρησω την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά μου. Αλλά , όπως είπαμε, πιστεύω στα θαύματα.. Καλωσόρισες Αριστοτέλη! Καλωσόρισες Άγγελε! Καλώς ήρθες Ανέζα!