Και να που έφτασε η ώρα κάποιοι να μιλάνε για διακοπές και όλοι εμείς οι υπόλοιποι να υπομένουμε χαμογελώντας ή τουλάχιστον προσπαθώντας. Και, φυσικά, κάθε βαλίτσα διακοπών που σέβεται τον εαυτό της, πρέπει εκτός από τα απαραίτητα αντηλιακά να έχει και βιβλία για την παραλία. Αλήθεια, ποιες είναι οι προϋποθέσεις ώστε ένα βιβλίο να αποτελεί «πρόταση» για το καλοκαίρι;

Η Τζούλια Φίλιπς (1989) πάντως, αφήνει στην κρίση μας ένα πανέξυπνο βιβλίο ξεκινώντας την ιστορία της κάποιο καλοκαίρι δίπλα στο νερό, στην απομακρυσμένη χερσόνησο της Καμτσάσκα, στο βορειοανατολικό άκρο της Ρωσίας, χαρίζοντάς μας ένα υπέροχο ταξίδι στη «Γη που χάνεται».

Δύο αδερφές, οχτώ και έντεκα χρόνων, δέχονται να μπουν στο αυτοκίνητο ενός άγνωστου άντρα. Γύρω από αυτή την απαγωγή ξετυλίγονται δώδεκα κεφάλαια, ένα για κάθε μήνα του χρόνου που ακολουθεί. Κάθε κεφάλαιο έχει πρωταγωνίστρια μια γυναίκα, που η ιστορία της με ένα μαγικό τρόπο δένεται με την ιστορία των κοριτσιών.

Έτσι, εμείς γνωρίζουμε την 13χρονη Όλια, μόνη να τριγυρνάει με κλάματα στο πάρκο που έγινε η απαγωγή, τόπο απαγορευμένο πια για όλα τα παιδιά. Την Κάτια, μια τελωνειακή υπάλληλο που στη δουλειά της συναντάει τη διαφθορά καθημερινά αλλά η είδηση της απαγωγής την κάνει νευρική και ευερέθιστη με τα πάντα. Την Βαλεντίνα, που η αρρώστια της γίνεται ο καθρέφτης της οικογένειας που έχτισε και την αναγκάζει να αναμετρηθεί με τα λάθη της. Την Ξούσια, που το πείσμα που της χαρίζει υποτροφία για τις σπουδές της την εγκαταλείπει όταν αυτή ζητά να αναπνεύσει στη σχέση με τον σύντροφό της. Την Λάντα, που μας θυμώνει με τους φόβους της για τον σεξουαλικό προσανατολισμό της κολλητής της. Την Νατάσα, που ζώντας κι αυτή, πριν τρία χρόνια, την εξαφάνιση της 18χρονης αδερφής της ακόμη περιμένει ένα μήνυμά της και διαφωνεί συνεχώς με την μητέρα της, την Άλα, μια πονεμένη γυναίκα που από την πρώτη στιγμή φωνάζει για έγκλημα σε βάρος του παιδιού της. Την Ρεβμίρα, που προσπαθεί να ξεχάσει τη σκληρότητα του θανάτου του πρώτου της άντρα αλλά η τύχη έχει τραγικά σχέδια γι’ αυτήν άλλη μια φορά. Την Νάντια, που λίγο πριν τελειώσει το σχολείο, σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, βλέπει τους γονείς της να την αφήνουν ξεκρέμαστη στην επιλογή της. Την Ζόγια, με τις απίστευτες ερωτικές φαντασιώσεις στη δύσκολη περίοδο της επιλόχειας κατάθλιψης που βιώνει. Την Οξάνα, τη μοναδική μάρτυρα της απαγωγής που αντιλαμβάνεται με τον πιο σκληρό τρόπο τι σημαίνει να βάζεις λάθος ανθρώπους στη ζωή σου.

Και τέλος, την Μαρίνα, την μαμά των παιδιών, βυθισμένη στην απόγνωση, στις κρίσεις πανικού, στους εφιάλτες αλλά και στις ενοχές. Αλήθεια πώς αντέχει κανείς να συνεχίσει τη ζωή του μετά από ένα τέτοιο γεγονός; Πώς μπορεί να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή ότι τα παιδιά θα βρεθούν και θα είναι καλά; Πώς αντιδρά στην απόφαση των αρχών να σταματήσουν την έρευνα;

Γυναίκες εγκλωβισμένες σε σχέσεις και ρόλους που καθημερινά ανακαλύπτουν δυσκολίες, προκλήσεις και καλούνται να πάρουν θέση. Γυναίκες που θα μπορούσαμε να έχουμε δίπλα μας. Μονογονεϊκές οικογένειες, διαζύγια, μητρότητα, φιλία, μοναξιά, κοινωνικές και εθνοτικές εντάσεις, όλα δοσμένα με βάθος σ’ αυτό το καλογραμμένο, γρήγορο και τρυφερό βιβλίο. Ένα υπέροχο ανάγνωσμα που μέσα από τις απίστευτα δυνατές περιγραφές των τοπίων, μας ταξιδεύει σε μια γη που υποθέτω δύσκολα θα επιλέγαμε να επισκεφτούμε. Κατορθώνει, όμως, αυτό που έχει τη δύναμη να κάνει κάθε σπουδαίο βιβλίο, να γίνει για μας «μια φανταστική παραλία» που οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου την έχουμε ανάγκη…

ΓΗ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ/JULIA PHILLIPS
Μετάφραση: ΙΩΑΝΝΑ ΗΛΙΑΔΗ /Εκδόσεις: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ