O Tάσος Κοντογεώργος γεννήθηκε στη Βούλα το 1990. Σπούδασε ξενοδοχειακό management. Έχει ταξιδέψει με τη δουλειά του σε νησιά και στο εξωτερικό. Η «Φανταρσία» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.

Πώς αντιμετωπίζετε την ποίηση: ως μια ταυτότητα ή ως μια ετερότητα μέσα στη σύγχρονη ζωή;

Η ποίηση στη σύγχρονη ζωή μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα. Από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο. Είναι τρόπος σκέψης. Ειδικά με τα θαύματα που συμβαίνουν τώρα στον κόσμο. Πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει ακόμα ποίηση στις μέρες μας και στην καθημερινότητά μας, και η «Φανταρσία» το αποδεικνύει αυτό.

Ο ποιητής είναι μια περσόνα γύρω από τις λέξεις ή λειτουργεί με έναν ενστικτώδη ορμεμφυτισμό;

Από τη στιγμή που ο ποιητής γράφει, λειτουργεί με έναν ενστικτώδη ορμεμφυτισμο, όπως επίσης και η ποίησή του το ίδιο. Αυτός είναι ο σκοπός μου εξάλλου, το άμεσο. Και σίγουρα υπάρχει ένα μυστήριο εκεί.

Μπορεί η τέχνη να κλείσει τις πληγές των ανθρώπων μέσα σε μια ενδότερη υπαρξιακή διαλεκτική;

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνω καλά την ερώτηση. Στην ποίησή μου υπάρχει σίγουρα το στοιχείο των αντιθέσεων, της αμφισβήτησης, της μοναδικότητας και του αποτελέσματος. Η ποίησή μου «ξυπνάει» κατά κάποιον τρόπο νομίζω, δεν ξέρω αν θεραπεύει.

Πιστεύετε ότι ακολουθείτε τον δρόμο άλλων ποιητών ή ακολουθείτε μια μοναχική πορεία μέσα στη γραφή σας;

Μια μοναδική πορεία. Η γραφή μου είναι ευφάνταστη. Δεν έχω δει κάποιον άλλον να γράφει όπως εγώ. Οποιαδήποτε «καινούρια» (τουλάχιστον) ποίηση είναι βαρετή. Προσωπικά δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα ή δεν είναι κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Η «Φανταρσία» έχει μοναδικότητα.

Ποιες εικόνες κρατάτε μέσα σας από τη ζωή σας; Ποιες εικόνες με άλλα λόγια εφορμούν στη γραφή σας;

Δεν μπορώ να τις κατηγοριοποιήσω. Χρησιμοποιώ και photoshop.

Ποια ερωτήματα καλείται να απαντήσει ο ποιητής διαχρονικά αλλά και στο παρόν που ζούμε;

Το διαχρονικό έχει να κάνει και με τη φύση του ανθρώπου. Τον θεό του, την εξέλιξή του. Αλλά έχει να κάνει και με την απόρροια της απλότητας και το ωραίο, όμορφο και την αλήθεια. Στο παρόν υπάρχουν τόσο συναρπαστικά πράγματα που συμβαίνουν. Παρ’ όλ’ αυτά, το διαχρονικό και το παρόν κάπως ενώνονται στο βιβλίο μου.

Ποιο το νόημα της λέξης στην ποίηση; Μια απλή μορφή έκφρασης ή ένα ψυχικό αποτύπωμα;

Οι λέξεις είναι χορδές. Ευαίσθητες αλλά και δυνατές. Η γραφή μου είναι προσωπική, αλλά δεν έχει εγωισμό. Μια λέξη είναι αναντικατάστατη. Έχει καθολικότητα. Είναι ο συνδυασμός έκφρασης και αποτυπώματος.

Είναι η ποίηση το καταφύγιο του ανθρώπου;

Η ποίησή μου είναι κάτι ιερό. Είναι προσευχή. Μόνο έτσι μπορώ να την αντιμετωπίσω.

Μπορεί ο κόσμος να ζήσει ποιητικά;

Για να ζήσεις ποιητικά θα πρέπει να ζεις εκστατικά. Ίσως οι αρχαίες ανεπτυγμένες κοινωνίες να ζούσαν «ποιητικά», κατά κάποιον τρόπο. Ίσως επίσης και οι ιθαγενείς λαοί αυτήν τη στιγμή στον πλανήτη.