Τα βιβλία είναι αδιαμφισβήτητα από τους καλύτερους φίλους του ανθρώπου. Έχουν την δύναμη να σε ταξιδέψουν νοερά και να σε κάνουν να «χαθείς» μέσα στις σελίδες τους. Για να ξεκινήσει ευχάριστα η εβδομάδα, σας παρουσιάζουμε τα ευπώλητα λογοτεχνικά βιβλία του ΙΑΝΟΥ.

ΓΑΒΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ, Εκδόσεις GUTENBERG

Οκτώβριος 1955, ο Κώστας Γαβράς φτάνει στο Παρίσι, μόνος και με ελάχιστα χρήματα αλλά γεμάτος ελπίδες και όνειρα, έστω και απροσδιόριστα. «Το να ανακαλύψεις, να μάθεις, ήταν το όνειρο μέσα στο όνειρο», γράφει. Στην Ελλάδα, λόγω των πολιτικών φρονημάτων του πατέρα του, ήταν απαγορευμένο να σπουδάσει. Στα 65 χρόνια που ακολούθησαν ο Γαβράς γύρισε περισσότερες ;από 20 ταινίες, συνεργάστηκε με σημαντικούς συγγραφείς, σεναριογράφους, ηθοποιούς, μουσικούς, φωτογράφους και τεχνικούς του κινηματογράφου, γνώρισε και συνομίλησε με τους σπουδαιότερους πολιτικούς της εποχής του. Σκηνοθέτης και σεναριογράφος, με τολμηρό πολιτικό λόγο και παγκόσμια αναγνώριση, τιμήθηκε με τα μεγαλύτερα βραβεία κινηματογράφου: Όσκαρ, Χρυσό Φοίνικα Φεστιβάλ Καννών, Χρυσή ʼρκτο Φεστιβάλ Βερολίνου, Μεγάλο Βραβείο Ακαδημίας Γαλλικού Κινηματογράφου, Βραβεία στα Φεστιβάλ Μόσχας και Τορόντο, Βραβεία Έντγκαρ ʼλλαν Πόε, Σεζάρ, Λυμιέρ κ.ά. Στην Αυτοβιογραφία του Γαβρά ο αναγνώστης δεν παρακολουθεί απλώς το άκρως ενδιαφέρον και συχνά περιπετειώδες παρασκήνιο των ταινιών του, αλλά και την οδυσσειακή πορεία ενός ανθρώπου που ξεκίνησε από κάποια ελληνική φτωχογειτονιά για να διανύσει έναν ανηφορικό αλλά λαμπρό δημιουργικό δρόμο.

Δείτε το εδώ

ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΘΟΔΩΡΗΣ
ΛΙΑΝΟΚΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ,  Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Μόι μάικα… Μάνα μου…» Της σκούπισε το ιδρωμένο μέτωπο η Αρετή, άνοιξε η μικρή τα βλέφαρά της και την κοίταξε με μάτια μουσκεμένα. «Τη μάνα σου έβλεπες, Βάσιλκα; Τη φώναζες στον ύπνο σου…» «Τη μάνα μου δεν τη θυμάμαι, δεν τη γνώρισα ποτέ, πώς να τη δω;» της αποκρίθηκε σιγαλόφωνα, ανάκατα, μισά ελληνικά, μισά βουλγάρικα. «Εσένα έβλεπα…» συνέχισε με χειλάκια τρεμάμενα. «Εσένα έβλεπα, κυρά δασκάλα…» Στη χαραυγή του εικοστού αιώνα, αδυσώπητος μαίνεται ο αγώνας στη σκλάβα Μακεδονία. Η γη ματώνει, ο ελληνισμός ψυχορραγεί. Τούρκοι, Βούλγαροι, κομιτάτα, πυρπολήσεις, εκτελέσεις, αμέτρητες θυσίες. Γυναίκες της μικρής πατρίδας. Δασκάλες, νοσοκόμες. Σαν την Αρετή, σαν τη Φωτεινή. Κι άγουρα βλαστάρια, με βάσανο μεγαλωμένα, με κίνδυνο αναστημένα. Σαν τη μικρούλα Βάσιλκα, που μάνα δε γνώρισε ποτέ, μια χούφτα μόνο τα χρόνια της, γιομάτα πείνα και κατατρεγμό, οχτώ χρονών παιδί και την έχουν σαρώσει τα δεινοπαθήματα όλου του κόσμου. Σαν τον Μήλιο και την Ανθή, κλωνιά απογυμνωμένα καταμεσής σε άγριο πόλεμο, με σπίτι πυρπολημένο και γονιούς χαμένους στις επιθέσεις των κομιτατζήδων. Λιανοκέρια της μικρής πατρίδας. Φλόγες που τρεμοσβήνουν στο ξεροβόρι. Φύλλα σκόρπια στο άγιο χώμα της.

Δείτε το εδώ
 
ΟΜΠΑΜΑ ΜΙΣΕΛ
BECOMING Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ,  Εκδόσεις ΑΘΕΝS BOOKSTORE
 

Μια προσωπική, δυνατή αυτοβιογραφία από την Πρώην Πρώτη Κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών, που μπορεί να εμπνεύσει… Μέσα από μια γεμάτη νόημα και επιτεύγματα ζωή, η Michelle Obama έχει αναδείχθει σε μια από τις πιο εμβληματικές και συναρπαστικές γυναίκες της εποχής μας. Ως Πρώτη Κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής – η πρώτη Αφροαμερικανή που υπηρέτησε σε αυτό το αξίωμα – συνεισέφερε στη δημιουργία του πιο φιλόξενου και χωρίς αποκλεισμούς Λευκού Οίκου στην ιστορία και παράλληλα εδραιώθηκε ως ισχυρός υποστηρικτής για τις γυναίκες και τα κορίτσια στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο, μεταβάλλοντας δραματικά τους τρόπους με τους οποίους οι οικογένειες επιδιώκουν μια πιο υγιή και δραστήρια ζωή, ενώ στάθηκε δίπλα στον σύζυγό της όσο εκείνος καθοδηγούσε την Αμερική σε κάποιες από τις πιο δύσκολες στιγμές. Ταυτόχρονα μεγάλωνε δυο “προσγειωμένες” κόρες κάτω από την αδυσώπητη ματιά των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Δείτε το εδώ

ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΑΛΚΥΟΝΗ
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ, Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
 

 
Οι ήρωες της Αλκυόνης Παπαδάκη, σαν μοναχικοί γλάροι, περπατούν μέσα στη βροχή και ζωγραφίζουν εικόνες στην ψυχή μας.
Ένα λυρικό μυθιστόρημα για την αέναη αναμέτρηση μάνας κόρης και τον προδότη έρωτα, αυτόν που διαλέγουμε εμείς…
Εμείς… που κάναμε ψίχουλα την ψυχή μας για να ταΐσουμε τα όρνια.
Εμείς… που περπατήσαμε μέσα στη βροχή γιατί δεν καταδεχτήκαμε να πάρουμε την ομπρέλα που μας πρόσφεραν οι άλλοι επ’ αμοιβή…
Εμείς… που περπατήσαμε στον υπόνομο μ’ ένα τριαντάφυλλο στο χέρι.
Εμείς… που κάναμε τον δράκο που φώλιαζε μέσα μας να χαμογελάσει.
Εμείς… που φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, μόνο και μόνο για ν’ απολαύσουμε τη θέα…
Εμείς… που δεν ζητήσαμε ποτέ τα ρέστα της ζωής μας από τον ταμία.
Να ’μαστε, λέει, στη βαρκούλα… και να ’χε φεγγαράδα… και ν’ αρμενίζαμε…
 
Δείτε το εδώ

ΣΑΡΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Η ΜΠΑΛΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ, Εκδόσεις ΟΞΥ

Ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε έρευνα, με διαλόγους και πρωταγωνιστές που είναι ή θα μπορούσαν να είναι αληθινοί. 

ΑΡΑΜΠΟΥΡΟΥ ΦΕΡΝΑΝΤΟ
ΠΑΤΡΙΔΑ,  Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Η Πατρίδα, το µεγάλο µυθιστόρηµα της Χώρας των Βάσκων, είναι το µεγάλο µυθιστόρηµα της εποχής µας. Η ιστορία δύο πάλαι ποτέ στενά συνδεδεµένων οικογενειών, που κατασπαράχθηκαν µέχρι θανάτου, είναι η καρδιά της Πατρίδας του Αραµπούρου, που ανατέµνει τα γεγονότα τριάντα χρόνων στη Χώρα των Βάσκων, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 έως το 2011, όταν η εθνικιστική και αυτονοµιστική οργάνωση ΕΤΑ (Euskadi Ta Askatasuna) ανακοίνωσε την οριστική παύση της ένοπλης δράσης. Την ηµέρα που η ΕΤΑ καταθέτει τα όπλα, η Μπιττόρι πηγαίνει στο νεκροταφείο για να ανακοινώσει στον άντρα της πως αποφάσισε να γυρίσει στο χωριό και στο σπίτι τους, που εκείνη εγκατέλειψε µετά τον θάνατό του. Θα καταφέρει να συµβιώσει µε όσους την παρενοχλούσαν πριν και µετά τη δολοφονική επίθεση που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή τη δική της και της οικογένειάς της; Θα καταφέρει να µάθει ποιος ήταν ο κουκουλοφόρος που µια βροχερή µέρα σκότωσε τον άντρα της, στον δρόµο για τη δουλειά του; Η παρουσία της Μπιττόρι θα διαταράξει την επιφανειακή ηρεµία του χωριού, κυρίως της γειτόνισσάς της, της Μίρεν, άλλοτε στενής φίλης της και µητέρας του Χόσε Μάρι, ενός φυλακισµένου τροµοκράτη και ύποπτου για τους χειρότερους φόβους της Μπιττόρι. Τι συνέβη ανάµεσα σ’ εκείνες τις δύο γυναίκες; Τι δηλητηρίασε τη ζωή των παιδιών και των συζύγων τους, τόσο δεµένων στο παρελθόν; Με τις συγκαλυµµένες ρήξεις και τις ακλόνητες πεποιθήσεις της, µε τις πληγές και τις παλικαριές της, η παράφορη ιστορία της ζωής τους πριν και µετά το χάσµα που άνοιξε ο θάνατος του Τσάτο µάς µιλάει για το ανέφικτο της λήθης και για την ανάγκη της συγχώρεσης σε µια κοινωνία διαιρεµένη από τον πολιτικό φανατισµό.

Δείτε το εδώ

ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ ΜΙΜΗΣ
ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΦΕΓΓΑΡΙΑ, Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Είναι μια ματαιόδοξη μικροαστή που κολακεύεται να αποπλανά διασημότητες; Ποιο είναι το κίνητρο της Λίνας που παίζει σε μια ζαριά τη ζωή της, χωρίζει και συγκροτεί –εν μέσω κρίσης– με έμπιστες συμμαθήτριες έναν επιχειρηματικό και ερωτικό κύκλο με επίλεκτους αλλά μακρινούς εραστές; Όταν οι μεγάλες τους πόζες ξεφτίζουν σε ασήμαντους ρόλους, εκείνη θα ξεσπάσει: «Δεν υπάρχει, λοιπόν, ούτε ένας άνδρας με κάποια γενναιότητα και λίγη ποίηση μέσα του;». Ο φίλος της Μάνος, ή «Γκοντάρ», δηλώνει: «Δεν μ’ άγγιξε η χρεοκοπία· τη Χαμένη Δεκαετία έκανα έρωτα». Τη Λίνα στοιχειώνει η άγνωστη οδύσσεια της τουρκόφωνης Πόντιας προγιαγιάς, της χαρισματικής Παναγίας των ξεριζωμένων, της καλλονής που περιπλανήθηκε με το πλοίο του θανάτου στη Μαύρη Θάλασσα, ρίζωσε στη Μακεδονία, δημιούργησε τον μοναδικό γυναικείο οικισμό-συνεταιρισμό κι αγωνίστηκε περιμένοντας… ένα τίποτα. Γυναίκες, γυναίκες που αγρυπνούν όταν οι άλλοι κοιμούνται, κι άνδρες ξεχωριστοί: ο Σπύρος με την ουτοπία της Γόβας· ο Μεγάλος Πιανίστας· ο Εβραίος Ααρών· ο «καινοτόμος»· ο πρεσβύτερος Στυλιανός· ο «αστέρας»· ο… Ιστορίες, ιστορίες μάς κυριεύουν με μυστική νοσταλγία, συγχρονίζονται απροσδόκητα και θέτουν στον καθένα το καίριο ερώτημα: Μπορεί να είναι μάταιη μια ζωή φιλτραρισμένη από τόσες διαψεύσεις, ματαιωμένες ελπίδες και προδοσίες; Μικρά δράματα στον καμβά της Μεγάλης Ιστορίας ρίχνουν –εκατό χρόνια μετά την Ποντιακή Γενοκτονία– ένα διαφορετικό φως στα αινίγματα της Θεσσαλονίκης, της Μακεδονίας και της Θράκης. Στο τέλος βρισκόμαστε συνταξιδιώτες στην Πλωτή Ουτοπία αναζητώντας τον Υπερβόρειο των μελλοντικών γενεών.

Δείτε το εδώ

ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ ΙΩΑΝΝΑ
ΧΙΛΙΕΣ ΑΝΑΣΕΣ, Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
 

 
Κουμπί, κούτελο, τάφος, Βράχος ασκήσεις για δυνατούς λύτες. Ήταν όντως αινίγματα ή ο άγριος θάνατος την είχε κλονίσει τόσο που έχανε το νόημα του τετέλεσται και το μέτρο των τετελεσμένων; Άγγιξε το άσπρο πουκάμισο του Στέλιου, άπλυτο από το καλοκαίρι. Μύρισε λαίμαργα τις κιτρινίλες του ιδρώτα του στις μασχάλες, φίλησε τον γιακά σαν να φιλούσε τον λαιμό του. Εσένα, δεν έχω σκοπό να σε μπουγαδιάσω, ψιθύρισε κι αμέσως μετά κόλλησε στον καθρέφτη. Λαχταρούσε να βρει κατάφατσα εκεί το πρόσωπο του άντρα της, να δει τα ματόκλαδά του να παίζουν, τις φλέβες του λαιμού να φουσκώνουν και να ξεφουσκώνουν ολοζώντανες. Θα ακουμπούσε τα δάχτυλά της στο κεφάλι του, θα μετρούσε σωστά το πλάτος του μετώπου, την απόσταση από τα φρύδια ως τις ρίζες των μαλλιών του. Περίμενε, περίμενε, στο τζάμι υπήρχε μόνο το σπασμένο μούτρο της και το θολωμένο βλέμμα της. Αυτή, η Πηγή Βογιατζή, αυτή που διάβαζε τα μάτια των άλλων, καρφώθηκε εκεί για είκοσι λεπτά και δεν μπορούσε να διαβάσει τα δικά της. Ένιωσε το στήθος και το κεφάλι της να καίνε την ίδια στιγμή που τα πόδια της είχαν ολότελα ξυλιάσει, άλλος άνθρωπος από τη μέση και πάνω, άλλος από τη μέση και κάτω. Έκλεισε τα μάτια και ψιθύρισε πέντε λέξεις κοφτά. Δεν ξέρω πού να είμαι.
Δείτε το εδώ

ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ, Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

 
Παίρνω το λεωφορείο της Γραμμής «10» στη Θεσσαλονίκη, από την αφετηρία Χαριλάου ως το Τέρμα, ως τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, και γράφω ό,τι θυμάμαι, επινοώ και φαντάζομαι από κάθε στάση. Δεκαεννιά στάσεις. Γράφοντας καταλαβαίνω πως το μυαλό είναι ένα ανοιχτό στρατόπεδο αιχμαλώτων. Ή, ένα πριονιστήριο γεμάτο ακρωτηριασμένες, λειψές μνήμες, επινοήσεις, φαντασιώσεις κι εμπειρίες που διαρκώς αλλάζουν νόημα, χάνονται, επανέρχονται, διασταυρώνονται και πάλι διαφεύγουν. Ξέρω, δηλαδή, ότι δεν κοπαδιάζουν οι λαγοί, αλλά εδώ συνημμένως ψάλλονται. Έπειτα, κάθε λεωφορείο που ξεκινάει από μια συγκεκριμένη αφετηρία, κάνει μιαν απαρέγκλιτη διαδρομή και πάει προς ένα σταθερό Τέρμα, ποτέ δεν κάνει όντως το ίδιο δρομολόγιο – κυρίως για τον ίδιο επιβάτη, που βλέπει έξω και εντός του με το μέτωπο κολλημένο στο τζάμι. Κάθε επιβάτης, κάθε φορά, είναι κι ένα διαφορετικό λεωφορείο.

Δείτε το εδώ

ΚΕΡ ΦΙΛΙΠ
ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ, Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

 
Μόναχο, 1957 O Μπέρνι Γκούντερ εργάζεται με ψευδώνυμο ως πραγματογνώμονας σε μεγάλη ασφαλιστική εταιρία. Οι εργοδότες του του αναθέτουν μια αποστολή, που δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται: να ταξιδέψει στην Αθήνα και να διερευνήσει την υπόθεση ενός ναυαγίου που συνέβη στα ελληνικά ύδατα. Στην Αθήνα ο Γκούντερ συναντά τον ιδιοκτήτη του πλοίου και πρώην στρατιώτη της Βέρμαχτ, Ζίγκφριντ Βίτσελ. Όταν ο Βίτσελ δολοφονείται, ο Γκούντερ ερευνά τα αίτια του θανάτου του και οδηγείται σε μια υπόθεση που εκκρεμεί από τα χρόνια της Κατοχής. Για μία ακόμη φορά, ο φημισμένος ήρωας του Φίλιπ Κερ βυθίζεται στη σκοτεινή ιστορία του Β’ Παγκόσμιου πολέμου και ειδικότερα στο έγκλημα της εξόντωσης των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και της υφαρπαγής της περιουσίας τους. Καθώς η Ευρώπη μοιάζει έτοιμη να ακολουθήσει ένα κοινό μέλλον με τη Γερμανία σύμμαχο και όχι εχθρό της, τουλάχιστον ένα άτομο στην Ελλάδα δεν δείχνει διατεθειμένο ούτε να ξεχάσει ούτε να συγχωρέσει. Ακόμη και ο ίδιος ο Μπέρνι πιστεύει ότι ο άνθρωπος αυτός μπορεί να έχει δίκιο…

Δείτε το εδώ