Η Σύλβα Γάλβα γεννήθηκε στις Σέρρες. Είναι εκπαιδευτικός και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Εδώ και πέντε χρόνια ασχολείται συστηματικά με την ποίηση. Το 2020 κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Τίτλοι αρχής» από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;
Κάτι που βλέπω στο δρόμο, μια κουβέντα, μια μουσική, ή κάτι που με απασχολεί προσωπικά. Αυτό το τελευταίο συνήθως «ξεχειλίζει» στο χαρτί και γίνεται ποίημα. Αλλά , έχω συνηθίσει , τα τελευταία χρόνια και κυκλοφορώ στην πόλη με ανοιχτές κεραίες , σαν συλλέκτης ερεθισμάτων.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάςείναι να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;
Δεν μου ήταν ποτέ ιδιαίτερα δύσκολο. Δύσκολη, ή μάλλον χρονοβόρα, είναι η δουλειά που ακολουθεί την πρώτη γραφή του ποιήματος , η «επεξεργασία» του, ας πούμε , που μπορεί να κρατήσει  πολλούς μήνες.

Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Είναι κάτι που δεν μπορώ να εντοπίσω . Αν γίνεται , δεν γίνεται συνειδητά . Προσπαθώ να μιλήσω με την δική μου, μικρή φωνή. Αν με ρωτάτε ποιους αγαπώ, θα σας έλεγα , χωρίς δισταγμό, τον μεγάλο Αλεξανδρινό, τον Σεφέρη, τον Ελύτη, την Δημουλά , δηλαδή αυτούς που αγαπάει όλη η Ελλάδα, και όχι μόνο.

Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;
Για πολλά πράγματα προσπάθησα να μιλήσω στους «ΤΙΤΛΟΥΣ ΑΡΧΗΣ» : για τον χρόνο ( που ήταν το κύριο θέμα στο “Passatempo”,την πρώτη μου  συλλογή ), για την  μέση ηλικία, για τα γηρατειά , αλλά και για τον έρωτα , για τη μοναξιά , τη μεταπολεμική Ελλάδα, για την Ελλάδα γενικά και τον τρόπο που ζούμε και αλλάζουμε ή δεν αλλάζουμε..

Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.
Είναι ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες και χρώματα- εικόνες που θα ανοίξουν στο μυαλό του  αναγνώστη , καθώς θα διαβάζει. Ελπίζω και σκέψεις και απορίες να γεννηθούν .. Να είναι γόνιμο το διάβασμα.

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Και τα δυο, όπως έχουν πει και πολλοί  άλλοι πριν από μένα. Χρειάζεται , στην αρχή , να σε «φωνάζει» η λευκή σελίδα , αλλά  θέλει και πολλή δουλειά . Σίγουρα όμως απαιτείται χρόνος αρκετός για να ωριμάσει και να εξελιχτεί κανείς και οπωσδήποτε, ενός είδους «ησυχία» , δηλαδή μια εσωτερική και εξωτερική απομόνωση , την ώρα της γραφής.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;
Αν μπορούσα κάτι να ζητήσω , θα ήταν  να είχε ο καθένας μας, δίπλα του ένα βιβλίο κάθε μέρα και να προχωρούσε μερικές σελίδες , όποτε έβρισκε λίγο χρόνο. Αλλά βλέπουμε ότι αυτό δεν γίνεται. Το βιβλίο δεν είναι τόσο «λαϊκό», όσο θα έπρεπε να είναι και υπάρχει  ένδεια αναγνωστών , απέναντι στην υπερπαραγωγή βιβλίων.

Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Τους  τελευταίους μήνες , άρχισα να ασχολούμαι  και με την πεζογραφία. Δεν εγκαταλείπω την ποίηση , αλλά  τώρα , δουλεύω  μικρές  ιστορίες , σύντομα διηγήματα , που ελπίζω , κάποια στιγμή, να γίνουν και αυτά βιβλίο.                           Ποίηση και διηγήματα , είναι άλλος κόσμος , άλλη τεχνική , με κοινό χαρακτηριστικό  τους την συντομία, την περιεκτικότητα , που με εκφράζει.