Την «εμμονή στην ιδέα της αλλαγής» υποδηλώνει το νέο βιβλίο του διανοητή, Κώστα Βεργόπουλου, με τίτλο «Οι Αμετανόητοι» και υπότιτλο ‘Από τη δεκαετία του ’60 στον 21ο αιώνα’. Κατά τη διάρκεια σχετικής εκδήλωσης, ο συγγραφέας προέβλεψε κοινωνική επανάσταση ως απόρροια της δημοσιονομικής κρίσης, μίλησε για «πολυδιάσπαση και αυτοκτονία» της Αριστεράς, και ζήτησε «απεγκλωβισμό από τα θεωρητικά σχήματα» του προηγούμενου αιώνα, αξιώνοντας επίλυση των προβλημάτων, αρχικά, σε τοπικό επίπεδο, «από τα κάτω προς τα πάνω». Στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ βρέθηκαν χθες το βράδυ η κ. Λούκα Κατσέλη και οι κ.κ. Αλέκος Αλαβάνος, Νίκος Ξυδάκης, Πέτρος Παπακωνσταντίνου και Κώστας Γεωργουσόπουλος.

Το βιβλίο του Κώστα Βεργόπουλου ξεκινάει τη διαδρομή του από τα Εξάρχεια της 10ετίας του ’50, παρουσιάζει τη «μυθική δεκαετία» του ’60 και καταλήγει στο 2010, βασιζόμενο σε προσωπικά βιώματα του συγγραφέα από την ιστορική και πνευματική πορεία μισού αιώνα. «Στον απολογισμό μιας ζωής δεν υπάρχει συμπέρασμα, ούτε ηθικό δίδαγμα. Η ιστορία παραμένει παγερή, οι άνθρωποι ανελέητοι. Δεν υπάρχει εμπόριο, ανταλλαγή προτύπων, ούτε ηθικών διδαγμάτων. Μόνο πέρασμα στο χρόνο», διαπιστώνει ο οποίος δηλώνει «αμετανόητος» στον «τρόπο ζωής, την αθεράπευτη πεποίθηση ευθραστότητος και ρευστότητος του κόσμου, την τελεσίδικη περιφρόνηση κάθε εξουσιασμού, τον απεριόριστο εγκωμιασμό της προσωπικής ελευθερίας και αδιαφορεί για «ιστορικές νομοτέλειες και χιλιαστικές επαγγελίες».

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, η υπουργός Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη, μίλησε για αξίες οι οποίες, όπως υποστήριξε, την ενώνουν με το συγγραφέα: πίστη στη λαϊκότητα, απέχθεια σε κάθε έννοια εξουσιαστικού καθεστωτισμού, πίστη στον καθοριστικό ρόλο του εθνικού κράτους, υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και δυσπιστία στην αυτορύθμιση των αγορών. Η ίδια πρόσθεσε ότι οι δυο τους διαφωνούν στο δια ταύτα: «Αν πραγματικά πιστεύουμε ότι τα αδιέξοδα είναι μεγάλα, δεν μας αρκεί να μένουμε αμετανόητοι» και κάλεσε για δράση.

«Ο τίτλος του βιβλίου υποδηλώνει μία απολογία για όσα έχει κάνει ο Κώστας Βεργόπουλος στη ζωή του», εκτίμησε ο τέως επικεφαλής του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος αναφέρθηκε και στο διχασμό της Αριστεράς: «Σήμερα στην Ελλάδα, σε μια χώρα με βαθιά κρίση, ο πρώτος χώρος που πλήττεται είναι η Αριστερά. Αυτό δείχνει την ευαλωτότητα και την αδυναμία της. Δείχνει, όμως, και την ευαισθησία του κόσμου της ο οποίος αρνείται τα συστημικά χαρακτηριστικά της». Ο ίδιος χαρακτήρισε την Ελλάδα «θέατρο μιας κρίσης του καπιταλισμού», εντόπισε «συμπτώματα λατινοαμερικανοποίησης στην Ευρώπη (αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, φτώχεια, αποκλεισμός κλπ), εξέφρασε την εκτίμηση ότι «η Ευρωζώνη δεν μπορεί να δώσει διέξοδο από την κρίση» και διαμήνυσε ότι «η Ελλάδα μπορεί να γίνει ο δυνατός κρίκος που θα αλλάξει τα πράγματα».

Στο ενδιαφέρον του συγγραφέα να ερμηνεύσει αγωνιωδώς τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν το Δεκέμβρη του 2008 αναφέρθηκε ο δημοσιογράφος της Καθημερινής, Νίκος Ξυδάκης. Από την πλευρά του, ο συνάδελφός του, Πέτρος Παπακωνσταντίνου, εκτίμησε ότι ο τίτλος, «Οι Αμετανόητοι», συν τοις άλλοις υπονοεί «το βάρος που κουβαλάμε στις πλάτες μας», «την ήττα του ιστορικού κομμουνιστικού κινήματος, της σοσιαλδημοκρατίας και του τριτοκοσμικού σοσιαλισμού». Για «στρατηγικό τέχνασμα» του συγγραφέα, «να γράφει απομνημόνευμα, χωρίς να ταυτίζεται με το είδος», μίλησε ο κριτικός θεάτρου, Κώστας Γεωργουσόπουλος.

«Σήμερα το φάρμακο είναι χειρότερο από την ασθένεια», σημείωσε ο συγγραφέας αναφορικά με την οικονομική κρίση και τις εξελίξεις τις οποίες αυτή δρομολογεί. Ο ίδιος ανέφερε ότι «το Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας μας έθεσαν βορά στους κερδοσκόπους», σημείωσε ότι «το δημόσιο χρέος είναι προϊόν της μεθόδευσης από το ΄80 και μετά, με την απαγόρευση της χρηματοδότησης των κρατών από τις κεντρικές τράπεζες» και τόνισε ότι -ως εκ τούτου- το σημερινό πρόβλημα «είναι κάτι μπορεί να διορθωθεί».