Με αφορμή το νέο της θεατρικό έργο «Φράνσις», που παρουσιάζεται στο Θέατρο «Παραμυθίας», η ηθοποιός, συγγραφέας και ιδρύτρια του θεάτρου Αλμπέρτα Τσοπανάκη μας παραχώρησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.Της Ευανθίας Παπαδοπούλου.

Στο Θέατρο Παραμυθίας παίζετε κάθε Σάββατο και Κυριακή το έργο Φράνσις, εκτός από συγγραφέας του έργου είστε στη σκηνή και η Φράνσις, γιατί επιλέγετε σχεδόν πάντα να παίζετε σε έργα δικά σας;

Έχω παίξει Σαίξπηρ, Στρίντμπεργκ, Γουίλιαμς, Τσέχωφ, και άλλους σπουδαίους συγγραφείς, επιλέγω να παίζω στα έργα μου, γιατί απλώς μου αρέσει, όμως τη Φράνσις αρχικά την είχα προτείνει στην Κα Μάνια Παπαδημητρίου, είχε ήδη δεσμευτεί όμως με άλλο έργο και αποφάσισα να την παίξω εγώ. Πρότεινα τη σκηνοθεσία στην καθηγήτρια και τ. Κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Σημειολόγο του θεάτρου και  Σκηνοθέτη Κα Μαρίκα Θωμαδάκη με την οποία και συνεργάζομαι άψογα. Η Μαρίκα με εμπνέει διότι είναι μία σπουδαία γυναίκα με βαθιά καλλιέργεια και γνώση και ένας υπέροχος άνθρωπος με πολλές ευαισθησίες και μεγάλη τρυφερότητα. Εξαιρετικά γενναιόδωρη με τους ανθρώπους. Έχει βαθιά την αίσθηση της προσφοράς και δίνει απλόχερα ζεστασιά και αγάπη γύρω της κυρίως στους νέους.

Πόσο επίπονο είναι για εσάς την ηθοποιό Αλμπέρτα Τσοπανάκη να ερμηνεύετε μια γυναίκα αντισυμβατική, άναρχη, άθεη, μηδενίστρια και με διπολική διαταραχή;

Είναι πράγματι επίπονο και ταυτόχρονα λυτρωτικό. Προσπαθώ να κρατήσω τις ισορροπίες της ερμηνείας αφουγκραζόμενη τον δύσκολο ψυχισμό της Φράνσις. Έναν ψυχισμό με πολλές τσαλαπατημένες αντιφάσεις, που άλλοτε εκφράζει τη μηδενικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, συγχρόνως μια κοινωνία που έχει δομηθεί επάνω σε πρότυπα καταναλωτισμού και καθωσπρεπισμού που η Φράνσις ξορκίζει. Η Φράνσις καταγγέλλει το σύστημα θεωρώντας το υπεύθυνο για τα ανθρώπινα δεινά, Εκφράζοντας την προσωπική της αγωνία αντιστέκεται επειδή θεωρεί τον εαυτό της παγιδευμένο. Η μητέρα της, της στερεί το δικαίωμα να επιλέξει τη ζωή της και την αναγκάζει να ακολουθήσει συγκεκριμένη πορεία που η ίδια η μητέρα θεωρεί την ιδανική για την κόρη της οδηγώντας την βίαια σε ψυχιατρικά άσυλα στην προσπάθειά της να τη θεραπεύσει, όπου τελικά καταλήγει να τη λοβοτομήσουν. Από την άλλη ο ανεκπλήρωτος έρωτας που βιώνει η Φράνσις με έναν παντρεμένο άντρα την οδηγεί στη δίνη και τον σπαραγμό. Η Φράνσις ονειρεύτηκε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο και όταν διαπιστώνει πως η πραγματικότητα είναι απάνθρωπη, κομματιάζεται από το όνειρό της που καταρρέει. Μοιραία λοιπόν μία ηθοποιός που πρέπει να υποδυθεί μία τέτοια αντιφατική διφορούμενη και αντισυμβατική προσωπικότητα, πρέπει να ταξιδέψει με την ηρωίδα, σαφώς το ταξίδι είναι επίπονο όπως αναφέρατε ταυτόχρονα όμως καταλήγει λυτρωτικό και αυτό είναι η μαγεία της υποκριτικής τέχνης.

Στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς έγινε με μεγάλη επιτυχία η παρουσίαση του θεατρικού έργου Φράνσις.

Έκανα την πρόταση και τη δέχτηκαν. Το Μουσείο Μπενάκη έχει μία μεγάλη ιστορία γύρω από τον πολιτισμό. Κουβαλάει την αύρα μεγάλων ευεργετών της Ελλάδας, ανθρώπων που κατέθεσαν τις ιδέες τους, τις περιουσίες τους, τα ιδανικά τους και το όραμά τους για μια ελεύθερη Ελλάδα που την αγάπησαν βαθιά. Το Μουσείο Μπενάκη έχει την ανάσα της σπουδαίας συγγραφέως και γυναίκας της ευαίσθητης Πηνελόπης Δέλτα. Είναι τεράστια και σημαντική η προσφορά του Μουσείου για την Ελλάδα, καταφέρνει να εκθέτει, να σηματοδοτεί και να προάγει την παρουσία της χώρας μας σχεδόν σε όλον τον κόσμο και ειδικά αυτήν την δύσκολη περίοδο.

Κάνετε παραστάσεις και σε πολλές από αυτές ακολουθεί συζήτηση με το κοινό.

Ναι, το Φράνσις δημιουργεί την ανάγκη αυτή στο κοινό, για ερωτήματα, απαντήσεις και λύσεις σε προβλήματα που απασχολούν τον σημερινό άνθρωπο. Προβλήματα εργασίας, μετανάστευσης, ψυχολογικής υποστήριξης, γι’ αυτό συνεργαζόμαστε με πολιτικούς, εξειδικευμένους επιστήμονες όπως ψυχολόγους, που απευθύνονται σε  φοιτητές, μαθητές Λυκείου και λειτουργεί και ως έναν βαθμό η παράσταση ως group therapy.   

Εκτός από εσάς που υποδύεστε τη Φράνσις ποιοι είναι οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης;

Η Μαρία Δούση υποδύεται τη Μητέρα. Ο Θανάσης Πατριαρχέας τον Στίβεν, τον αγαπημένο της Φράνσις. Ο Πέτρος Μπένος τον Ψυχίατρο και ο Κώστας Κούσης και Εμμανουήλ Μαυρίδης υποδύονται τους Νοσοκόμους. Τα σκηνικά, τα κοστούμια, τους φωτιστικούς σχεδιασμούς και το Video Art είναι του Τάκι Μελίδη. Βοηθός σκηνοθέτη είναι η Ελίνα Σπυριδάκη και ο Σωκράτης Μπασιακούλης κάνει τον ήχο και τα φώτα.

Ποια είναι η δική σας γνώμη για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα ας τον πούμε πλατωνικό;

Για μένα είναι πηγή έμπνευσης, είναι η ανάσα μου και η κινητήριος δύναμή μου. Ονειρεύεσαι τόσο πολύ τον άλλον, που χάνει την πραγματικότητά του. Ο έρωτας δεν επιβάλλεται, δε ζυγίζεται και δεν παίρνει κανενός είδους επιβεβαιώσεις και ανταλλάγματα. Αυτός είναι ο αληθινός έρωτας που ύμνησαν ποιητές και συγγραφείς. Ο έρωτας που βιώνει ο περισσότερος κόσμος είναι ένα είδος συνδιαλλαγής, δίνω αυτό και παίρνω το άλλο, σε θέλω όχι, γι’ αυτό που είσαι, αλλά γι’ αυτό που εξυπηρετεί τις ανάγκες μου. Συγγνώμη αυτό θέλω να πω, μήπως θα έπρεπε ο καθαρός ορισμός της έννοιας να μπει με κάποιο τρόπο στην παιδεία μας;

Είσαστε η δημιουργός του πρώτου πειραματικού και πρωτοποριακού θεάτρου Νέων του Κεραμεικού. Τα 20 χρόνια λειτουργίας του τι έχετε αποκομίσει απ’ αυτή σας την πρωτοβουλία;

Μια φορά κι έναν καιρό τότε, δεν υπήρχε τίποτα γύρω μου εγώ και το απόλυτο χάος, σιγά – σιγά άρχισαν να ξεφυτρώνουν κι άλλοι χώροι, θέατρα, μουσεία, χώροι ψυχαγωγίας κτλ – κτλ. Κατ’ αρχάς θεωρώ λοιπόν ότι έφερα γούρι στην περιοχή και εγώ αισθάνομαι πως το θέατρο Παραμυθίας, αν και δεν τιμήθηκε ουδέποτε από την Πολιτεία, (εννοώ οικονομικά) τιμήθηκε από αξιόλογους ανθρώπους του πολιτισμού, υπήρξε και υπάρχει ως φυτώριο νέων καλλιτεχνών και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που φιλοξενώ μεγάλους δημιουργούς, και φέτος ειδικά που ο Νίκος Κούνδουρος (εθνικό πολιτιστικό κεφάλαιο) μας επέλεξε για να παρουσιάσει το έργο Θέατρο και Εξουσία και η Μάνια Παπαδημητρίου που σκηνοθετεί την παράσταση, Το όνομά μου είναι Rachel Core.

Προτιμάνε να σας λένε την αλήθεια ή να σας κολακεύουν;

Οι κολακείες με κάνουν δύσπιστη και επιφυλακτική με φέρνουν σε δύσκολη θέση, εξάλλου τις αντιλαμβάνομαι… Η αλήθεια πάλι είναι πολύ σχετική και πολλές φορές στενάχωρη, προτιμώ ένα ψέμα που θα με ταξιδεύει.

Όσα πρέπει να ξέρετε για την παράσταση

Ο επαναστατικός και αντισυμβατικός χαρακτήρας της ηθοποιού Φράνσις, που αντιδρά οριακά σε ό,τι θεωρεί κατεστημένο, θα την οδηγήσει με την επιμονή της μητέρας της σε ψυχιατρικό άσυλο όπου θα πέσει θύμα βιασμού και κακοποίησης με ακραία κατάληξη να υποστεί λοβοτομή.

Ένα απόσπασμα:

«Πρώτα δημιουργούν τους ενόχους. Στη συνέχεια τους υποδεικνύουν. Αυτός! Αυτός! Αυτός! Τους οδηγούν στους εφευρέτες του κολάσιμου αμαρτήματος. Στους εγκέφαλους της σύλληψης του παραλόγου. Αυτοί είναι πάντα οι ίδιοι. Είναι εκείνοι οι τύποι που συνηθίζουν να μιλάμε με λόγια διφορούμενα. Ήξεις αφίξεις. Φοράνε την ίδια στολή, την ίδια μάσκα, που κρύβει τη φρίκη της υποτέλειας. Τα όπλα τους είναι ένα κόκαλο, που κρατάει ο καθένας από δαύτους στο χέρι του και επιδεικτικά σε προκαλεί να γονατίσεις και να το γλύψεις. Οι επινοητές της φίμωσης είναι κάτι μπαμπούλες με άχρωμα χαρακτηριστικά. Οι ψιθυριστές του φόβου είναι κάτι ντενεκεδένιες σειρήνες, που σέρνονται πίσω από ουρές τρωκτικών.»

Συντελεστές

Συγγραφέας: Αλμπέρτα Τσοπανάκη
Σκηνοθεσία: Μαρίκα Θωμαδάκη
Μουσική επιμέλεια: Τάκις Μελίδης
Σκηνικά-Κοστούμια-Φωτιστικοί σχεδιασμοί: Τάκις Μελίδης
Εικαστική επιμέλεια/video art: Τάκις Μελίδης
Κίνηση: Βίλμα Ανδριώτη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελίνα Σπυριδάκη

Παίζουν: Αλμπέρτα Τσοπανάκη, Μαρία Δούση, Πέτρος Μπένος, Θανάσης Πατριαρχέας, Κωνσταντίνος Κούσης, Εμμανουήλ Μαυρίδης

Εισιτήρια

Γενική είσοδος: 10€
φοιτητικό-συνταξιούχων: 7€
Aνέργων: 5€
Ομαδικό-Σύλλογοι: 5€

ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ
Παραμυθίας 27 και Μυκάλης, Κεραμεικός
2103457904, 6983697341, 6977618347
https://www.paramithias-theater.gr/

Επισκεφτείτε τη σελίδα του θεάτρου στο  facebook:
https://www.facebook.com/TheatroParamythias/?fref=ts