Η κυβέρνηση πουλάει την Ακρόπολη στην Εκκλησία για να γίνει… καζίνο. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, μάρτυρες της συναλλαγής, βγαίνουν από τους τάφους τους και προσπαθώντας να σώσουν την Ακρόπολη μπλέκουν στα δίχτυα της σύγχρονης… ξεχαρβαλωμένης Ελλάδας. Στο δρόμο τους συναντούν τον επικοινωνιακό πολιτικό, την αδίστακτη δημοσιογράφο, τον κακο-εκπαιδευμένο μπάτσο, την 15χρονη επαναστάτρια, και τέλος, την τηλεόραση στην τελική μάχη με τους παπάδες για την κηδεμονία της Μαμάς Ελλάδας.

Όλα αυτά από τη θεατρική ομάδα Abovo, μια παρέα νέων παιδιών, που όπως λέει και το όνομά τους προσπαθούν να κάνουν τα πάντα «απ’ το μηδέν, εξαρχής». Οι Abovo κάνουν θέατρο έτσι ακριβώς όπως τους αρέσει και τα τελευταία 5 χρόνια χτίζουν έναν κόσμο με τον τρόπο που τον έχουν φανταστεί. Από το μηδέν και ό,τι γίνει!

Η αφορμή

Το Μαμά Ελλάδα² είναι μία πολιτική παράσταση «παρόλο που η πολιτική στο θέατρο δεν είναι της μόδας». Οι συντελεστές επηρεασμένοι από τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη και προβληματισμένοι για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να πάρουν θέση για αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας, διακωμωδούν όσα καθημερινά ζούμε. «Για μένα ο Δεκέμβρης ήταν η πολιτική μου ενηλικίωση, αν μπορώ να το πω έτσι. Συνειδητοποίησα ότι έχω ευθύνη απέναντι στη χώρα που ζω να συμμετέχω στο πολιτικό γίγνεσθαι. Το βήμα που είχαμε ήταν το θέατρο και το κοινό της ομάδας, έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να διαμαρτυρηθούμε μέσα από τη δουλειά μας» λέει στο tvxs ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιάννης Σαρακατσάνης. Αξιοσημείωτο δε, είναι το γεγονός ότι οι Abovo καταφέρνουν να περάσουν στον θεατή τα μηνύματά τους, χωρίς μελοδραματισμούς και φτηνή εκμετάλλευση γεγονότων, όπως είναι ο θάνατος ενός παιδιού. Τα πάντα γίνονται με σεβασμό, διακριτικά και μοναδικό κριτήριο την αισθητική και πολιτική εντιμότητα.

Μετα-επιθεώρηση;

Σε τι όμως διαφέρει η Μαμά Ελλάδα² από μία επιθεώρηση; Θα ήταν άστοχη η σύγκριση αφού «η συγκεκριμένη παράσταση αποδίδει ευθύνες στον πολίτη, δεν στέλνει καθησυχασμένο το θεατή στο σπίτι του, καθώς του λέει “μήπως φταις και συ;”. Στις επιθεωρήσεις έχουμε συνηθίσει να “κράζουνε” τους πολιτικούς, εδώ όμως επίκεντρο είναι ο καθένας από εμάς. Επίσης, η επιθεώρηση είναι πιο προσωποποιημένη. Σε εμάς, ο θεατής έρχεται για να δει το χαρακτήρα και όχι τον ηθοποιό, αφού όλοι είμαστε ακόμα πολύ νέοι. Νομίζω, ο όρος μετα-επιθεώρηση που μας έχουν αποδώσει, ταιριάζει απόλυτα».

Κομμάτια που αγαπήθηκαν

Η παράσταση αποτελείται από μικρές αυτοτελείς ιστορίες, που συνδέονται βέβαια μεταξύ τους, από τις οποίες δε θα μπορούσε να λείπει ο καταγγελτικός χαρακτήρας. Οι Abovo ξεχωρίζουν «την ιστορία με τους μπάτσους που αναδεικνύει το γενικότερο θέμα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Φυσικά, πρόκειται για την εκπαίδευση που δεν επιβραβεύει τον ικανό και έξυπνο, αλλά τον φιλότιμο, τον συμπαθητικό. Πηγή έμπνευσης αποτέλεσαν όσα ζήσαμε στο στρατό. Εκεί καταστρέφονται όλα τα κριτήρια που μπορούν να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Εκεί γίνεσαι λαμόγιο. Είναι το πανεπιστήμιο των λαμόγιων». Επίσης, η ιστορία με τα «βύσματα» που σατιρίζει την Ελλάδα του μέσου και των γνωριμιών, θέλει να δείξει «πως όλα είναι ένας κύκλος. Με το ‘’δε βαριέσαι’’ δεν καταφέρνεις τίποτα αφού αποτελείς κομμάτι αυτού του κύκλου και στο τέλος ό,τι κατάφερες ν’ αποφύγεις πλαγίως θα γυρίσει πίσω εις βάρος σου». Τέλος, «η ιδέα των αρχαίων που βγαίνουν απ’ τους τάφους τους μας ενθουσίασε από την αρχή, αφού έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν αναρωτηθεί κανείς ‘‘τι θα γινόταν αν κάποιος που γυρνάει από τα τρίσβαθα του Άδη έβλεπε πώς έχουμε καταντήσει τη χώρα στην οποία ο ίδιος μεγαλούργησε…’’».

Αν οι Abovo είχαν εξουσία…

… θα έκαναν παρελθόν την άναρχη δόμηση και την αντιαισθητική όψη της Αθήνας, γκρεμίζοντάς την και φτιάχνοντας πεζόδρομους. Φυσικά, «υπάρχουν και άλλα πράγματα πιο σοβαρά, όπως η παιδεία και η μόρφωση. Αν εκπαιδεύσεις σωστά έναν άνθρωπο από μικρό και του εξηγήσεις την πολιτική του ευθύνη προς τη χώρα, είτε αυτή είναι να πληρώνει τους φόρους του, είτε να έχει οικολογική συνείδηση, να ψηφίζει και να σκέφτεται τι ψηφίζει, τότε δε χρειάζεται να τον κυνηγάς και να του λες ‘‘κάτσε δεξιά στο μετρό, περίμενε να βγουν οι άλλοι έξω’’, ‘‘μην πετάς το σκουπίδι σου’’, ‘‘μην παρκάρεις στις θέσεις των αναπήρων’’. Το πρόβλημα που έχουν οι κυβερνήσεις αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν μπορούν ν’ ασχοληθούν με την παιδεία, γιατί αυτό θα φανεί σε 10 χρόνια, ενώ οι ίδιοι θέλουν να δείξουν ότι υπάρχει αλλαγή σε 10 μέρες. Από την άλλη πλευρά, η τεμπελιά και η αδιαφορία είναι στο αίμα του Έλληνα. Απόδειξη, η μεγάλη αποχή από τις εκλογές. Άντε ένα 10% να απείχε λόγω ιδεολογίας. Οι υπόλοιποι βαριόντουσαν να ταξιδέψουν στο χωριό τους, να πάνε στο άλλο τετράγωνο ή είχαν κανονίσει εκδρομή ή δεν ασχολήθηκαν. Είναι λοιπόν θέμα παιδείας. Να καταλάβεις ότι έχεις ευθύνη και ότι οφείλεις να αφιερώνεις ένα ποσοστό του χρόνου σου στο σύνολο, ό,τι και αν σημαίνει αυτό».

Bob Theater Festival

Η δράση των Abovo, όμως, δεν περιορίζεται στις παραστάσεις που ανεβάζουν. Αυτή η ομάδα είναι υπεύθυνη για το Bob Theater Festival που για 3η χρονιά θα λάβει χώρα στην Αθήνα, τον Μάιο. Πρόκειται για ένα φεστιβάλ θεάτρου που αποσκοπεί στο να συγκεντρώσει τις ομάδες οι οποίες απευθύνονται σε νεανικό κοινό κάτω από την ίδια στέγη, για μία εβδομάδα. Παράλληλα, συναυλίες νέων συγκροτημάτων από τη σκηνή της Αθήνας, που στα πρώτα τους βήματα φαίνεται να εκφράζουν μια νέα, φρέσκια άποψη στα μουσικά δρώμενα, θα ενώσουν το θέατρο με τη μουσική.

Συγχαρητήρια στους

Σύλληψη – κείμενα: Γιάννης Παλαιολόγος, Γιάννης Σαρακατσάνης, AbOvo
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σαρακατσάνης
Παίζουν: Γιάννης Γιαννούλης, Λευτέρης Ελευθερίου, Βάσω Καβαλιεράτου, Μαρία Μπαλούτσου, Φάνης Παυλόπουλος, Γιάννης Σαρακατσάνης, Σωσώ Χατζημανώλη, Βάσω Χελά
Μουσική: Αλέξης Ιωάννου, Θάνος Κοσμίδης, Σπύρος Μοσχούτης
Σκηνικά – Κοστούμια: Θάνος Κοσμίδης, Αγγελική Μπόζου
Δημόσιες Σχέσεις: Μαριάννα Ρίζου
Υποστήριξη: Μανώλης Αντωνίου

Παραστάσεις: Κυριακή 19:00 & Δευτέρα, Τρίτη 21:15
Θέατρο ΧΩΡΑ

Οι Abovo, λοιπόν, με τη νεανική εκφραστικότητα που τους διέπει, είναι έτοιμοι να κάνουν την αρχή εφαρμόζοντας τον αφορισμό του Φρανσουά ντε Σαλ:
Να είσαι υπομονετικός με όλους, αλλά πάνω απ’ όλα με τον εαυτό σου, δηλαδή να μην αποθαρρύνεσαι από τις ατέλειές σου, αλλά να ξεκινάς πάντα με ανανεωμένη δύναμη. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να κατακτήσεις την πνευματική ζωή από το να ξεκινάς συνεχώς εξαρχής.
Περισσότερα: https://www.abovo.gr/

Συνέντευξη: Νάνσυ Φαφούτη
Φωτογραφία: Πάρης Μπούσιος