Μπορούν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι ο Σωκράτης, ο Μαρξ και ο Φρόυντ; Σε μια θεατρική σκηνή όλα μπορούν να συμβούν. Και ειδικά σε μια θεατρική σκηνή όπως είναι το θεατρικό βαγόνι στο Τρένο στο Ρουφ, που μπορεί να σε ταξιδέψει σε οποιοδήποτε σημείο της γης αλλά και του χρόνου, φέρνοντας κοντά ανθρώπους που δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να βρεθούν μαζί, αφού τους χωρίζουν αιώνες.

Αν όμως η τύχη τα έφερνε να βρεθούν για μια στιγμή στην ίδια εποχή και χώρα, θα κατάφερναν άραγε να συμφωνήσουν;  Σηκώνοντας τα ποτήρια τους και έτοιμοι για την πρόποση, η πρόταση να πιούν στην ελευθερία, αντιμετωπίζεται από όλους με σκεπτικισμό.  Ελευθερία είναι μόνο η δυνατότητα να αντιστέκεσαι, όπως ισχυρίζεται ο Μαρξ; Να ακολουθείς τα όνειρά σου, όπως ο Φρόυντ ή κάτι που πρέπει μόνοι μας να ανακαλύψουμε, όπως προτείνει ο Σωκράτης;

Δίπλα τους οι γυναίκες τους Τζέην Μαρξ και Μάρθα Φρόυντ, προσπαθούν να απαλύνουν την ατμόσφαιρα που δείχνει  εκρηκτική. Μόνο η Ξανθίππη, στέκεται στην άκρη, αφού ο Σωκράτης, μιλώντας για ελευθερία της απαγορεύει να καθίσει μαζί τους στο τραπέζι, αναφέροντας στους υπόλοιπους τον κακό της χαρακτήρα.

Από την αρχή διαφαίνεται ο ευέξαπτος χαρακτήρας της Ξανθίππης, καθώς μπαίνει δυναμικά στη σκηνή η Έλενα Βακάλη, και γεμάτη νεύρο, κινείται με χορευτικές, σχεδόν σπασμωδικές κινήσεις, πάνω στη χορογραφία της Φαίδρας Σούτου.

Σύντομα θα την πλαισιώσουν η Εβελίνα Αραπίδη, ως Τζένη Μαρξ και η Φανή Γέμτου, ως Μάρθα Φρόυντ και μαζί θα στρώσουν το τραπέζι για τους συζύγους τους.  Δεν χρειάζεται να συστηθούν στο κοινό, ξεχωρίζουν αμέσως οι άντρες πρωταγωνιστές, καθώς το κοινό γνωρίζει σχεδόν τα πάντα για αυτούς, σε αντίθεση με ό,τι είναι γνωστό για τις γυναίκες τους.

Η μορφή τους, σαν να έχουν βγει κατευθείαν από αυτοβιογραφίες τους και το ντύσιμό τους, επιμελημένο από τον Μιχάλη Σδούγκο, δεν αφήνει αμφιβολία για το ποιος είναι ποιος. Τα φουντωτά μαλλιά και το φτωχικό ντύσιμο αρχαίου Έλληνα του Αντρέα Κουτσουρέλη ως Σωκράτη,  το σκισμένο σακάκι του Βασίλη Παναγιωτίδη ως Μαρξ, το επιμελημένο ντύσιμο του Μενέλαου Χαζαράκη ως Φρόυντ.

Το τραπέζι που θα συναντηθούνε τα πρώτα λεπτά είναι και η μόνη σκηνή που θα βρεθούνε όλα τα ζευγάρια μαζί στη σκηνή. Μια σιδερώστρα, σκεπασμένη με τραπεζομάντηλο τελεί χρέη τραπεζιού,  μια σιδερώστρα, σύμβολο της γυναικείας εργασίας, που λειτουργεί σαν σκυτάλη για να δοθεί ο λόγος από ζευγάρι σε ζευγάρι, καθώς μεταμορφώνεται  σε κρεβάτι,  πεζούλι, πάγκο.

Δεν χρειάζονται σκηνικά. Οι ηθοποιοί γεμίζουν τη σκηνή, ο διάλογος είναι το κυριότερο εργαλείο τους.  Συναρπαστικοί οι διάλογοι  μεταξύ των ζευγαριών,  με το ένα ζευγάρι να  παραχωρεί τη θέση του στο άλλο, να συνεχίσει τη δική του ιστορία από εκεί που την είχε αφήσει.  Ιστορίες διαφορετικές αλλά και παρόμοιες, με άντρες που γράφτηκαν στην ιστορία, αφήνοντας να λησμονηθεί το όνομα της γυναίκας τους που στήριξε  το όνειρό τους και στάθηκε δίπλα τους.

Σπαρακτικές οι σκηνές με την Ξανθίππη. Μια Ξανθίππη διαφορετική από ό,τι την κατέγραψε η ιστορία, σαν τη στρίγκλα γυναίκα του Σωκράτη. Μια Ξανθίππη που κατηγορεί τον άντρα της, ότι αποδεχόμενος να πιει το κώνειο, εγκαταλείπει την ίδια και τα παιδιά τους. Μια Ξανθίππη που θέλησε να παντρευτεί έναν φιλόσοφο για να διδάξει και την ίδια αλλά αυτός είχε μόνο μάτια για τους μαθητές του τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Μια Ξανθίππη που θα διεκδικήσει λίγο πριν τον θάνατό του να την διδάξει και αυτή κάτι, να της μάθει έστω τι είναι αγάπη. Μεταξύ φαντασίας, ιστορικών γεγονότων και περιστατικών που θα μπορούσαν να έχουν συμβεί κινείται το έργο.

Τρία παιδιά έχει χάσει η Τζέην Μαρξ, που έφυγε από το πλούσιο σπίτι της με τίτλους ευγενείας για να ακολουθήσει τον Μαρξ και το όνειρό του για παγκόσμια δικαιοσύνη. Τρία παιδιά που χάθηκαν λόγω φτώχειας, αφού δεν είχαν χρήματα για φάρμακα, φαγητό, ζεστασιά. Έξω από το σπίτι τους, στο κρύο, με τα βιβλία τους και τα λιγοστά τους πράγματα ακουμπισμένα σε πεζούλι, να προσπαθεί να ζεσταθεί τυλιγμένη με ένα τρύπιο σάλι θα την βρει ο Μαρξ, όταν ενθουσιασμένος θα της ανακοινώσει ότι βρήκε τη φράση με την οποία θα ξεκινήσει το έργο του “Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε”. Ενθουσιασμένος το μόνο που σκέφτεται είναι να  στείλει τη φράση στον Ένγκελς με το ταχυδρομείο. Όμως πλέον έχει πουλήσει ό,τι μπορεί να πουληθεί, δεν υπάρχουν χρήματα για γράμματα. Ξαφνικά θα αντιληφθεί ότι η γυναίκα του στέκεται με τα πράγματά τους έξω από το σπίτι, καθώς  ο σπιτονικοίρης τους τους πέταξε έξω, αφού δεν είχαν πληρώσει το ενοίκιο.

Την ανάσα χιούμορ,  δίνει η Μάρθα Φρόυντ, που υπομονετικά περιμένει στο κρεβάτι τον άντρα της  για να επιτελέσει τα συζυγικά της καθήκοντα, με τον τρόπο που του αρέσει. Όταν όμως θα της μιλήσει για μια πελάτισσά του, που επιμένει να βλέπει μπροστά της τον «κατσικοκηπουρό», θα ξεσπάσει στα γέλια, υποδεικνύοντάς του τον τρόπο να θεραπεύσει την ασθενή του αλλά και αφήνοντας να καταλάβει ότι και η ίδια δεν ικανοποιείται στο κρεβάτι μαζί του.

Λαγουδάκι για τη γυναίκα του ο Φρόυντ, αγριογούρουνο για τη δική του ο Μαρξ, απόμακρος ο Σωκράτης για την Ξανθίππη.

Πίσω από κάθε σπουδαίο άντρα κρύβεται κυριολεκτικά μια σπουδαία γυναίκα, μας λένε με τον δικό τους τρόπο οι συγγραφείς Yossefa Even – Shoshan και  Dalia Shimko, με τα λόγια τους να μεταφέρονται στα ελληνικά από τον Ιωσήφ Βαρδάκη. Ακόμα όμως και στο έργο που μιλάει για αυτές, οι γυναίκες παραμένουν πίσω από τους συζύγους τους, δίνοντάς τους τον πρώτο λόγο.  Δεν διεκδικούν μια ισότιμη θέση δίπλα τους, τους παραχωρούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, δρουν με στόχο να τους βοηθήσουν.

Ένα έργο για ιστορικά πρόσωπα που πρόκειται όμως να γράψει τη δική του θεατρική ιστορία. Μια ιστορία που διηγείται με τον δικό της μοναδικό τρόπο η Τατιάνα Λύγαρη η οποία έφτιαξε, για άλλη μια φορά, μια παράσταση συναρπαστική. Και το ταξίδι συνεχίζεται, με όχημα ένα θεατρικό βαγόνι, ανάμεσα σε χώρες και εποχές, προσπαθώντας να ανασύρει από τη λήθη γυναίκες που τα ονόματά τους θα έπρεπε να συνοδεύουν τα ονόματα των συζύγων τους, γυναίκες που δεν θα έπρεπε να έχουν αφαιρεθεί οι σελίδες της ζωής τους από τις πολυδιαβασμένες βιογραφίες των συζύγων τους.

Το tvxs είναι χορηγός επικοινωνίας.

Συντελεστές

Συγγραφή: Yossefa Even-Shoshan, Dalia Shimko, Διάλογοι: Yossefa Even-Shoshan, Μετάφραση: Ιωσήφ Βαρδάκης, Σκηνοθεσία-Σκηνικά: Τατιάνα Λύγαρη, Κοστούμια: Μιχάλης Σδούγκος, Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μηνάς Ι. Αλεξιάδης, Χορογραφίες: Φαίδρα Σούτου, Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου, Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριάννα Ράντου, Εικαστικός σύμβουλος: Βασίλης Παφίλης, Τεχνικός συνεργάτης: Αντρέας Βελημπασάκης. Ειδικές κατασκευές: Lazaridis Scenic Studio, Κομμώσεις: Κωνσταντίνος Σαββάκης, Μακιγιάζ: Διονυσία Κωνσταντίνου, Εικαστικό αφίσας: Τέτη Καμούτση, Φωτογραφίες: Υπατία Κορνάρου, Video Trailer: Γιώργος Χαρίσης, Επικοινωνία: ArtsPR

Πρωταγωνιστούν (με αλφαβητική σειρά): Εβελίνα Αραπίδη, Έλενα Βακάλη, Φανή Γέμτου, Ανδρέας Κουτσουρέλης, Βασίλης Παναγιωτίδης, Μενέλαος Χαζαράκης

Παραστάσεις

Θεατρικό Βαγόνι

Παρασκευή & Σάββατο στις 21.00, Κυριακή στις 20.00 (από 4/11/2023)

Εισιτήρια

Παρασκευή & Κυριακή 16€ ολόκληρο, 10€ φοιτητικό-εκπτωτικό-ανέργων, 5€ ατέλειες Σάββατο 18€ ολόκληρο , 12€ φοιτητικό-εκπτωτικό-ανέργων

Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Προαγορά εισιτηρίων απαραίτητη:

– Ηλεκτρονικά στο https://www.more.com/theater/krymmenes/

– Τηλεφωνικά στο 2117700000 (Δευτέρα έως Παρασκευή 10.00-18.00)

– Φυσικά σημεία πώλησης more.com