Ρηνιώ Κυριαζή στο tvxs / O θεατής παίρνει από μια παράσταση εκείνο που ο ίδιος διαλέγει

Η παράσταση στη «Σκιά του Λούσια» παρουσιάζεται στο θέατρο Από Μηχανής σε σκηνοθεσία και ερμηνεία της Ρηνιώς Κυριαζή.

Με αφορμή την παράσταση μιλήσαμε με την Ρηνιώ Κυριαζή για τον «Λούσια» και την δημιουργία της παράστασης αλλά και τις κοινωνικές πτυχές που «καλύπτει» ο χαρακτήρας.

Τι σας προσέλκυσε στο έργο του Νίκου Χουλιαρά και συγκεκριμένα στο μυθιστόρημα «Ο Λούσιας»;

Είναι η σκοτεινιά των ζωγραφικών του έργων – με συγκινούν οι μορφές που βρίσκονται μόνες τους ανάμεσα στα δέντρα, στις κορυφές των λόφων ή μέσα στα καλάμια και την ομίχλη της λίμνης. Στη γραφή του διακρίνω το ίδιο βάθος, ειδικά σε κάτι μικρά – μικρά ποιήματα, σαν χάι-κου που συμπυκνώνουν τη ματιά του: Κι ένιωσα ξαφνικά ένα κενό, λες κι ήμουν μόνο το παλτό μου ή Τις νύχτες, ξενυχτώντας, φτάνω ως την άκρη του σπιτιού. Συχνά αυτό αλλάζει με την άκρη του γκρεμού. Στον Λούσια ειδικά, ο τρόπος ομιλίας του ήρωά του με έκανε να θέλω να μιλήσω αυτό το κείμενο, να ακολουθήσω τη μουσική του. Μέσα στις πρόβες και τις παραστάσεις το αγάπησα ακόμη περισσότερο, απλόχερα σε οδηγεί μέσα στο μυαλό του ήρωα, στα πιο απομονωμένα του κομμάτια.

Πώς προέκυψε η ιδέα να ενσωματώσετε το θέατρο σκιών στην παράσταση; Τι προσθέτει αυτό το μέσο στη δραματουργία;

Η σχέση των σκιών με το έργο του Νίκου Χουλιαρά, η επιρροή της παράδοσης του Θεάτρου Σκιών στη ζωγραφική του, οδήγησαν τις πρώτες μας δραματουργικές συζητήσεις. Καθοριστική ήταν η εμπειρία μου από παραστάσεις Καραγκιόζη που παρακολουθούσα παιδί στην Πλατεία Μαβίλη, στα Γιάννενα. Φαντάστηκα τον Λούσια να παρακολουθεί Καραγκιόζη, να κουρνιάζει, να παρηγοριέται, να γελάει. Το κοινό του Καραγκιόζη συχνά είναι εκείνοι που δεν έχουν που να πάνε. Στον Λούσια αρέσουν σίγουρα τα χρώματα, τα αστεία για το φαγητό, τα κολλητήρια που ζωντανεύουν στον μπερντέ-τελικά, στην παράστασή μας, γίνεται κι εκείνος μέρος του. Τώρα πια δεν θα μπορούσα να φανταστώ το έργο μας χωρίς τις φιγούρες, τις φωνές και την τέχνη του Άθου Δανέλλη. Τα πρόσωπα που συναναστρέφονται τον Λούσια μοιάζουν με κωμικοτραγικά τέρατα που τον κυκλώνουν, θεωρώ καίρια την παρουσίασή τους σαν σκιές. Ταυτόχρονα ο μπερντές – καθρέφτης – παράθυρο γίνεται και ο χώρος όπου παρουσιάζονται οι προβολές των έργων του Χουλιαρά, επομένως συμβάλλει καθοριστικά στο εικαστικό σύμπαν της παράστασης.

Ο Λούσιας είναι μια μορφή που αντανακλά την απομόνωση και την τρυφερότητα. Τι θέλετε να κρατήσει το κοινό από την εμπειρία της παράστασης;

Θα ήθελα να αγκαλιάσει τα σκοτεινά, απομονωμένα κομμάτια που βρίσκονται μέσα στον καθένα μας. Να δει με περισσότερη ελαφράδα και τρυφερότητα τις αδυναμίες όλων μας. Να αγκαλιάσει τους αδύναμους, να τους υποστηρίξει με κάθε τρόπο, να διεκδικήσει γι αυτούς πολιτικά και κοινωνικά. Να πάρει θέση απέναντι στη σκληρότητα που κατακλύζει τις ζωές μας όλο και περισσότερο. Φυσικά ο κάθε θεατής παίρνει από μια παράσταση εκείνο που ο ίδιος διαλέγει μπορεί να είναι μία λέξη, μια εικόνα, μια αίσθηση, ελπίζω πάντως να είναι μια βοηθητική και ανακουφιστική όσο και αγωνιστική αίσθηση.

Πώς επιτυγχάνεται η ισορροπία ανάμεσα στη σκοτεινή ατμόσφαιρα και τα τρυφερά στοιχεία του έργου;

Το έργο ακροβατεί ανάμεσα σε αντιθετικά στοιχεία γι’ αυτό και είναι σπαρακτικό, περνάει από το κλάμα στο γέλιο που εδώ μοιάζουν να φέρουν το ένα το άλλο κι όχι να διαχωρίζονται.

Ακριβώς όπως και η ζωή που είναι τόσο αστεία μέσα στην τραγικότητά της, τόσο πικρή μέσα στην ομορφιά της.

Εντοπίζετε προσωπικές εμπειρίες ή συναισθήματα που αντικατοπτρίζονται στο έργο του Χουλιαρά και στη δική σας ερμηνεία;

Ναι, νιώθω να ακουμπάω τις αδυναμίες μου πάνω στον Λούσια, να αυτοσαρκάζομαι. Μέσα από τη μελέτη μου πάνω στον υπέροχο αυτόν ήρωα νιώθω να μαλακώνω και να με αποδέχομαι περισσότερο, μου αρέσει που αναγνωρίζω το δικαίωμα να είμαι ανεπαρκής. Έχω ζήσει με ανθρώπους που μοιάζουν με τον Λούσια, ο Χουλιαράς με βοηθάει να τους καταλάβω περισσότερο.

Κερδίζω καθημερινά πάρα πολλά μέσα από αυτή την ενασχόληση.

Υπάρχουν σχέδια για άλλες θεατρικές παραγωγές ή συνεργασίες στο άμεσο μέλλον;

Τον Φεβρουάριο ανεβαίνει στο Θέατρο Από Μηχανής το δεύτερο θεατρικό μου έργο. Ονομάζεται Μα. Πραγματεύεται τη ζωή ενός αυτιστικού, τις δυσκολίες της καθημερινότητας που αντιμετωπίζει ο ίδιος και η οικογένειά του και ταυτόχρονα την επικοινωνία του με τους αγαπημένους του, την άρρητη ανάγκη για την αγάπη, το δικαίωμα στον βαθύ προσωπικό χώρο και χρόνο που στερούμαστε όλοι μας.

Συντελεστές

Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Ρηνιώ Κυριαζή
Εικαστική επιμέλεια: Σοφία Χουλιαρά
Σκηνογραφία: Σοφία Χουλιαρά – Ναταλία Μαντά
Μουσική σύνθεση: Νίκος Βελιώτης
Φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση
Παίχτης Θεάτρου Σκιών: Άθως Δανέλλης
Ηθοποιός: Ρηνιώ Κυριαζή
Συνεργάτης σκηνής: Δέσποινα Χαλκορόκα
Βοηθός σκηνοθέτη: Δέσποινα Χαλκορόκα
Φωτογραφίες: Αναστασία Γιαννάκη
Γραφιστική επιμέλεια: Παναγιώτης Ανδριανός
Κατασκευή σκηνικού: Χρήστος Παπαϊωάννου
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου Άλκη

Πληροφορίες παράστασης

Παραστάσεις: Από 11 Νοεμβρίου 2024 έως 7 Ιανουαρίου 2025
Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια παράστασης: 100’
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική Είσοδος: 15€
Μειωμένο: 12€
Ομαδικό: 10€

Προπώληση εισιτηρίων: MORE.COM

Trailer