Η νεαρή ταλαντούχα σκηνοθέτης Ιόλη Ανδρεάδη ταξιδεύει τα θεατρικά όνειρα της και ταξιδεύοντας δημιουργεί τα επόμενα. Πρώτος σταθμός η Νέα Υόρκη, για την παράσταση «Ίων», που μετά την πετυχημένη της πορεία στην Ελλάδα θα παρουσιαστεί στο Μανχάταν 25, 26 και 27 Απριλίου.

Ακολουθεί το καινούργιο έργο της «Στη μνήμη ενός μικρού παιδιού», αστυνομικό θρίλερ βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, που θα ανέβει στις 13 Μαίου στην Αθήνα και τον επόμενο Οκτώβρη θα πετάξει στο Λονδίνο.

Αγαπάτε τα θρίλερ;

Τα θρίλερ αποτελούν έναν ιδανικό τρόπο για να ειπωθεί μια ιστορία. Η αγωνία του θεατή κρατιέται σε υψηλά επίπεδα και έτσι τα αντανακλαστικά του λειτουργούν διαφορετικά σε σχέση με αυτό που βλέπει, σα να γίνεται πιο ανοιχτός ως προς την επικοινωνία του με ό,τι συμβαίνει. Άλλωστε η δομή ενός καλού θρίλερ συχνά αντλεί τις δραματουργικές αρχές της από την αρχαία τραγωδία – μια αρχετυπική μορφή τόσο «κατασκευής» όσο και πρόσληψης έργου τέχνης.

Τι είναι αυτό που σας τρομάζει; Οι άνθρωποι ή οι ιστορίες τους;

Ο τρόπος που απομονώνουμε όποτε και όπως το θελήσουμε ένα μικρό μέρος των ανθρώπων ή των ιστοριών τους προκειμένου να γενικεύσουμε επ’ αυτών.

Στις βαλίτσες σας, εκτός από τα πρακτικά, τι άλλο βάζετε;

Άγραφα και μισογραμμένα σημειωματάρια, βιβλία, κόμικς, μουσική.

Η απογείωση ή η προσγείωση σας αρέσει περισσότερο;

Ασφαλώς η προσγείωση. Η επιστροφή στον παλιό τόπο ή η άφιξη στον καινούριο.

Πόσο σημαντική για εσάς είναι η μνήμη;

Πιστεύω στη σημασία τη μνήμης. Όχι μόνο για το διδακτικό της στοιχείο σε σχέση με τις αποφάσεις του παρόντος και του μέλλοντος, που έτσι κι αλλιώς είναι ένας δρόμος που οι άνθρωποι δύσκολα ακολουθούμε, όσο κι αν το αποφασίσουμε, αλλά κυρίως ως ένδειξη εκτίμησης. Όταν ψάχνεις να βρεις τι έγραψε κάποιος πριν 100 χρόνια και γιατί το έγραψε, στην ουσία τον εκ-τιμάς. Εκ-τιμάς τον κόπο του, τη σκέψη του, την προσωπική του καταγραφή, το πέρασμά του από τον κόσμο – και συχνά συμβαίνει το πέρασμα αυτό ενός και μόνο ανθρώπου να μας αφορά όλους.

Αφήγηση, καθρέφτης, παιχνίδι είναι -έχετε πει- για εσάς το θέατρο. Είστε καλή στο να αφηγείστε;

Η σκηνοθεσία είναι πρώτα απ’ όλα μια αφήγηση, με άλλα μέσα από ό,τι στο χαρτί. Αυτό μου αρέσει πολύ να το κάνω.

Ποιο παραμύθι θα θέλατε να είχατε γράψει;

Τον παπουτσωμένο γάτο.

Χρειάστηκαν πολλά χρόνια έρευνα για το έργο «Στη μνήμη ενός μικρού παιδιού». Ας ξεκινήσουμε από την αρχή – πως γεννήθηκε η ιδέα στο μυαλό σας; Σ’ αυτό το διάστημα κάνατε δεύτερες σκέψεις;  Αμφιβολίες αν το θέμα δεν αφορά το κοινό;

Τον Μάιο 2010, ενώ ζούσα ακόμα στο Λονδίνο, είχα έρθει στην Αθήνα για να παρουσιάσω την παράστασή μου «Δεν τον περίμεναν: η επιστροφή». Τότε για πρώτη φορά ο Άρης Ασπρούλης άρχισε να μου μιλάει για τον Πλάτωνα Ροδοκανάκη, το γεμάτο συμβολισμούς έργο του, τη μυστικιστική ατμόσφαιρα των γραπτών του, τις παράξενες και σκοτεινές ιστορίες που συνόδευαν τη ζωή του, τον κύκλο του και την εποχή του. Κι όλα αυτά μέσα από ντοκουμέντα και σπάνιο αρχειακό υλικό. Μαγεύτηκα. Η έρευνα συνεχίστηκε για αρκετά χρόνια και τελικά το πλήρωμα του χρόνου ήρθε το καλοκαίρι του 2017, όταν αποφασίσαμε να συνθέσουμε δημιουργικά και να αποτυπώσουμε όλο αυτό το υλικό μέσα από τη φόρμα της μυθοπλασίας σε ένα νέο θεατρικό κείμενο. Σε αυτή τη διαδρομή δεν υπήρχαν δεύτερες σκέψεις, μια που μιλάμε για όνειρο ζωής.

Πόσοι πιστεύετε πως ξέρουν σήμερα το όνομα Πλάτων Ροδοκανάκης;  Και ποιός είναι ο ρόλος του στο έργο;

Είναι γεγονός ότι, παρότι πολυγραφότατος και νεωτεριστής, σε σχέση με την κυρίαρχη λογοτεχνική ομάδα της εποχής του (Χρηστομάνος, Καζαντζάκης, Νιρβάνας και λοιποί) ο Πλάτων Ροδοκανάκης παραμένει έως σήμερα ένας «άγνωστος πρίγκιπας» των ελληνικών γραμμάτων. Στο δικό μας έργο, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι ξακουστοί Ροδοκανάκηδες, παίρνουν τη μορφή ενός ονειρικού ταξιδευτή, του RODOCANACHI, ο οποίος με μια βαλίτσα ανά χείρας, ταξιδεύει από λιμάνι σε λιμάνι – δράση συνυφασμένη με την ιστορία της οικογένειας. 

Αν τον είχατε κοντά σας τι θα θέλατε να τον ρωτήσετε;

Για μια αδέσποτη σφαίρα που έφαγε στον Βόλο, από καυγά τρίτων, ενώ εκείνος έτρωγε αμέριμνος το παγωτό του.

Και αν ο Ίων ήταν δίπλα σας;

Αν είναι ευτυχισμένος τώρα που βρήκε τη γενιά του και έμαθε το όνομά του.

Ο Ίων συμπληρώνει 2 χρόνια στη ζωή σας. Μετά τη Νέα Υόρκη προβλέπεται συνέχεια;

Αυτό δεν το ξέρουμε ακόμα. Προς το παρόν έχουμε ρίξει όλο μας το βάρος και την προσοχή μας στο μεγάλο αυτό ταξίδι, ώστε να παρουσιάσουμε τον Ίωνα στο Μανχάταν, στο θέατρο The Tank, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είναι πολύ μεγάλη η πρόκληση και η τιμή να εντάσσει, ένα τέτοιο θέατρο, μια ανεξάρτητη ελληνική παραγωγή στο ρεπερτόριό του. Και οφείλω να ευχαριστήσω από καρδιάς το Θοδωρή Γκόνη, το Φεστιβάλ Φιλίππων και το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας που πίστεψαν στον εγχείρημα και, εκτός από το πρώτο κάλεσμα για τη δημιουργία της παράστασης το ‘17, και τώρα συνέβαλαν με όλους τους δυνατούς τρόπους στο να πραγματοποιηθεί και να στηριχτεί αυτό το μεγάλο ταξίδι.

Το θέατρο είναι, για εσάς, πολιτική πράξη;

Με την ουσιαστική και ευρύτερη έννοια του όρου «πολιτική», ναι.

Από τις εκλογές τι περιμένετε;

Δεν περιμένω κάτι συγκεκριμένο. Εύχομαι μόνο να έρθει η μέρα που οι πολιτικοί θα σκύψουν πάνω στα πραγματικά προβλήματα του κόσμου και θα ασκήσουν πολιτικές που θα στοχεύουν στην ευημερία του και στην πνευματική του ανάπτυξη. Μέχρι να γίνει αυτό, το υπόλοιπο παιχνίδι εξουσίας με αφήνει αδιάφορη.

Πληροφορίες

Στη μνήμη ενός μικρού παιδιού

Πρεμιέρα 13 Μάιου του 2019 στον Προαύλιο Χώρο του Ασύλου Ανιάτων (Αγίας Ζώνης 39) στην Κυψέλη και συνέχεια παραστάσεων τον Οκτώβριο στο Λονδίνο (University of Roehampton).

Μια σειρά από φόνους στο σήμερα οι οποίοι ερμηνεύονται αποκλειστικά με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν, καθώς όλα τα στοιχεία για την εξιχνίαση τους βρίσκονται εκεί. Η ιστορία του έργου βασίζεται σε γεγονότα που χάραξαν την αθέατη πλευρά της καλλιτεχνικής Αθήνας του 1910 και τα οποία έρχονται στο φως ως αποτέλεσμα δεκαετούς έρευνας σε ιστορικά αρχεία, δημοσιεύματα της εποχής και πλειστηριασμούς παλαιών βιβλίων. Γεγονότα όπως η μνημειώδης αυτοκτονία του έφιππου ποιητή Περικλή Γιαννόπουλου στη θάλασσα του Σκαραμαγκά για τα μάτια της μποέμισσας ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου και η τελετουργική σχέση της αυτοχειρίας του με τον συγγραφέα Πλάτωνα Ροδοκανάκη, τη μυστηριώδη μεσαιωνική προέλευση της οικογένειάς του και τους κωδικοποιημένους αποκρυφιστικούς συμβολισμούς που εντοπίζονται στα γραπτά του – τα οποία υπέγραφε ζωγραφίζοντας έναν λαγό (!).

Η επιλογή των χώρων που θα πραγματοποιηθεί η παράσταση σχετίζονται ιστορικά με τη παράξενη και ξακουστή Οικογένεια Ροδοκανάκη:
το Άσυλο Ανιάτων αποτελεί την τελευταία αθηναϊκή οικία της οικογένειας Ροδοκανάκη έως και το 1901, χρονιά όπου το οίκημα της Αγίας Ζώνης θα περάσει στα χέρια του Ασύλου το Λονδίνο είναι ο τόπος όπου έζησε ο Κωνσταντίνος Ροδοκανάκης (1635 – 1685) και εργάστηκε ως ποιητής, αλχημιστής και προσωπικός γιατρός του Βασιλιά της Αγγλίας Καρόλου Β’, συνεισφέροντας και στην ανακάλυψη του φαρμάκου ενάντια στην Πανούκλα

Η παράσταση πραγματοποιείται 100 χρόνια από τον θάνατο του Πλάτωνα Ροδοκανάκη, με την ευγενική παραχώρηση του προαύλιου χώρου από το Άσυλο Ανιάτων και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Σκηνοθεσία – Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη
Κείμενο: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης
Έρευνα: Άρης Ασπρούλης
Παίζουν: Ρούλα Πατεράκη, Δέσποινα Σαραφείδου (Βραβείο Ερμηνείας Κάρολος Κουν 2018), Γιώργος Κισσανδράκης, Κώστας Νικούλι,

Παραστάσεις από 13 έως 31 Μαΐου
Δευτέρα, Τετάρτη, Πέμπτη & Παρασκευή στις 21.15
Και το Σάββατο στις 19.00 & στις 21.30

Ίων, Ευριπίδη

Μετάφραση – Σκηνοθεσία – Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη
Προσαρμογή για δύο πρόσωπα: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης
Ίων, Ερμής, Δύο γυναίκες του Χορού, Ξούθος, Παιδαγωγός, Υπηρέτης, Πυθία: Κωνσταντίνος Μπιμπής
Κρέουσα η Δήμητρα Χατούπη

Στην παράσταση συμμετέχει ζωντανά ο μουσικός Νίκος Τουλιάτος

Η πρεμιέρα έγινε στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων στις 20 Αυγούστου του 2017. Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς παρουσιάστηκε στο Εργοστάσιο Τεχνών της Σαντορίνης, τον Ιανουάριο του 2018 στο Θέατρο Άλφα Ιδέα και το καλοκαίρι του 2018 σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
Πριν το ταξίδι στη Νέα Υόρκη. Πριν ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη ο Ίων παρουσιάζεται για τρεις ακόμα παραστάσεις 16, 17 και 18 Απριλίου στο θέατρο Άλφα Ιδέα (Πατησίων 37 και Στουρνάρη 51).