Το μεταφεμινιστικό πανκ μυθιστόρημα, της Βιρζινί Ντεπάντ «Αγαπητέ μ@λάκα» ανέβηκε στο θέατρο Γκλόρια, με την Εύα Κοτανίδη να συνυπογράφει τη θεατρική διασκευή και να υποδύεται ένα πρώην σύμβολο του σεξ σε κρίση.

Η ταλαντούχα τραγουδίστρια και ηθοποιός, κόρη του Γιώργου Κοτανίδη, μας μιλάει για τον έρωτα, τη φιλία και το φεμινισμό, για την πολιτική ορθότητα και την αριστερά, για τη γενιά της και τους φόβους της και στο τέλος αντί για απάντηση στο αν υπάρχει ελπίδα επιλέγει ένα στίχο.

Τη συγγραφέα τη γνώριζες από πριν;

Το King Kong Theory που είναι ένα φεμινιστικό μανιφέστο. το είχα διαβάσει νέα ζώντας στο Παρίσι και με ταρακούνησε πάρα πολύ, ήταν αρκετά πρωτοποριακό για την εποχή του. Η συγγραφέας ήταν πολύ μπροστά για την εποχή της.

Θα ήθελες να είσαι κι εσύ τόσο τολμηρή όσο εκείνη;

Το ζηλεύω πάρα πολύ. Έχω αρχίσει να αμφισβητώ την πολιτική μου ορθότητα.

Υπάρχουν στιγμές που βλέπεις ότι η νέα γενιά είναι πιο συντηρητική;

Όχι ακριβώς. Δεν είναι θέμα συντηρητισμού, είναι θέμα επιβίωσης για μένα. Τεράστια έλλειψη πνευματικού ιδεώδους και κοινωνικο-πολιτικής ιδεολογίας. Δεν έχουμε για τι και γιατί να παλέψουμε.

Επίσης είμαστε μια γενιά , μιλάω για τις ηλικίες 40-50 στην Ελλάδα, που έχουμε μεγαλώσει με κάποιες προσδοκίες που καταβαραθρώθηκαν με την κρίση. Αυτό το αισθάνομαι πολύ έντονα

Μια άτυχη γενιά θα τη χαρακτήριζες;

Δεν ξέρω αν είναι θέμα ατυχίας. Πέσαμε σε μια φάση που η Ελλάδα είχε μια ραγδαία και ψεύτικη ανάπτυξη με την Ολυμπιάδα, που την πληρώσαμε πάρα πολύ ακριβά και μετά ήρθε η κρίση και πάνω που πήγαμε να ξαναπατήσουμε στα πόδια μας ήρθε η πανδημία.

Αλλά είμαστε και μια γενιά που μεγάλωσε με τρομερή ενδοσκόπηση. Δεν έχουν πάει τόσο πολλοί σε ψυχολόγο όσο η δική μου γενιά. Η συγγραφέας πιάνεται πολύ με το ψυχολογικό υπόβαθρο.

Τι κοινό έχει το «Αγαπητέ μ@λάκα» με τις «Επικίνδυνες σχέσεις;»

Κατ αρχήν είναι όλο επιστολικό όπως και οι Επικίνδυνες σχέσεις. Δυο άνθρωποι συζητάνε για τα πάντα με αφορμή μια τρίτη, νεότερη, γυναίκα- όπως και στην ταινία. Η διαφορά είναι πως η σχέση του ζευγαριού στις Επικίνδυνες σχέσεις είναι απολύτως καταστροφική.

Εδώ είναι μια φιλική σχέση που τους αλλάζει και τους δύο και τους σώζει τις ζωές.

Ένα τρίγωνο είναι διαχρονικό θέμα;

Έχει πάντα τη γοητεία του. Εδώ, όμως, δεν υπάρχει το ερωτικό νήμα.

Τυχαία;

Θα λεγα ότι δεν είναι τυχαίο. Η φιλία είναι πιο ισχυρή από το ερωτικό.

Χωρίς έρωτα ή χωρίς φιλία η ζωή σου θα ήταν άδεια?

Εγω δε μπορώ να ζήσω με τίποτα χωρίς φιλία, ούτε χωρίς έρωτα. Αλλά αν με βάλεις να επιλέξω ένα από τα δύο θα πω χωρίς φιλία.

Οι άνθρωποι διαμορφώνουν τις εποχές ή το αντίστροφο;

Οι άνθρωποι διαμορφώνουν τις εποχές.. κοινωνικά-πολιτικά-προσωπικά. Οι άνθρωποι διαμορφώνουν και καθορίζουν τα πάντα. Το θέμα είναι ποιοι άνθρωποι διαμορφώνουν και καθορίζουν, καλώς ή κακώς. Άλλοι διαμορφώνουν και άλλοι υφίστανται, άλλοι υφίστανται και δεν αντιδρούν. Ατέλειωτο γαϊτανάκι.

Λες ότι θέλεις να ξεφύγεις από την πολιτική ορθότητα. Πώς το εννοείς;

Το αντιλαμβάνομαι ως το να μη φοβάμαι να βγω από τη βολή μου και τις νόρμες. Το θέατρο είναι ένας τρόπος να λέω κάποια πράγματα.

Πιο σταθερή αξία είναι η φιλία;

Είναι η πιο σταθερή αξία που διαμορφώνουμε στην πορεία της ζωής.

Ναι αλλά συνήθως μαλάκες δε νιώθουμε στα ερωτικά;

Μπορούμε σε όλες τις σχέσεις να αισθανθούμε μαλάκες, αλλά στη φιλία μπορούμε πιο εύκολα να ζητήσουμε συγνώμη. Στα ερωτικά δεν είσαι παραχωρητικός.

Η φιλία είναι η πιο ανθεκτική σχέση όταν είναι ουσιαστική. Αισθάνομαι περήφανη που έχω καταφέρει να έχω κάποιες φιλίες ουσιαστικές που είναι εκεί για μένα κι εγω γι αυτές.

Οι φιλίες είναι πιστεύω οι σχέσεις που μας προχωράνε.

Υπάρχει φιλία ανάμεσα στα δύο φύλα ;

Μιλάς με έναν άνθρωπο που έχει δει 300 φορές το «Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι».

Πιστεύω ότι δυο άνθρωποι μπορεί να είναι φίλοι όταν φύγει το ερωτικό και σίγουρα πιστεύω πως το ζευγάρι μπορεί να είναι πιο λειτουργικό όταν υπάρχει φιλία.

Ποια είχες στο μυαλό σου για την ηρωίδα που υποδύεσαι;

Αυτή που είχε και η συγγραφέας. Τη Μπεατρίς Νταλ. Πολύ αντισυμβατική ηθοποιός. Και στην προσωπική της ζωή το ίδιο.. Η ηρωίδα είναι λιγότερο.

Λέει σε ένα σημείο «τα φεμινιστικά κινήματα σκοτώνουν το φεμινισμό»

Συμφωνώ και επαυξάνω. Προς τιμή της η συγγραφέας αν και είναι φεμινίστρια αμφισβητεί τα φεμινιστικά κινήματα. Εμένα μ’ ενδιαφέρει πάντα ποια είναι η πορεία της γυναίκας. Δεν ανήκω σε κανένα φεμινιστικό κίνημα. Δεν λέω «είμαι φεμινίστρια».

Είμαι φυσικά υπέρ της ισότητας. Είμαι κόρη Γαλλίδας μάνας, παιδιού του Μάη του ’68. Από τις πρώτες στο σχολείο που χωρίσανε, μεγάλωσε μόνη δύο παιδιά.

Τα φεμινιστικά κινήματα και ο φεμινισμός είναι μέρος της ιστορίας της γυναίκας.

Η άποψή σου για το me too;

Κρύβει πάρα πολλή αλήθεια και τόλμη και όπως όλα κάποια υπερβολή και κάποιες ακραίες συμπεριφορές και αντιδράσεις.

Φυσικά το «όχι» πρέπει να είναι «όχι», σεβαστό και αδιαπραγμάτευτο.

Ποιο είναι το πρόβλημα της ηρωίδας σου;

Στα 50 της συνειδητοποιεί ότι υφίσταται ηλικιακό ρατσισμό. Πρώην σταρ, πρώην σύμβολο του σεξ αλλά και μια οποιαδήποτε πετυχημένη γυναίκα θα μπορούσε να είναι στη θέση της, σε μια ηλικία ορόσημο για τη γυναίκα.

Άντρες και γυναίκες ζούμε μέσα σε ένα σύστημα , υπηρετούμε αυτό το σύστημα, παίζουμε ρόλους και χωρίς να το καταλαβαίνουμε γινόμαστε μαλάκες. Αυτό είναι το έργο.

Τι ερώτηση θα ήθελες να κάνεις στη συγγραφέα;

Γιατί δεν ήρθε στην πρεμιέρα. Την περιμέναμε.

Πρώτη φορά αριστερά, ήταν και η τελευταία;

Νομίζω ότι ήταν η τελευταία. Δεν θέλω να το νομίζω.  Δεν θέλω να νομίζω ότι δεν έχει μέλλον. Αλλά δεν ελπίζω. Δεν υπάρχει αριστερή ιδέα. Δεν υπάρχει γενικότερα ιδέα.

Στη Γαλλία ήταν πολύ ελπιδοφόρο αυτό που έγινε το καλοκαίρι, αυτή η ανατροπή ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα του κόσμου ότι δε θέλουμε ν’ ανέβει η ακροδεξιά.

Δεν ξέρω ποια είναι η τάση των νέων. Αλλά δεν υπάρχει κανένα όραμα.

Τι σε φοβίζει περισσότερο;

Ο πόλεμος σίγουρα..

Το λέει και η συγγραφέας: «κάνουμε σαν να μην υπάρχει, ενώ είμαστε απόγονοι ανθρώπων που έχουν ζήσει πολέμους και κουβαλάμε τον φόβο του πολέμου».

Για την Ελλάδα με φοβίζει το ότι είναι φτερό στον άνεμο, πηγαίνει ανάλογα με τα πολιτικά συμφέρονται και πως κινούνται τα πιόνια, είναι σαν να ακροβατεί.

Η ελπίδα από που πιστεύεις ότι θα έρθει;

Της εξοχής τα πρωινά
Θα τα βρούμε ξανά
Αγκαλιά στο κρεβάτι
Και δεν πειράζει που τόσο νωρίς
Θα κοιτάμε χωρίς
Να γυρεύουμε κάτι…

Η σωτηρία της ψυχής, αυτή είναι η ελπίδα.

Το λέει και το κείμενο στο έργο. Ο μοναδικός τρόπος να επιβιώσουμε είναι να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας και να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο. Η μοναδική σωτηρία.

Ταυτότητα της παράστασης

Αγαπητέ μ@λάκα

Θέατρο «Μικρό Γκλόρια»

Κάθε Τετάρτη & Πέμπτη στις 21.00

Υπόθεση της παράστασης

Τι συμβαίνει όταν ένας επιτυχημένος συγγραφέας, στη δίνη των καταχρήσεων και του metoo, μια σούπερ σταρ του σινεμά και sex symbol σε κλιμακτήριο και μια νεο- φεμινίστρια blogger σε νευρική κρίση, συναντιούνται στην σκηνή; Νέο-φεμινισμός, πατριαρχία, ουσίες, εθισμός, θεραπεία, διασημότητα, παρενόχληση, πανδημίες, σεξ, ψέματα, φιλία, μουσική,  social media, σχέσεις, τρυφερότητα, μοναξιά, οργή, metoo, σινεμά, λογοτεχνία. Οι «Επικίνδυνες σχέσεις» στη μεταμοντέρνα τους εκδοχή κόντρα σε κάθε πολιτική ορθότητα.

Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας

Δραματουργία – Θεατρική διασκευή: Σωτήρης Καραμεσίνης – Εύα Κοτανίδη

Βασισμένο σε μια ιδέα της Εύας Κοτανίδη

Σκηνοθεσία: Σωτήρης Καραμεσίνης

Σκηνογραφία: Σωτήρης Καραμεσίνης

Κοστούμια: Κατερίνα Μαργαρίτη

Μουσική επιμέλεια: Νίκος Ασημάκης- Music Art Lab

Art Direction: Γιάννης Λώλης

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφιδας

Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης

Εκτέλεση παραγωγής: Αναστασία Παπαγεωργίου – Τέχνης Πολιτεία

Παραγωγή: Musarte & Σαλτιμπάγκoι

Ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Μυρτώ Γκονη, Εύα Κοτανίδη, Ορέστης Τζιόβας

Η παράσταση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος.

Το βιβλίο της Βιρζινί Ντεπάντ «Αγαπητέ Μαλάκα» κυκλοφορεί από τις Εκδοσεις Στερέωμα

Ακατάλληλη για θεατές κάτω των 16 ετών

Προπώληση: https://www.ticketservices.gr/event/mikro-gloria-agapite-malaka