Θα ήθελε η ζωή να είναι ένα μινόρε που μας πηγαίνει ψηλά. Και ο ίδιος να μπορούσε να γράψει ένα κλασικό τραγούδι που να μοιάζει και με τους Led Zeppelin. Ηθοποιός, σκηνοθέτης και μουσικός, ο Άρης Τρουπάκης μας μιλάει για τη Μεθυσμένη πολιτεία – ένα από τα ωραιότερα λογοτεχνικά βιβλία που μιλάει για την καθημερινή ζωή μιας μικρής πολιτείας και ανέβηκε πριν από λίγες ημέρες στο κινηματοθέατρο Αλκυονίς – για τα χρυσά τρυγόνια και κάποιες παράξενες μέρες.

Εβδομήντα χρόνια μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του Σωτήρη Πατατζή τι μένει ίδιο;

Μια φράση  που λέει ο Επαμεινώνδας στην παράσταση. Δεν υπάρχουν χρυσά τρυγόνια στη Γη. Υπάρχει το όνειρο, η επιστροφή στην αθωότητα αλλά και ένας κυνισμός. Ανάμεσα στο απόλυτο όνειρο και τον απόλυτο κυνισμό υπάρχει μια πραγματική κατάσταση. Τρυγόνια δεν υπάρχουν, ούτε σήμερα, αλλά δεν είναι απαραίτητα το πρόβλημα. Μπορούμε και χωρίς τρυγόνια. Χρυσά τουλάχιστον.

Πώς ενώνονται- αν ενώνονται – οι δυο εποχές; Πώς αντιλαμβάνεστε την έννοια του χρόνου;

Το χθες και το σήμερα συναντώνται πάντα. Εμείς εφευρίσκουμε το χρόνο. Έχω μια αίσθηση του χρόνου κυκλική, ότι τα πράγματα τα ξαναφέρνουμε μπροστά μας . Η ανθρώπινη φύση είναι τέτοια. Η αναζήτηση τς μπορεί να είναι λίγο η περισσότερο αλαζονική, αλλά τα θέματα δεν αλλάζουν. Ευτυχώς οι κύκλοι δεν κλείνουν.

Και το όνειρο; Αλλάζει με τις εποχές;

Υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται να αποδράσουν, να καλυτερεύσουν τη ζωή τους, να ερωτευθούν, να αποκτήσουν χρήματα. Ο άνθρωπος έχει ένα αδιανόητο πείσμα να ονειρεύεται. Το αιώνια βασανιστικό αναπάντητο ερώτημα είναι τι είναι διατεθειμένος να κάνει κανείς γι αυτά που ονειρεύεται. Αυτό το ερώτημα ενώνει όλες τις εποχές. Τα όνειρα δεν έχουν εποχές. Το να προσπαθεί ο άνθρωπος να σηκωθεί απο το έδαφος είναι κάτι ταυτόσημο με την ύπαρξη.

Γιατί επιλέξατε να σκηνοθετήσετε τη Μεθυσμένη πολιτεία;

Δεν το αποφάσισα εγώ, μου ζητήθηκε. Διαβάζοντας το έργο νομίζω πως εκείνο που μας έκανε να θέλουμε να το ανεβάσουμε είναι το όνειρο και η ελληνικότητα.

Η ιστορία βασίζεται στη φαντασία του συγγραφέα και σε πραγματικά γεγονότα. Ποιο θεωρείτε πιο σημαντικό;

Νομίζω ότι η πραγματικότητα είναι ο βατήρας και η φαντασία είναι η πισίνα. Κανένα μόνο του δεν έχει νόημα.

Μόνο που χωρίς βατήρα θα μπορούσαμε να κολυμπήσουμε.

Ναι, αλλά θα είχατε χάσει εκείνο το υπέροχο συναίσθημα του ιλίγγου που σε σπρώχνει επάνω. Ο  Ντοστογιέφσκι λέει: Τίποτα πιο φανταστικό από την πραγματικότητα.

Οι Παράξενες μέρες (το ροκ συγκρότημα που ξεκίνησε το 2005 ) συνεχίζουν;

Τώρα ετοιμάζουν την καινούργια τους δουλειά, υπολογίζουμε να βγει αρχές του νέου χρόνου. Μέχρι τότε κάθε Πέμπτη παρουσιάζουμε με φίλους μουσικούς μια μουσική παράσταση, με λαϊκές διασκευές στο Μπαράκι της Διδότου.

Σας ταιριάζει περισσότερο το μινόρε ή το ματζόρε;

Εκείνο που προσπαθώ να συμβαίνει είναι ένα μινόρε που μας πηγαίνει ψηλά. Το απρόβλεπτο. Όπως έχει πει ο Τσέχοφ Το θέατρο είναι εκείνο που ποτέ δεν περιμένεις. Όπως η ζωή. Η ζωή έχει το πιο απρόβλεπτο σάουντρακ. Το μινόρε έχει το απρόβλεπτο σάουντρακ αρκεί να το κυνηγάς.

Υπόθεση του έργου:

Η άφιξη ενός μπουλουκιού, εν μέσω μεταξικής δικτατορίας, σε μια επαρχιακή κωμόπολη οδηγεί στην όσμωση των θεατρίνων με τους κατοίκους της περιοχής πυροδοτώντας την ανατροπή μιας «βαλτωμένης» ζωής, μέσα στην οποία οι άνθρωποι επιμένουν πεισματικά να ονειρεύονται· άπαντες! Οι ενδεείς θεατρίνοι ότι θα διαπρέψουν σε μια κοινωνία «πίσω απ’ τον ήλιο» με κλασικό ρεπερτόριο, ο Διοικητής της Χωροφυλακής την τελευταία ευκαιρία προαγωγής του, καθώς και τη «διαιώνιση του είδους του», τα μέλη της τοπικής «καλής κοινωνίας» -έκαστος κατά μόνας- ότι δεν έχει χάσει το τραίνο της ζωής, μια γυναίκα, που ο γιος της έχει βγει στην παρανομία ως αντιφρονών, την μετά θάνατον ζωή, ο «λεφτάς» της περιοχής να βρει κάτι άξιο λόγου να ξοδέψει τα λεφτά του, ένας ξενόφερτος επιστήμων να πιστέψει σε κάτι, οι κάτοικοι μια καλύτερη μοίρα.

Πληροφορίες

Μεθυσμένη πολιτεία στην ανακαινισμένη ιστορική σκηνή του «Αλκυονίς», Ιουλιανού 42, Αθήνα,,  τηλ: 216-9003309

Συντελεστές

• Διασκευή: Έλσα Ανδριανού
• Σκηνοθεσία: Άρης Τρουπάκης
• Σκηνικά- Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Διανομή: Δημήτρης Ήμελλος, Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Κατερίνα Μισιχρόνη, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Νίκος Αλεξίου, Βαγγέλης Ψωμάς, Ερατώ Πίσση, Παναγιώτης Κατσώλης, Ερρίκος Μηλιάρης.

Παραστάσεις

• Τετάρτη: 19:00
• Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο: 20:30
• Κυριακή: 19:00

Διάρκεια παράστασης: 130’ (Με διάλειμμα)