Ήρθε αυτή η κουκλίτσα, η πριγκίπισσα της Ιαπωνίας. Και της έστειλαν να την υποδεχτεί την Lady Γκαγκα της χώρας μας, την υπουργό Πολιτισμού. Η Κάκο και το κακό συναπάντημα, δηλαδή. Ήταν η άλλη άψογη εμφάνιση Κοκό Σανέλ κι από δίπλα η δικιά μας η Κακό χρόνο Σανέλ. Με το γνωστό ρομπάκι, που έχει γίνει σήμα κατατεθέν, αυτήν τη φορά σε μπλε. Να τιμήσει τα χρώματα του έθνους. Και με κομποσκοίνι στο χέρι. Θα της το δωσε ο Πατριάρχης να τη φυλάει από τη γλωσσοφαγιά.

Την Κακό την πήγαν Ακρόπολη-Μουσείο-Πινακοθήκη. Από κοντά και η υπουργός. Μείναν οι άλλες GD παραπονεμένες. Και να σου και φουντώνει πάλι η ανησυχία. Τέσσερα στα πέντε μουσεία. Το είπε η υπουργός και επιμένει να μην εξηγεί. Και ακόμη να ηρεμήσουν οι GD. Ρωτούν εδώ κι εκεί: ποιο είναι το 5ο για το οποίο μιλάει ο 5ος; Ποια είναι αυτή η θεσούλα της καρέκλας Τέξας; Όλες έχουν έναν λόγο να ανησυχούν. Αλλά υπάρχουν αυτές που στριφογυρνούν στο κρεβάτι ανήσυχες, όπως η σφουγγαρίστρα του λακέ, τον θυμάστε ε; Εκείνου με το σετ παρκετέζα-ξαραχνιάστρα-σκούπα που καθάριζε το μουσείο της κυράς του;

Μαθαίνω πάντως ότι οι ισχυρές υποψήφιες είναι δύο. Η GD με τα χρυσά μαλλιά, αυτή του Βορρά. Ναι, ξέρετε αυτή που μπορεί να υποδυθεί ταυτόχρονα την GD και μία απλή υπάλληλο και σε στέλνει για ζάναξ χωρίς συνταγή. Σύζυγος παλαιού στελέχους του κραταιού μας κινήματος -αχ όλοι για εφαλτήριο χρησιμοποιούν το κίνημα, αλλά στην κάλπη πάνε και το δίνουν αλλού!

Και η άλλη, η άπορη κορασίς που γύρισε από τη σύνταξη, το κορίτσι θρύλος, αυτή που μεγάλωσε όχι σε κούνια, αλλά σε έδρα, να διοικεί και να βασανίζει κόσμο και κοσμάκη. Αυτό το κορίτσι που σε κάθε έξοδο από το δημόσιο, έπαιρνε παράταση, για να κερδίσει το πρωτάθλημα στα πέναλτι. Αυτή θα την κρίνει μόνο ο Θεός στην καρέκλα διευθύντριας μουσείου. Αλλά μαθαίνω ότι έχει καλό δικηγόρο, μασόνο, και την καθησυχάζει. Δεν ξέρω βέβαια αν ο δικηγόρος ξέρει ότι έχει ενεργοποιηθεί ο πρόεδρος. Κι αν μετά του Αγίου Πνεύματος -μεγάλη γιορτή επιφοίτησης- θα συνεχίσει να είναι με την GD ή θα τα γυρίσει.

Θα μπορούσε να θέσει υποψηφιότητα βέβαια και η άλλη του Βορρά, η αγνοούμενη. Αλλά ασκεί φιλεργατική πολιτική αυτή, παλιά καραβάνα, μπας και τη γλιτώσει. Σου λέει, αφού θέλω να χω την ησυχία μου, ας αφήσω το Μουσείο να λειτουργεί στον αυτόματο πιλότο, κι εγώ θα εμφανίζομαι μόνο στις δεξιώσεις. Το μουσείο αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα, αλλά τα μισθά να πέφτουν κάθε μήνα ράιτ θρου. Εδώ σου λέει ολόκληρη ΠτΔ πληρώνεται για γλάστρα, και μένει και στο Κολωνάκι, όχι εμένα που με έστειλαν στην εξορία των Πρεσπών. Και δίκιο έχει!

Μία μόνο δεν έχει λόγο να ανησυχεί: το πετράδι του στέμματος. Είτε διοικεί μουσείο είτε το Αττικό Πάρκο είτε το θέατρο Περοκέ είναι το ένα και το αυτό. Και δεν είναι μόνο ικανοποιημένη, είναι εθνικά υπερήφανη για τα κατορθώματά της. Τα οποία θεωρεί υποχρέωσή της να τα μοιράζεται με όλες μας. Ναι, είναι εθνικά υπερήφανη για όλα: για το μουσείο της, για το μαλλί της, το πουκάμισό της, για το σπίτι, για τον άντρα, για την κυρία που καθαρίζει. Και όλες πρέπει να είμαστε περήφανες για αυτήν, για τα όσα της έχει δώσει ο Θεός.

Βλέποντας όλα αυτά που γίνονται στη χώρα και στα μουσεία, αναρωτιέμαι εάν θα πρέπει επιτέλους να ιδρυθεί και μουσείο βλακείας. Εάν επανέλθουμε στην εξουσία ως κραταιό κίνημα, θα ζητήσω από τον πρόεδρο να δρομολογήσει καταστάσεις. Και τα εκθέματα θα είναι έτοιμα.

ΥΓ: Έμαθα ότι η GD πρώην ΠΑΣΟΚα ενόψει ευρωεκλογών υπέγραψε ανακωχή με τον πρόεδρο με τα κρίνα. Βλέπεις έχουν πάρει εντολή να κάνουν το νησί μπλε. Και δουλεύουν σε ομόνοια υπέρ του κόμματος σαν τις μελισσούλες των γνωστών σκουλαρικιών. Περιμένουν και την Υπουργό σε λίγες μέρες. Φτάνει η σύγχυση που την κέρασαν τις μέρες του Πάσχα με την ανικανότητά τους, τώρα κάνουν κατενάτσιο μπας και γλιτώσουν το κεφάλι τους…