Γεννημένος στις 20 Μαρτίου του 1989, ο Ξαβιέ Ντολάν έχει ήδη κερδίσει επάξια μία θέση στην σύγχρονη ιστορία της Έβδομης Τέχνης. Οι ταινίες του έχουν προβληθεί και βραβευτεί στα σημαντικότερα Κινηματογραφικά Φεστιβάλ. Ο Καναδός καλλιτέχνης διατέλεσε πρόσφατα πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής στο ιστορικό τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα / Un Certain Regard» του 77ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, κι εμείς εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία για να θυμηθούμε τις ταινίες ενός δημιουργού, ο οποίος δυστυχώς έχει ήδη δηλώσει ότι αποσύρεται από την σκηνοθεσία!

Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός, Ξαβιέ Ντολάν, γεννήθηκε στον Καναδά το 1989 και πραγματοποίησε τα πρώτα του βήματα στην υποκριτική στα πέντε του μόλις χρόνια, παίζοντας σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Το πέρασμά του στην σκηνοθεσία πραγματοποιήθηκε το 2009 σε ηλικία μόλις 19 ετών, με την (ημι-αυτοβιογραφική) ταινία «Σκότωσα τη Μητέρα Μου», στην οποία ήταν επίσης σεναριογράφος και πρωταγωνιστής.

Ακολούθησε το φιλμ «Heartbeats» του 2010, που παρουσιάστηκε στο τμήμα, Ένα Κάποιο Βλέμμα του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών και το «Laurence Anyways» που τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών. Το 2013 στο Φεστιβάλ της Βενετίας προβλήθηκε το φιλμ «Tom at the Farm», για να επιστρέψει την επόμενη χρονιά και πάλι στις Κάννες με το συγκινητικό «Mommy».

Το 2016, κυκλοφόρησε στο Φεστιβάλ των Καννών το φιλμ «Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου» (It’s Only the End of the World), όπου πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Νάταλι Μπάι, Μαριόν Κοτιγιάρ, Λεά Σεντού, Βενσάν Κασέλ και Γκασπάρ Ουλιέλ. Απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής. Η ταινία ήταν η πρόταση του Καναδά για την Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία στα 89α Βραβεία Όσκαρ και έφτασε μέχρι την τελική εννιάδα της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Απέσπασε επίσης τα Βραβεία Σεζάρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Μοντάζ και Ά Ανδρικού Ρόλου για τον εξαιρετικό Γκασπάρ Ουλιέλ.

Δύο χρόνια μετά κυκλοφόρησε η ταινία «Η Ζωή του Τζον Φ. Ντόνοβαν» (The Death and Life of John F. Donovan), ενώ το 2019 προβλήθηκε η ταινία του: «Matthias & Maxime». Το 2022, έγραψε, πρωταγωνίστησε και σκηνοθέτησε την μίνι τηλεοπτική σειρά 5 επεισοδίων «The Night Logan Woke Up», ενώ λίγο αργότερα σε συνεντεύξεις του ανακοίνωσε την απόφαση του αποχωρήσει από την σκηνοθεσία.

Αφιέρωμα σ’ έναν δημιουργό που όντας 35 χρόνων έχει ήδη ολοκληρώσει 8 μεγάλου μήκους ταινίες μέσα σε 11 χρόνια & αποφάσισε να αποσυρθεί:

Σκότωσα Τη Μητέρα Μου / I Killed My Mother / J’ai tué ma mère
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Ντολάν
Σενάριο: Ξαβιέ Ντολάν
Πρωταγωνιστούν: Αν Ντορβάλ, Ξαβιέ Ντολάν, Φρανσουά Αρνό, Σουζάν Κλεμάν
Έτος Παραγωγής: 2009
Χώρα Παραγωγής: Καναδάς
Διάρκεια: 96 λεπτά

Ο Υμπέρ Μινέλ, ένας θρασύς 17χρονος, νιώθει έντονη απέχθεια για τη μητέρα του. Την κρίνει με περιφρόνηση, βλέπει μόνο τα παλιομοδίτικα μπλουζάκια της, την κιτς διακόσμησή της και τα αηδιαστικά ψίχουλα που κολλάνε γύρω απ’ το φλύαρό της στόμα. Πίσω απ’ αυτά τα εκνευριστικά χαρακτηριστικά, βρίσκονται οι βαθιά ριζωμένοι μηχανισμοί που η ίδια η μητέρα του έχει με τόση ζέση καλλιεργήσει: η χειριστικότητα και η ενοχή.

Ο Υμπέρ, διχασμένος απ’ αυτή τη σχέση αγάπης και μίσους που τον κατατρέχει κάθε μέρα και πιο πολύ, υποδέχεται μπερδεμένος την εφηβεία που άλλοτε τη ζει ως περιθωριακός κι άλλοτε ως κοινός νέος, συνδυάζοντας την καλλιτεχνική δημιουργία, το άνοιγμα σε νέες φιλίες, τον εξοστρακισμό και το σεξ. Την ίδια ώρα, τον βασανίζει η περιφρόνηση γι’ αυτή τη γυναίκα που κάποτε την αγάπησε.

Με την πρώτη του ταινία ο 19χρονος Ξαβιέ Ντολάν, δημιούργησε μία ταινία η οποία κατάφερε να κλέψει τις εντυπώσεις στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών το 2009, έχοντας στις αποσκευές του τρία Βραβεία (C.I.C.A.E. Award, SACD Prize – Directors’ Fortnight, Regards Jeunes Prize) αλλά και τα εφόδια για να κατακτήσει κοινό και κριτικούς.

«Από τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω το «Σκότωσα Τη Μητέρα Μου» μέχρι τώρα, αισθάνομαι σαν να έχω ζήσει εκατομμύρια ζωές. Αν και έχω μεγαλώσει σχετικά, ακόμη θυμάμαι ξεκάθαρα αυτή την πρώιμη εμπειρία. Καλές και κακές στιγμές περνάνε συγχρόνως από το μυαλό μου σαν μια εκθαμβωτική παρέλαση. Από όλες αυτές τις στιγμές, μια θα θυμάμαι πάντα. […] Ακόμη βλέπω τον εαυτό μου, ανήσυχο να σκέφτεται την ταινία μου. Η θεία μου σηκώθηκε από την καρέκλα της, έχυσε λίγο κρασί στα άδεια ποτήρια των καλεσμένων, μάζεψε κάποια πιάτα και ακούμπησε το χέρι της στον ώμο μου. Ήμουν σίγουρος ότι θα έψελνε κάποιον από τους αγαπημένους της, φθαρμένους από τον χρόνο, ψαλμούς, και προετοιμαζόμουν ψυχολογικά για μια θρησκευτική αλληγορία του τύπου «ο Χριστός και ο επαίτης με τα πληγωμένα πόδια». Αλλά δεν έκανε τίποτα τέτοιο τελικά. Αντίθετα, με κοίταξε ήρεμα και απλώς είπε, “αυτοί που δεν έχουν όνειρο θα πεθάνουν από το κρύο”» – Ξαβιέ Ντολάν

Φανταστικές Αγάπες / Heartbeats / Les Amours Imaginaires
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Ντολάν
Σενάριο: Ξαβιέ Ντολάν
Πρωταγωνιστούν: Ξαβιέ Ντολάν, Νιλς Σνάιντερ, Μόνια Τσόκρι, Αν Ντορβάλ
Έτος Παραγωγής: 2010
Χώρα Παραγωγής: Καναδάς
Διάρκεια: 101 λεπτά

Ο Φράνσις (Ξαβιέ Ντολάν) είναι γκέι, συναισθηματικός, λιγομίλητος και ντροπαλός. Η Μαρί (Μόνια Τσόκρι) είναι στρέιτ, αυθάδης, με ένα ιδιόρρυθμο vintage look. Ο Νικολά (Νιλς Σνάιντερ), καινούριος στην πόλη, θέλει απλώς να κάνει φίλους.

Καθώς το ένα ραντεβού φέρνει το άλλο, η μία φαντασίωση διαδέχεται την άλλη. Σε ένα ταξίδι που θα πραγματοποιήσουν οι τρεις τους στην εξοχή, ο Νικολά θα πυροδοτήσει τη σχέση τους με το δίλημμα που θέτει στον Φράνσις και τη Μαρί: «Αγάπησέ με ή άφησέ με». Ποιος θα κερδίσει τελικά την καρδιά του Νικολά; Και τι θα διαλέξουν ο Φράνσις και η Μαρί;

Οι «Φανταστικές Αγάπες» είναι η δεύτερη ταινία που γύρισε το παιδί θαύμα του κινηματογράφου, ο Γαλλοκαναδός Ξαβιέ Ντολάν, μετά το ημιαυτοβιογραφικό «Σκότωσα τη μητέρα μου» που τον έκανε γνωστό και στο ελληνικό κοινό το 2009. Το σκηνοθετικό του ντεμπούτο ήταν φαινόμενο για την κινηματογραφική παραγωγή της γενέτειρας του και του άνοιξε διάπλατα τις πόρτες σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ του κόσμου.

Το στυλ της πρωταγωνίστριας Μόνια Τσόκρι παραπέμπει σκόπιμα στη μούσα του Γκοντάρ, Άννα Καρίνα. Ο Ντολάν θέλησε να αποτίσει φόρο τιμής στην αγαπημένη του ηθοποιό και ειδικά στον Γκοντάρ και το Σινεμά του δημιουργού.

Δανειζόμενος στοιχεία από αρχέτυπο ερωτικό τρίγωνο του «Ζιλ και Τζιμ» του Φρανσουά Τρυφώ και επηρεασμένος από σύγχρονους Γάλλους κινηματογραφιστές όπως ο Φρανσουά Οζόν, ο Κριστόφ Ονορέ και ο Σεμπαστιάν Λίφσιτς, ο Ξαβιέ Ντολάν καταφέρνει μόλις με την δεύτερη ταινία του, σε ηλικία 21 χρόνων, να συζητηθεί από κοινό και κριτικούς.

Λόρενς για Πάντα / Laurence Anyways
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Ντολάν
Σενάριο: Ξαβιέ Ντολάν
Πρωταγωνιστούν: Μελβίλ Πουπό, Σουζάν Κλεμάν, Νάταλι Μπέι, Μόνια Τσόκρι
Φωτογραφία: Ιβ Μπελανζέ
Μοντάζ: Ξαβιέ Ντολάν
Μουσική: Noia
Έτος Παραγωγής: 2012
Χώρα Παραγωγής: Καναδάς, Γαλλία
Διάρκεια: 168 λεπτά

Ο Λόρενς (Μελβίλ Πουπό) είναι ένας φιλόλογος που ζει μία σχετικά φυσιολογική ζωή, έχοντας μάλιστα μια παθιασμένη ερωτική σχέση με την Φρεντ (Σουζάν Κλεμάν). Μια μέρα, ο νεαρός καθηγητής αποφασίζει να μοιραστεί ένα μεγάλο μυστικό με τη γυναίκα της ζωής του. Ο Λόρενς, θέλει να ντύνεται πλέον με γυναικεία ρούχα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλει να χωρίσει με τη Φρεντ.

Όταν πλέον αισθάνεται έτοιμος για το μεγάλο βήμα στη ζωή του, ο Λόρενς γνωρίζει ότι η επαγγελματική, οικογενειακή και προσωπική του ζωή βρίσκονται πλέον σε τεντωμένο σχοινί. Οι επιλογές του θα αποτελέσουν την αρχή ενός καθοριστικού αγώνα που ξεκινά με την διεκδίκηση και υποστήριξη των δικαιωμάτων του.

Μια πρωτότυπη θεματική που προσεγγίζει αιρετικά το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και την ατομική ελευθερία. Μία συγκλονιστική ιστορία αγάπης που καταρρίπτει κάθε ταμπού, κερδίζοντας δύο βραβεία στο Φεστιβάλ των Καννών και διαθέτοντας ένα αγαπημένο μουσικό σκορ. Αυτή είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Ξαβιέ Ντολάν και προσωπικά, η καλύτερή του.

Ακόμα κι αν θέλουμε να του καταλογίσουμε μία δόση υπερβολής και σκηνοθετικής επιδειξιομανίας, ο Ξαβιέ Ντολάν, καταφέρνει να μας χαρίσει ένα πραγματικό αριστούργημα. Μία ταινία ύμνος, στο δικαίωμα στη διαφορετικότητα, στο δικαίωμα στην επιλογή και στην ελεύθερη βούληση, στον απόλυτο σεβασμό στο «είναι» του συνανθρώπου μας. Στα δικά μου «κατάστιχα», αυτή ήταν η ταινία – αποκάλυψη, του 2012.

Ο Τομ στη Φάρμα / Tom à la Ferme / Tom at the Farm
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Ντολάν
Σενάριο: Xavier Dolan, Michel Marc Bouchard
Πρωταγωνιστούν: Ξαβιέ Ντολάν, Πιέρ Ιβ Καρντινάλ, Λιζ Ρόι, Έβελιν Μπροσού, Ολιβιέ Μορίν
Έτος Παραγωγής: 2013
Χώρα Παραγωγής: Καναδάς, Γαλλία
Διάρκεια: 102 λεπτά

Ο Τομ, ένας νεαρός κειμενογράφος σε διαφημιστική εταιρεία, πηγαίνει στην επαρχία για μια κηδεία. Εκεί, προς έκπληξή του, βλέπει ότι κανείς δεν τον αναγνωρίζει κι ούτε κανείς φαίνεται να ξέρει τη σχέση του με τον αποθανόντα, ενώ ο αδελφός του τελευταίου σύντομα θα θέσει τους όρους ενός διεστραμμένου παιχνιδιού. Προκειμένου να προστατέψει το όνομα της οικογένειας και το πένθος της μητέρας, ο Τομ πρέπει τώρα να παίξει τον ρόλο του ειρηνοποιού σ’ ένα σπιτικό, του οποίου το μυστηριώδες παρελθόν θα κάνει ακόμα πιο «σκοτεινή» την επίσκεψή του στη φάρμα.

Ένας άνθρωπος που πενθεί γνωρίζει την οικογένειά του εραστή του, οι οποίοι δεν γνώριζαν τον σεξουαλικό προσανατολισμό του γιου τους. Με φόντο το πανόραμα του αγροτικού Κεμπέκ, αυτό το ψυχολογικό θρίλερ επικεντρώνεται στο ολοένα και μεγαλύτερο χάσμα ανάμεσα στην πόλη και στην ύπαιθρο, και στο πνεύμα εναντίωσης των ανθρώπων που κατοικούν εκεί. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης, η εξαπάτηση, η θλίψη και οι μυστικές συμφωνίες, διεισδύουν σ’ αυτό το σύντομο και βάναυσο οδοιπορικό, μέσα από τη διαστρεβλωμένη και ενοχλητική αλήθεια.

Σε αντίθεση με τις περισσότερες ταινίες του χαρισματικού Ξαβιέ Ντολάν, ο «Τομ στη Φάρμα», δεν πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του στις Κάννες, αλλά στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Βενετίας, όπου και τιμήθηκε με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου FIPRESCI.

Mommy
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Ντολάν
Σενάριο: Ξαβιέ Ντολάν
Πρωταγωνιστούν: Αν Ντορβάλ, Σουζάν Κλεμάν, Αντουάν-Ολιβιέ Πιλόν
Φωτογραφία: Αντρέ Τουρπάν
Μοντάζ: Ξαβιέ Ντολάν
Μουσική: Noia
Έτος Παραγωγής: 2014
Χώρα Παραγωγής: Καναδάς
Διάρκεια: 134 λεπτά

Ο Στιβ (Αντουάν-Ολιβιέ Πιλόν) είναι ένας έφηβος με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα. Κανένα ίδρυμα δεν τον δέχεται. Ευτυχώς γι’ αυτόν, η μητέρα του (Αν Ντορβάλ) είναι εκεί για να τον βοηθήσει. Οι δυο τους μετακομίζουν σ’ ένα μεσοαστικό προάστιο, όπου η γειτόνισσά τους Κάικα (Σουζάν Κλεμάν) εντυπωσιάζεται από τη σχέση τους και εμπλέκεται συναισθηματικά.

Μητέρα και γιος προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα ζώντας κάτω από την ίδια στέγη και παλεύοντας να ανταποκριθούν στις καθημερινές προκλήσεις και στις απρόβλεπτες ανάγκες του σπιτικού τους, που δοκιμάζουν διαρκώς τη σχέση τους. Παράλληλα η Κάιλα, η παράξενη νεοφερμένη γειτόνισσα από το απέναντι σπίτι, προσφέρει καλοπροαίρετα τη βοήθειά της. Καθώς η παρουσία της στη ζωή τους γίνεται ολοένα και πιο έντονη, σταδιακά οι τρεις τους μοιάζουν να βρίσκουν μια νέα αίσθηση ισορροπίας και μαζί ανακτούν τις ελπίδες τους για το μέλλον.

Ένας πραγματικός άνθρωπος – ορχήστρα, ο Ξαβιέ Ντολάν υπογράφει τη σκηνοθεσία, το σενάριο, την παραγωγή, το μοντάζ και τα κοστούμια σε όλες σχεδόν τις ταινίες του, ενώ ενίοτε πρωταγωνιστεί κιόλας! Ένα αυθεντικό και εκρηκτικό ταλέντο, κάθε ταινία του οποίου αποτελεί σημείο αναφοράς.

Στο «Mommy» ο σκηνοθέτης βουτάει άφοβα στο συναισθηματικό χάος μιας ανορθόδοξης οικογένειας, με επίκεντρο την επεισοδιακή σχέση μιας μητέρας με τον γιο της, για να μετουσιωθεί σ’ έναν αξέχαστο ύμνο στην αγριότητα της μητρική αγάπης. Με μοντέρνα γραφή και αισθητική, με τρεις θυελλώδεις ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές του: Ανν Ντορβάλ, Αντουάν-Ολιβιέ Πιλόν και Σουζάν Κλεμάν και ως συνήθως μ’ ένα μελωδικό ’90s σάουντρακ που μοιάζει να συνδιαλέγεται με τους ήρωες και το κοινό, το «Mommy» αποτελεί μετά το «Laurence Anyways», την πιο ώριμη ταινία του σκηνοθέτη, ανθρώπινη και συγκινητική.

Διαβάστε επίσης:
Συνέντευξη με τον πρωταγωνιστή του «Mommy», Αντουάν-Ολιβιέ Πιλόν

Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου / It’s Only the End of the World / Juste la fin du monde
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Ντολάν
Σενάριο: Xavier Dolan (screenplay), Jean-Luc Lagarce (based on play by)
Πρωταγωνιστούν: Νάταλι Μπάι, Μαριόν Κοτιγιάρ, Λεά Σεντού, Βενσάν Κασέλ, Γκασπάρ Ουλιέλ
Χώρα Παραγωγής: Καναδάς, Γαλλία
Έτος Παραγωγής: 2016
Διάρκεια: 97 λεπτά

Μετά από δώδεκα χρόνια απουσίας, ένας συγγραφέας γυρίζει στο πατρικό του με σκοπό να κάνει μια πολύ σημαντική ανακοίνωση στην οικογένεια του. Το ήσυχο απόγευμα όμως, δίνει τη θέση του σε αντιπαραθέσεις, βεντέτες, συναισθήματα υποκινούμενα από μοναξιά κι αμφιβολία, κι όλες οι απόπειρες αποτυγχάνουν από την ανικανότητα των ανθρώπων να ακούσουν και ν’ αγαπήσουν.

Δύο χρόνια μετά το αξιόλογο «Mommy», ο Ξαβιέ Ντολάν επιστρέφει με το φιλμ «Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου». Στην έκτη μεγάλου μήκους ταινία του, ο καταξιωμένος Καναδός καλλιτέχνης μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το ομώνυμο θεατρικό έργο του Ζαν Λυκ Λαγκάρς. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ψυχόδραμα δωματίου, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες οι οποίοι ερμηνεύονται ιδανικά από τους πέντε σπουδαίους ηθοποιούς που πρωταγωνιστούν: Νάταλι Μπάι, Μαριόν Κοτιγιάρ, Λεά Σεντού, Βενσάν Κασέλ και Γκασπάρ Ουλιέλ.

Ο Ξαβιέ Ντολάν είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο ταλαντούχους σύγχρονους δημιουργούς. Εικονολήπτης και σκηνοθέτης, καταφέρνει με τους ξεχωριστούς ηθοποιούς που επιλέγει κάθε φορά να ενσταλάζει μία απίστευτη ενέργεια στις ταινίες του.

«Μετά το Mommy, σκεφτόμουν πολύ έντονα αυτό το βιβλίο που είχα αφήσει κάπου στη βιβλιοθήκη μου. Εκείνο το καλοκαίρι ξαναδιάβασα – ή μάλλον καλύτερα διάβασα – το «Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου» κι αυτή τη φορά ήξερα ότι θα ήταν η επόμενη ταινία μου. Και η πρώτη μου ως άντρας. Μπορούσα επιτέλους να καταλάβω τις λέξεις, τα συναισθήματα, τις σιωπές, τους δισταγμούς, την ανασφάλεια, τα αληθινά ελαττώματα των χαρακτήρων του Ζαν Λυκ Λαγκάρς. Προς υπεράσπιση του έργου, πρέπει να ομολογήσω ότι δε του έδωσα πραγματική ευκαιρία παλιότερα. Προς υπεράσπιση δική μου, ακόμη κι αν είχα βάλει τα δυνατά μου, δε θα το είχα καταλάβει. Ο χρόνος έχει τον τρόπο του με τα πράγματα, και η Αν Ντορβά είχε δίκιο φυσικά.» – Ξαβιέ Ντολάν

Η Ζωή του Τζον Φ. Ντόνοβαν / The Death & Life of John F. Donovan
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Ντολάν
Σενάριο: Ξαβιέ Ντολάν, Τζέικομπ Τίρνεϊ
Πρωταγωνιστούν: Κιτ Χάρινγκτον, Νάταλι Πόρτμαν, Σούζαν Σαράντον, Τζέικομπ Τρεμπλέ, Κάθι Μπέιτς
Φωτογραφία: Αντρέ Τούρπιν
Μοντάζ: Ξαβιέ Ντολάν, Ματιέ Ντενί
Μουσική: Γκάμπριελ Γιάρεντ
Χώρα Παραγωγής: Καναδάς
Έτος Παραγωγής: 2018
Διάρκεια: 127 λεπτά

Ο Τζον Φ. Ντόνοβαν είναι διάσημός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης όταν πεθαίνει αιφνιδίως μετά από μία σειρά σκανδάλων. Ένας θαυμαστής του, ο 11χρονός Ρούπερτ Τέρνερ είναι ο μόνος που γνωρίζει τι συνέβη στη ψυχή του Τζον. Για πέντε χρόνια ο Τζον και ο Ρούπερτ αλληλογραφούσαν κρυφά.

Fast-forward στο μέλλον ο Ρούπερτ είναι ένας επιτυχημένος ηθοποιός και έχει γράψει ένα βιβλίο για την επικοινωνία του με τον Ντόνοβαν. Σε μία συνέντευξή του, ο Ρούπερτ θα μιλήσει και θα αποκαλύψει όλα όσα γνωρίζει για την ταραγμένη ζωή του Τζον και όλους τους συμβιβασμούς που έκανε για την φήμη καθώς και για την δική του προσωπική ανάγκη να συνδεθεί με το είδωλο του.

Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο το 2018, καθιστώντας την ως την πρώτη ταινία του σκηνοθέτη που έκανε πρεμιέρα στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Η ταινία δέχθηκε αρνητικές κριτικές, με πολλούς να την περιγράφουν ως τη χειρότερη σκηνοθετική προσπάθεια του Ντολάν.

Matthias & Maxime / Matthias et Maxime
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Ντολάν
Σενάριο: Ξαβιέ Ντολάν
Πρωταγωνιστούν: Gabriel D’Almeida Freitas, Xavier Dolan, Pier-Luc Funk, Samuel Gauthier
Μουσική: Jean-Michel Blais
Φωτογραφία: Andre Turpin
Μοντάζ: Xavier Dolan
Σκηνικά: Colombe Raby
Κοστούμια: Xavier Dolan, Pierre-Yves Gayraud
Χώρα Παραγωγής: Καναδάς
Έτος Παραγωγής: 2019
Διάρκεια: 119 λεπτά

Ο Ματίας κι ο Μαξίμ είναι φίλοι για όλη τους τη ζωή. Μετά την απόφασή τους όμως να πάρουν μέρος σε μια φοιτητική ταινία, όπου τους ζητείται να φιληθούν, η σχέση τους δοκιμάζεται και οι ζωές τους αλλάζουν.

Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα στο 72ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, συμμετέχοντας στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα. Ο Ντολάν, όπως και αρκετοί άλλοι σκηνοθέτες αλλά και όσοι δουλεύουν στην κινηματογραφική βιομηχανία, ανησυχεί για το μέλλον του Σινεμά, πιστεύοντας πως η κινηματογραφική εμπειρία μπορεί να αλλάξει για πάντα μετά το κλείσιμο αιθουσών αλλά και τη δραματική αύξηση της ζήτησης του streaming:

«Κοιτάζοντας τριγύρω, ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό, βλέπω πως η επιθυμία μας για παρέα μειώνεται συνεχώς και η τάση μας για μια πιο μοναχική διασκέδαση να αυξάνεται. Αλλά τώρα οι κινηματογράφοι μπορεί να εξαφανιστούν. Ή να παραμείνουν αλλά να παίζουν αποκλειστικά και μόνο ταινίες από μεγάλα στούντιο, με όλες τις ανεξάρτητες ταινίες και ό,τι υπάρχει ανάμεσα να υποβαθμίζονται στις online υπηρεσίες. Και αυτό είναι λυπηρό, μιας και κανείς δεν γυρίζει ταινίες για iPads.»