Η καινούργια κινηματογραφική εβδομάδα μας υποδέχεται με οκτώ νέες ταινίες, να πραγματοποιούν την εμφάνισή τους στις Αίθουσες. Ξεχωρίζουν τα φιλμ «Λευκοί Ιππότες» του Γιοακίμ Λαφός, με τον Βενσάν Λιντόν και ο «Ήχος της Σιωπής» του Γιοακίμ Τρίερ, με την Ιζαμπέλ Ιπέρ. Αξιόλογες προτάσεις αποτελούν επίσης, ο «Λύκος της Ερήμου» – Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας – και το «Smac» του Ηλία Δημητρίου, με την υπέροχη Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη.

«Λευκοί Ιππότες» (Les chevaliers blancs / The White Knights – 2015) του Γιοακίμ Λαφός (Βέλγιο, Γαλλία)

Ο Ζακ (Βενσάν Λιντόν), είναι υπεύθυνος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) Move for Kids, η οποία σχεδιάζει μια σημαντική αποστολή. Εκείνος και η ομάδα του, αναλαμβάνουν να μεταφέρουν 300 ορφανά, θύματα του εμφύλιου πολέμου, από το Τσαντ στη Γαλλία προκειμένου να υιοθετηθούν από γαλλικές οικογένειες. Παράλληλα, η Φρανσουάζ (Βαλερί Ντονζελί), μια ανεξάρτητη δημοσιογράφος, έχει προσκληθεί να καλύψει τηλεοπτικά αυτή την αποστολή καταγράφοντας με την κάμερά της τα γεγονότα ώστε να επικυρωθεί ο ουμανιστικός χαρακτήρας της επιχείρησης. Βιώνοντας όμως την σκληρή πραγματικότητα μιας χώρας σε πόλεμο και τις πολιτικές διαστάσεις του εγχειρήματος, σταδιακά τα μέλη της ΜΚΟ αλλά και η Φρανσουάζ, συνειδητοποιούν τις τακτοποιημένες πεποιθήσεις τους να τίθενται υπό αμφισβήτηση, καθώς έρχονται σταδιακά αντιμέτωποι με τα όρια και τις αληθινές διαστάσεις της ανθρωπιστικής παρέμβασης.

Ο αξιόλογος σκηνοθέτης, Γιοακίμ Λαφός (Πέρα από τη Λογική 2012), επιστρέφει με τη νέα του ταινία «Λευκοί Ιππότες» (2015), έχοντας στη διάθεση του ένα υπέροχο σύνολο ηθοποιών, εκ των οποίων ξεχωρίζει ο σπουδαίος Βενσάν Λιντόν. Στον αντίποδα του μελοδραματισμού, ο Βέλγος δημιουργός ρίχνει με οξυδέρκεια και πολιτική αιχμηρότητα την κοφτερή ματιά του στα παρασκήνια των καλών προθέσεων της Δύσης και δε διστάζει να επιτεθεί στη νέα ανθρωπιστική αποικιοκρατία σε μια ταινία επίκαιρη όσο ποτέ, γεμάτη αναλογίες με τη στάση της Ευρώπης στο προσφυγικό ζήτημα.

«Σε αυτή την ταινία όλα ήταν μεγαλύτερα από οτιδήποτε είχα κινηματογραφήσει πιο πριν, τα τοπία, τα απομακρυσμένα μέρη και οι κινήσεις της κάμερας. Η λύση μου ήταν να πιαστώ από τους χαρακτήρες και να τους ακολουθήσω σε όλη τους την πολυπλοκότητα μέχρι που βρήκα την ακρίβεια στη φόρμα που αναζητούσα. Είχα στο νου μου τα μαθήματα που πήρα από τον Σίντνεϋ Λιούμετ, τους αδερφούς Νταρντέν και τον Μορίς Πιαλά. Η αλήθεια των χαρακτήρων φτιάχνει μια ταινία. Σαν γλύπτης, πρέπει να σμιλεύεις την πέτρα μέχρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια.» – Γιοακίμ Λαφός

«Ο Ήχος της Σιωπής» (Louder than Bombs – 2015) του Γιοακίμ Τρίερ (Νορβηγία, Γαλλία, Δανία)

Τρία χρόνια μετά τον αναπάντεχο θάνατο της πολεμικής ανταποκρίτριας Ιζαμπέλ Ριντ (Ιζαμπέλ Ιπέρ) , μία εκδήλωση που γίνεται στη μνήμη της, θα φέρει ξανά κοντά τον σύζυγο της Τζιν (Γκάμπριελ Μπερν) και τους δυο γιους τους, τον μεγαλύτερο της, Τζόνα (Τζέσε Άιζενμπεργκ) και τον ακοινώνητο νεαρό αδελφό του, Κόνραντ (Devin Druid). Ένα βαθιά κρυμμένο μυστικό θα έρθει στην επιφάνεια και οι τρεις άντρες θα πρέπει να κοιτάξουν ο ένας τον άλλο και να επαναπροσδιορίσουν τους εαυτούς τους. Με τους τρεις τους να βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη, ο Τζιν προσπαθεί απεγνωσμένα να επανασυνδεθεί με τους δυο γιους του, αλλά εκείνοι παλεύουν να συμφιλιωθούν με τα συναισθήματά τους για τη γυναίκα που θυμούνται με τόσο διαφορετικό τρόπο.

Ο Γιοακίμ Τρίερ (γεννηθείς το 1974) είναι διεθνώς καταξιωμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος ( Reprise – 2006, Όσλο, 31 Αυγούστου – 2011). Tο χαμηλών τόνων δράμα «Ο Ήχος της Σιωπής», σηματοδοτεί την πρώτη αγγλόφωνη ταινία, του Νορβηγού σκηνοθέτη. Τα αρσενικά μέλη μιας δυσλειτουργικής οικογένειας συναντιούνται ξανά, τρία χρόνια μετά τον θάνατο της συζύγου / μητέρας τους. Στους κεντρικούς ρόλους συναντάμε τους: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Γκάμπριελ Μπερν, Τζέσε Άιζενμπεργκ και Ντέιβιντ Στράδερν. Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της, πέρσι τον Μάιο, στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του 68ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, ενώ στη συνέχεια απέσπασε μεταξύ άλλων, το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ της Στοκχόλμης. Στην Ελλάδα, είχαμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε και τον Νοέμβριο, στο 56ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα στην ενότητα: «Ανοιχτοί Ορίζοντες». Μία αξιόλογη δημιουργία, με πρωτότυπο σενάριο και καλές ερμηνείες από τους τέσσερις πρωταγωνιστές της.

Σχετικά με τον τίτλο της ταινίας, ο σκηνοθέτης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ψάχναμε έναν τίτλο που θα αντιπροσώπευε τη ζωή μιας οικογένειας της οποίας η φιλόδοξη μητέρα εργάζεται στο εξωτερικό ως πολεμική ανταποκρίτρια. Η μη συγκρισιμότητα του πόνου είναι κάτι που βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον. Φυσικά, αυτός είναι κι ο τίτλος του πρώτου άλμπουμ των Smiths, όταν έφταναν στην Αμερική για πρώτη φορά. Η ταινία δεν αφορά ούτε τον πόλεμο ούτε τους Smiths φυσικά. Ανακάλυψα ωστόσο ότι οι Smiths δανείστηκαν τον τίτλο από την Αμερικανίδα ποιήτρια Ελίζαμπεθ Σμαρτ και το βιβλίο της By Grand Central Station I Sat Down and Wept. Μου αρέσει που αυτές οι λέξεις έχουν αμερικανική προέλευση, καθώς η ταινία γυρίστηκε στις Η.Π.Α.».

«Ο Λύκος της Ερήμου» (Theeb – 2014) του Νάτζι Αμπού Νουάρ (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ, Ιορδανία, Ηνωμένο Βασίλειο)

Το 1916, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην οθωμανική επαρχία της Χιτζάζ, ο Τεέμπ, ένας μικρός βεδουίνος αποφασίζει να συνοδεύσει έναν Βρετανό στρατιώτη. Το ταξίδι είναι επικίνδυνο. Η έρημος είναι γεμάτη μισθοφόρους και επαναστατικές ομάδες. Για να επιβιώσει, ο μικρός μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του πρέπει να πάρει δύσκολες αποφάσεις και να ξεχάσει την παιδική του ηλικία.

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Νάτζι Αμπού Νουάρ, είναι μια περιπέτεια, μια ιστορία εκδίκησης και επιβίωσης στην ιορδανική έρημο. Η δράση εξελίσσεται γύρω από ένα παιδί που η περιέργειά του τον προδίδει με αποτέλεσμα να μπλέξει στον σκληρό κόσμο των ενηλίκων. Ο σκηνοθέτης έζησε αρκετούς μήνες σ’ ένα χωριό της ερήμου της Ιορδανίας για να μπορέσει να μελετήσει την κουλτούρα των Βεδουίνων. Ήταν μια περίοδος κατάδυσης που αντανακλάται στη σκληρή ομορφιά των εικόνων, η οποία ζωντανεύει στην μεγάλη οθόνη. Ο «Λύκος της Ερήμου» κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ ήταν και Υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για το 2016, εκπροσωπώντας την Ιορδανία.

«Ψεύτης Ήλιος 3: Το Οχυρό» (Utomlennye solntsem 3: Citadel / Burnt by the Sun 3 – 2011) του Νικίτα Μιχάλκοφ (Ρωσία)

Σοβιετική Ένωση, 1943. Επιστρέφοντας στη Μόσχα, ο στρατηγός Κότοφ θα βρει τη γυναίκα του ζωντανή αλλά με μια νέα οικογένεια. Ταυτόχρονα, θα δεχθεί από τον Στάλιν την πρόταση να ηγηθεί μιας αποστολής αυτοκτονίας. Με αντάλλαγμα την αποκατάσταση του ονόματός του, θα πρέπει να καθοδηγήσει ένα στράτευμα στην πολιορκία ενός απόρθητου γερμανικού οχυρού σε ρωσικό έδαφος. Ανακαλύπτοντας ότι όλα έχουν πλέον αλλάξει, θα πρέπει για ακόμα μια φορά να αγωνιστεί για το όνομά του, την τιμή και την αγάπη της γυναίκας και της κόρης του.

Το 1994, ο «Ψεύτης Ήλιος» έκανε την εμφάνισή του στις αίθουσες, αποσπώντας το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών. Δύο δεκαετίες μετά, ο Ρώσος σκηνοθέτης Νικίτα Μιχάλκοφ, επιστρέφει στο σύμπαν και στους χαρακτήρες που δημιούργησε, μ’ ένα επικών διαστάσεων δίπτυχο ταινιών: Ψεύτης Ήλιος 2: Η Έξοδος και Ψεύτης Ήλιος 3: Το Οχυρό). Ο δημιουργός, ακολουθεί τη μοίρα των ηρώων του στην ταραγμένη Σοβιετική Ένωση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μια χώρα που κινδυνεύει εξίσου από τις καταπιεστικές πρακτικές του Στάλιν και τη ναζιστική εισβολή. Δύο δεκαετίες μετά τον πολυβραβευμένο «Ψεύτη Ήλιο», ο Νικίτα Μιχάλκοφ ανασυνθέτει και ακολουθεί την οδύσσεια του συνταγματάρχη Κότοφ σ’ ένα πολεμικό έπος που κόστισε 55 εκατομμύρια δολάρια, καθιστώντας το την ακριβότερη ρωσική ταινία που γυρίστηκε ποτέ. Η πολεμική υπερπαραγωγή προκάλεσε στη χώρα της σχόλια και πολεμικές τόσο από άλλους σκηνοθέτες όσο και από κριτικούς, κυρίως λόγω του μεγάλου προϋπολογισμού και των πολιτικών πεποιθήσεων του δημιουργού της…

«Smac» (2015) του Ηλία Δημητρίου (Ελλάδα)

Η Ελένη μαθαίνει ότι έχει καρκίνο. Μετά το πρώτο σοκ προσπαθεί να βάλει πάλι τη ζωή της σε τάξη. Όσοι γνωρίζουν τι σημαίνει το ακρωνύμιο του τίτλου, είναι ίσως ήδη προετοιμασμένοι για κάποιου είδους «μαγεία» που προσπαθεί να νικήσει την αρρώστια. Πρόκειται για τη νέα ταινία του Ηλία Δημητρίου (Fish ’n’ Chips – 2011), η οποία πραγματοποίησε την πρεμιέρα της τον Νοέμβριο, στο 56ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Με τους: Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη (Ελένη), Γιάννης Κοκιασμένος (Αντρέας), Σταυρούλα Κοντοπούλου (πρεζάκι), Στέφανος Μουαγκιέ, Λουκία Μιχαλοπούλου (Αθηνά), Νίκος Γεωργάκης (γιατρός), Μαριλίζ Ριτσάρδη (Abasiama), Ιορδάνης Χούρσογλου (Χρήστος), Νίκος Ζωιόπουλος (διαχειριστής). Εξαιρετική στον πρωταγωνιστικό ρόλο η Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, κέρδισε με την ερμηνεία της το Βραβείο της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Διαβάστε επίσης:
Αφιέρωμα – Οι 21 ελληνικές ταινίες του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Τα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου

«Η ηρωίδα δεν αναζητά την ελπίδα. Φοβάται. Φοβάται τον θάνατο που βλέπει να έρχεται, αλλά αυτό που φοβάται περισσότερο είναι το ότι θα τον αντιμετωπίσει μόνη της. Έτσι προσπαθεί να πιαστεί από οποιαδήποτε σανίδα σωτηρίας βρίσκει μπροστά της, και τα κάνει θάλασσα πληγώνοντας τον εαυτό της και τους γύρω της. Η ανάγκη της αυτή την φέρνει αντιμέτωπη με τον εαυτό της και το παρελθόν της. Κι αυτό που καταφέρνει δεν είναι το να αλλάξει την κοσμοθεωρία της, αλλά το να συμβιβαστεί και να αποδεχτεί αυτό που της συμβαίνει. Και αυτό δεν είναι καθόλου λίγο.» – Ηλίας Δημητρίου

Κυκλοφορούν επίσης:
«Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος» (Captain America: Civil War – 2016) των Άντονι Ρούσο και Τζο Ρούσο (Η.Π.Α.)

Οι Άντονι Ρούσο και Τζο Ρούσο, που σκηνοθέτησαν το «Captain America 2: O Στρατιώτης του Χειμώνα», επιστρέφουν και μας παρουσιάζουν τις νέες περιπέτειες του Cap στην ταινία, «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος». Τον πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνει ο Κρις Έβανς, που υποδύεται ξανά τον Steve Rogers / Captain America. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια εντυπωσιακή σύναξη σούπερ ηρώων και χαρακτήρων του κόσμου της Marvel, αφού προελαύνουν από μπροστά μας οι: Spider-Man (Τομ Χόλαντ), Ant-Man (Πολ Ρουντ), Iron Man (Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ), Hawkeye (Τζέρεμι Ρένερ), Scarlet Witch (Ελίζαμπεθ Όλσεν), Vision (Πολ Μπέτανι), Winter Soldier (Σεμπάστιαν Σταν) και φυσικά η Black Widow (Σκάρλετ Τζόχανσον). Η ταινία κυκλοφορεί και σε 3D εκδοχή, με το αποτέλεσμα να είναι αρκετά ικανοποιητικό, ειδικά για τους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους.

Το blockbuster της νέας κινηματογραφικής εβδομάδας, μας ταξιδεύει στο τέλος της ταινίας «Οι Εκδικητές: Η Εποχή του Ultron». Ο Steve Rogers (Captain America) και οι υπόλοιποι Εκδικητές προσπαθούν να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους. Σε αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινάει η ιστορία του «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος». Μετά από ένα διεθνές επεισόδιο στη Νιγηρία, όπου χρειάστηκε η καταλυτική επέμβαση των Εκδικητών, ξεκίνησαν κάποιες πολιτικές διεργασίες, ώστε να δημιουργηθεί ένα κυβερνητικό σώμα αρμόδιο να εγκρίνει σε ποιες περιπτώσεις θα πρέπει να επεμβαίνει το επίλεκτο σώμα των super ηρώων. Η νέα αυτή γραφειοκρατική αντιμετώπιση αδρανοποιεί, κατά κάποιο τρόπο, τους Εκδικητές, καθώς αυτοί πρέπει να στρέψουν όλη την προσοχή τους, για να αντιμετωπίσουν έναν νέο καταχθόνιο κακό που εμφανίζεται και απειλεί να καταστρέψει τον κόσμο. Και κάπως έτσι, τα στρατόπεδα χωρίστηκαν και μία εντυπωσιακή μάχη υπερηρώων, ξεκινάει…

«Friend Request» (2016) του Σάιμον Βερχόφεν (Γερμανία)

Η Λόρα είναι μια δημοφιλής φοιτήτρια που ζει μια συνηθισμένη φοιτητική ζωή, μοιράζοντας την με τους φίλους της στο Facebook. Όταν θα αποδεχθεί ένα αίτημα φιλίας από μια μοναχική κοπέλα στην τάξη της, την Μαρίνα, χωρίς να το θέλει, θα θέσει σε κίνηση μια τρομακτική κατάρα. Η Μαρίνα πεθαίνει ξαφνικά, αλλά η σελίδα της στο Facebook συνεχίζει να παρενοχλεί την Λόρα και τους φίλους της. Πολύ σύντομα, η online παρενόχληση τους γίνεται πραγματικός κίνδυνος για τις ζωές τους. Όταν ένας μετά τον άλλο, οι φίλοι της αρχίζουν να παθαίνουν φρικιαστικά ατυχήματα, η Λόρα αποφασίζει να λύσει το μυστήριο της κατάρας, πριν το κακό που την καταδιώκει, σκοτώσει εκείνη και όλους τους αγαπημένους της ανθρώπους. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι: Αλίσια Ντέμπναμ Κερ («Fear the Walking Dead»), Μπριτ Μόργκαν («Free loaders»), Κόνορ Πάολο («Gossip Girl») και Γουίλιαμ Μόουζλι (ταινίες «Chronicles of Narnia»).

«Ο Προφήτης» (2013) του Δημήτρη Πούλου (Ελλάδα)

Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός στρατιώτη που σε καιρό πολέμου καταφτάνει σ’ ένα εγκαταλελειμμένο μοναστήρι αναζητώντας τον πατέρα του. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί, διαπιστώνει πως οι επισκέπτες που κατοικούν τον χώρο, πασιφιστές που αρνούνται να πολεμήσουν ο καθένας για τους δικούς του λόγους, μπορεί και να γνωρίζουν κάτι γι’αυτον. Έμπνευση για την ταινία στάθηκε το βιβλίο του Δημήτρη Δημόπουλου «Στο Άδυτο των Ελληνικών Μαντείων» το οποίο ασχολείται με το φαινόμενο των ελληνικών μαντείων. Στον πυρήνα αυτής της ταινίας είναι η αναζήτηση του στρατιώτη, τον οποίο υποδύεται ο Γιώργος Χρανιώτης. Στο μοναστήρι δεν κατοικούν μοναχοί αλλά πασιφιστές που για ιδεολογικούς κυρίως λόγους δεν θέλουν να πολεμήσουν. Καθώς όμως ξετυλίγεται το νήμα της πλοκής, διαπιστώνουμε ότι ο πόλεμος που εκτυλίσσεται – και έχει παγκόσμιες προεκτάσεις – αφορά και το ίδιο το κοινό.

«Τα προβλήματα παραγωγής στην Ελλάδα είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Η συγκεκριμένη ταινία έγινε με την συνδρομή πολλών ιδιωτών καθώς και… ευρηματικών μεθόδων παραγωγής, με αμέριστη την συμπαράσταση των κατοίκων Διδύμων και Ιρίων Αργολίδας και παρά την πλήρη απαξίωση των τοπικών φορέων. Ο «Προφήτης» είναι ένα μυστήριο μέσα σ’ένα άλλο μυστήριο, μέσα σε μια ταινία περιπέτειας. Οτιδήποτε κι αν λέγαμε για την πλοκή θα κατέστρεφε την απόλαυση της θέασης σε μια ταινία που θέτει δύσκολες ερωτήσεις και ελάχιστες απαντήσεις. Για τον κάθε θεατή ξεχωριστά θα είναι ένα προσωπικό ταξίδι. Κάνω σινεμά στην Ελλάδα σημαίνει δημιουργώ, αγωνιώ, στοχάζομαι και πάνω απ’όλα χρησιμοποιώ αυτό το υπέροχο τοπίο μας και μυθολογικό μας υπόβαθρο για να θέσω ένα μοντέρνο πλαίσιο και να ταξιδέψω τον θεατή. Πιστέψτε με, χωρίς την ενεργή συμμετοχή του θεατή δεν υπάρχει διάδραση και άρα, δεν υπάρχει σινεμά.» – Δημήτρης Πούλος

Σε μια μοναχική οδύσσεια καταδύεται ο ήρωας της ταινίας μας, ο οποίος βρίσκεται προς αναζήτηση του πατέρα του, με φόντο ένα εμπόλεμο τοπίο. Ο «Προφήτης» αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Δημήτρη Πούλου, με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Χρανιώτη. Η ταινία είχε πραγματοποιήσει την πρεμιέρα της το 2013 στο 54ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Είναι η πρώτη ελληνική ταινία που γυρίστηκε με την κάμερα Arri Alexa.