PARANORMAL ACTIVITY 2
ΗΠΑ, Τρόμου, 2010
του Τοντ Γουίλιαμς
με τους Κέιτι Φέδερστοουν, Μίκα Σλόουτ

Τι είδαμε, έντρομοι, στην πρώτη ταινία; Την Κέιτι και το Μίκα, ένα νεαρό ζευγάρι, που είχε στοιχειωθεί από έναν δαίμονα που κατοικούσε στο σπίτι τους. Παρακολουθούμε την προσπάθειά των δύο νέων να εξακριβώσουν τι στα αλήθεια συνέβαινε, τοποθετώντας στην κρεβατοκάμαρά τους μια βιντεοκάμερα για να καταγράψουν την ύπαρξη του δαίμονα. Ανακαλύπτουν όμως πολύ περισσότερα απʼ όσα θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν. Αλλά πώς φτάσαμε σε εκείνο το τρομακτικό βράδυ που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας; Σ΄αυτό το prequel ίσως να έφτασε η ώρα να μάθουμε…

ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟ – ΕΧΕΙΣ ΜΟΝΟ 100 ΛΕΠΤΑ…
ΗΠΑ, Δράσης, 2010
του Τόνι Σκοτ
με τους Ντένζελ Γουασινγκτον, Κρις Πάϊν, Ροζάριο Ντόσον, Κεέβιν Νταν, Τζέσι Σκραμ

Ασταμάτητο ναι, αλλά προς πια κατεύθυνση; Τουλάχιστον στην ταινία του 1985 «Το Τραίνο της μεγάλης φυγής», που πάλι «πρωταγωνιστούσε» ένα ανεξέλεγκτα κινούμενο τραίνο, αλλά και πού όλες οι ομοιότητες σταματούνε σ’ αυτό, όσον αφορούσε τουλάχιστον τους δύο του επιβάτες, κινούνταν προς την ελευθερία. Τώρα που κινείται; Στα καλά της ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων, μιας και υποτίθεται ότι η ταινία αναφέρετε σε πραγματικά γεγονότα, η στο «πατριωτικό» καθήκον του κάθε εργαζόμενου να σώσει τον τόπο του από την επερχόμενη καταστροφή; Αλλά ας αφήσουμε καλύτερα το σενάριο να μιλήσει: Ένας βετεράνος μηχανικός κι ένας νεαρός προϊστάμενος αμαξοστοιχίας συνεργάζονται για να σταματήσουν την ξέφρενη πορεία ενός ακυβέρνητου τρένου, που μεταφέρει θανατηφόρες τοξικές ουσίες. Θα κάνουν τα πάντα για να αποτρέψουν τον εκτροχιασμό του, που μπορεί να προκαλέσει την έκχυση των τοξικών στην πόλη και τον αποδεκατισμό των κατοίκων της. Εύγε.

ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΤΙΜΟΣ ΚΥΡΙΟΣ / SOLITARY MAN
ΗΠΑ, Κωμωδία, 2009
των Μπράιαν Κόπελμαν, Ντέιβιντ Λεβιέν
με τους Μάικλ Ντάγκλας, Σούζαν Σαράντον, Ντάνι ΝτεΒίτο, Μαίρη Λουίζ Πάρκερ, Τζένα Φίσερ, Τζέσε Άιζενμπεργκ

Ο Μπεν, ένας 50άρης πρώην επιχειρηματίας, αντιμετωπίζει δυσκολίες τελευταία στον επαγγελματικό τομέα και προσπαθεί να σώσει την καριέρα του. Παράλληλα, έχει να αντιμετωπίσει την κρίση ηλικίας που περνάει και που του δημιουργεί προβλήματα με το αντίθετο φύλο. Γιʼ αυτό άλλωστε και η ζωή του έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΥΣ ΓΑΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΑΣ;
Ιράν, Δράμα, 2009
του Μπαχμάν Γκομπαντί
με τους Νεγκάρ Σαγκαγκί, Ασκάν Κοχανεχάντ

Στην “καταπίεση” της Τέχνης και στο συγκεκριμένο φιλμ, της μουσικής, επικεντρώνεται η ταινία του Μπαχμάν Γκομπαντί. Δηλαδή στους ανθρώπους εκείνους που τους αρέσει και θέλουν να την εξασκούν. Ακούς hip hop, heavy metal, indie rock κλπ; Πάρε 10 βουρδουλιές! Τολμηρή, αντικαθεστωτική ταινία, σχετική και με το πνεύμα της πρόσφατης κοινωνικής εξέγερσης, με αφορμή τις τελευταίες εκλογές στο Ιράν. Δε χρειάζεται να δεις το φιλμ για να καταλάβεις ότι η μουσική δε χωράει σε καλούπια και τα σύνορά της δεν μπορούν να καθοριστούν με γεωγραφικά κριτήρια, παρά μόνο “τεχνικά”. Οι Ιρανοί λογοκριτές των δυτικής προέλευσης ακουσμάτων, επιβεβαιώνουν την σκληροπυρηνική ισλαμική φυσιογνωμία της χώρας, που περιχαρακώνεται γύρω από τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και την απαρέγκλιτη τήρηση των τοπικών αρχών και παραδόσεων. Οι νεαροί Ιρανοί αντιθέτως, καθώς η “απαγόρευση” μάλλον τους πεισμώνει περισσότερο, ανακαλύπτουν το τεράστιο βάθος και τον πλούτο της μουσικής διεθνώς και προσπαθούν να εκφραστούν με τον τρόπο που αυτοί επιλέγουν, ακόμα κι αν η επιλογή τους αυτή σημαίνει πως μονίμως θα κινούνται σ’ ένα καθεστώς παρανομίας.

ΤΕΣΣΕΡΑ
Ελλάδα, Δράμα, 2000
του Χρήστου Δήμα
με τους Παναγιώτη Ζαγανιάρη, Έρση Μαλικένζου, Μπάμπη Γιωτόπουλο, Ρούλα Θεολόγου

Ο σκηνοθέτης που μας είναι κύρια γνωστός από την εμπορική επιτυχία της ταινίας του «Νήsos» του 2009, δημιουργεί τέσσερις ιστορίες, «Ένας ουρανός γεμάτος αστέρια» – «Tender» – «Ανάσα» – «Αμερικανός», που αποτυπώνουν ένα σινεμά ανοιχτό στην πρόκληση, χωρίς ενδοιασμούς και περιορισμούς, ένα σινεμά αληθινό, όπως η ίδια η ζωή. Μια μαρτυρία για την εισβολή του ιού AIDS στη ζωή ενός νέου ανθρώπου, ένα απλό, τρυφερό πορτραίτο μιας τραβεστί, μια συγκινητική ελεγεία και τέλος, freestyle ρεαλισμός. Ο έρωτας, ο θάνατος, η μάνα, η καθημερινότητα, οι απλές, ανθρώπινες ιστορίες, η εσωτερική και εξωτερική ξενιτιά, η συνεχής αίσθηση της διαφορετικότητας ενώνονται με ιδιαίτερη σκηνοθετική δεξιοτεχνία. Ο Δήμας συνδέει υπό τη μορφή σπονδυλωτής ταινίας τις τέσσερις αυτές ταινίες, που σκηνοθέτησε από το 1995 έως το 1999. Δεν πρόκειται όμως για μια απλή συρραφή. Τα κομμάτια ενώνονται με νέο, πρωτότυπο υλικό, που γυρίστηκε ειδικά γι’ αυτήν την ταινία και λειτουργούν ως μικρές νοηματικές γέφυρες: γλυκές και νοσταλγικές αναμνήσεις, φωτογραφίες του σκηνοθέτη από την παιδική του ηλικία, ένας τρυφερός χορός με μια drug queen, καθώς και σκηνές από την αγαπημένη του νυχτερινή Αθήνα.

ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ: ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
Ελλάδα, Δράμα, 1958
της Λίλας Κουρκουλάκου
με τους Ορέστη Μακρή, Νίνα Σγουρίδου, Γιώργο Καμπανέλη, Γιάννη Σπαρίδη

Η μοναδική ταινία που έγιναν γυρίσματα ενώ λειτουργούσε ακόμα η Σπιναλόγκα και που η προβολή της οδήγησε στο κλείσιμό της. Η ταινία εκτυλίσσεται λοιπόν σε αυτό το μικρό νησί, που από το 1903 έως το 1958 λειτούργησε ως χώρος αποκλεισμού ανθρώπων που έπασχαν από λέπρα. Η επιβεβλημένη απομόνωση των ασθενών-κατοίκων δημιουργεί καθημερινά τριβές και εντάσεις που απασχολούν τόσο τις Αρχές όσο και τους ίδιους τους ασθενείς. Ένα ζευγάρι γιατρών (Γ. Καμπανέλλης-Ν. Σγουρίδου) που αγωνίζεται για την θεραπεία της λέπρας στο νησί, πλήττεται τελικά από αυτήν, όταν ο άντρας υποκύπτει στην ασθένεια. Όμως, το νέο φάρμακο που στο μεταξύ έχει εφευρεθεί, αποκαθιστά την υγεία του και βοηθά στην ίαση και των υπολοίπων ασθενών.

Η σκηνοθέτης κάνει ένα τολμηρό κινηματογραφικό βήμα για την εποχή της και απομυθοποιεί την ασθένεια της λέπρας χωρίς να φτάνει στα άκρα και χωρίς να ωραιοποιεί τους χαρακτήρες. Η ταινία θεωρείται πρωτοποριακή διεθνώς, τόσο στη σύλληψη του θέματος όσο και στην εκτέλεση, αφού μερικά από τα γυρίσματα έγιναν στο νησί της Σπιναλόγκα που τότε ακόμα λειτουργούσε ως λεπροκομείο. Πρόκειται για μια ιστορική ταινία, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο και στην μετέπειτα ιστορία του νησιού και των κατοίκων του, αφού έγινε η αφορμή να κλείσει το λεπροκομείο της Σπιναλόγκα και οι ελάχιστοι εναπομείναντες πρώην χανσενικοί να μεταφερθούν στο νοσοκομείο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα. Χάρισε επίσης στην Λίλα Κουρκουλάκου μία συμμετοχή στο Φεστιβάλ της Βενετίας του 1958 ως επίσημη ελληνική συμμετοχή, και ήταν η πρώτη γυναικεία ταινία παγκοσμίως που έλαβε μέρος σε διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ.