Αυτή την εβδομάδα κάνουν πρεμιέρα στις αίθουσες οκτώ ταινίες, και πάλι σε μια μέτρια ποιοτικώς συγκομιδή πρώτων προβολών που δεν έχει να επιδείξει την ταινία που θα μας συγκλονίσει. Από ‘κεί και πέρα, ξεχωρίζουν δυο εκ διαμέτρου αντίθετες ταινίες, η νέα ιστορία επιστημονικής φαντασίας Oblivion με τον Τομ Κρουζ, καθώς και η αληθινή ιστορία από την Αίγυπτο Οι Γυναίκες του Λεωφορείου 678, που μας καταδεικνύει το σκληρό, απάνθρωπο πρόσωπο του – όντως – υπανάπτυκτου κόσμου των ανδρών. Του Νέστορα Πουλάκου.

Ads

 
Φεστιβάλ συνέχεια και αυτή την εβδομάδα… Τη σκυτάλη από το μαραθώνιο ταινιών του φανταστικού παίρνει το 7ο Outview Gay – Lesbian Film Festival που διοργανώνεται στο Ινστιτούτο Θερβάντες και αναμένεται να προσελκύσει τις σινεφιλικές διαθέσεις που ψάχνουν το διαφορετικό.
 
Οι κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας
 
Ταινία της εβδομάδας είναι το Oblivion ****** (6/10), η ιστορία επιστημονικής φαντασίας του Τζόζεφ Κοζίνσκι που μας μεταφέρει στο μέλλον, σε μια διαλυμένη Γη που ψάχνει την ανάσταση και το βηματισμό της εκ νέου. Εντυπωσιακές σκηνές του διαστήματος και δράσης, άνευρη η ερμηνεία του Τομ Κρουζ.

 
Μια διαφορετική προσέγγιση της «εξωτικής» Αιγύπτου μας δείχνει ο Μοχάμεντ Ντιάμπ στις Γυναίκες του Λεωφορείου 678 ****** (6/10), που βασίζεται σε αληθινές ιστορίες σεξουαλικής παρενόχλησης γυναικών σε δημόσιους χώρους και συγκεκριμένα σε αστικά λεωφορεία. Ένα θέμα που «καίει», ειδικώς σήμερα που τα κρούσματα σε Ινδία και Βραζιλία προκαλούν ανησυχίες παγκοσμίως.

 
Μια ενδιαφέρουσα ιστορία εποχής εκτυλίσσεται στην αργεντίνικη ταινία Με λένε Ερνέστο ***** (5/10), η οποία μας μεταφέρει στη σκληρή χούντα που γνώρισε η χώρα στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Παιδική αθωότητα και στρατευμένη αντίσταση σε μια αλά Machuca εκδοχή που όμως παραμένει στην επιφάνεια χωρίς να υπεισέρχεται σε πιο «καυτά» ζητήματα της πολιτικής και της ανθρώπινης ψυχής.

 
Αυτή κι αν ήταν μια πρωτότυπη ιδέα, η οποία όμως ευτελίστηκε και έμεινε απλώς μια ιδιαίτερη παιδική καταγραφή. Η Μπουτίκ για Αυτόχειρες ***** (5/10) του Πατρίς Λεκόντ δεν χρειαζόταν ούτε τόσο αφελές μιούζικαλ ούτε φυσικά το 3D για να μας προβληματίσει και να μας κάνει να γελάσουμε. Έξυπνη εκκίνηση, παιδαριώδης συνέχεια.

 
Για τους Έλληνες κομμουνιστές που έδρασαν στις Η.Π.Α. τη μακαρθική περίοδο μας μιλά το ντοκιμαντέρ Ταξισυνειδησία ***** (5/10).

 
Μια άνευρη, άστοχη και αδύναμη διασκευή του κλασικού βιβλίου του Καρόλου Ντίκενς είναι οι Μεγάλες Προσδοκίες **** (4/10) του Μάικ Νιούελ, μια αλά BBC προσεγμένη παραγωγή, που είναι όμως εντελώς περιττή.

 
Σπινταριστό και πολύχρωμο κινούμενο σχέδιο είναι οι Κρουντς **** (4/10), εντελώς προορισμένο για παιδιά βέβαια και με το οικογενειακό περιτύλιγμα να το αποδυναμώνει κι άλλο. Προβάλλεται μεταγλωττισμένο και σε 3D.

Καλοφτιαγμένο ντοκιμαντέρ που όμως χάνεται στην ποιητικότητα του κειμένου του, στο πενιχρό αρχειακό υλικό του και βέβαια στην αναπαραγωγή των γνωστών αλλά πάντα κατακριτέων βασανισμών και εξοριών των Ελλήνων Κομουνιστών στη Μακρόνησο είναι το Σαν Πέτρινα Λιοντάρια στη Μπασιά της Νύχτας **** (4/10) του Γάλλου σκηνοθέτη Ολιβιέ Ζισουά.

Seven Art